Mijn oudste dochter is inmiddels ingenieur en is door gaan studeren op de universiteit.
Tijdens haar HLO-opleiding was het een crime om eens een docent-begeleider te spreken te krijgen. Het volledige laatste studiejaar heeft ze stage gelopen bij Pharma Bio Research en alleen op het eind, bij haar eindpresentatie was er een tweetal docenten aanwezig (waarvan er één te laat op kwam dagen). Als ouders vraag je je dan werkelijk af waarom er schoolgeld betaald moet worden. Geheel in de stijl van HNL werden de studenten aan hun lot overgelaten. In al die jaren was er één ouderavond georganiseerd. Nouja, ouderavond, het was meer een korte één-richtingsverkeer-voorlichting in de trant van “de studenten zijn nu oud genoeg, dus het mag al mooi heten dat we de ouders voor deze ene avond bij elkaar roepen”. Het gaat op deze site vooral over goed onderwijs, maar wat als je weet dat je kind het eigenlijk helemaal alleen heeft moeten doen? Dan spreek je gewoon over GEEN onderwijs! De school sprak in dat geval over “zelfstandig-wording”, maar vergeet daarbij dat onze dochter intrinsiek gemotiveerd is als het gaat om de stof, maar als hoogbegaafde de sociale begeleiding smartelijk heeft gemist. Als ouders hebben we de taak opgevat om ons kind zo goed mogelijk te begeleiden, maar tegelijkertijd bleef het gevoel “aan de school hebben we helemaal niks en we moeten ons er nog buiten houden ook”.
Jullie zien…ik moest even mijn hart luchten. Ik hoop dat het een incident is, maar vrees (weet) dat er velen zijn die hier een hele thread van kunnen maken…
ouders en HBO
Je hebt gelijk met je boosheid over de kwaliteit van de opleiding van je dochter. We weten allemaal wat HNL daarin betekent.
Ik wil alleen wel een kanttekening plaatsen bij je wens tot een ouderavond. Persoonlijk vind ik dat ouderavonden in het hoger onderwijs niet aan de orde zijn. Studenten horen inderdaad zelfstandig te zijn. Ze mogen stemmen, autorijden en zijn officieel volwassen.
Ik heb op het HBO (als docent) nog nooit een ouderavond meegemaakt en werk er toch al een kleine 25 jaar.
Als studenten ontevreden zijn, dan moeten zij actie nemen. Als ze dat wensen, dan kunnen ze in een confrontatie met directie of docenten van het HBO een adviseur meenemen, wellicht een ouder of een advocaat of wat dan ook, maar ouderavonden ben ik een tegenstander van.
Ouderavond
Toen mijn dochter aan de HLO begon was ze 17 en dus nog niet volwassen. Dit is echter maar een getal. Een (erg) hoogbegaafde heeft echter als handicap dat het juist op dat punt (ver) achter blijft bij de leeftijdsgenoten. Mijn vrouw en ik hebben op die ouderavond daar gewag van gemaakt, maar nul op het rekest gekregen. Net als een aantal andere ouders die meer begeleiding vroegen. Ik vind het te gemakkelijk om alle verantwoordelijkheid bij de studenten neer te leggen. Als docenten het laten afweten voelt het kind zich in de kou gezet. In dezen heb ik ervaren dat wetenschappers in wording niet de mondige mensen zijn, die je mogelijk wel op het VMBO tegen komt. Wat mijn vrouw en ik aan de dames en heren docenten probeerden over te brengen was, dat zij daar oog op dienden te houden. Dit is categorisch geweigerd. Waar ik in het Basisonderwijs adaptief bezig ben, was het hier “red je er maar zelf mee”. Daar gaat een bijzonder slecht signaal van uit. Mijn dochter heeft, ondanks al die achten, negens en tienen erover gedacht te stoppen met de opleiding omdat er geen enkele belangstelling als persoon voor haar was, vanuit de school. Daaraan merk je dat een kind van 18 nog lang niet volwassen is. Dat is een pure misvatting in het VO/HBO.
