Hans de Boer stelt dat leerlingen in het mbo en vmbo geen benul hebben van hun kansen op de arbeidsmarkt. Hij werd hierover geïnterviewd door het Eindhovens Dagblad. Zie onderstaand artikel van 26/3/07.
=============================================
“Veel leerlingen op het vmbo en mbo hebben geen benul van hun kansen op de arbeidsmarkt. Ook de docenten in het onderwijs beseffen onvoldoende welk advies zij hun leerlingen moeten geven in de aanloop naar de arbeidsmarkt. Dat moet dringend anders, zegt Hans de Boer, voorzitter van de taskforce jeugdwerkloosheid.
Zestig procent van de leerlingen en hun ouders in het vmbo heeft geen idee wat de arbeidsmarkt hen over enkele jaren te bieden heeft. In het mbo, vier jaar later, is het niet veel beter. Dat geldt ook voor de meerderheid van de docenten: zij geven geen goede studie-adviezen, die gebaseerd zijn op realistische toekomstverwachtingen voor een werkkring.” Hans de Boer, de voorzitter van de taskforce jeugdwerkloosheid, trekt vandaag in Den Haag nog maar eens alle registers open in zijn strijd tegen de (potentiële) werkloosheid van jongeren. Het is hem al jaren een gruwel dat kinderen met mogelijkheden tegen onnodige barriers oplopen, zowel in het onderwijs als op de arbeidsmarkt.
Hij legde minister Donner (sociale zaken) en diens collega van onderwijs Plasterk gisteren een volgens hem eenvoudig op te lossen probleem voor. „Vertel kinderen en hun ouders op school wat de kansen zijn op de arbeidsmarkt. Leuk hoor, mode- en sportopleidingen. En de rest naar de ICT! Vrijheid, blijheid! Maar deze jonge mensen worden zo niet klaar gestoomd voor de arbeidsmarkt. Geef aandacht aan technische opleidingen, daar is straks werk. Slim werken met je handen, daar is vraag naar. Geef aan waar deze maatschappij straks leuke banen met een goed inkomen te bieden heeft!” De Boer: „Op school zouden kinderen en hun ouders veel meer te horen moeten krijgen wat de kansen zijn op een baan in het bedrijfsleven, als de juiste beroepsopleiding wordt gevolgd.
Waarom gebeurt dat niet?” De Boer legt de zwarte piet niet alleen bij het onderwijs. „Het bedrijfsleven, dat nu schreeuwt om mensen in technische beroepen, moet de hand in eigen boezem steken. Na afloop van het schooljaar aan de schoolpoort staan klagen dat er geen technici naar buiten komen, is onvoldoende. Bedrijven moeten veel eerder het onderwijs in gaan om te vertellen wat zij willen.” De Boer, zelf ondernemer, vindt dat de samenwerking tussen onderwijs en bedrijfsleven veel scherper moet. „Ik kan namens de taskforce aan het onderwijs uitleggen dat hun kinderen kunnen worden opgeleid voor een baan in de maatschappij en dat die banen er ook zijn. Maar ik moet ook steeds uitleggen dat de opleidingen dan wel moeten zijn toegesneden op de wachtende banen. Het onderwijs moet dat zelf veel beter oppikken!”, zegt hij. „Het gaat om de toekomst van de kinderen.”
Niet in de techniek,,,
Een paar dagen geleden las ik een artikel over de studiekeuze van allochtonen in het hoger onderwijs. Die gaan bijna allemaal economie, rechten of geneeskunde doen. Vrijwel geen allochtoon doet techniek binnen het hoger onderwijs.
Ze weten precies waar de arbeidsmarkt om vraagt.
Ik denk dat dit voor de meeste VMBOers en MBOers ook zo is.
We zien weer de rituelen van de werkgevers in de techniek. Technici minder betalen dan administrateurs, als de economie iets tegen zit technici ontslaan, technici boven de 30 al te oud vinden, spotgoedkope Poolse technici halen….en maar janken dat je geen mensen kunt krijgen.
Vrij vertaald (ik zal hem hier eens proberen)
lacrime di cocodrilli
Natuurlijk niet!
Die willen hun haar mooi houden en hun handen schoon.
Kansen? Daar kopen we niet veel voor.
