In de vereniging beter Onderwijs Nederland klinkt veelvuldig de stem van docenten die zich zorgen maken over de kwaliteit van het hedendaagse Nederlandse onderwijs. Van ouders zijn op deze site nauwelijks berichten te vinden. Ik vind dat opmerkelijk omdat ik denk dat er bij ouders wel grote zorgen bestaan over het onderwijs. Ik vermoed dat de afhankelijke positie van ouders de oorzaak is van die stilte. Ik weet niet in hoeverre ouders op de hoogte zijn van de wantoestanden die docenten menen te herkennen .
Als ik bedenk hoe leraren geintimeerd worden als zij zich kritisch opstellen dan kan ik me voorstellen dat schoolbestuurders proberen kritische ouders monddood te maken. Voor schoolbestuurders moet het relatief eenvoudig zijn om de kritiek van ouders te pareren. Als opvoeder wil je loyaal zijn aan het instituut waaraan je je kind hebt toevertrouwd. Je gaat er van uit dat zij het beste met je kind voor hebben en dat de school op de eerste plaats partner is in de zorg die je als ouders aan je kind geeft om te volgroeien tot zelfstandige volwassenen. Dat die school daarnaast ook een belang heeft als instituut en dat dat instituutsbelang soms op gespannen voet staat met de belangen van je kind, daarvan ben je je als ouder onvoldoende bewust.
Binnenkort zal een gesprek plaatsvinden tussen een drietal vaders van kinderen in het voortgezet onderwijs. Het driemanschap heeft de laatste tijd forse kritiek geuit over het onderwijs. Met name de hoeveelheid onderwijstijd die hun kinderen ten deel valt en de kwaliteit van dat onderwijs baart hen zorgen.
Het driemanschap heeft zich ten doel gesteld ouders te prikkelen om daarmee te bevorderen dat ouders hun stem laten horen en hun zorgen over het onderwijs in Nederland te uiten.
Hiermee roep ik jullie op om idee-en te formuleren die wij als driemanschap kunnen gebruiken om ouders wakker te schudden. Hoe kunnen wij ouders prikkelen? Waarom denken jullie dat van de kant van ouders een oorverdovende stilte klinkt als het gaat om Beter Onderwijs? Hoe kan een podium gecre-eerd worden voor kritische ouders?
De stilte van de ouders
Mijn ervaring is toch iets anders. De directies van de laatste twee scholen waar ik heb gewerkt zijn juist heel bang voor reacties en klachten van ouders en zijn bereid heel ver te gaan in het ´de zin geven´ van die ouders ook als wat zij verlangen niet erg redelijk is of niet in het belang van hun kind.
Zo heb ik deze zomer meegemaakt dat een jongen met zes onvoldoendes is bevorderd van de tweede naar de derde klas. Zijn inzet was nihil en in de klas gedroeg hij zich bovendien slecht. Reden? Zijn ouders hadden geklaagd. De directie zou niet bijtijds hebben gewaarschuwd dat de jongen er zo slecht voor stond.
Verder is mijn ervaring op mijn huidige school dat als ouders klagen, de directie die klacht het liefst verhaalt op een vakdocent of een mentor aan wie zij ´de schuld´ kunnen geven.
Als jij een jongen met Asperger (een vorm van autisme), die door de directie zonder enige vorm van extra begeleiding is geplaatst in een drukke klas van dertig kinderen, bijvoorbeeld regelmatig op de gang zet, in het belang van de 29 andere kinderen in de klas, dan krijg jij als docent het op je boterham, zeker als ouders ook nog eens geklaagd hebben daarover. Wij hebben zo´n jongen op school. Hij zit heel erg veel op de gang!! Voor de vakdocenten organiseren ze dan informatiebijeenkomsten over autisme. Maar ze vertellen er niet bij wie, terwijl jij de autistische jongen pedagogisch verantwoord aan het aanpakken bent, aan de rest van jouw klas les moet geven. Onze directie holt en vliegt(op de verkeerde manier) voor ouders van dit soort kinderen. Maar ze vertellen deze ouders er niet eerlijk bij dat onze school helemaal geen faciliteiten heeft om kinderen met gedragsstoornissen te begeleiden.
De klachten van ouders die
De klachten van ouders die jij bedoelt hebben betrekking op “het opkomen voor de belangen van het eigen kind”. Zouden er geen ouders zijn die instaat zijn om met iets meer afstand het onderwijs te bezien en daarbij concluderen dat er fundamenteel iets fout is?
Waarom melden bijvoorbeeld de ouders van de 29 leerlingen die bij de asperger patient in de klas zitten zich niet om te melden dat er fundamenteel iets fout is als in een klas van 30 leerlingen individuen geplaatst worden die onrust veroorzaken en daardoor het leerproces verstoren?
Waarom gaat de oudergeleding van de school akkoord met groepsgroottes die onwerkbaar blijken te zijn?
@anjavendrig
Zeer herkenbaar wat je hier schrijft. Voor heel veel schooldirecties geldt: de klant is koning. (Alsof een school een één of ander service-bedrijf is). Klagende ouders moeten daarom tot elke prijs tevreden worden gesteld, ook als ze ongelijk hebben. En als die klant tevreden moet worden gesteld over de rug van de docent heen, dan hebben veel directies daar geen enkele moeite mee. Dit is gangbare praktijk in Nederland !
ouders tevreden stellen?
Hoe zou de directie zowel de klagende ouders van de ene leerling tevreden stellen en tegelijkertijd ook de ouders van de 29 andere leerlingen? Het lijkt mij dat de ouders van de ene leerling tevreden zijn kunnen stellen bij de gratie van de kennelijk niet klagende overige ouders. De keus tussen 1 leerling herplaatsen t.o.v 29 leerlingen met de wens naar een andere school te vertrekken, is gauw gemaakt. M.a.w als ouders massaal zouden klagen over HNL, zou de directie op z’n minst enige oor hebben voor de klachten.
Zo werkt het natuurlijk niet
Dit is wel Nederland. En dus is iedereen gelijk. Een kind dat gedragsgestoord is is wellicht nog meer gelijk dan anderen, want die heeft het toch moeilijk. Zijn de ouders van dat kind ook nog problematisch, dan wordt het betreffende kind nóg meer gelijk.
Er zijn nauwelijks ouders te vinden die durven te klagen als het ten koste (lijkt) te gaan van een zielig kind. En de ouders die het wel zouden durven wordt heel snel duidelijk gemaakt dat wij hier niet zo met elkaar omgaan.
Overigens: ik bedoel hiermee niet denigrerend te doen over gedragsgestoorde kinderen en/of hun ouders. De schuldvraag is niet aan de orde. Het gaat mij om constateren van een bepaalde situatie.
