Beter Zwemles Nederland
Het onderwijskatern van NRC Handelsblad mag ik eigenlijk van m’n dokters niet meer lezen. Acute verpapping van de hersenen dreigt en de wekelijkse portie slappe taal van de Jacquelinetjes en Jannetjes stemt allang niet vrolijk meer. Er is nu een Mickelle bijgekomen. Uit het bovenschrift ‘zwembaden gebruiken nog vaak ouderwetse methoden bij de zwemles’ .. ‘een pedagogische inhaalslag is nodig’ maakte ik op dat eindelijk ook het zwemonderwijs voor de bijl van HNL gaat. Dat wou ik wel eens zien.
Mickelle Haest ken ik niet, een nieuwkomer in de branche? Ze weet al precies hoe je in dit onderwijskatern over HNL moet schrijven. Haar bijdrage laat in een paar kolommen zien hoe HNL standaard wordt geïntroduceerd in een nog niet veroverd domein.
Eerst erg veel aandacht voor de vreselijke misstanden die de oude situatie typeren: ‘Angstig en bibberend van de kou vooruit ploeteren in het water, terwijl een strenge badjuf of meester vanaf de kant instructies schreeuwt.’ ‘De badmeester kende de kinderen amper en noteerde niks. De stappen in het leerproces zijn te groot … waardoor kinderen angstig worden en het plezier in zwemmen verliezen.’ Er wordt veel te weinig aangesloten bij het individuele niveau van het kind, pas dan wordt het leuk en leer je wat. In veel baden kom je -o gruwel- de stalen haak nog tegen.
Dan de maatregelen die aan deze onhoudbare toestanden (‘het regent klachten van ouders’) een einde moeten maken. Deze zijn, eveneens in overeenstemming met de HNL-standaard, strategisch van aard. Over de eigenlijke zwemvaardigheden vernemen we geen woord, destemeer over inhaalslagen, een statusverhogende nieuwe naam voor de opleiding tot ‘Aqua and leisure host’, waarin cursisten ‘overredingskracht leren waardoor zij met argumenten kunnen discussiëren. Plezier, daar wil men naar toe en ‘naar kleine groepen waardoor ieder kind actief kan deelnemen’ en naar een ‘up-to-date leerlingvolgsysteem dat nauwkeurig aangeeft hoe ver een kind exact is’. ‘Er moet meer aandacht zijn voor de professionaliteit van de zwembadmedewerker’, luidt een aanbeveling uit een onderzoeksrapport.
Zo zevert het maar door. Helaas is de situatie in Amsterdam-West nog onveranderd. ‘Daar hangt al ruim tien minuten een snikkend jongetje aan een zeil in het water. Hij moet onder het zeil door zwemmen, maar durft niet. De badmeester schreeuwde het jongetje vanaf de kant toe dat hij móest. Dan geeft de leraar het op. Het kind mag het water uit, maar verstijfd van angst dringt de nieuwe instructie niet meer tot hem door.’
Nergens een traumateam te bekennen. Weer iemand voor het leven getekend. Weer een sector om.
Willem Smit
Prachtig verwoord
en vreselijk als je je realiseert dat het kennelijk werkelijkheid aan het worden is. Al die kinderen die projectmatig en al samenwerkend in reële zwemsituaties een voor een als ratten zullen verzuipen, zonder te weten wat schoolslag is. Dat woord zal binnenkort ook uit de zwemsport verdwijnen!
Het nieuwe zwemmen
Ik heb me ook doodgeergerd aan dat artikel in de NRC. Inderdaad staat nergens in het artikel dat het nieuwe zwemmen voor betere resultaten zorgt. Dat schijnt voor zowel de zwemmanagers als de journalist van het NRC ook van geen enkel belang te zijn. En ik maar denken dat zwemles bedoelt was om te zorgen dat de kinderen in ons waterrijke land niet (letterlijk) verzuipen.