Wat ouderavonden in het VO/HBO betreft; ik begrijp je argument niet. Al was het maar uit klantvriendelijkheid, dan al kan een ouderavond nuttig zijn. Een beetje belangstelling ook voor de ouders/verzorgers achter de student, lijkt mij niet te veel gevraagd. Maar dat lijkt uit de tijd. De student is een nummer en de ouders zijn blijkbaar geen graaggeziene gasten…al was het bijvoorbeeld maar voor 1 jaarlijks contactmoment. Nu werd er er op die ene avond glashard gezegd: “dit is de eerste en ook de laatste avond voor u” bij eeen vierjarige opleiding. Hoe krijgt zo iemand dat haar mond uit!
Belangstelling voor de persoon van de student
Belangstelling voor de persoon van de student mag je wel verwachten. Wat ik als docent HBO overigens ook een van de leuke kanten van mn vak vind. Nu heb ik altijd bij relatief kleinschalinge (leraren)opleidingen gewerkt en daar was wel altijd werkelijk contact met de studenten. Misschien ook al omdat een lerarenopleiding een redelijk emotionele studie is. Het beroep van leraar grijpt zoals je zelf ongetwijfeld weet nogal in in je persoonlijk leven, maar ook bij andere opleidingen is persoonlijk contact met de studenten belangrijk. De “pech” van je dochter is misschien ook dat de resultaten goed waren. Vreemd genoeg lijkt dat een reden om minder aandacht aan studenten te besteden.
Een goede opleiding heeft belangstelling voor de studenten. Dat maakt het allemaal ook leuker om les te geven. Op een goede opleiding hebben collega’s ook belangstelling voor elkaar. Maar helaas: er zijn veel situaties waarin die menselijkheid afwezig is. Ik heb ooit een directeur gehad die darwerkelijk openlijk porgpageerde dat het met die onderlinge gezelligheid uit moest zijn. Dat was niet professioneel.
Wat ik allemaal bedoel is dat het er om gaat om de student goed te begeleiden. Als dat goed gaat, dan zouden ouderavonden niet nodig moeten zijn en in mijn ogen ook niet wenselijk.
Voor het VO ligt het wel anders, vind ik.
Ouderavond overdreven voor HBO
Daar ben ik het wel mee eens. Vanaf HBO mag je verwachten dat leerlingen zelf gemotiveerd zijn om hun tijd goed te besteden en aan de bel te trekken als er wat is. Ik vind het echt overdreven om voor die leeftijd en dat niveau ouderavonden te organiseren.
Mijn leerlingen (MBO) zijn iets jonger, maar de ervaring leert dat ouders voor ouderavonden niet komen opdagen. Als tussenvorm heb ik een brief gestuurd naar de ouders met de uitnodiging om contact op te nemen als zij daar behoefte aan hebben. Daar wordt ook gebruik van gemaakt en ik aarzel zelf niet om contact met ouders op te nemen als ik denk dat dat nodig is. Misschien is dat nog een idee voor het HBO?