Ik ben zo’n lastige ouder
Ik begrijp dat het voor docenten ondoenlijk is, zo’n lastige jongen tussen al die andere leerlingen. Mijn zoon is zo’n lastige jongen.
Ook hij is bevorderd met veel te lage cijfers. En dat terwijl de school van mijn zoon, die sinds kort ook aanhanger is van HNL, hem van school af wou hebben. Alleen konden ze ons niet zeggen waar hij dan wel op zijn plaats zou zijn. Ja, een docente met “ervaring in de psychiatrie” heeft hem met houtje touwtje diagnostiek gediagnostiseerd als een soort autist, terwijl een psychiater die zich over hem gebogen heeft geen diagnose kon stellen.
De school adviseerde ons prive-onderwijs, voor pakweg 15.000 euro per jaar.
Ik vind het erg dat in dit soort zaken ouders en docenten tegenover elkaar staan. Maar ik ga mijn zoon niet van school afhalen voor ik een goed alternatief heb. En daar zit hem dan precies de kneep. Hij zou een jongen zijn voor de LTS denk ik, ook al is hij daar te slim voor. Maar waar vind ik een LTS? Of een ouderwetse Mavo? Elke school lijkt wel een tik van de malle molen te hebben gehad. Het Nieuwe Leren? Niets voor mijn zoon. Ouderwetse duidelijkheid graag, en liever geen Frans en Duits en van die talige Wiskunde, waarbij de vragen tegelijkertijd tests in begrijpend lezen zijn.
Sterkte
Zo simpel: sinds allerlei onduidelijke werkvormen zijn geintroduceerd, sinds basisvorming/vmbo de LTs heeft vervangen, sinds op basisscholen adaptief onderwijs en sociaal constructivisme werden geintroduceerd stijgt het aantal lastige jongens de pan uit. Ik vind het misdadig dat de schuldigen daaraan dit simpelweg weigeren te terkennen en enkel ten faveure van de eigen machtspositie en het eigen ego.
In plaats van lastige jongens hebben ze het over de generatie Einstein die zoveel beter en slimmer en sneller ee… kan leren (maar helaas niet kan rekenen, spellen, formuleren, lezen en de kans niet krijgt om te timmeren te lassen rn te automonteren in een gestuctureerde omgeving).
Maar aan die bespiegelingen heeft u niets. Uw zoon wordt gemangeld en er is simpelweg geen alternatief. Ik akn alleen zeggen: zegt het voort, maak kabaal. Vele duizenden ouers en docenten zullen gehoord moeten worden.
Ouders en BON
Het is maar een vermoeden, maar ik denk dat ouders nog weinig weet hebben van het bestaan van BON. En als ze dat al hebben (vanwege Rondom 10), denken ze misschien dat het een platform voor leerkrachten is (net zoiets als een vakbond bijv.). Het is dus zaak dat BON zich onder de ouders begeeft. Misschien met folders? Voorlichtingsavonden? Aankloppen bij Ouderorganisaties?
Ik merk namelijk dat ouders wel degelijk de consequenties zien van het huidige beleid. Zo houden we bij ons op school jaarlijks een “Open Week”. Ouders kunnen dan de hele week in de klas de lessen bezoeken, waarbij we met nadruk dan niet ineens allerlei leuke dingen doen, die normaal gesproken niet op het rooster staan. Zij zien dan algauw wat een enorme organisatie het lesgeven vraagt en hoe een leerkracht handen te kort komt. “Tsjongen, wat zul jij ’s avonds moe zijn”, wordt dan tegen me gezegd. Maar ook maken ze opmerkingen over hoezeer een leerkracht toch dikwijls met te korte riemen moet roeien. Zij zien dit echter als iets dat een gegeven is. En misschien is bij velen in het onderwijs zo’n soort van moedeloosheid geslopen. Kortom, ook ouders moeten gemobiliseerd worden. Klagen bij de school heeft voor hen weinig zin, want de school bepaalt de budgetten niet. Waar dan wel klagen? De ouders weten dat gewoonweg niet!!!
Ouders en BON
Hallo Jan,
Wij zijn hard bezig een strategie te bedenken om de ouders te bereiken. Maar alle ideeën zijn welkom, maar dan wel via de mail (klik op “bestuur” op mijn naam).
kring OSO of MO
Als kringleider middelbaar onderwijs was ik oorspronkelijk kringleider Ouders Secundair Onderwijs. Als jullie met mij een kring Middelbaar Onderwijs of een kring Ouders Middelbaar Onderwijs met met name bekende leden willen vormen kunnen jullie via de interne post met mij contact opnemen.
Ik zie als effectiefste weg om tot BON Secundair onderwijs te komen het starten van een strijd voor het opheffen van de de facto monopolie-positie van de bestaande ondewijsorganisaties. Door de hartelijke samenwerking van “de politiek” met deze organisaties lijkt de politiek zich schuldig te maken aan vriendjespolitiek en helpen “de politiek”en het onderwijsestablishment elkaar om hun falen te verdoezelen.
In BON bestaat een volledege vrijheid van meningsuiting binnen de aanvaarde doelstellingen. Er komt misschien een tijd dat we een strategie moeten kiezen om de doelstellingen van BON te verwezenlijken en dan zullen we eenheid moeten uitstralen, dus met één stem moeten spreken.
Seger Weehuizen
Bange vermoedens
Ik heb bange vermoedens dat het -maar ik heb de wijsheid ook niet in pacht- erg moeilijk zal zijn om de ouders te mobiliseren. En om ze te winnen voor de plannen van Bon lijkt me al helemaal een enorme klus. 1.Ouders zijn erg begaan met hun kinderen, en zien hen liever met een vwo-diploma van school gaan dan met een vmbo-diploma. Dat dit vwo-diploma niet zo veel meer voorstelt, kan ze waarschijnlijk niet zo heel veel schelen. Sterker: als je een school zou stichten waar leerlingen gemakkelijker en met minder moeite een vwo-diploma zouden kunnen halen dan op andere scholen (omdat de eisen op die scholen veel hoger liggen), dan wordt dit geheid een erg populaire school. Ergo: iedere vereniging die hogere eisen wil stellen aan leerlingen, spreekt de ouders niet naar de mond; 2. ouders zijn erg gevoelig voor de berichtgeving van kinderen: als leerlingen thuis laten blijken dat ze het op school erg naar hun zin hebben, komt de lesinhoud op de tweede plaats. Bijna zonder uitzondering kijken ouders eerst naar de sfeer op school. Een (in onze ogen) goede school waar niet veel door de vingers wordt gezien, zou zichzelf uit de markt prijzen; 3. de maatschappij waarin wij leven is zo overvloedig en heeft zo veel welvaart in de aanbieding, dat een brede, algemene ontwikkeling alleen maar van het uiteindelijke doel afleidt. Kinderen (en dus ook de ouders) willen een korte praktische route naar het eerste loon. Als ze meer moeten weten, leren ze dat later wel bij.
