Corona.nu de digi-docent worstelt en blijft drijven

Corona.nu: de digi-docent worstelt en blijft drijven.

De kerstvakantie nadert en we blikken terug op de afgelopen coronamaanden. Na de zomer zijn de lessen op school weer van start gegaan. We zijn blij dat we elkaar weer zien maar we moeten weer wennen aan de routine van schoolritme en huiswerk maken. Er waait voortdurend een frisse wind want de ramen en de deuren staan open. Het is nu bijna dagelijks warme truiendag en het nieuwe normaal is dat sommige leerlingen hun jas aanhouden in de klas. Tussen de lessen is een korte pauze ingelast om de lokalen te luchten.

Mentorleerling K. volgt herfstschool en dat helpt bij het aanbrengen van structuur. De motivatie om aan de slag te gaan wordt groter, ook door de mooie resultaten. K. gaat weer opgewekt door het leven.

In gesprekjes met de andere mentorleerlingen wordt zichtbaar hoe belangrijk het is om samen te werken en van elkaar te leren. Geleidelijkaan keren de rust en de regelmaat weer enigszins terug. Af en toe is iemand afwezig omdat hij of zij in quarantaine zit. Ook de digidocent ondergaat een coronatest, gelukkig met een negatieve uitslag. We zijn een kleine school en het aantal besmettingen is zeer klein. In geval van een quarantaine is er online les. Enkele leerlingen met een kwetsbaar familielid volgen alle lessen online. Het is niet ideaal maar we zijn blij met de digitale hulpmiddelen.

 

Met mijn collega’s deel ik de bezorgdheid over de jongere leerlingen. Zij hebben meer moeite om weer in het ritme te komen. Tijdens de online lessen in het voorjaar is de achterstand weliswaar beperkt gebleven maar de stof is niet goed blijven hangen. Er is te weinig gelegenheid geweest om stof te automatiseren en toe te passen. Sommige leerlingen hebben uitgebreid gebruik gemaakt van de grotere vrijheid, met alle gevolgen vandien. En dan zijn leerlingen ook nog eens ruimhartig bevorderd. Dat was begrijpelijk maar het levert nu wel extra problemen op.

Mijn collega’s en ik inventariseren de problemen en samen proberen we de leerlingen zo goed mogelijk te helpen om de routine weer te vinden en de achterstanden in te lopen. De resultaten zijn wisselend.

 

Als een thiasos van razende maenaden jaag ik de Grieken door de examenstof. Met een les minder is het eigenlijk een onmogelijke opgave voor de leerlingen. Het grapje “full speed” komt elke les wel een keer langs, in twee betekenissen. Met Griekse grapjes en soms net zo dubbelzinnig als Dionysos bespreken we de Griekse tekst. Snel racen we door de stichomythie, via een chiasme naar een participium en langs de Benidorm Bastards Kadmos en Teiresias haasten we ons weer terug naar koning Pentheus. Is hij nog wel de baas in zijn eigen stad? De dames dartelen blootsvoets door de bergen zonder zich om hun gezin te bekommeren. Ze zogen wilde dieren, verscheuren met blote handen een hert en dat alles onder het mom van een nieuwe religie. Hoe krijgt Pentheus die dames weer in het gareel? Moet hij die onrust maar accepteren omdat het om een nieuwe religie gaat?

We maken de vergelijking met Carnaval dat hier met grote overgave gevierd wordt. Een paar dagen de rollen omdraaien, stoom afblazen en dan weer terug naar het leven van alledag. De leerlingen zijn kritisch over de illegale coronafeestjes. Ze accepteren dat ze geduld moeten hebben, ook al is niet duidelijk hoe lang het nog gaat duren.

Als er positieve berichten over vaccins komen, vragen ze of ik me ga laten vaccineren. De leerlingen weten dat ik tot een risicogroep behoor. Ik antwoord dat ik me inderdaad ga laten vaccineren. Dat ben ik ook hen wel verplicht. De afgelopen maanden zijn ze heel voorzichtig geweest naar mij. We houden afstand maar we zijn niet afstandelijk. Integendeel. De extra coronatoetsen en een extra klas werden me even te veel en noodgedwongen moest ik een stapje terugdoen. In nood keer je elkaar kennen. Het heeft geleid tot bijzondere gesprekken en tot een nog grotere wederzijdse waardering. We zorgen voor elkaar. En het is bijna kerstvakantie.