Het lijkt goed nieuws dat de politiek zich niet meer zo intensief bemoeit met het onderwijs, maar schijn bedriegt. Er is nog steeds een hechte kliek van experts, adviseurs, bestuurders en vakbondsbestuurders die een ijzeren en funeste greep op het onderwijs hebben.
Propagandisten die de ideologie van het ‘Nieuwe Leren’ aanhangen, en die een onderwijssysteem met ‘het zelfstandig lerende kind’ als het ware paradijs beschouwen. Weg met de elementaire kennis, hoera voor het onderzoekend leren en voor het kind dat zelf zijn leermoment, lesstof en onderwijzer kiest! Ouders en leraren staan nog steeds buitenspel. Onderwijskenners zijn er dan ook bepaald niet gerust op dat het nu beter zal gaan. De ‘duivelskring’ van de onderwijsvernieuwers moet eerst worden doorbroken, vindt Ad Verbrugge, oprichter van Beter Onderwijs Nederland. “Als de politiek niet hard optreedt, is het rapport en zepert,”stelt leraar en publicist Ton van Haperen. En de Groningse hoogleraar onderwijzen en leren Greetje van der Werf:”Ik ben er niet gerust op dat Dijsselbloem de scholen de vorm wil laten bepalen. Als hij met de scholen de schoolbesturen bedoelt, verandert er niets.”
De ‘duivelskring’ van Verbrugge is inderdaad ‘alive and kicking’.
Het is een voor buitenstaanders lastig te doorgronden wereldje, dat zich bedient van ondoorgrondelijk jargon. Het is een kleilaag met een baantjesmachine, waarbij een klein kliekje gelijkgestemden voortdurend stuivertje wisselt: dezelfde personen duiken afwisselend op als ambtenaar, bestuurder, adviseur, politicus of onderzoeker. Om het helemaal in beeld te krijgen, zou een tweede parlementaire enquête nodig zijn, maar een beknopt overzicht van hun machtsbastions is wel te geven: ze zitten in de pedagogische centras, commerciële adviesbureaus, adviescommissies, schoolbesturen en de pedagogische academies.
We belden met…..
Zie een uitgebreid vervolg in HP/De Tijd.
De commissie-Dijsselbloem meent dat de overheid zich bij het verbeteren van het onderwijs alleen nog moet afvragen ‘wat’ beter moet. Het ‘hoe’ mogen we overlaten aan de uitvoerders. Maar dat is een wel erg optimistische, om maar niet te zeggen naïeve gedachte. Om het onderwijs ten goede te keren, moet de kleilaag aan diggelen. Hoog tijd dat minister Plasterk wel tijd vrij maakt voor de ‘hoe’-vraag, bijvoorbeeld door het formuleren van kwaliteitseisen. Het overdragen van kennis moet weer centraal komen te staan en de invloed van de onderwijsbobo’s moet worden teruggedrongen. Een scherpe bijl verdient daarbij aanbeveling.
(HP/De Tijd)
Twee tips voor Plasterk
Zeer eenvoudig en direct uit te voeren zijn:
– herinvoering Centrale Eindexamens in alle vormen van onderwijs
– stimuleren van keuzemogelijkheden voor ouders en leerlingen mét en zónder competenties.
Voor dat laatste moeten de eisen aan instellingen die een school willen starten ernstig vereenvoudigd worden. Bovendien moeten voor het MBO en HBO ook de oude kwalificatiestructuren mogelijk blijven (dan hoeven die competenties nog niet eens direct afgeschaft te worden, dat blijft over voor de gelovigen)
Wellicht zijn er voldoende opleidingsbedrijven van de diverse bedrijfssectoren (bouw, installatie etc.) die er zin in hebben om een compleet onderwijsprogramma aan te bieden. Het belangrijkste, de praktijklokalen, hebben ze immers al in huis.