Ouders luisteren naar hun kinderen- schoolleidingen luisteren naar ouders. Zo zijn leerlingen, via een omweg, toch een beetje de gang van zaken aan het dicteren in het onderwijs. Je kunt Bon toch ook niet direct een vereniging noemen die de leerling in de watten wil leggen. De meeste ouders zijn, vrees ik, moeilijk te bereiken.
er zijn algemene onderwerpen die wel aanspreken
Ik ben bang dat ik het voor een groot deel met je eens moet zijn op punt 1. Dat neemt niet weg dat er algemene zaken zijn die het belang van de individuele leerling ontstijgen en die prima passen in de doelstelling van BON.
-Kleinere klassen met een meer homogene samenstelling.
-Beter opgeleide docenten die vanuit bevlogenheid didactisch actief zijn.
-Meer onderwijstijd onder leiding van de goed opgeleide docenten in de kleinere klassen.
-Een schoolklimaat waarin aandacht is voor het individu (ik denk dat dat vooral van belang is aan de onderkant van ons onderwijshuis).
-Faciliteiten voor kinderen die niet (makkelijk) plaatsbaar zijn in het reguliere onderwijs en die behoefte hebben aan speciale zorg in speciale scholen met docenten die ortho-didactisch en ortho-pedagogisch geschoold zijn. Denk aan kinderen met (ADHD, autistische stoornissen en opvoedkundige problemen).
Er zijn denk ik meer van die algemene zaken waarvan ook ouders weten dat zij niet o.k. zijn
Dan moet het toch ook mogelijk zijn om ouders te mobiliseren?
Daarnaast zijn er ongetwijfeld ouders die thuis zien hoe kinderen op het laatste moment een of ander werkstukje van het internet downloaden, dat in een duur mapje steken om vervolgens na enige tijd thuis te komen met een hoge waardering voor niet geleverde arbeid. Hoeveel ouders maken werkstukken zelf om ze dan mee te geven aan hun kinderen? Er zullen toch best ouders zijn die fraude-veroorzakende praktijken aan de kaak durven te stellen?
Status maakt begeerlijk
Ik geloof dat ik het niet helemaal met jullie eens ben. Ik denk dat een goede status van een school heel veel kan doen. ‘Als je daar je diploma hebt gehaald, dan kun je wat’. Niet voor niets zijn de categorale gymnasia erg gegroeid de laatste jaren. Hoe lastiger je het maakt om ergens te mogen komen, hoe aantrekkelijker men het vindt. Alleen de ‘overstap’ is lastig. Ook een selectieve toelating kan daarom al interesse opwekken. Ik ken verschillende opleidingen die streng selectief zijn (zowel vooraf als tijdens de opleiding) en daarom juist aantrekkelijk.
Ik heb een academisch
Ik heb een academisch gevormde vriendin die alle werkstukken voor haar 3 zonen maakte.
Vervolgens wisselde ze met moeders die er dezelfde praktijken op nahielden op het schoolplein hun waarderingen / cijfers uit.
Dit zegt wat over de falende begeleiding en controle van docenten maar ook iets over de ambitie van ouders. Eerst het diploma veroveren en dan pas kijken naar de inhoud (poets?).
Beste Simon,
Als het waar is
Beste Simon,
Als het waar is wat je zegt, hoe verklaar je dan de uitbundige groei van de gymnasia in de laatste jaren?
Ik heb geen gedegen onderzoek gehouden,
dat moge duidelijk zijn. Maar zou dat niet iets te maken hebben met het prettiger klimaat op deze kleinere scholen?
Ik weet bijvoorbeeld dat op het Cals college, een behoorlijk grote school, de leerlingen hun gymnasiumdiploma niet halen. Schijnbaar geen behoefte aan een moeilijker diploma als de schoolgrootte geen voordeel meer is.
Bovendien is het gymnasium niet zo heel erg veel moeilijker dan het vwo: je doet examen in of latijn of grieks. -Zou deze schoolvorm uberhaupt nog overlevingskansen hebben als we weer de oude gymnasium eisen zouden invoeren? Dat we ook weer willen dat echte gymnasiumleerlingen in ieder geval ook teksten van Plato kunnen lezen en begrijpen? Overigens vond ik de leerlingen op het gymnasium altijd heel erg prettig en erg intelligent: aan hen ligt het niet dat het niveau tegenwoordig lager is.
Laatste punt: ouders -daar gaat het om- die hun leerlingen naar het gymnasium sturen zijn waarschijnlijk de meer ‘bewuste’ ouders.
Groei Gymnasia
De groei van de gymnasia van de afgelopen jaren is uitbundig als je het huidige aantal leerlingen op zelfstandige gymnasia vergelijkt met het aantal leerlingen op zelfstandige gymnasia een aantal jaar terug. Het totale aantal leerlingen op zelfstandige gymnasia blijft echter klein ten opzichte van het totale aantal leerlingen op alle scholen.
Als je ouders die kiezen voor een zelfstandig gymnasium ziet als ouders die goed onderwijs willen dan blijft dit dus een hele kleine (maar wel groeiende) groep.
Het argument van Hals haalt het argument van Simon dus niet onderuit.
Overigens heeft Simon een punt wanneer hij zegt dat deze ouders waarschijnlijk vooral kiezen voor een kleine school (met ‘ons soort mensen’) en niet zozeer voor goed onderwijs.
Het Gymnasium Haganum is
Het Gymnasium Haganum in Den Haag is vanaf het moment dat de basisvorming werd ingevoerd uit zijn gebouw gegroeid.
De docenten hebben zich er ook stevig tegen verzet, omdat de basisvorming inbreuk pleegde op de door hen beoogde kwaliteit.
Het Haganum stond en staat bekend als een zeer goede, degelijke en traditionele school.
De school heeft het beste en grootste schoolorkest van Nederland. Eén op de drie leerlingen bespeelt een instrument.
Er werd in de tijd dat mijn zoon daar zijn opleiding volgde op bijna universitair niveau les gegeven.
De eindexamenscores waren ver boven normaal.
Toch is de school de laatste jaren in leerlingenaantal verdubbeld, niét omdat ze sjoemelen, maar juist omdat ze zo goed zijn.
Dat weten de ouders in Den Haag en daarom proberen ze hun kinderen erop te krijgen.
Van mij krijgen ze blindelings het BON-Certificaat.
Die school kan een voorbeeld zijn voor de toekomstige BON-scholen.
Ik geef toe dat de ouders die hun kinderen erop zetten wel iets meer van plan zijn met hun kinderen.
Overigens zitten landelijk alle gymnasia in de lift, een bewijs dat er een doelgroep is voor goede scholen.
