In Nederland kijken wij op naar het goede onderwijs in Vlaanderen. Toch ziet men zich in Vlaanderen sinds kort genoodzaakt hetzelfde onderwijsdebat te voeren als BON in Nederland. Zo heeft BON nu ook een broertje in Vlaanderen: O-ZON (wat staat voor Onderwijs Zonder ONtscholing). U treft meer informatie aan op de website: www.o-zon.be.
Reacties zijn gesloten.
Waar ligt dat precies aan?
Ik ben erg benieuwd waarom deze discussie in Vlaanderen nu ook gevoerd moet worden. Zijn er wetten aan het veranderen? Wat is daar dan precies aan de hand?
Kijk naar de rede van Van der Wende
Van der Wende had het in haar symposiumbijdrage over Vlaanderen. In de nieuwe wet hoger onderwijs in Vlaanderen wordt schijnt het CompetentieGericht Onderwijs ingevoerd.
Ik zal de OZON site gaan bestuderen….
Vergelijkbare doelstellingen
Wat ik uit de website begrijp is dat ook in Belgie druk wordt uitgeoefend om kennis-arm onderwijs vanuit constructivistische mispercepties in te voeren.
Ik denk dat het uitstekend is dat men er nu al kritisch op is en probeert een en ander tegen te houden. Ik zou samenwerking op prijs stellen.
Vlaanderen om?
Hieraan zie je het verschil tussen onverstand en echte gekte. In echte gekte zit geen systeem. Vlaanderen, als je Wallonie van Belgie afknipt, is in het PISA algemene landenklassement (voor wat het waard is en dat is niet veel) eigenlijk nummer 1! En toch is er dus een clubje idioten bezig het onderwijs daar naar de ratsmodee te helpen.
Willem Smit
Onderscheid ontscholingsdiscours en feitelijke klassenpraktijk
Inderaad, van uit alle hoeken (inspectie, ministerie, academici enz.) wordt er in Vlaanderen druk uitgeoefend om te “ontscholen”. Ondanks de topprestaties van onze Vlaamse leerlingen in internationale onderzoeken (PISA, TIMMS e.a.), is er kritiek. Het Vlaams onderwijs wordt al enkele jaren geteisterd door een ontscholings- en omwentelingsrage, aangewakkerd door nieuwlichters en beleidsmensen. De belangrijkste begrippen binnen de schoolgrammatica werden steeds meer door alternatieve (ontscholende) termen verdrongen/vervangen: onderwijzen door leren, meester door begeleider (coach), leerling door ‘lerende’ of ‘kind’, sturing door de leerkracht door ‘zelfsturing of zelfregulering’, cultuuroverdracht door ‘zelfconstructie van allerpersoonlijkste kennis’, hoge eisen door ‘knuffelen’, diepgaande reflectie door ‘learning by doing’, e-ducatie (uitleiden uit ego-wereldje) door ‘ego-gerichte zelfontplooiing’; leerschool door ‘leef-school’, leerinhoud door competenties, leren door ‘leren leren’, school door ‘leer- of studiehuis’, belangstelling wekken voor brede cultuur door ‘leren vanuit betrokkenheid op eigen verlangens’, gezag door ‘permanent onderhandelen’, basiskennis verwerven door ‘kennis kunnen opzoeken’, inspanning en arbeidszin door ‘momentaan welbevinden’. Gelukkig blijven de meeste (koppige) Vlaamse leraren hun ding doen. In het Vlaamse debat moet er dus wel een onderscheid gemaakt worden tussen het ontscholingsdiscours en de feitelijke klassenpraktijk. Een voorbeeld: bij doorlichtingen stellen de inspecteurs vast dat veel taalleerkrachten de eenzijdige communicatieve aanpak van de eindtermen en leerplannen niet ten volle willen toepassen. Gelukkig maar, want zo blijven Vlaamse leerlingen tot de wereldtop behoren.
Maar pas op!