Nog een tip
Licht de bijscholingsgelden uit de lumpsum en geef iedere docent zeggenschap over de besteding van zijn geoormerkte scholingsbudget.
Ivoren torens, bastions en forten
CITAAT UIT HET STUK
“ze zitten in de pedagogische centras, commerciële adviesbureaus, adviescommissies, schoolbesturen en de pedagogische academies”
EINDE CITAAT
Dit is nu precies waar het over gaat in de laatste 20 jaar is het onderwijs kapot gemaakt, mijn vader die leraar was aan een HBO opleiding verzuchtte toen weleens:
“Vroeger gaven wij nog gewoon les”.
Hij kreeg in zijn laatste jaren als leraar steeds meer de maken met commissies, over van alles en nog wat, je kan het niet verzinnen of
er was een commissie voor !!
Hij stond eigenlijk zo’n 25 jaar geleden aan de wieg (of misschien wel de conceptie) van het rapport van Dijsselbloem, gelukkig kon hij op tijd het onderwijs verlaten en dat heeft hij toen ook gedaan.
Denk maar niet dat de ivoren torens snel ontmanteld zullen worden, nee de bastions en forten worden nu nog meer versterkt, er zijn heel wat mensen welke een goed belegde boterham verdienen in deze conglomeraten van onderwijs-instanties.
Meervoudsvormen
Eén centrum, meer centra.
dubbel meervoud komt in NL meer voor
En kind-er-en dan?
Seger Weehuizen
Grappig
‘Kinderen’ is een normaal meervoud, net als ‘runderen’, ‘volkeren’, ‘eieren’, ‘liederen’, ‘kalveren’, etc.
Een grappig voorbeeld van dubbel meervoud is het woord ‘schoen’ dat vroeger in het enkelvoud ‘schoe’ was en in het meervoud ‘schoen’: 1 schoe, 2 schoen. Toen het meervoud eenmaal werd misvormd tot ‘schoenen’ (te vergelijken met ‘centra’s’) is het enkelvoud verworden tot ‘schoen’ (1 centra, 2 centra’s; prachtig toch;-)).
veelwetendheid
Omdat het meervoud van het Duitse woord Kind Kinder is en van het Engelse woord child children heb ik altijd gedacht dat kinderen een dubbel meervoud was. Ik las:
“welke woorden oulings, in het enkelvoud, op er uitgingen, als: kinder, kalver, volker” enz.”
Niks dus dubbel meervoud
Seger Weehuizen
Meervoud van ‘kind’
Voor veel autochtone Nederlanders (allochtonen heb ik er gelukkig nog niet op kunnen betrappen) is het meervoud van kind allang geen kinderen meer maar KIDZ. Eén KID, twee KIDZ. Geen idee hoe dat zo komt.
Zie namenlijst op mn blog
Na moderatie is op mn blog een who’s who beschikbaar.
Ongehoorzaam
De enige mogelijkheid is collectieve ongehoorzaamheid.
Deur dicht, als die er nog is, en lesgeven.
En Plasterk
eist 3 miljard. Krijgt ze niet en neemt demonstratief ontslag. De eerste politicus, die voor zijn “zaak” staat en niet in de Moloch van pratende hoofden wenst opgenomen te worden.
Hup Ronald. Jij bent de enige, die nog iets kan veranderen…
Afromen vermogens
De miljarden die nu nog op de plank liggen moeten ook worden afgeroomd. Die reserves zijn buitensporig.
gehaaide jongens en meisjes
Ik heb net een duivelse gedachte. Dat geld, dat door de schoolbesturen opzij hebben gelegd, is bestemd om hen een gouden handdruk te geven in het geval dat de overheid zou besluiten om de scholen weer onder controle van het parlement te brengen
Seger Weehuizen
gehaaide bestuurders
kortom : de hoogbegaafde leerlingen van vroeger zijn hoogbegaafde bestuurders geworden ;
maarten
Hoogbegaafd
is niet hetzelfde als hebzuchtig, zelfzuchtig en materialistisch……….