Ouders van Nu enzo
Er zijn een paar tijdschriften gericht op ouderschap. Het zou helemaal niet gek zijn als BON daar eens mee gaat praten. Misschien zit er een artikel in á la Libelle. Ze moeten zich dan vooral duidelijk profileren als organisatie die staat voor Beter Onderwijs en dus ook ouders wil organiseren. Achteraf is dat misschien ook een gemiste kans geweest van het Libelle-artikel.
met name
Welke zijn die tijdschriften met name?
tijdschrift voor ouders
Ik denk vooral aan j/m. Dat is een tijdschrift dat zich richt op ouders. Zij hebben een speciale uitgave voor ouders van pubers en dat tijdschrift heet j/m puber. Ik heb een (vaag) contact bij dat tijdschrift en ik weet dat zij vooral geinteresseerd zijn in verhalen met een “persoonlijke noot” in de trant van “ik heb als ouder meegemaakt dat”. Zij zullen niet zo zeer geinteresseerd zijn in een diepgaand artikel met allerlei analyses.
Misschien is het een idee om ouders via een twee sporen beleid te benaderen:
Eenerzijds via de verhalen met persoonlijke noot in de ietwat populaire bladen zoals j/m en Libelle.
Anderzijds via diepgaande achtergrond artikelen in opinierende bladen zoals HP/De Tijd, Elsevier, Vrij Nederland etc.
Voor de verhalen met de persoonlijke noot moeten ouders bereid gevonden worden om melding te doen van ervaringen. Ik ken drie ouders uit verschillende hoeken van het land die daartoe bereid zijn.
journalist
Ik ken een goede freelance journalist die, als ik me goed herinner ook voor j/m schrift en wel over onderwijs.
Als iemand hem wil benaderen kan hij of zij bij mij via de private post z’n emailadres krijgen.
willem smit
Bestuur?
Ik weet niet of het bestuur het nog klaarspeelt om alles hier te lezen (na een paar dagen weg is het al lastig merkte ik). Er zijn twee wegen te bewandelen: je probeert zelf journalist en tijdschrift te interesseren en meldt dat bij het bestuur, of je vraagt het bestuur om stappen te ondernemen. Eerlijk gezegd lijkt me de eerste benadering de handigste.
Naast j/m enz. moet je zeker ook (opnieuw) denken aan brede publiekstijdschriften (waar moeten de tussenstreepjes?) of juist de ietwat elitaire tijdschriften die op levensstijl gericht zijn. Ik denk aan Margriet, Libelle, Esta enz. Echte bladenmensen weten er vast nog meer. Het doel van de artikelen moet zijn de ouders in beweging te krijgen onder het motto: niet alleen gymnasiasten hebben recht op degelijk onderwijs. Ook op het VMBO hoeft het niet alleen maar leuk te zijn. Kinderen willen graag echte kennis hebben en prestaties leveren.
brood en spelen
Gelezen het stuk van Wim Rietdijk, te vinden onder opinie /steeds minder leren/onderwijshervormingen in een breed sociaal.cultureel perspectief.
Het zal wel te simpel en te ver gezocht zijn als ik hierbij denk aan de geschiedenislessen /brood en spelen/en de Hitler Jugend
HNL is toch gezamenlijk, de meerwaarde is het sociale aspect, in groepen?Vooral niet teveel kennis.
Stilte van ouders
Dat de ouders tot nu toe te stil zijn geweest, is misschien wel de kern van het hele probleem. Veel gemakkelijker dan docenten, kunnen ouders “met de voeten” stemmen, dus hun kind(eren) op een andere school inschrijven of desnoods overplaatsen (inderdaad Seger, áls er al wat te kiezen vált).
Waarom zijn ouders stil? Een aantal redenen zijn al genoemd: afhankelijkheid en onwetendheid. Maar ik ben bang dat, een aantal uitzonderingen daargelaten, veel ouders door werkzaamheden binnenshuis en buitenshuis gewoon zo’n overladen dagindeling hebben dat ze niet óók nog eens de school achter hun broek kunnen zitten, tenzij de nood acuut is. De overheid moet maar voor goed onderwijs zorgen. Dat je dan ook die overheid buiten het stemhokje achter de broek moet zitten, is nog niet doorgedrongen of wellicht gewoon te veel gevraagd. Kritisch en assertief zijn, lid worden van organisaties en zelf in beweging komen voor grote belangen die op de wat langere termijn spelen zit bij veel landgenoten, ben ik bang, niet erg in het bloed; nú geld en nú status wegen kennelijk zwaarder.
Dat is voor ons natuurlijk geen reden om bij de pakken neer te zitten; de ouders moeten absoluut gemobiliseerd worden. Ook ik ga hier over nadenken en mijn ideeën naar Presley mailen.
Tactiek om de ouders te bereiken
1) Bewustmaking van het probleem. Vergeet juist de televisie niet! Eén rellerig programma op TV doet meer dan 100 genuanceerde artikelen in de pers.
En alle ouders, kortzichtig of niet, vinden het schandalig dat er leerkrachten voor de klas staan DIE ZELF NIET KUNNEN REKENEN OF SPELLEN. Dat is een argument dat iedereen snapt. Als je dan duidelijk maakt dat dat een uitvloeisel is van een breder streven, dan ben je goed op weg.
2) Er moet werkelijk wat te kiezen zijn (de lijn – Seger Weehuizen / BON scholen). Als die keuze er is, zullen ouders inderdaad met de voeten stemmen. Misschien zullen ze niet massaal weglopen bij de vernieuwers, maar het is al voldoende als de aanmeldingen met 30 % teruglopen.
De ellende is, dat Nederland zo’n griezelig consensusland is. Daarom is er hier vaak niets te kiezen. Iedereen hobbelt als lemmingen achter elkaar aan, enthousiast op weg naar de afgrond.
Misschien is een goede
Misschien is een goede aansporing voor de ouders: Laat je kind zijn tijd niet verdoen! Dan realiseren ouders zich dat het jammer is dat kinderen de tijd die ze toch op school moeten doorbrengen op veel scholen niet goed gebruiken en geef daarvan sprekende voorbeelden.
Bezorgde vader
Mijn zoontje zit nu nog op de basisschool maar wil later mischien wel timmerman worden net als ik.
Stel dat hij dat ook wil waar moet hij dan naar toe?
Ik heb zelf een ambachtelijke LTS opleiding gehad waar naast een gedegen vakkennis vooral een houding ten aanzien van het ambacht werd bijgebracht.
Ik herinner me een Netwerk reportage over leerlingen in de grensgebieden die in België naar de LTS gaan omdat ze daar tenminste de basisvaardigheden worden bijgebracht, de beelden van de scholen daar was voor mij een feest de herkenning want zo ben ik ook opgeleid met orde, discipline een aandacht.
