Vandaag besteedde ook Netwerk aandacht aan de groeiende kritiek op het Nederlandse beroepsonderwijs. Veel jongeren in de grensstreek kiezen voor het Belgisch beroepsonderwijs. Uit het programma bleken dat er vier punten als voordeel gezien werden van het Belgisch onderwijs:
1 veel meer orde, discipline en respect voor docenten
2 meer aandacht voor de praktische beroepsvakken
3 veel meer uren onderwijs en geen lesuitval
Als we hieruit willen leren voor ons onderwijs, moeten we NIET alleen punt 2 eruit pakken.
Orde en discipline: Leerlingen in het beroepsonderwijs schreeuwen om duidelijkheid en regels, consequent en eerlijk, met concrete strenge sancties. Vooral dat laatste ontbreekt bij ons. De leerplichtige etters kunnen het jarenlang voor hun klasgenoten verpesten. Door de leerplicht kan de ultieme sanctie (verwijdering) niet toegepast worden én dat weten ze. Ook in het MBO wordt (gedachtig de verplichting om niemand zonder diploma te laten weggaan) vééél te vaak een laatste, laatste en allerlaatste kans geboden. Stom: ze lachen om die slappe zakken in het onderwijs.
Ook het aantal lesuren in het (V)MBO is natuurlijk bedroevend. Met 18 lesuren per week (MBO) wordt geen structuur in het leven aangebracht. Bovendien is op het MBO de studiefinanciering met de OV-jaarkaart in combinatie met (eerlijk waar) 20 tot 28 uur per week eenbijbaan, veel lucratiever dan gewoon gaan werken.
Waar naar mijn mening te weinig aandacht voor is, is de verandering van de arbeidsmarkt. Voor laaggeschoolde jongeren komt er steeds minder werk. De productie verdwijnt naar lage-lonenlanden en de dienstverlening (bouw, loodgieten, elektro) kan goedkoper door buitenlanders hierheen te halen. Laaggeschoolde jongeren voelen dat bliksems goed aan. Als er voor hen geen werk komt, creëren we een enorm maatschappelijk probleem. Hier moet door de overheid iets aan gedaan worden: het bedrijfsleven laat het, doordat ze alleen op winst letten, gewoon liggen (goede uitzonderingen daargelaten)