Sterker nog: we kunnen er gevoeglijk van uit gaan dat de baasjes van deze tijd niet de hoogste opleidingen gehad hebben. Hoogbegaafd betekent helaas vaak niet dat je ook maatschappelijk succesvol bent.
gehaaide bestuurders
ironisch bedoeld ;
maarten
duivelskring
Het lijkt me erg lastig om de kleilaag helemaal op te heffen. Als organisaties eenmaal bestaan, hebben ze de neiging zich zo lang mogelijk in stand te houden. Ik weet niet in hoeverre het realistisch is, maar het zou mooi zijn als we van onderaf al die mensen kunnen vervangen door mannetjes (m/v) die wat realistischer tegenover het onderwijs staan (lees: dichter bij de BON-idealen). Dat zou in ieder geval een meerjarige campagne worden.
Inzake F. Huijgen / duivelskring
U spreekt zichzelf tegen. Zoals u zegt wil elke organisatie zichzelf in stand houden. Wanneer u daar mensen met een realistische kijk probeert neer te zetten zullen ze
1) de baan weigeren omdat ze snappen dat het een onzinbaan is;
2) de baan accepteren en vervolgens hun eigen organisatie opblazen (zou u dat doen? Je blaast je eigen inkomen op.)
3) de baan accepteren en stiekum van mening veranderen (zie Bolkestein bij de EU)
Nee, er zal iemand van buiten zo resoluut moeten zijn om al die tentjes op te heffen, dan wel hun subsidie stop te zetten. Dat laatste lijkt me niet zo moeilijk; dat wordt met in ongenade gevallen kunstenaars ook regelmatig vertoond.
Daarom zou ik zo graag eens weten wie de salarissen van Sjoerd Slagter en zijn trawanten betaalt. Het zou me niets verwonderen als dat ook een of andere vorm van subsidie is.
Tegenspreken
Volgens mij spreekt F Huijgen zichzelf helemaal niet tegen. Hij (zij?) wil het liefst opheffing van deze instituten, maar zou genoegen nemen met een andere personele samenstelling van deze instituten. Dit is een heel rationaal iets: genoegen nemen met iets dat je suboptimaal vind.
Met de oorspronkelijke missie van een heleboel instituten in de duivelskring is op zich niet veel mis. De missie van bijvoorbeeld het Freudenthal Instituut is om het wiskundeonderwijs in Nederland te verbeteren. Daar is niets mis mee! (de laatste zin in het missiestatement moet je even wegdenken…). Een baan bij het FI is dus niet uit principe een onzinbaan: binnen zo een instituut kun je best wat goeds doen voor het onderwijs ook al doen de meeste huidige medewerkers van de duivelkring organisaties het tegenovergestelde. Als BONner binnengelaten worden en overleven in zo een duivelskring organisatie is natuurlijk een ander verhaal.
Inzake kleilaag / Mark 79
U mag dan consideratie met Instituut Freudenthal hebben, maar ik weet zeker dat die verdediging voor veel clubjes niet vol te houden is. Pedagogische Studiecentra, Stichting Leerplanontwikkeling, VO-raad, consultancy-bureaus….
Je kunt toch in elk geval staande houden dat er veel te veel van die clubs zijn met veel te veel mensen in dienst. Aan onze minister de taak om die clubs aan een bestaansrecht-herkeuring te onderwerpen.
PS Kan de wiskundige gemeenschap hier, na alle kritiek, ook aangeven wat nu eigenlijk de (potentiële?) verdiensten zijn van dat Freudenthal Instituut?
Denktank over wiskunde onderwijs
Ik opper het wat voorzichtig, maar als ik het los van de bestaande verhoudingen en personele bezetting bekijk, dan lijkt het me dat:
– rekenen/wiskunde een buitengewoon belangrijk vak is voor bijna alle schooltypen
– het belangrijk is om na te denken over welke wiskunde we hoe en wanneer aan wie willen aanbieden
– dat we dat niet overlaten aan onderwijskundigen, maar dat dat denkwerk verricht moet worden door wiskundigen die verstand hebben van onderwijs.