Als klap op de vuurpijl kwam er in deze reportage een directeur van een metaalbewerkingsfabriek in Limburg aan het woord die vertelde dat hij geen stagieres van het VMBO wilde omdat hij daar de hele dag naast moest staan want ze beheerste niet eens de basisvaardigheden.
Ik vond dit zeer schrijnend en ben erg geschrokken vooral omdat ik weet dat er een leger van vaklieden klaarstaat om jonge mensen op te leiden maar daar blijkbaar niet de kans voor krijgen.
Veel respect voor de mensen die nu voor de klas staan in het VMBO en het vol houden.
Het Nieuwe Leren bepleit zelfredzaamheid, dit is een grote misvatting ik heb mijn vak geleerd
op de LTS en later MTS doordat men de leerlingen bij de hand nam en ze intensief begeleide
dit gaf en stevige basis waar ik nu, 25 jaar later, nog steeds veel aan heb.
Een rondje langs de politieke partijen leert mij dat het signaal uit de bevolking niet doorkomt
(in de grensstreken gaat het om 17000 leerlingen die in België naar school gaan).
Waarom niet terug naar de oude LTS?
Ook roepen we al 30 jaar om klassenverkleining, het gebeurt niet.
Dus wat moet er straks met mijn zoontje en alle kinderen die een VMBO advies krijgen?
Ik hoop op reacties van mensen uit de praktijk die mijn zorgen kunnen verminderen.
ouders van vmbo leerlingen Sta Op en Laat Uw Stem Klinken
Als leraar in het VMBO en vroeger in het VBO onderwijs heb ik de kwaliteit van het onderwijs schrikbarend zien dalen in de afgelopen 20 jaar.
Toen ik in 1987 begon op een kleine school voor Lager Beroeps Onderwijs in Delft had ik klassen van hooguit 24 leerlingen en voor de praktijklessen werden die klassen gesplitst. In het zogenaamde individuele beroepsonderwijs was de standaard groepsgrootte 12 tot 14 leerlingen en die groepen werden gesplitst voor praktijklessen. De school had ongeveer 180 leerlingen die in grote geborgenheid en in een zeer herkenbaar pedagogisch klimaat werden opgeleid en een vak leerden. Dat bestaat niet meer!
Het wordt hoog tijd dat ouders van leerlingen die vaardig met hun handen zijn en een vak willen leren op staan en eisen dat de politiek zorgt voor inspirerend onderwijs voor leerlingen die een vak willen leren !
Het moet toch mogelijk zijn dat kinderen schilder, metselaar, timmerman, loodgieter, elektricien, tuinman, (banket)bakker etc kunnen worden.
Meneer Mark Teunissen ik herken uw verhaal helemaal.
Het is een ramp voor alles en iedereen dat kinderen die vaardig met hun handen zijn, gedwongen worden om die gave op zij te schuiven, om slechts cognitief bezig te zijn.
Stilte van ouders?
Wanneer de ouders weet krijgen van wat er in het onderwijs speelt, wat HNL aanricht, zal de stilte afnemen. Elke ouder wil het beste ouderwijs voor zijn/haar kind; en dit ongeacht het onderwijstype (VMBO, Gymnasium, etc)
Hier ligt een schone taak voor BON op macroniveau en op microniveau voor docenten die zich kunnen vinden in de BON opvattingen.
LTS of Voorbereidend Beroeps Onderwijs is veranderd
Beste Mark,
In Nederland zul je geen enkel VMBO meer vinden dat ouderwets vakonderwijs geeft. Het is bewust gewijzigd. Er is veel meer aandacht voor algemene vakken en er is minder plek voor beroepsonderwijs. Het idee is dan ook dat de echte beroepsopleiding pas op het MBO begint. Het is zélfs zo dat je met een VMBO-diploma in -pakweg- de zorg, recht hebt op toelating bij alle beroepsrichtingen. Tot nu toe kon het MBO voortbouwen op aangebrachte basis-beroepskennis. Dat kan op dit moment dus niet meer en we moeten (met dezelfde eindtermen) nu bij nul beginnen.
Ik vind persoonlijk dat het in deze samenleving wel degelijk erg belangrijk is om een behoorlijk pakket aan algemene basiskennis op te doen. Ik ben dus niet tegen de veralgemenisering van het VMBO. De samenleving vraagt op dit moment zoveel van zijn burgers dat je echt niet meer zonder stevige basiskennis kunt. Dan moet die basiskennis echter wél aangebracht worden. Daarin schuilt wat mij betreft wél een probleem. Ook op het VMBO zijn te weinig lesuren, te weinig werkdiscipline, huiswerk bestaat niet, het moet leuk zijn, de school mag niet streng zijn of zeuren over te laat komen etc.
Wat te doen bij een VMBO-advies
Nogmaals: voor de bezorgde vader:
Met het VMBO is niets mis; het is een prachtige opleiding waarmee je de basis legt om een heel goed beroep te leren. Met de sfeer op de meeste VMBO’s is van alles mis. Mijn kinderen zouden de ruige moraal simpelweg niet hebben overleefd. Als het toch had gemoeten, had ik gekozen voor een wat elitaire (en dure) school als de Werkplaats in Bilthoven, of één of andere kunstzinnige VMBO-opleiding. Ook heel christelijke scholen bieden soms de veiligheid die de meeste ouders noodzakelijk vinden. Misschien zijn er bij jou in de buurt ook dat soort mogelijkheden.
En zeg nou niet dat ik vooroordelen heb over het VMBO. Toen ik er werkte heb ik meer dan genoeg gezien. Het ergste was dat ik de goedwillende leerlingen niet kon en mocht beschermen tegen de ‘rotzakken’ (meestal zielige kinderen met al een hele nare geschiedenis achter zich). Toch vind ik niet dat je de VMBO-ers moet opzadelen met de ‘sociale gevallen’. Als dat dan toch moet, dan maar op het VWO. VMBO-ers zijn toch iets kwetsbaarder in maatschappelijk opzicht. Ook het practisch verdwijnen van het Speciaal Onderwijs belast het VMBO zeer.
.
.
Kwaliteit van VMBO scholen
Als leraar natuur-scheikunde weet ik dat je ook aan de onderkant van het nederlandse onderwijshuis (lees VMBO) heel veel kennis kwijt kunt op het gebied van de natuurwetenschappen. Ik ben er stellig van overtuigd dat ook cognitief minder begaafde leerlingen deze bagage zouden kunnen oppikken. Daarvoor zijn echter werkbare groepen nodig en vooral ook gemotiveerde en goed opgeleide leraren die er plezier aan hebben elementaire kennis over de tastbare omgeving over te brengen. Een werkbare groep bestaat uit 18 tot 20 leerlingen voor de theorie sessies waarbij ondersteuning voor de practicum sessies.mogelijk is.
vervolg
Van leraren die op die niveau’s lessen geven wordt veel verwacht omdat ook de leerlingen in de lagere niveau’s willen begrijpen hoe de tastbare wereld in elkaar zit. Wat dat betreft blijf ik geloven in de nieuwsgierigheid van kinderen (leerlingen). Zodra ik als leraar deze kinderen serieus neem en hen aan het handje meeneem en uitleg geef , in stapjes , met voorbeelden , met oefeningen en ten slotte met een overhoring die niet te moelijk is, dan zullen die leerlingen ook de natuurkunde en de scheikunde les waarderen. “Daar leren we tenminste iets”.
