Wat kun je zeggen?

Je kunt zeggen dat er een sector, waar de gehele jeugd van ons land 40 weken per jaar ongeveer 5-8 uur per dag aan besteedt, rommelt.

Alleen blijkbaar bij lange na niet hard genoeg.

Hoewel er een burgerinitiatief is, waarvoor duizenden mensen een handtekening hebben gezet om gehoord te worden, zijn alle moties die daaruit voortvloeiden afgewezen. Heel droevig is, dat de media het niet interessant genoeg vinden om daar melding van te maken.

Berichten dat, al weer elders hetzelfde werk uitvoerende, managers erin geslaagd zijn hele groepen onderwijsinstellingen te ruineren, geeft politici geen aanleiding tot een onderzoek. Gelukkig is de onderwijsinspectie wel wakker: die doet een onderzoek. Die is politiek ook neutraal en niet zo bang om op een paar tenen te gaan staan.

Afgelopen zaterdag was er een symposium van BON ( Beter onderwijs Nederland) Daar waren zowel de heer Rosenmuller ( voorzitter VO Raad) als de heer Dekker ( staatssecretaris onderwijs) aanwezig.

De heer Dekker heeft, voor deze zaal staan verkondigen, dat de vertrek aandrang van jonge docenten (aan het licht gebracht door CNVO) , verholpen kan worden door de BAPO gerechtigde leraren meer in te zetten. Dan zou het allemaal goed komen.

In de pers gaat de heer Dekker in op vragen over het onderwerp: Ze zijn al bezig met de problemen rond de jonge leraren. De beoogde oplossing: alweer een pot geld, waarvan niet gecontroleerd wordt waar het heengaat en, blijkbaar, de oplossing dat de BAPO-ers het daadwerkelijk gaan uitvoeren.

Dat laatste is niet in de pers te lezen, maar heeft hij hardop bij BON verkondigd. Geef toe dat je een plaat van schokbeton voor je hoofd moet hebben om een dergelijke tekst op een dergelijke bijeenkomst te uiten. Wat zegt het, dat de heer Dekker het geen enkel probleem vond het symposium op die manier toe te spreken?

We kunnen er nog boeken over volschrijven, dat heeft erg weinig zin. Feit is, dat ondanks een aantal en groeiend aantal ongewenste zaken in het onderwijs, de politiek het doodgewoon vertikt om te gaan spitten naar de oorzaak van de problemen.

De werkgevers op hun beurt, strooien met allerlei projecten die tonnen kosten, maar die per saldo niet altijd even veel waarde toevoegen. Met andere woorden, er wordt met geld gesmeten, waarbij niet gezegd is dat die besteding rendabel is.

Wat je elke keer apart vermeld krijgt is, dat er aan Personeelsuitgaven minder wordt besteed. Dwars tegen de stroom van functiemix en entreerecht en extra potjes in. Maar nee, er hoeft geen onderzoek te komen naar de uitgaven aan het primaire proces en het niet-primaire proces.

Zelf als er een onderzoek komt, moeten de boeken eerst geschoond van posten die oneigenlijk zijn. Uitgaven die niet voor het personeel gedaan worden, maar wel als buffer voor personeel wordt opgevoerd, geven op papier een verkeerd beeld.

Neem het laatst door mij genoemde feit: als er naast een vaste voet van 10 fte op papier 19 fte gereserveerd wordt voor schommelingen in het personeelsbestand, zonder enige toezegging dat niet daaraan besteed geld terug komt.

Dan staat er straks op papier dat er 29 fte uitgegeven is aan het personeel. Zie maar eens achteraf schriftelijk aan te tonen waar dat geld in werkelijkheid heen is gegaan. Eerlijk is eerlijk, met dit soort cosmetische ingrepen op de jaaroverzichten ben je bijna kansloos. Om bewijs te leveren moet je de financiële administratie tot op individueel niveau controleren. Ik vind het stuitend, maar het zijn de feiten. DIT is de manier waarop er bestuurd lijkt te worden.

