De polemische richtingenstrijd in de onderwijskunde is een deel van het probleem
In het leerproces tot formulevaardigheid speelt het zelf ontdekken een onmisbare rol.
In het proces van zelf ontdekken speelt het kunnen uitwerken van formules een beslissende rol.
In het onderwijsleerproces lijkt soms de weg van het zelf ontdekken de enige echte weg, en op andere momenten lijkt het oefenen van principes echt het enige.
Er is in de laatste tientallen jaren zelfs een heftige strijd ontstaan tussen voorstanders van de ene benadering en voorstanders van de andere. Aparte scholen worden opgericht, de ene school levert veel afstroom, uitval en gemiste talenten, de andere haalt het niveau niet. Die strijd zelf lijkt mij een belangrijke belemmering voor het ontwikkelen van een vruchtbare onderwijsleercultuur. In twee voorbeelden uit de individuele begeleiding van leerprocessen wil ik dat illustreren.
P. was een jongen van dertien. Hij had een sterke ambitie in het rekenen, maar hij bracht er heel weinig van terecht. Hij vroeg me hem te helpen, en zei dat hij weliswaar heel slechte cijfers had, maar ervan overtuigd was dat hij aanleg voor rekenen en wiskunde had. Hij wilde ontdekken wat hij verkeerd deed.
H was zeventien. Hij stond op school bekend om zijn creatieve vermogen bij wiskunde en natuurkunde. Hij doorzag in een oogwenk samenhangen die anderen alleen door veel oefenen meester werden. Hij was goed in wiskunde tot in de laatste klas van het VWO, waar hij plotseling dat onmiddellijke inzicht zeer vaak niet had.
lees verder in bijlage