“Crisis in onderwijs is een bedenksel van de politiek”

25 juli 2008 Lex M 11

Ron Ritzen *was* docent en *is* ‘pratend hoofd’?
Maarten ’t Hart schreef ooit: “Filosofen zijn warhoofden die niet kunnen rekenen, niet kunnen schrijven en [knip].” 😉

11 Reacties

  1. Inzake hardnekkige Ritzen
    Beste Lex M, stonden er nog meer onaardige dingen achter [knip]?
    Voor de persoon Ritzen koester ik wel enige waardering, vooral omdat hij zich hier op het forum rechtstreeks in de discussie heeft gemengd en niet bang is om tegen de stroom in te gaan. Lef heeft hij wel.
    Voor zijn meningen heb ik geen enkele waardering. Al die meningen zijn hier op het forum in verschillende draden al tegengesproken, dus dat ga ik niet nog eens overdoen.
    Het argument over die internationale lijstjes waarop Nederland zo hoog staat doet mij denken aan een oude grap van Kees van Kooten. Als een van diens beroemde types deed hij mee aan verschillende songfestivals, waarop hij steevast laatste of één na laatste werd. Maar hij werd wel degelijk eerste op verschillende andere punten: de prijs voor het meest modieuze overhemd, de prijs voor de ergste zweetvoeten, etc.
    Zijn opmerking over een schuldgevoel van politici jegens docenten is interessant. Als er zoveel tot Den Haag zou zijn doorgedrongen is dat toch al winst.
    De manier waarop hij dat formuleert is overigens onnavolgbaar: (..) en vervult daarmee een signaal naar de docenten. Zoals een stoplicht een signaal ‘naar’ de automobilist ‘vervult’.
    Boven het artikel staat niet wat Ritzens huidige broodwinning is. Zou hij leven van zijn boeken?

    • uit verband 😉
      Bernard, daar stond een verwijzing naar de holocaust.
      Ik gebruikte de uitspraak, omdat hij me altijd bijblijft. Hier is hij geheel uit z’n verband gerukt. Ik ben vergeten hem van een 😉 te voorzien. Ik zal dat alsnog doen.

  2. Don Quichote?
    Vecht tegen drogredenen; studeerde (ook) pedagogie; ontkent onwelgevallige verschijnselen door zich selectief te verstoppen achter een quasi wetenschappelijke ‘informale logica’ die op zichzelf genomen al een contradictio in terminis is.

    • Don Quichote?
      = Don Quichotte of Don Quijote
      (niet dat dit ook maar iets uitmaakt)

  3. Tweestromenland in het onderwijs
    Stel dat Ritzen gelijk heeft en het onderwijs niet slechter geworden is. Dan zijn er in elk geval miljoenen Euro’s verloren gegaan aan overbodige veranderingen. Daarnaast was het unfair en ondemokratisch om aan diegenen die niet in de vernieuwingen geloofden deze veranderingen op te leggen. De mensen die deze veranderingen doorgedrukt hebben zouden het nog een beetje goed kunnen maken door ouders de vrijheid en mogelijkheid te geven om voor ouderwets onderwijs te kiezen en zich daardoor ware demokraten tonen. Demokratie is niet dat de meerderheid de minderheid zijn zin oplegt maar houdt wel in dat de burger daar waar de belangen van de gemeenschap nagenoeg niet worden geschaad de vrijheid van keuze in de persoonlijke levenssfeer gegarandeerd wordt. Onderwijs valt ook onder de persoonlijke levenssfeer. Als de onderwijshervormers ware democraten zijn zetten ze zich nu in voor een duaal onderwijssysteem.
    Seger Weehuizen

    • Sektarische democraten?
      Dat zou een unicum zijn Seger, een democratische sekte. Overigens zullen in de hypothetische situatie dat het onderwijs kwalitatief gelijk zou zijn gebleven de vernieuwers nog altijd zeggen dat dat te danken is aan hun veranderingen. Anders, zo is de redenering, zou de kwaliteit wel degelijk ernstig hebben geleden, simpelweg omdat de kinderen van tegenwoordig niet meer geboeid zijn door dat ouderwetse onderwijs. Vroeger wellicht wel, want toen waren er geen internet, geen geems (alleen spelletjes) en geen televisie.