Cijfer
In z’n algemeenheid kan ik wel een eind met jullie denkwijze meegaan, maar als je al aangeeft dat er bijzondere omstandigheden zijn en dat simpelweg wordt weggewuifd en vervolgens blijkt dat je gelijk hebt dan kun je wel uit je vel springen. Als je één keertje je niet aan het protocol houdt en dan maar je gelijk gaat HALEN, dan vraag ik me af waarom er zo weinig contact is met de achterban. In dit voorbeeld dreigde mijn dochter haar propadeuse niet te halen, vanwege een cijfer (jawel weer een 9, men zou dat toch moeten weten) ZOEK was! Mijn dochter raakte hierdoor overspannen omdat herhaaldelijk bij de administratie vragen zinloos bleek (nog zo’n aanwijzing dat het hier niet om een gemiddeld kind gaat). Mijn vrouw heeft uiteindelijk, na maanden wachten en geduld oefenen, ingegrepen. “Als dat cijfer niet deze week boven water komt, dan gaat ze van school af”, was de boodschap. De volgende dag was het cijfer er. Hoezo, kinderen kunnen wel voor zichzelf opkomen als ze tegen een muur van onwil en bureaucratie aanlopen…
machteloos toezien
Onze dochter is geen hoogvlieger, maar wel een doorzetter en daar moet ze het van hebben. Ze wil zelf zo graag dat HBO diploma. Was maar getoetst voor Mavo, maar toch gelijk Havo gehaald. We hebben haar zoveel mogelijk bij geholpen. Nu zit ze op de HBO- communicatie, en kunnen wij haar helemaal niet meer helpen. Oke.. is wel zo normaal dat ze zelfstandig en alles zelf moeten vragen en regelen, maar er wordt vaak ook heel nonchalant met die studenten omgegaan en inderdaad aan die balie bij de administratie moet je maar afwachten hoe de stemming van de balie-medewerkster die dag is. Toen mijn dochter niet echt antwoord op haar vraag kreeg, heb ik zelf maar gebeld, tenslotte heb je meer kans dat je als ouder met respect behandeld wordt dan z ‘on studentje van 17 jaar. Helaas, ik kreeg als antwoord dat de school geen informatie mocht doorgeven aan derden , en alleen maar aan de studenten zelf. Ik dacht werkelijk dat ik van mn stoel ging vallen. Mijn dochter is 17, wij betalen heel veel voor deze studie maar mogen niets meer vragen. Maar zij kreeg ook niet echt antwoord op haar vraag. Inzage van tentamenverslagen heeft ze moeten smeken om die te mogen zien. Onder druk van ons heeft ze het paar keer moeten vragen. Ze kunnen tenslotte daar toch ook fouten maken op die school, dusja waarom geen controle op je eigen werk en je behaalde cijfers. Ik vind de HBO-scholen laks. En als ouders staan je echt met de rug tegen de muur. Inderdaad , de kinderen kunnen niet altijd voor zichzelf opkomen ,als er sprake is van onwil en bureaucratie.
Ouderavond kan wettelijk niet.
In het kader van de privacy is het zelfs wettelijk verboden gegevens over studenten van 18 jaar en ouder aan derden te verschaffen, zelfs als dat de ouders zijn. De studenten zijn namelijk meerderjarig. Formeel geldt dat in het MBO en VO overigens ook.
Een beetje begrip vanuit de school
Het is toch werkelijk niet te geloven hoe de overheid over ons beschikt. Het kind is er blij mee dat de ouders nu eens naar school gaan om verhaal te halen, maar zelfs de overheid zegt met haar regeltjes “ho ho, maar dat mag niet, want het kind is volwassen!”.
Nederland heeft bij de verkiezingen duidelijk laten blijken dat het socialer moet in dit land. Maar het onderwijs versterkt de eerst-ik-cultuur door niet om te zien naar de ander, maar alles te gooien op de eigen verantwoordelijkheid van de leerling c.q. student. En in veel gevallen kan dat ook. Onze jongste dochter is bijv. een heel ander kind; een goed verstand (verdorie, ze wordt nog lerares Nederlands ook, heb ik dat? 🙂 en midden in deze wereld. Maar onze oudste dus niet. Als hoogbegaafde op de basisschool onbegrepen (jawel, de school waar ik zelf werk!), eerst twee jaar MAVO gedaan omdat ze het lichamelijk niet aankon om buiten het eigen dorp naar school te gaan (syndroom van WPW, nu opgelost door een hartingreep), weggepest op de HAVO (een week later, nadat ze door ons van school was gehaald, werden we gebeld waarom onze dochter niet op de les aanwezig was!), vervolgens op het HLO onderzoek gedaan naar anti-depressiva (gebruikt ze zelf levenslang, vanwege een serotenine-tekort) en nu dan de universiteit (de stof kan ze gemakkelijk aan, maar dat je overal zelf achteraan moet (omdat medestudenten en docenten hun afspraken niet nakomen), dat sommigen eindeloos mogen herkansen, dat er medestudenten op haar meeliften, dat het soms maanden en maanden duurt eer iets is nagekeken, dat ergert haar). Ze is nu bijna 23, maar woont nog thuis (zoals gezegd, het is een ander soort mens), heeft gelukig een vriend (wat een ongelooflijke mazzel) die haar in alle opzichten steunt. Waarom, al deze persoonlijke verhalen. Simpel vanwege 1 simpele vraag: WAAR WAS HET BEGRIP, WAAR WAS DE BEGELEIDING VANUIT HET ONDERWIJS???
