In Elseviers weekblad van deze week staat een interessant artikel over de groei van de commerciele huiswerkinstituten. Veel ouders hebben weinig zin in een voortdurende ruzie met hun kinderen als het om het maken van huiswerk gaat, en besteden de huiswerkbegeleiding uit aan commerciele instituten die graag in deze behoefte voorzien. Zo gaat dat in de markt: alle partijen gelukkig.
Bij het lezen van het artikel valt mij op hoe diverse genoemde voordelen veel overeenkomst vertonen met wat ooit gangbaar was in het traditionele onderwijs.
We lezen over het voordeel van het gebrek aan afleiding: geen Twitter, Facebook, televisie of computerspelletjes. Het traditioneel onderwijs zorgde ook voor zo min mogelijk afleiding tijdens de les, in het volle besef dat afleiding nadelig was voor de concentratie bij het leren.
Een ander groot voordeel dat ouders noemen, is de individuele begeleiding die het kind kan krijgen. Het klassikale onderwijs aan redelijk homogene groepen kon ook veel individuele aandacht schenken omdat alle leerlingen met dezelfde stof bezig waren. Heterogene groepen waarbij op allerlei niveaus wordt gewerkt, maken dat de leerkracht zijn aandacht tijdens een les veel te veel over verschillende niveaus moet verdelen waardoor er per saldo minder aandacht voor het individuele kind overblijft.
Dan zijn ouders van mening dat er te veel zelfstandigheid van de leerlingen gevraagd wordt. Een zelfstandigheid die veel leerlingen absoluut niet aankunnnen. Dit blijkt ook uit het feit dat na de invoering van het Studiehuis in 1999 de vraag naar huiswerkbegeleiding enorm is toegenomen. Ook dit is geen nieuws voor de traditionele leraar en vandaar dat het traditioneel klassikaal onderwijs de leerlingen stap voor stap leidde en controleerde. Zelfstandig werken blijkt voor velen niet te werken.
Verschillende leerlingen spreken uit de zij zich door de onrust in de klas slecht kunnen concentreren. Onrust in de klas werd ooit bestreden, maar vernieuwingen maakten dat onrust werd beschouwd als ‘leergeruis’ en dat de ouderwetse orde als kindermishandeling werd voorgesteld door hen die het allemaal anders wilden.
Het artikel eindigt met de opmerking dat ouders het stellen van regels en het eisen van discipline m.b.t. het huiswerk maken liever uitbesteden.
Tja… voordat de vernieuwingen toesloegen konden scholen uitstekend voorzien in die verlangens van die ouders anno 2011.
Tenslotte valt het op dat ouders die kiezen voor de uitbestede huiswerkbegeleiding het hoogst mogelijke onderwijs voor hun kinderen willen.
Zij hebben duidelijk ambities en willen niet dat er tijd verloren gaat. Allemaal erg herkenbaar dus voor de traditionele leerkracht.
segregatie
Laat er als de wiedeweerga voldoende scholen komen die hun gewone onderwijsprogramma inrichten naar het bovenstaande, zodat ook ouders die geen particulier instituut kunnen betalen ervoor kunnen kiezen.
geen symptoombestreiding!
Het was vroeger ook al zo dat leerlingen van gegoede huize bijles kregen als zij op school dreigden te mislukken. Daaonder valt nu ook het afzakken naar een lager schooltype op een scholengemeenschap. Politici en scholen hebben geprobeerd om het relatieve nadeel dat daaruit voortvloeide voor kinderen van eenvoudige huize op te heffen. In plaats daarvan is het krijgen van bijles , aangevuld met onder toezichtstelling, grootschaliger geworden en zijn er heuse bijlesscholen ontstaan. Onder het “gewone onderwijsprogramma inrichten naar het “bovenstaande”, wat Classica wil, mag het invoeren of uitbreiden van bijles of studielessen op scholen maar een klein deel uitmaken. Hoofdmoot moet zijn om bijlessen en studielessen overbodig te maken, dus weg met het studiehuis en voortaan homogene klassen zonder leergeruis en met goed in hun leervak opgeleide docenten.
πορευετε! Marchons!
Seger Weehuizen
En dat…
… vond Ton van Haperen ook bij JOOP.nl
[Degids.fm – 25 oktober 2011] [anders – 47:45]
Kortzichtig en onbeschoft
Waar Van Haperen m.i. wel een punt heeft is dat de school in principe het huiswerk ook moeten controleren/bespreken. Hij geeft aan dat ‘er scholen zijn’ (vraag: hoeveel, maar goed …..) waar het huiswerkinstituut in een lokaal van diezelfde school tegen betaling huiswerkbegeleiding geeft. Dat lijkt me inderdaad een merkwaardige gang van zaken. Luister rond 53:30 van Bonnie’s tweede link.
Maar verder heb ik met stijgende verbazing het stukje interview met Ton van Haperen beluisterd. Wat een kortzichtige en onbeschofte man is dat. Hij is kortzichtig omdat hij laat merken dat alleen zijn mening telt, de inbreng van de interviewpartner (leraar en eigenaar van een huiswerkinstituut) wenst hij volstrekt niet aan te horen. Sterker nog: hij ontkent gewoon alles wat de ander naar voren brengt. En dat moet docent zijn? Empatisch en zo? Een voorbeeld: de huiswerkinstituutman geeft aan dat zijn begeleiders twee ingenieurs. een afgestudeerd Neerlandica en een aantal studenten omvat om daarmee aan te geven dat hij kwaliteit biedt. Reactie van Van Haperen? “Onzin”. Met zo iemand ben je toch gelijk uitgepraat?
kritiek verkeerd gericht
Als je geen voorstander bent van de groei van de commerciele huiswerkbegeleiding, moet je niet de huiswerkbegeleiding zelf aanvallen.
Want zolang ouders tevreden zijn, willen zij betalen, maar zodra ouders ontevreden zijn lopen ze gemakkelijk weer weg. Een instituut dat ouders kennelijk aan zich weet te binden, doet het volgens die ouders dus goed.
Dan zeggen dat die instituten geen kwaliteit kunnen bieden, is een vooroordeel en dus onverstandig.
Je moet je natuurlijk keren tegen het onderwijs dat deze situatie waarschijnlijk in de hand heeft gewerkt. Vernieuwd onderwijs dat volgens veel ouders kennelijk die huiswerkbegeleiding noodzakelijk maakt.