Verslag van mijn vertegenwoordigen van BON op de Nationale Docenten Dag voor het MBO (27 november, Beatrixgebouw, Utrecht).
Nou, Nationale Docenten Dag… daar was de opkomst toch echt niet naar. Zo’n 30 mensen kwamen daar op af. Maar wie er wel was deed zijn/haar best om er wat van te maken!
Zo ook Hans van Nieuwkerk, die als boegbeeld van het competentiegericht onderwijs (GCO) een goede samenvatting van wat achter ons ligt en wat nu zou moeten gebeuren gaf. Mijn opmerking dat de genomen risico’s bij de start in 2004 (geen regie, geen structuur, vrijbrief voor scholen bezuinigingen als competentiegericht te verkopen) wel veel slachtoffers onder onderwijs personeel en studenten heeft gemaakt werd door hem beaamd. Hij pareerde echter met het “rapport Keessie”, waaruit moet blijken dat zeker 80% van de studenten voor GCO is. Mijn (toegegeven, wat zure) opmerking dat de daaraan meewerkende studenten wel door hun scholen zijn uitgezocht om aan “Keessie” mee te werken, kon Hans niet waarderen. ” Typische BON-opmerking , natuurlijk waren die deelnemende studenten wel representatief voor het MBO !” Ik denk er nog steeds het mijne van.
Vervolgens hield Wageningse prof. Mulder als onderwijsdeskundige een verhandeling over historische- en mondiale ontwikkelingen op het gebied van CGO. Dat begon in de Griekse oudheid en de Romeinen wisten ook al dat het zo moest. Opvallend was dat veel recenter er in de U.S.A. ook een CGO ontwikkeling heeft plaatsgevonden. Die is echter door “tegenstanders” onderuit gehaald en is teruggedraaid. Het verzet tegen de alsmaar toenemende portfolio/ assessment/reflectiegesprek papierbrei was daar debet aan!
Noot: uit contacten met een Duitse zustervakschool weet ik dat de daar ingezette “duitsgrondige” aanpak van GCO inmiddels ook een “terugdraaimanoeuvre” om van de onderwijsverstikkende papierbrei af te komen heeft ingezet!
Vervolgens gaf MBO docent van het jaar Mattijs van Mansfeld (ROC Midden Nederland) een werkelijk prima toelichting op zijn onderwijsaanpak. Ook de manier waarop ROC MN onderwijsvernieuwing aanpakt (voorzichtig, klein beginnen en bij bewezen succes verder uitrollen, elke deelnemende docent juist dat laten doen waar hij/zij het meest overtuigend in kan optreden) teken ik voor. Dat gaf in elk geval een positieve draai aan de ochtend.
Daarna nog een paneldicussie met het publiek. Elk panellid mocht een stelling poneren, waarna discussie. Mijn inzet was dat ik er via BON ben achter gekomen dat er behoorlijk wat docenten door de CGO (?) aanpak van hun school in de problemen zijn gekomen, daar binnen hun school geen kant mee op kunnen, ook bij hun vakbond geen gehoor krijgen en ten einde raad bij BON aankloppen. Mijn vraag aan het publiek was of ze dit fenomeen herkenden. Er waren inderdaad meerdere aanwezigen die er blijk van gaven heel goed te snappen waar ik op doelde.
Zo hoor je nog eens wat! Ik heb echter, als antwoord op een vraag, wel gezegd dat BON zeker niet per definitie tegen onderwijsvernieuwing is. Het verhaal van genoemde Mattijs geeft aan hoe het voor alle betrokkenen (docenten en studenten!) prima kan verlopen. De eerste drie jaren van CGO-ontwikkeling hebben echter veel onrust, beschadigde docenten en ontmoedigde studenten opgeleverd. Meer dan genoeg redenen om er als BON bovenop te blijven zitten!
Joris Gonggrijp
CGO
Grappig, die verhandeling van Prof. Mulder over de historische en mondiale ontwikkelingen van het CGO. Wij hebben als docenten in 2005 een hele dure cursus voorgeschoteld gekregen van het bureau Agathos in Amsterdam over de toepassing van CGO. Volgens de cursusleider was het CGO ontstaan bij de Duitsers in de 1e wereldoorlog. Omdat zoveel manschappen sneuvelden, moesten taken door anderen – die hierin in principe niet geschoold waren – worden overgenomen, er moest worden samengewerkt, vaardigheden kwamen van pas en….. eureka, het CGO was geboren. Zou het toeval zijn, dat Duitsland sindsdien 2 oorlogen heeft verloren?