Er zijn drie verschillende dingen
Jan,
Met je laatste oproep ben ik het eens, maar de oorzaak ligt dieper. Het is kennelijk niet alleen dat de begeleiding op die school niet deugt, maar de organisatie van het onderwijs deugt niet. Een student is er niet verantwoordelijk voor dat andere studenten (laat staan docenten) afspraken niet nakomen. Ik weet dat dat soms in een leren-samenwerken-sausje wordt gegoten (dat zal je later ook overkomen en leer nu hoe je er mee om moet gaan), maar dat is onzin. Al dat verplichte gesamenwerk is een keuze van de school die voor problemen zorgt bij de goede leerlingen.
Ik denk dus: er is iets mis in de organisatie van die school.
Een tweede punt is nauw verwant. Als er een rommelige organisatie is, dan zou je juist willen dat de opleiding aan extra begeleiding deed bij die studenten die daar extra moeilijikheden mee hebben. Zelfs als je dat gesamenwerk anders dan ik hiervoor betoog wel als zinvolle leeractiviteiten beschouwt, dan nog heb je de plicht om studenten daarbij te helpen (anders dan door ze in het diepe te gooien en er als opleiding zelf zonder energie van af te komen).
Als de eerste twee aspecten goed geregeld zijn, dan is er geen reden om ouders te betrekken. Als het op de eerste twee punten op een school misgaat, dan kun je als ouder hooguit belangenbehartiger zijn van je kind. Maar ik denk werkelijk dat noch het probleem, noch de oplossing gezocht moet worden in de manier waarop de school met ouders omgaat. Probleem en oplossing liggen in de kerntaak van de school: hoe gaan wij met studenten om. Het is een Gospe dat ouders daarbij een rol zouden moeten spelen en dat kan ook geen oplossing zijn voor een veel dieper probleem.
Ik realiseer me dat je dit bericht wellicht niet als steun zult opvatten, juist omdat we over de rol van de ouders verschillen. Maar ik heb het wel degelijk zo bedoeld.
Ouders betrokken 1
De rol van ouders, daar kun je hele verhandelingen over opzetten. Eigenlijk is het enigszins off-topic, maar toch is het een teken van de tijd. Want wanneer vinden wij ouders onze kinderen zelfstandig genoeg om zichzelf te redden? Ik mag dan inmiddels bij de oudere garde gaan horen, maar het heeft niks met mijn leeftijd te maken dat ik het een zielig gezicht vind hoe het leger kostuums en mantelpakjes hun pasgeboren kroost bij de dagopvang naast de school dumpt. Want het plaatje moet zo nodig compleet zijn: allebei een leuke baan, een mooi huis, naar de fitness en de tennisclub, een hond en ohja…een kind of twee, drie. Dat het krijgen van kinderen geld kost, ach het zal. Maar er tijd en moeite insteken buiten de quality-time-weekenden om, nou nee daar zijn de juffen en meesters immers voor. Stel je voor zeg, dat je thuis moet zijn na schooltijd. Een kopje thee en vragen hoe het was op school, kom zeg, we leven toch niet meer in de vorige eeuw? En gaat er iets mis, dan kunnen we als ouders mooi kwaad worden op de oppas of de leerkrachten. Dat is immers wat onze regering ook steeds doet; gaat er iets mis in de maatschappij, dan moet het onderwijs dat maar oplossen. Nee die moeten maar gewoon meer hun best doen in ruil voor die lange vakanties. Zitten wij mooi met het probleem waar we onze kinderen nu weer moeten laten als ze weer eens vrij zijn.