Ik denk dat in het VMBO ook (veel) ruimte moet zijn voor het oefenen van praktische vaardigheden . Voor die praktijklessen zijn nog kleinere groepen nodig en dure lokalen. Ook in de natuurkuinde-les en in de scheikunde-les moeten strak georganiseerde practica gegeven worden. Voor de organisatie daarvan wordt een groot beroep gedaan op de vakkennis van de docent. De theorie moet immers voor de leerlingen vertaald worden naar practica die voor de leerlingen te begrijpen zijn. Het hanteren van een “teacher-proof-methode” zal zeker niet leiden tot practicum-sessies die leerzaam zijn. De practica uit de methode zijn meestal net niet passend, die wil je naar je hand zetten en aanpassen aan jou lessen.
Groot probleem op de VMBO-scholen is denk ik de aanwezigheid van kinderen die vroeger op LOM-scholen en op MLK scholen zaten. Als LWOO leerlingen zitten die kinderen tegenwoordig in de reguliere klassen en het extra geld dat deze leerlingen meebrengen wordt gebruikt voor een (uitgebreid) pakket van ondersteuning buiten de klas. Als leraar heb ik niet zo gek veel aan die ondersteuning als mijn groep te groot is en als er een aantal problematische onruststokers inzitten.
Ook maar naar België, denk
Ook maar naar België, denk ik.
DOMBO
Daarom ga ik een zustervereniging oprichten: Doe Ons Maar Belgisch Onderwijs.
referentiegroep
De voorstanders van het nieuwe leren geloven niet dat het vroeger beter was. Gelukkig is het in Belgi’e nog net als vroeger. Belgische leerlingen kunnen dus als referentiegroep gebruikt worden. We moeten Vlaamse scholieren/studenten die een bepaalde opleiding met goed gevolg afgesloten hebben vergelijken met Nederlands scholieren/ die een overeenkomstige opleiding hebben afgesloten. Voor ex-leerlingen/ex-studenten die de abbeidsmarkt opgaan zouden dat de nieuwe werkgevers kunnen zijn. Ook denk ik dat universiteiten wel VWO-ers uit beide landen kunnen vergelijken Voor het HBO ligt het moeilijker. Omdat zij zelf met competentiegericht leren werken zullen zij zeggen dat MBO-ers die ook dat type onderwijs gevolgd hebben beter zijn.
oorvedovende stilte van ouders
Er zijn, denk ik, veel redenen waarom ouders zich nauwelijks roeren als het het onderwijs aan hun kinderen betreft. Vele zijn in de commentaren al genoemd: werkende ouders hebben het druk, druk, druk; sommigen vinden het hun taak niet ; weer anderen voelen zich incompetent om commentaar te leveren op vakinhoudelijke of didactische kwaliteiten of zijn bang voor represailles van docenten ten opzichte van hun kind als er geklaagd wordt.
Maar bijna alle ouders hebben toch wel een mening, of desnoods een bepaald gevoel, over het onderwijs aan hun kind. Het gaat er dus om die ouders ook zover te krijgen dat ze daar over (willen) praten. Tijdens door de school georganiseerde ouderavonden lukt dat niet altijd: de gespreksonderwerpen worden van te voren door de school vastgesteld. (Bij de meest recente ouderavond op de school van mijn dochter werd er geprietpraat over :”Hoe vond u de buitendag (dag met spelletjes in het bos voor bruggers)?)
Een vriendin van mij met 3 kinderen in het voortgezet onderwijs nam een goed initiatief om dat te doorbreken: een of twee keer per jaar organiseren een aantal ouders een ouderavond bij een van hen thuis waar in een informele sfeer met een hapje en een drankje onderling kennis gemaakt kan worden en waar bepaalde problemen in de klas besproken worden. De mentor wordt daarbij ook uitgenodigd.
Veel ouders willen wel
Waarom hoor je ouders zo weinig?
– ouders zijn niet goed op de hoogte van allerlei dingen die er spelen op school, omdat zij daarover gewoonweg niet geïnformeerd worden door de school;
– ouders zijn slecht georganiseerd en worden bovendien door een groot schoolbestuur niet serieus genomen (volstrekt onduidelijk is aan wie een dergelijk schoolbestuur nu eigenlijk verantwoording aflegt) zodat de animo om je druk te maken snel afneemt.
Niettemin zijn veel ouders ontevreden over het middelbaar onderwijs, o.a. het gebrek aan begeleiding en sturing in het studiehuis en de lesuitval, en maken zich zorgen over de kwaliteit. Een oorzaak is dat veel scholen het concept van het ‘Nieuwe leren”, dat uitermate geschikt is voor zelfstandige en geinteresseerde leerlingen, voor alle leerlingen toepast.
Benoem de problemen, spreek er over met andere ouders, neem contact op met ouderverenigingen en doe concrete voorstellen tot verbetering van de kwaliteit van het onderwijs waar ouders zich achter kunnen stellen. Succes!
Welnee! Hoe kom je erbij?
Het staat even tussen een paar andere zinnen van Frans Suijker: “het ‘Nieuwe Leren”, dat uitermate geschikt is voor zelfstandige en geïnteresseerde leerlingen”
Daar ben ik het dus helemaal niet mee eens.
Je bent niet de enige Hinke
Die Frans Suijker was zo goed op weg een goed stuk te schrijven en dan opeens die zin ertussendoor….
Uitermate is wellicht uitsluitend(?)
Heikel om te vertellen wat een ander bedoelt , maar ik vermoed dat meneer Suijker zegt:
Een oorzaak is dat veel scholen het concept van het ‘Nieuwe leren”, dat uitsluitend geschikt is voor zelfstandige en geinteresseerde leerlingen, voor alle leerlingen toepast.
Inderdaad: uitsluitend
Simon, bedankt voor het wegnemen van een misverstand.
Ik bedoel inderdaad dat het “Nieuwe leren” uitsluitend geschikt is voor een klein groepje wizkids( voor wie het overigens uitermate geschikt kan zijn), en dat het overgrote deel van de leerlingen meer baat heeft bij andere, “ouderwetsere” onderwijsmethoden (wel in een nieuw jasje, o.a. door gebruik van ict-mogelijkheden).
