Politieke partijen worden vaak opgericht omdat de oprichters iets willen doen aan een diep gevoeld onrecht.
Daarom wil ik de Partij voor de Mensen starten en U vragen daar lid van te worden.
Ik heb een diep mededogen voor mensen die vastlopen, die het niet meer zien. Wat moeten ze van hun leven maken, en als ze werken, hoe moeten ze verder?
De laatste twee maanden ben ik schrijnende voorbeelden daarvan tegengekomen. Ik noem Sjoerd Slagter die de Nieuwe Mens gezien heeft, een knoppenbeest dat zijn Eigen Werkelijkheid crëeert. Sjoerd is daar zelf mee begonnen. Hij is nu helaas onbereikbaar voor ons geworden in zijn Virtuele Wereld.
Vervolgens de VO-Raad waar diezelfde Slagter pas voorzitter van geworden is. Die roept dat tegenstanders van DHL “vanuit hun onderbuik argumenteren”. Elke communicatie is dus voor haar onmogelijk geworden.
En nu hebben we daar Lizzy Tabbers. Ooit van een middelbare school afgekomen (want ze is nu senior), in het KPC opgeklommen, zelfs al een boekje geschreven. Jarenlang geploeterd. Na enkele florissante jaren is er een felle tegenwind aan het opkomen, maar het lukt maar niet om verder te komen. De storm wordt steeds feller, de regen striemt haar in het gezicht.
En dan al die onderwijskundigen die vrolijk met een studie zijn begonnen, en nu tot de ontdekking komen dat niemand op hen staat te wachten.
En zo zijn er nog veel meer groepen waar de Partij voor de Mensen voor wil opkomen. We denken aan alle roc-leerlngen die straks niet alleen ’s morgens moeten kiezen of ze wel of niet ontbijten, maar op school het ook nog voor hun kiezen krijgen. Hun leraren raken uitgeblust.
Wordt lid van mijn Partij voor de Mensen. Dan schaffen we álle bio-industrie af.
Reacties zijn gesloten.
Oh-oh, die kinderen en die beslissingen!
Leuk verhaal, mijnheer Philippens.
Dat verhaal van de leerling die ZELFSTANDIG de uiterst gewichtige beslissing moet nemen of hij wel of niet zal ontbijten doet me denken aan Kapitein Haddock, een afgestudeerd zeevaartofficier uit Kuifje (u ziet, ook literair hebben docenten nog maar een beperkte horizon) die het dilemma of hij met zijn baard BOVEN dan wel ONDER de lakens moest slapen niet aankon. Dit ondanks zijn goede opleiding. De man had duidelijk op een school gezeten die verzuimd had te appeleren aan zijn ZELFSTANDIGHEID.