Kompetenzkompetenz
Toevallig is ook dat de grote politieke verliezer in de Duitse politieke arena, de uit Beieren afkomstige Edmund Stoiber, het begrip competentie tot nieuwe hoogten bracht. Hij vond namelijk het woord “Kompetenzkompetenz” uit; de competentie dat je competent bent, of zoiets; beluister het fragment op YouTube:
www.youtube.com/watch?v=du85qeZrAt4
Overigens Joris; bedankt voor je verslag. Je hebt Hans toch wel bedankt voor zijn compliment dat je een “typische BON-opmerking” maakte? 😉
Grappig: die neiging om te herhalen
Zouden aanhangers van het leren leren wel competent competent zijn tot het doen van uitspraken over het onderwijs?
Een punt hebben ze: herhaling is de moeder van alle wetenschappen!
Een punt hebben ze: herhaling is de moeder van alle wetenschappen!
Het nadeel is echter wel, dat leerlingen nu denken dat alles herhaling is: er was een wereldoorlog, er was een wereldoorlog. Wie competent competent is om te leren leren denkt nu dat er uiteindelijk sprake is van slechts een wereldoorlog.
En hoe zit het met een plus een, met een plus een? Dat is vier, maar wie heeft leren leren denkt dat het twee is.
Ach, wat zal het ook: het is goed zo. Ik bedoel: het is goed goed.
Herr Doktor Doktor
In German, someone who has two Doctor qualifications can be addressed as Herr Doktor Doktor, e.g. “Herr Doktor Doktor Schmidt-Schmidt von Baden-Baden”.
*Lees verder…*.
De rest is ook grappig: In Dutch actually all infinitives end on -en, and most nouns as well, which makes it easy to build homophonous phrases.
for instance:
to inherite = erven
heirs = erven (akin to English orphans)
plural of estate, property, premises = erven (among others)
So, if heirs do inherite estates from their parents who did inherite it from their parents, it could read
if heirs from heirs inherite heritage estates, heirs inherite heritage estates from heirs =
als erven van erven ervenerven erven, erven erven ervenerven van erven.
CGO
Waarom zegt nu nooit eens iemand : who the hell is Keessie? Een niet-wetenschappelijk bureau dus. Een bureau dat jongeren op een boot zet, lekker met ze gaat kletsen, vraagt of men alleen klassikale lessen wilt hebben of ook wat praktijk erbij, en ook nog werken in projecten en veel afwisseling, en dan zeggen die jongeren: nou, graag CGO. Maar niemand wist (en vaak nog steeds weet) precies wat CGO is, wat het inhoudt, hoe het gegeven moet worden, hoe het getoetst moet worden, hoe kennis verdwijnt ten gunste van vaardigheden, en bovenal: de gigantische papierberg. En daar kunnen jongeren over oordelen na een dagje uit! Geen wonder dat Kessie deze jongeren de naam “Generatie Einstein” noemt! Ook geen wonder, dat lang geleden al het sprookje van de Kleren van de Keizer is ontstaan.
Van Nieuwkerk heeft wel lef!
Van Nieuwkerk heeft wel lef, om eerst Joris Gonggrijp’s opmerking over ‘slachtoffers van CGO’ te beamen en vervolgens Bureau Keessie uit de hoge hoed te toveren. Zo bleef hij lekker buiten schot – dacht hij, totdat Joris kennelijk een gevoelig snaar raakte met zijn ‘geselecteerde jongeren’. Bullseye!
‘Het nieuwe werken’
Na ‘Het nieuwe leren’ komt ‘Het nieuwe werken’.
Bureau *Keesie* weet er alles vanaf.
Jongeren pikken ouderwetse hiërarchie niet’. De jongste werknemers passen niet in traditionele organisaties. Ze eisen waardering voor hun talenten.
De klachten van werkgevers over de nieuwe generatie werknemers zijn alom en legio. Ze zijn lui, brutaal, werken alleen voor geld en komen voortdurend te laat. Maar volgens Inez Groen, adviseur van communicatiebureau Keesie, is er sprake van onbegrip voor Generatie Einstein.
Ze eisen respect voor hun talenten en kennen niet automatisch autoriteit toe aan bazen.
Moeten ’Einsteiners’ zich niet zoals andere werknemers aanpassen aan de bedrijven? Dat is achterhaald, meent Groen. De snel veranderende wereld maakt dat bedrijven wel mee moeten, alleen al omdat ze door vergrijzing te maken krijgen met personeelsschaarste. „Deze generatie kan eisen stellen waarvan wij dromen.”
Nieuwe woorden
*Breezersletje*
*Tokkiebuurt*
*Einsteiner*
En dat allemaal via ons onvolprezen *Kennislink*
Iets voor je *nieuwe auto*, Simon?
Een beperkt aantal deelnemers: men is geslaagd
In het programma stond ‘Discussieer mee met experts en ervaringsdeskundigen op het gebied van competentiegericht onderwijs’. Dat kostte je €799,- (excl. BTW). Als het de bedoeling van de organisatoren was om te discussiëren met een beperkt aantal deelnemers, dan zijn zij hierin zeer goed geslaagd (zie het verslag van Joris: dertig deelnemers).