      Het gaat precies eender als met realistisch rekenen. Ooit bedacht omdat men vond dat kinderen niet goed genoeg konden rekenen, is het nu veranderd in een activiteit die weinig meer met rekenen te maken heeft (en terecht natuurlijk, dat is namelijk helemaal niet belangrijk, het gaat er om dat ze de rekenmachine kunnen bedienen enzo).

      Het is tamelijk zinloos om die mensen te overtuigen: men verandert gewoon de doelen halverwege ne blijft hetzelfde liedje blaten.

      • Een aanleiding gebruiken
        Dit stukje is, 1945, in de eerste plaats geschreven als ingezonden reactie naar Trouw. Ik hoop dat ze het willen plaatsen en ik geef mijzelf daarvoor wel een kans want het is een verrassende maar steekhoudende reactie. In Trouw probeer ik het te lanceren met het doel dat de boodschap over de hoofden van Ritzen c.s. bij kritische lezers terecht komt. Dat onderwijs ook deel uitmaakt van de persoonlijke levenssfeer en daarom wensen op dit gebied gehonoreerd moeten worden is een geluid dat allen maar in valse toon gehoord wordt, namelijk als het CDA het over de niet bestaande vrijheid van onderwijs heeft. Ik wilde daarom niet weer over de hypokrisie van het CDA klagen maar het brengen als een nieuw verfrissend idee. Dat Ritzen c.s., wanneer zij zich door mij aangevallen voelen en vinden dat het verstandig is om te reageren, dat op de door jou beschreven wijze zullen doen is ook wat ik verwacht(te). Maar deze aanleiding om het idee dat onderwijs (ook) onderdeel van de persoonlijke levenssfeer uitmaakt en dat de onderwijshervormers zonder dat het iets opleverde in die levenssfeer ingebroken hebben wilde ik benutten. Er zijn zeker mensen die dat zo nog niet bekeken hebben.Seger Weehuizen

  4. Zittend in ’n toren
    blijven voeten droog
    niemand kan je storen

    geen omlaag
    is er om te vragen
    niets om te horen

    gezapige dagen
    volgebreid met woorden
    gepraat door hoofden

    wat ze al niet beloofden

  5. Irak
    Ik heb ooit in een debat ergens in het land een opponent gehad die dezelfde argumenten hanteerde als de heer Ritzen om te bewijzen dat wij helemaal niet konden aantonen dat de kwaliteit van het onderwijs niet overhoudt. Ik vergeleek hem vervolgens met de minister van voorlichting van Irak die riep dat er geen Amerikanen in Irak waren (niemand door de paspoortcontrole geweest, niemand had zich gemeld, er waren geen cijfers, etc. :)) terwijl de tanks op de achtergrond voor een ieder zichtbaar langs denderden. Die zogenaamde lijstjes noemde ik in navolging van Co Adriaanse (ex-trainer AZ) lijstjes die een “scorebordkwaliteit” aangaven (cijfers die een ieder blij maken maar niet de werkelijkheid weergeven). Wanneer het grootste deel van onderwijsgevend Nederland, ouders en studenten aangeeft dat er iets mis is met ons onderwijs, moet je wel erg sterk ergens in geloven om zo’n stuk te schrijven. Dat deze redeneringen niet voorzien zijn van echt hoogstaande argumenten geef ik toe. Maar daarom zijn ze niet minder geldig, steekhoudend of waar.

    • Pedanterie
      Op de site van R.R. is een groot aantal commentaren op de “drogredenen” van anderen te lezen.
      Daarin worden personen en argumentaties onderuit gehaald op grond van het feit dat er één of meerdere drogredenen in hun stukken zijn te vinden. Dat doet me denken aan iemand die een boek afkraakt op grond van één of meerdere drukfouten; iemand die een muziekuitvoering veroordeelt op grond van enkele dissonanten. Van een pedagoog en van een filosoof verwacht ik anders. Het is geen kunst om onvolkomenheden aan te wijzen; het is moeilijker om de waardevolle elementen in een redenering af te wegen tegen de minder geslaagde elementen en op grond daarvan tot een oordeel te komen. Leerlingen afkraken op grond van het feit dat ze dingen verkeerd doen is een doodzonde voor pedagogen.
      Maar R.R. gebruikt alleen de informatie die hem sterkt in zijn eigen standpunten en speelt ad hominem bij informatie die hem onwelgevallig is. Hegeliaans volhardt hij in zijn antithese en de synthese is hem vreemd.

Reacties zijn gesloten.