Ouders betrokken 2
Je merkt: ik chargeer vreselijk. Maar mijn vrouw en ik zouden nooit zulke ouders kunnen zijn. Kinderen krijgen is tijd investeren en belangstelling tonen, ertoe bijdragen dat de kinderen gelukkig kunnen zijn en zich leren inleven in het lot van een ander, om leren gaan met talent en onvermogen en mogen zijn wie ze zijn. Een gigantische, maar ook prachtige opdracht, die veel van ouders vergt. Dat past niet bij voltijds werken door beide ouders. Wanneer leert men eens zien dat zoiets geenszins een ouderwets standpunt is en veel problemen bij de jeugd voorkomt? Wij ervaren nog altijd van beide dochters een grote dankbaarheid vanwege deze vorm van ouderschap. Kortom, opvoeden tot zelfstandigheid houdt in dat je betrokken bent als opvoeder (en dus ook als school)…
Betrokkenheid bij de opvoeding
Dit vereist doorlopende individuele aandacht per student en dat zit er niet in. Rijke ouders kunnen zich wellicht “tutoring” veroorloven maar meer dan een extracurriculair informatie-avondje buiten de strakke planning en normale werktijden om mag u van HBO-instituten niet verwachten.
U heeft toch indertijd gekozen voor mammoetonderwijs? Dat houdt nu eenmaal grote groepen in. In sommige gevallen kijkt de docent niet eens de examens in maar laat dit aan een assistant of aan de computer over, laat staan dat men kan weten hoe het met de geestesgesteldheid van individuele studenten is.
Wat u overigens moet weten, is dat het eerste jaar een uitschud- en bijspijkerjaar is. Dat er bijgespijkerd moet worden is helaas nodig. De gemiddelde havist is niet goed voorbereid op hogere opleidingen, qua leeftijd niet, inhoudelijk niet, qua mentaliteit niet en ook qua sociale weerbaarheid niet.
Voorts is het voor u goed te weten dat jongedames in hogere opleidingen (let wel – ik praat niet over meisjes, meiden of kinderen) in hun resultaten vaak sterke schommelingen vertonen die doorgaans aan de perikelen in hun liefdesleven te wijten zijn. Ook dat kunt u beter maar niet proberen te beïnvloeden want dan wordt u uitgemaakt voor een paternalistische vader met denkbeelden die in onze cultuur niet passen. De volwassenheid in het Westen wordt geacht bij 18 te starten en hoger onderwijs ook. Dit is wellicht niet reëel maar ook dat was een politieke keuze van de gemeenschap, dus van uzelf volgens uw hierboven geuite overtuiging.
Ouderavond (c.q. voorlichting): toch wel
Enerzijds kan ik in 1944’s betoog meegaan. Anderzijds merken wij dat een groot deel van de ouders het zeker op prijs stelt om extra informatie te krijgen. Wat uiteraard meespeelt is dat veel ouders op de school waar ik werk financier zijn (het is een particuliere opleiding). Maar ook de algemene aandacht die je geeft aan de prestaties van het ‘kroost’, zowel cijfermatig als ‘hoe komt de student over’ en aan de mogelijkheden tot doorstuderen worden beslist op prijs gesteld.
En ja, dan hebben wij het over wettelijk volwassen studenten met auto’s – veel auto’s, in ons geval …… – die mogen stemmen enzovoorts. Gelukkig blijken die bij ons vaak betrokken ouders te hebben die op een oudermiddag (wij verschaffen deze informatie ’s middags) vaak met zijn tweeën informatie komen inwinnen. Dus wij blijven de ouders wel degelijk actief informeren want het wordt gewaardeerd.
Iedere school zijn eigen mores, zal ik maar zeggen.
Marten