Met de VéVéDé naar de ratsmodee

Met de VéVéDé naar de ratsmodee

 

Ik vind de titel van dit stukje best aardig klinken. Een door mij verzonnen tegeltjeswijsheid, goed voor op toilet, in de keuken of op kantoor. Andere politieke partijen die van plan zijn om bij de volgende stembusronde net als de VéVéDé  een aantal tegeltjeswijsheden te afficheren, mogen gratis en voor niets bovenstaande wijsheid gebruiken.

Ton Elias, docentenhater van het eerste uur, heeft de tegeltjeswijsheid voor zijn partij verzonnen. Hij kwam niet verder dan ‘Geen gelul de leraar op nul’. Een betere manier om de VeVéDé arrogantie tegenover het onderwijs in Nederland te uiten is er volgens mij niet; deels nog gepikt van een vooraanstaand Amsterdammer die iets had met woningen en gelul waar je niet in kan wonen. Laat ik nou niet verstomd staan van de diefstal van woorden want telkens als ik het bebrilde ( te klein) en ietsepietsie vadsig hoofd ( te groot) op mijn kwelbuis zie verschijnen, vraag ik mij af waar de mogelijk aanwezige hersenen in ronddrijven.

Tijdens vorige kabinetsperiode heeft het VéVéDé smaldeel zich vooral sterk gemaakt in het schofferen van de docenten en andere leerkrachten ‘de slechte docent moet onmiddellijk worden ontslagen’ riep Tonnetje rond met overslaande stem. Op de vraag wie moest gaan bepalen wat goed of slecht was, dreven dat deel van de hersenen dat een antwoord moest verzinnen, weg van de plek waar ze in het holle hoofd eigenlijk moeten verblijven waardoor er niets anders overbleef dan een met stomheid geslagen gezicht voor zoveel onbenul van de vraagsteller. Hij zei het niet maar hij dacht ‘de baas natuurlijk’. Want voor Ton is de wereld eenvoudig ingedeeld in ‘de bazen’ en hun ‘ondergeschikten’. Wel zo gemakkelijk.

Volgens mij droomt hij nog elke dag een uurtje zijn stoutste dromen. Dromen waarin de arbeidsverhoudingen ten tijde van de vorige eeuwwisseling ( 1900) nog niet zo op gespannen voet stond. Elke baas kon toen nog simpel ’s ochtends met de kar naar het marktplein waar een groep arbeiders zich had verzameld en daar wees hij dan met een grote stok aan wie er die dag voor hem, de grote baas, zich het schompes mocht werken. De baas zou dan zelf wel bepalen wie er op het einde van de lange dag loon verdiende en wie niet. Een beetje zoals het huidige Chinese model dus.

Of ik pissig werd toen ik die VéVéDé tegelwijsheid las? Ja, heel pissig en nijdig ook. Het onderwijsprogramma van de VéVeDé blinkt uit in open deuren, overgeschreven regeltjes uit andere partijprogramma’s waarvan Ton denkt dat ze wel aanslaan bij het door hem zeer gehate onderwijsvoetvolkje en een op adoratie lijkende steun aan de managers, bestuurders en bedrijfsleven. Leraren moeten zich inschrijven in het lerarenregister, verplicht bijscholen en maatwerk leveren anders hebben ze niks te zoeken in het onderwijs.

De VéVéDé heeft het ook niet op grote fusies. Ze houden meer van ‘samenwerken’ wat dat ook mag zijn. Het is natuurlijk ook een mogelijkheid om aan de fusietoets te ontsnappen dat ‘samenwerken’. Zal wel een ideetje geweest zijn van Sjoerd, Keet of Jan.

Enfin, het ademt allemaal weinig affectie met en kennis van het Nederlandse onderwijs uit maar wel veel stoere taal die we al gewend waren van onze managers en bestuurders. Ton en consorten zien het onderwijs als een bedrijfstak met verdienmodel, winstcijfers en bezuinigingen om vooral bij het primaire proces te beginnen met ‘geen gelul de leraar op nul’.

Het doet me denken aan de al dan niet tegeltjeswijsheden van mijn opa. “Een man heeft twee vijanden, zijn schoonmoeder en zijn baas.” Was er eentje van en aangezien mijn opa als jonge man leefde ten tijde van de stoutste dromen van baasje Ton, krijgt het toch direct een andere lading, dat woordje ‘baas’.

 

J.Jeronimoon

3 Reacties

  1. Taal

    Jammer dat de laatste zin van dit stukje niet te begrijpen is. Helaas al eerder bij deze schrijver tenenkrommende taalfouten gezien. Niet echt reclame voor BON.

    • Ja, Jeronimoon maakt

      Ja, Jeronimoon maakt taalfouten. Maar vooral levert hij gepeperde en gepassioneerde commentaren op de onderwijspraktijk van vandaag. Persoonlijk vind ik Jeronimoon's rake observaties veel belangrijker dan die enkele taalfout. Maar kennelijk vindt u taalfoutjes belangrijker dan de inhoud. Jammer.

Reacties zijn gesloten.