Dit is de manier van besturen die de VO Raad goedkeurt, laten we dat niet vergeten. Ik heb de raad namelijk op de hoogte gebracht van de feiten en die worden zo grondig mogelijk genegeerd. Elke politieke partij die zich met het debat bemoeide, heeft bericht ontvangen over de creatieve manier van boekhouden. Blijkbaar niet interessant genoeg.

Waar zijn we nu eigenlijk in beland? Gaat het om onderwijs en de bezorgdheid daarover. Of gaat het om zo goed mogelijk alles te dwarsbomen en afwijzen wat een beter zicht op onderwijs zelf en op het onderwijsbestuur oplevert.

Gelooft nog steeds iedereen dat je gehoord wordt, als je met zeer redelijke argumenten komt? Of krijgen al wat meer mensen door, dat de beleidsmakers helemaal niet WILLEN luisteren en er alles aan doen om niet te hoeven luisteren.

Binnen kort zijn er weer examens. Voor elke docent reden om de leerlingen niet in de steek te laten. Hoe snel wil je de ouders van die leerlingen laten begrijpen dat we een probleem hebben en dat we willen dat er geluisterd wordt? Is het niet aan de orde eens een stiptheidsactie te houden? Voor iedereen rekenen we razendsnel uit, hoeveel nakijktijd hij/zij dit jaar heeft gekregen. ( aantal uur vakken met volledige opslagfactor *11,3 * 36( aantal weken per jaar)) en verbruikt Er wordt geen examen nagekeken, tot duidelijk is dat die uren betaald worden. WIJ hebben de troep jaren draaiende gehouden, stop daarmee. Misschien leert er dan eens  iemand iets.

Het kan nog enige maanden duren, SCOL kan zich op allerlei manieren proberen te verzetten tegen het accepteren van bewijs, er komt een moment dat er geen excuus meer is om zo vaag over de invulling van de opslagfactor te blijven als dat nu gebeurt. En dan, beste docenten, heb je iets in je handen om aan te tonen dat er iets fout zit in het onderwijs. Dat kun je op tafel leggen.

Tot op dit moment heb ik niet gemerkt dat ook maar iemand wil aanvaarden dat er zo meteen misschien wel een echt probleem zichtbaar wordt.

Wat niet zo raar is: Al schrijft iemand op dat er gegoocheld wordt met de begroting van een onderwijs instelling of dat een MR zich finaal laat bespelen of dat je met een eenvoudig lijstje zo aan kunt tonen dat je taken niet haalbaar zijn, NIEMAND van jullie zegt: dat kan niet. Dus waarom zou men net doen alsof er begrip is en geluisterd wordt? Dat is helemaal niet nodig.

We naderen langzaam maar heel zeker de finish: Is het werk dat een wiskunde docente tweedegraads opkrijgt realiseerbaar of niet?

Ik praat nu niet meer over jaren. Er zijn data vastgelegd en ik houd zelf zoveel mogelijk de vaart erin. Misschien wordt het tijd om meer collega’s op de hoogte te stellen? We hebben en doen genoeg moeite om de problemen in samenwerking met werkgevers en bewindvoerders op te lossen. Aangezien dat geen enkel effect heeft, hoeven we ons niet te schamen voor de moeite die we nemen om aandacht af te dwingen.

Gezien de eisen die de bonden stellen bij het MBO overleg, blijft het me verbazen dat er niemand op het idee komt om de taakbelasting van een paar MBO docenten eens duidelijk op te schrijven. Gewoon de normjaartaak vergelijken met de opgedragen werkzaamheden. Wat is daar nou moeilijk aan?

 Zolang je alleen maar jammert en niet met tastbare zaken komt, blijf je de mogelijkheid bieden om de hete brij heen te draaien. Dus leuk, al die stukjes van docenten die beschrijven welke problemen ze hebben. Kom met BEWIJS.

Het hoger beroep gaat weer geld kosten en de kosten van de laatste mailing sta ik nog steeds rood. Bijdragen welkom. Iemanddoetiets.nl