Overigens heb ik onlangs een informatiemarkt op een universiteit bezocht voor nieuwe studenten. Verbijsterend was het aanbod van allerlei nieuwe (vage) studies, waarbij sommigen ook nog het geringe aantal contact- en studieuren als groot voordeel aanprezen(“je houdt lekker veel tijd over voor je zelf”). Ik ben benieuwd hoe andere ouders dat ervaren.
De duif is dood
Ik vind het een misverstand om te denken dat HNL wel geschikt zou zijn voor goede leerlingen.
Natuurlijk kunnen goede leerlingen zelfstandiger werkvormen aan, maar dat heeft niets te maken met HNL.
HNL gaat er van uit dat
– theorie enkel wordt geleerd vanuit praktische opdrachten (producten)
– competenties worden aangeleerd door samenwerkend leren (met “gelijken”)
– de rol van de docent voornamelijk begeleidend en coachend is en daardoor niet of minder vakspecifiek.
Goede leerlingen zijn vaak juist wel uitermate geinteresseerd in theorie en hebben die practische opdrachten niet nodig, dat leidt af van wat ze werkelijk willen weten
Goede leerlingen worden zeer belemmerd door verplicht samenwerken met zwakkere leerlingen en samenwerken met andere goede leerlingen behoeft niet aangeleerd te worden
Goede leerlingen worden zeer geinspireerd door een vakdocent die over het onderwerp waar ze zelf in geinteresseerd zijn vreselijk veel weet.
Kortom: op alle specifieke HNL eigenschappen scoort regulier onderwijs door uitstekende vakleerkrachten vele malen beter dan HNL.
Je ziet dat ook in de praktijk. In de muziek zijn masterclasses en beurzen om bij beroemde muzikanten te mogen studeren.
Talentvolle voetballers die getrained worden door de beste clubtrainers (op elk niveau is de eerste elftal trainer hoger gekwalificeerd dan die van de B5)
De beste wetenschappers begeleiden de beste studenten bij promotie of ander onderzoek.
Het gaat om kennisoverdracht, vaardigheidoverdracht en attitudeoverdracht. Die overdracht kan enkel en alleen als de meester meer weet dan de leerling. Die overdracht gebeurt niet of nauwelijks tussen leerlingen onderling.
Ik begrijp helemaal niets van de gedachte dat een andere leerling beter in staat zou zijn om kennis over te brengen (zonder dat hij die zelf bezit) dan de daarvoor opgeleide docent. Het is Hans Kok: uit het niets komt de duif. Maar sinds Toon Hermans weten we beter: de duif is dood.
mee eens
1-1-1945 schrijft: “Het gaat om kennisoverdracht, vaardigheidoverdracht en attitudeoverdracht. Die overdracht kan enkel en alleen als de meester meer weet dan de leerling. Die overdracht gebeurt niet of nauwelijks tussen leerlingen onderling.
Ik begrijp helemaal niets van de gedachte dat een andere leerling beter in staat zou zijn om kennis over te brengen (zonder dat hij die zelf bezit) dan de daarvoor opgeleide docent.”
Ik heb het hier volledig mee eens!!! Dit kan niet vaak en luid genoeg gezegd worden. Ik erger mij mateloos aan collega’s die doodleuk vertellen dat zij keer op keer ervaren dat leerlingen zo goed zijn in het elkaar de leerstof uitleggen. HNL zij geprezen…..
Ik ga al geruime tijd de discussie hieromtrent niet meer met die collega’s aan. Ik bespaar mezelf dat leed. Ik blijf me afvragen vanuit welk denkkader de ‘nieuwe lichting docenten’ – voorheen leerlingen – de leerstof uitlegt. Weet de leerling wel waarom waar te beginnen met de uitleg/de instructie en in welke logische stappen de leerstof het beste doorlopen kan worden? Ik ben bang van niet.
Een foefje of een behendigheidje (bijvoorbeeld bij gebruik van de computer) demonstreren, wil heus nog niet zeggen dat de voorheen leerling beschikt over benodigde kennis en inzicht ten aanzien van de leerstof. Om niet te spreken over het verantwoord overdragen van die kennis.
oh zo waar
best nieuw jaar van de overwinning,
Zo gelijk heeft u met uw vergelijking. Laatst zat ik naar een film op de BBC te kijken. De serie gaat over het voedsel van onze voorouders. Ray Mears was te gast bij een stam in Australië, die hij van een eerdere reis kende. Hij volgde een oudere vrouw bij het zoeken naar bepaalde aardappelachtige wortels. Daar zijn 2 soorten van, een goede en een giftige, die pas na een bepaalde handeling eetbaar is. Het interessante is nu dat de ouderen, ervaren en wijze stamleden hun kennis door voorbeeld overbrengen op de jongeren. Was dat vroeger ook met onze grootouders naar onze ouders en naar ons ook niet zo. Het bakeren hielp bv tegen huilbaby’s. Zo hoort onderwijs te gaan. Ervaren personen dragen hun kennis over op de jongeren.
Wat zou er bij die stam gebeuren wanneer de jongeren met HNL aan de slag zouden gaan. Doden vallen er dan door vergiftiging en dat is nu net wat in het onderwijs dreigt te gebeuren. Nederland als kenniseconomie wordt vergiftigd.
Wanneer WIJ dit zouden toelaten, dan laden wij bloedschuld op ons, dus laat diut het jaar van de zegetocht worden voor BONderwijs.
Inbreng van ouders in middelbaar onderwijs moet wet worden
Een van de factoren die ik als ouder als een belemmering ervaar om iets te doen met mijn kritiek op het middelbaar onderwijs, is dat ik veel minder contact heb met andere ouders in vergelijking met de periode op de basisschool. Ik heb zelf de laatste bijeenkomst van de klankbordgroep moeten missen omdat ik op mijn eigen school bezig was.
In de Scandinavische landen is de oudervertegenwoordiging in het onderwijs wettelijk veel beter geregeld. Ik vind dat we in Nederland toe moeten naar een systeem met echte oudervertegenwoordiging per klas in een gremium dat niet door de directie en docenten getalsmatig wordt gedomineerd, zoals meestal in Nederland het geval is.
Er zijn scholen waar in ieder geval in de onderbouw er door de ouders uit hun midden klassenvertegenwoordigers worden gekozen die alle ouders enkele keren per jaar bijeenroepen. De vertegenwoordigers spreken de knelpunten door met jaarcoördinatoren en directie. Maar helaas ontbreekt mij de tijd en energie om dit van de grond te trekken. En dat geldt natuurlijk voor de meeste ouders. Dit moet dus een verplicht nummer worden voor de scholen!