– dat dat denkwerk op academisch niveau moet gebeuren.
– dat afzonderlijke leraren dat ook niet kunnen: er is een gemeenschappelijkheid nodig
De vraag is op welke manier je iets dergelijks vorm zou willen geven. Nu is er het FI en die fungeert als monopolist. Dat is altijd slecht en dat is ook gebleken. Dus een centraal instituut is misschien niet de weg te gaan. Tenzij onafhankelijkheid van individuele wetenschappers gegarandeerd kan worden.
De fout ligt in mijn ogen niet alleen bij het FI, maar veel meer bij het feit dat het FI alleenheerser kon worden. Maar om 3 FI’s in het leven te roepen lijkt me ook onzin.
Inzake (denk-)tanks
Het is mij duidelijk. Maar deze argumenten gelden natuurlijk ook voor andere schoolvakken, en zelfs voor schoolvakken-in-oprichting.
Ik zou zeggen dat zowel de schoolvakken als het bijbehorende curriculum een grote mate van stabiliteit zouden moeten vertonen.
In dat geval kan het denktanken op parttime basis gebeuren. Weinig mensen in vaste dienst; veel inbreng van werkende docenten, en inderdaad academisch niveau.
Heb je die stabiliteit in de vakken eenmaal bereikt (en dat is alleen maar een kwestie van goede wil, net zoals de hedendaagse instabiliteit bewust wordt gecreëerd door belanghebbenden) dan is al dat denktanken misschien niet overbodig, maar wel een stuk minder hard nodig.
Part-time basis
Inderdaad moet `denktanken’ op part-time en tijdelijke basis gebeuren. Anders krijg je van beroepsvernieuwers en dan gaat het niet meer om beter onderwijs, maar alleen om nieuw onderwijs (voor het eigen baantje.)
Aandachtspunt beeldvorming
Het is een macht. Die doorbreek je niet zomaar.
De algemene/publieke opinie maakt geen onderscheid tussen deze groep en de scholen waarover zij de macht hebben en “als” wie ze dus kunnen spreken.
Ik denk echt dat overal waar “we”dat kunnen, we duidelijk moeten maken dat als een schoolleiding spreekt, zij niet als “school” spreekt, maar als macht over de school. De VO- raad bijvoorbeeld is niet de organisatie/vertegenwoordiger van de scholen, maar van de groep mensen die de macht heeft over de scholen! Consequent de beeldvorming dat zij “het onderwijs” vertegenwoordigen of zij namens scholen spreken doorbreken! Er is een systematische mystificatie van de werkelijkheid, die we moeten doorbreken.
Een schoolleiding is binnen de schoolorganisatie de macht die “ons” (docenten, ouders, leerlingen) van alles kan opleggen en daartoe ook eventueel tegen elkaar uitspelen en zich NOOIT naar ons hoeft te verantwoorden. Zelfs niet over de (bedrijfseconomische of andere niet-onderwijskundige) doelen die ze hierbij heeft.
Naar buiten toe wordt ze erkend als de macht, die namens ons kan spreken en optreden. Ook daar hoeft ze zich dus niet te verantwoorden en neemt ze “ons” onze stem/beroepsverantwoordelijkheid af.
Het doorbreken van deze vanzelfsprekendheid, zal m.i. een centraal punt in een BON-strategie moeten zijn.
Nogmaals: Het is in essentie een maatschappelijk machtsprobleem. De overheid heeft de zeggenschap over een essentiele maatschappelijke taak afgestoten aan oncontroleerbare groepen die een eigen gang mogen gaan. Dat was economisch voordelig voor de overheid en paste bij de neoliberale ideologie. In wezen is de grootste ellende in het onderwijs hiervan het gevolg!