De Britse schrijfster Doris Lessing heeft de aanvaarding van haar Nobelprijs voor literatuur aangegrepen voor een felle aanklacht tegen internet. Volgens haar heeft het nieuwe medium „een hele generatie meegesleept in zijn leegheid”.
Wegens haar gebrekkige gezondheid kon Lessing niet persoonlijk naar Stockholm komen voor de uitreiking. Zij hekelde bij een aparte bijeenkomst in haar woonplaats Londen tevens de verbrokkeling in de moderne wereld. Volgens haar is het gewoon geworden dat veel jonge mannen en vrouwen ondanks jarenlang onderwijs „niets van de wereld weten, niets gelezen hebben en alleen maar een bepaald specialisme kennen, computers bijvoorbeeld”.
Lessing (87) contrasteerde de geringe lust bij de westerse jeugd om de rijk gevulde schoolbibliotheken te gebruiken met de honger naar boeken in Afrika. In het bijzonder in Zimbabwe, waar ze zelf opgroeide. Zelfs in dorpen waar mensen al dagenlang niet hebben gegeten, gaan gesprekken vaak over boeken. Door geldgebrek en corruptie hebben de scholen echter geen boeken. In dit verband oefende ze harde kritiek uit op het bewind van president Mugabe.
In algemene zin waarschuwde Lessing dat schrijvers vaak voortkomen uit een omgeving met boeken. „Er komen geen schrijvers uit huizen zonder boeken.” Kritiek had Lessing ook op de toegenomen aandacht voor het uiterlijk en de presentatie van schrijvers en schrijfsters, dikwijls met voorbijgaan aan de inhoud van hun werk.
(Bron: NRC/Handelsblad van vandaag)
Lopende bibliotheken van Cajamarca
Dit deed me meteen denken aan een fascinerend artikel dat ik negen jaar geleden las over de “Walking libraries of Cajamarca”.
Ze bestaan kennelijk nog steeds; ik vond er het volgende over op het Internet:
===
Rural Libraries Network
The Bibliotecas Rurales, or Rural Libraries network, brings reading material and literacy services to the remote rural areas of Cajamarca. In the remote villages, the librarians walk down to the valley to get books for the library, which they carry back in saddlebags, 40 or so at a time (Heeley 2001). There are over 600 rural libraries in the network, which offers a diverse range of programs for people of a wide variety of literacy levels (Mchombu and Cadbury 2006).
Library programs reflect the communal oral culture of rural Peru by involving the entire community in library administration and operations (Mchombu and Cadbury 2006). The community is extensively involved in its library: it elects the librarian from its own community, provides the facilities to house the books (usually somebody’s home), and even selects the books for the library (Correa et al. 1997). As a result, the library’s collection and services are closely related to the needs of the community, which contribute to its success.
===
Computers en Internet zijn leuk, maar ik denk dat ze in de armste gebieden op aarde inderdaad beter uit de voeten kunnen met boeken en goedkope mobiele telefonie.
Wat onderwijs in ontwikkelingslanden betreft, knaagt er al een tijdje iets in mijn achterhoofd. De organisatie VSO (Voluntary Services Overseas, van oorsprong Brits) plaatst mensen voor twee jaar in ontwikkelingslanden, om ze daar hun kennis en ervaring te delen met de lokale bevolking. Ik zag ooit dat ze ook mensen voor het onderwijs zochten. Alleen begreep ik toen de taakomschrijving niet; het ging niet om lesgeven, maar het was iets met “het moderniseren van het onderwijs” of zo. Het… zou toch niet…