Ouders zijn lang niet altijd voor goed onderwijs
In theorie heb je gelijk. In mijn praktijk kom ik erg vaak ouders tegen die helemaal niet willen dat hun kind goed onderwijs krijgt. Ze vinden dat we niet moeten zeuren over absentie, zo erg is dat niet. Een opleiding van twee jaar mag ook best 4 jaar duren, wat geeft dat nou?
Mijn kind is slecht behandeld want het schatje heeft een onvoldoende.
Zo ondersteun je als ouder niet bepaald een goed onderwijs
Ouders dol op zitten blijven? Ik ken ze niet.
Als docent ben ik nog geen ouders tegen gekomen die blij waren als hun kind bleef zitten. Verreweg de meeste ouders vinden absentiecontrole heel belangrijk en willen niet dat hun kinderen op straat zwerven.
Waar het mij om gaat is dat ouders op z’n minst gehoord moeten worden en inzicht moeten krijgen in gemeenschappelijke pijnpunten. Natuurlijk moet je je als school geen onzin laten verkopen, maar er zijn ook terechte klachten. Bij klachten over roosters en de slechte planning van toetsen, denk ik vaak: je hebt gelijk. Mijn mentorklas heeft dit jaar al drie verschillende docenten gehad voor één vak. Dat ouders dat niet zien zitten, kan ik me heel goed voorstellen.
Het probleem is juist dat op veel scholen er zo veel mankeert aan basale voorzieningen en organisatie, dat helaas veel klachten volkomen gegrond zijn.
Ouders die klagen over onvoldoendes: ik heb het zeer sporadisch meegemaakt. De meesten willen gewoon van je horen wat hun kind kan doen om betere cijfers te halen.
Overigens is mij een gymnasium bekend dat al jaren met oudervertegenwoordiging werkt en er erg tevreden over is. Pluspunten zijn onder andere dat misverstanden veel sneller zijn opgelost en spijbelgedrag veel beter kan worden aangepakt.
elektronische spijbelcontrole
In Luik loopt momenteel een experiment met elektronische vingerafdruklezing. Dat systeem kjan bijdragen tot minder spijbelen, sneller vaststellen van spijbelen en bespaart de schooladministratie en de docenten veel werk.
Verschil VO en MBO
Hier wreekt zich het verschil tussen voortgezet onderwijs en MBO. Bij ons krijgen leerlingen twee jaar de tijd voor een niveau 2 opleiding. In het begin zijn leerlingen vaak absent (niet zeuren school!) en als blijkt dat ze het in twee jaar niet halen vinden ouders dat we er gewoon één of twee jaar extra tijd bij moeten doen. Ondertussen wordt zowel school als leerling gefinancierd. De enige voor wie dit veel geld kost is de samenleving.
HBO ???
Wie kan mij het mailadres geven van Pieter van Vollenhoven?
Mijn enige hoop is langzamerhand op hem gevestigd. Laat hij nu eens uitzoeken of ons onderwijs naar de verdommenis gaat of dat dat prietpraat is geuit door mensen die het onderwijs zat zijn.
Is het zo dat leerlingen in België en Duitsland beter zijn opgeleid?
en
Hoe het in vredes naam mogelijk is dat HBO-ers worden opgeleid door HBO-ers!!! Ze zijn net een paar hoofdstukken verder!!
M’n dochter kan geen vragen stellen want ze krijgt steeds te horen : “ja maar dat is nu eenmaal zo!!!!”. Op die ene leerkracht na die 1e grader is. En die heeft het toch druk.
Als Belgen beter opgeleid zijn moet dat aantoonbaar zijn
Ik zou graag willen dat er onderzoek naar gedaan wordt of absolventen van Belgische en Duitse scholen die “ouderwets” onderwijs hebben genoten beter zijn.
Duitsers
Vraag van Everdien: Is het zo dat leerlingen in België en Duitsland beter zijn opgeleid?
Een gedeeltelijk antwoord is hier te vinden.
Het heeft er alle schijn van dat het antwoord ja is.
Ook bij het HBO en MBO vergelijken
De resultaten van Maastricht lijken mij voldoende overtuigend aan te tonen dat Duitse abiturienten beter zijn in zowel kennis als motivatie. Statistiek is, wiskundig gezien, net als de realistische wiskunde, een uithoek. Stellingen uit de statistiek zijn moeilijk en worden, denk ik, op het VWO nauwelijks bewezen. Het wiskunde-onderwijs kan het beste weer terug naar vroeger.
Overigens zou ik graag van Nederlanse en Belgische afnemers van beroepsgeschoolden vernemen of zij een kwalitateitsverschil tussen werknemers afkomstig van Nederlandse en die afkomstig van Vlaamse scholen opmerken.
U heeft daarvoor van Vollenhoven niet nodig
U geeft zelf steekhoudende argumenten voor de stelling dat het onderwijs van onvoldoende kwaliteit is.
Verder kunt u de argumenten van voor- en tegenstanders van “het nieuwe leren” zelf beoordelen. Het dunkt me dat de conclusies evident zijn.
Ik zal een aantal argumenten van voorstanders van HNL en van voorstanders voor klassiek degelijk onderwijs op een rijtje zetten.
PRO het nieuwe leren (volgens voorstanders)
1 Kinderen van tegenwoordige hebben andere hersenen dan vroeger. Feitelijk zijn ze veel slimmer dan “wij” vroeger, want ze zijn in staat tegelijkertijd te msn-nen en tvte kijken en te bellen.
2 Kinderen zijn heel goed in staat om zelf te bepalen wat ze wanneer moeten leren.
3 Het leren van de dingen die ze zelf belangrijk vinden gaat het beste in een groepje samen met andere kinderen. Een coach begeleidt ze in dat proces.
4 Theorie moet je beslist niet vooraf leren. Je kunt dat het beste leren als je met een praktijk opdracht bezig ben. Dan loop je tegen een probleem op en dat is vroeg genoeg om de theorie te leren die je nodig hebt om dat probleem op te lossen
5 Kennis leren is vrijwel nutteloos. Elke drie jaar is de kennis van de hele wereld voor de helft vervangen door andere kennis (de halfwaardetijd van kennis is drie jaar). Opzoeken van kennis is dus goed genoeg
6 Je moet de schooltijd vooral besteden aan het nadenken over je eigen leren (leren leren), door het vullen van portfolio’s en het schrijven van POPs en aan het aanleren van algemene vaardigheden zoals leren samenwerken.
7 Taal en rekenen leer je het beste door in een project dingen samen te doen. Zo leer je goed schrijven door als automonteur tijdens en na de reparatie daarover schriftelijk te rapporteren. Hiervoor heb je geen Nederlandse les en geen leraren Nederlands nodig.
Voorstanders van klassiek gedegen onderwijs vinden de voorgaande beweringen onjuist en geven aan dat dat nergens is aangetoond. Goede vakkundige docenten zijn onontbeerlijk voor goed onderwijs.