Het bedrijfsleven houdt erg graag vage praatjes over het aantal (te verwachten) vacatures. De ene keer zeggen ze dit te willen en de andere keer zeggen ze dat. Laat ze zich maar eens committeren. Wij zoeken een goede ….. en zijn bereid iemand op te leiden en een baan aan te bieden. JA dat vraagt een investering, maar als je nood zo hoog is als je zegt, moet dat de moeite waard zijn.
Helaas gaat het zo niet. Laat de samenleving de kosten van de opleidingen maar betalen, laat de jongeren (de klanten) maar kiezen wat ze willen en laat de scholen maar fijn concurreren. Natuurlijk kiezen de kleine domkopjes dan voor Sound en Vision, of Leisure and hosting. Ondertussen blijft het bedrijfsleven maar klagen. Ze laten de jongeren die hier wonen lekker chille op school en halen hun productiemedewerker het liefst goedkoop uit het voormalige Oostblok, of brengen de productie over naar het goedkope China of of India.
Jongeren willen geen kansen, gelukkig zijn het geen gokkers. Ze willen degelijke opleidingen en fatsoenlijk betaalde banen. Als het bedrijfsleven kan beloven dat er werk is moet je eens kijken hoeveel jongeren dat trekt. Direct na de informatie dat het onderwijs veel mensen nodig had stróómden de jongeren weer naar de PABO’s, zodra men zeker weet dat de ICT weer mensen gaat vragen stromen de ICT-opleidingen weer vol.
Jongeren vragen om een bedrijfsleven dat zijn verantwoordelijkheid neemt. Op dit moment probeert het bedrijfsleven zélfs de al eeuwen bestaande BBL-banen (4 dagen werken met een gewoon arbeidscontract en navenant loon) langzamerhand om te vormen naar stagebanen, waarbij de overheid volletijd studiefinanciering betaalt en het bedrijf niets of een magere ‘stagevergoeding’. Echt waar: het gebeurt onder onze ogen. Er zijn nu al bedrijven die niet eens het verschil weten tussen stage en een BBL-baan.
Ik geef het toe, ik ben kwaad. Wat een geleuter van mensen met boter op het hoofd.
En dat niet alleen,
Vijf jaar geleden heb ik een enorme discussie gehad met een aantal BBL werkgevers. Zij schaamden zich geen moment over het doel dat zij voor ogen hadden. Zij vonden dat het onderwijs die ene dag eigenlijk niets presteerde, maar moesten toch loon betalen aan de BBL leerling dus…… terug naar de aloude bedrijfsscholen. Geen toezicht meer van bemoeials zoals stagebegeleider, geen maatschappijleer docenten meer want die leerden de leerlingen vanalles over verwerpelijke vakbonden en rechten van de werknemer, geen verloren tijd meer want “leren moest in de praktijk en niet uit boekjes”. Zo kan ik nog even doorgaan. Het bestond dat een van de werkgevers aangaf dat de situatie van rond 1900 waar “de baas de baas” was zijn doel was. Toen was het een mooie tijd, ook voor de werknemers want die wisten tenminste waar ze aan toe waren. Beste Hinke, vanaf dat moment heb ik een gezond wantrouwen tegen “het bedrijfsleven” dat het zo goed meent met het onderwijs. Leugens, praatjes en verborgen agenda’s.
Opleiden en bedrijfsleven
Ik begrijp je frustratie…
Het is echter heel simpel: het bedrijfsleven (enkele uitzonderingen daargelaten) heeft t.a.v. opleiden een korte-termijnvisie. Opleiden moet dus liefst DIRECT geld opleveren.
Is dat niet het geval dan is men niet thuis, om vervolgens in krapte op de arbeidsmarkt met de vinger naar de overheid/onderwijs te wijzen.
Kortom: het (grootste deel v.h.) bedrijfsleven neemt geen verantwoordelijkheid voor opleiden, dat is in haar ogen de taak van de overheid.
Dus kun je het ze ook niet kwalijk nemen dat ze het verschil tussen BOL en BBL niet kennen, om over het beoordelen van BPV maar te zwijgen.
Je moet het hebben van individuen die “het licht” gezien hebben.
Tot slot: Gewoon blijven doorgaan!!!