Beste Pieter van Biervliet,
Zo is het in Nederland een jaar of 20 geleden ook begonnen. Let vooral op uw lerarenopleidingen. In Nederland hebben de ontscholers (mooi woord trouwens, mogen we dat als BON overnemen?) op die manier ook daadwerkelijk de klassenpraktijk veranderd. Lerarenopleidingen zijn ontscholingsindoctrinatieinstituten geworden. De genadeklap kwam daarna via het overdragen van de macht over het onderwijs door de overheid naar de schoolbesturen die door fusies regionale monopolisten waren geworden. Die dreigen de echte leraren met ontslag als deze niet in de pas van de ontscholers gaan lopen.
Ontscholers
Beste BON-lid,
Neem gerust het woord “ontscholer” over!
Omdat het goedgaat!
Omdat het goedgaat ontstaat er ruimte voor regelneven om economisch en/of ‘onderwijskundig’ te gaan prutsen.
In sombere buien denk ik wel eens: zou je niet mee moeten doen met het slechter maken van het onderwijs en wachten tot dat voor de bureaucraten meetbaar is geworden? Mijn eergevoel laat dat niet toe, maar het lijkt vechten tegen de bierkaai.
Als bureaucraten werkelijk konden (wilden) meten
dan was ook hen al lang duidelijk dat het onderwijs achteruit kachelt. Kijk welke Franse boeken een VWO-er 20 jaar geleden kon lezen en kijk wat hij nu kan. Zo simpel is het. Of als je het persé competentiegericht wilt testen: neem een handleiding van een apparaat in het Frans en vraag een eindexamen leerling VWO van nu en iemand die 20 jaar geleden eindexamen in Frans deed om het te vertalen (of in eigen woorden te zeggen wat er in staat, of het machien te bedienen of….).
Ik denk dat je de achteruitgang het beste juist bij de mvt kunt vaststellen. Bij wiskunde is gewoon het programma veranderd, maar bij talen is het toch zo helder: kun je spreken en verstaan, kun je lezen en schrijven? En ook de literatuur/cultuur kennis is er vast niet op vooruitgegaan de laatste 20 jaar.
Of het nu goed of fout gaat is van geen enkel belang. Gaat het fout, dan zijn hun inzichten hard nodig om het goed te krijgen, gaat het goed, dan verandert de wereld en moet dus het onderwijs veranderen.
Spelen met vuur
Je moet een kind geen motorzaag in handen geven; de kans dat het goedgaat is klein.
Je moet een bureaucraat geen statistiek(programma) geven; de kans dat hij begrijpt wat hij doet is te verwaarlozen.
Vlaanderen Let Op Uw Saeck
Zie ook mijn eerdere bijdrage over dit onderwerp.
Vlaming vreest ’Nederlandse toestanden’
Artikel in Trouw.
Het moderne onderwijs dat leerlingen verwent en kennis op het tweede plan zet – daar gruwen Vlaamse leraren van. Ze willen terug naar vroeger.
De nieuwe beweging O-Zon, wat staat voor „Onderwijs – Zonder ontscholing” windt er geen doekjes om: „Neem de onmiskenbare druk weg die het verwerven van kennis met zich meeneemt, en de leerling voelt zich meteen al een stuk beter. Leg de leerling in de watten, maak er een softie van en zorg vooral dat hij zich niet te veel moet inspannen. De school verwordt tot een pretpark waarin de leerling van de ene naar de andere attractie gaat. (…)
..
O-Zon ergert zich ook aan de indruk dat parate kennis ongestraft zou kunnen worden vervangen door de vaardigheid in het omgaan met de zoekmachine op de computer. De beweging spreekt van „een prestatievijandig klimaat”, of erger: „Nederlandse toestanden”.
…
De initiator van O-Zon, de Brugse leraar informatica Marc Hullebus, beschrijft taaldocenten die ongelukkig rondlopen omdat ze van de inspectie een negatief rapport kregen, ondanks de goede cijfers van hun leerlingen. „De wereld op zijn kop”, zegt hij. „De inspectie houdt zich bezig met methodes en pedagogie. Ze moet zich bekommeren om resultaten.”