Sommige dingen moeten even indalen, voordat ze op de juiste plek belanden.
Er komen wat meer reacties van collega’s. Aan de ene kant hoor ik: ga door.
Aan de andere kant vaker en vaker: stop er maar mee, je wordt vervelend, we weten het nu wel, etc etc.
Ik vraag me af: Gaat het pijn doen?
Dat heel kleine steekje dat je elke keer op dezelfde plek krijgt, doet het zeer?
Jullie zijn zo gewend om op iemand af te geven die ver weg zit en niet wil luisteren, dat het een koude douche is om te merken dat het allemaal begint met de ene persoon waar je niet op wilt afgeven: jezelf.
Begrijpelijk dat je me mijn mond wilt laten houden. Zolang ik het doe op de manier die jullie aanstaat, “mag “het. Maar nu je zelf continu aangesproken wordt, is het vervelend.
Ben je als docent zo boven de gewone massa verheven dat je je niet aangesproken wenst te voelen? Misschien een bijwerking van het altijd als heer en meester in je klasje staan?
Zoals Doe Maar al zong: er zit een knop op…
Als mijn tekst je niet aanstaat, dan lees je het toch niet? Wat is daar moeilijk aan?
Zowel de SP als D66 als PvdA heeft gereageerd: men volgt de zaak met belangstelling.
Dat maakte me eerst niet blij, maar ik denk dat ik het snap:
We hebben inderdaad een aantal mensen hun belangstelling gewekt. Maar net als iedereen wachten ze op het moment dat het openbaar bespreekbaar wordt.
Men reageert namelijk niet met ”het interesseert ons niet”of “we kunnen er niets aan doen”.
DIE reactie krijg ik alleen van instanties die me naar de rechter verwijzen.
De reactie is nu zo opgesteld, dat ze, als het later openbaar is, kunnen zeggen: we wisten ervan en het had onze aandacht.
Dat klinkt namelijk een stuk beter dan: we wisten ervan en we keken de andere kant op.
De reacties refereren ook aan mijn herhaalde brieven met website vermelding, dus ze zijn niet van de standaard uitdraai.
We kunnen de aandacht heel simpel aanwakkeren hoor. Je hoeft alleen je naam, beroep en eventuele lidmaatschap van een vakbond kenbaar te maken.
Met voldoende schriftelijke reacties “heeft het niet alleen de aandacht”. Dan worden er hardop vragen gesteld aan de minister… ZO werkt het in Nederland.
Ik weet dat er nog geen lijst op mijn website staat, maar er staat een manier om daaromheen te werken. Ik wil ook wel de voorinschrijvers er zelf achteraf bij plaatsen. Allemaal prima.
Zoek het maar even met jezelf uit, dat lijkt me heel gezond.
Ik ga ontspannen. De bedoeling was een verfrissende strandwandeling, maar het wordt een bezoek aan mijn vader.
Jan Hupkens, docent eerste graad ( wiskunde/natuurkunde/werktuigbouwkunde/etc/etc) in ruste. Hij was net zo zwart wit als het op normering aankwam, omdat hij ook er niet in gelooft dat je punten weg moet geven. Punten dienen verdiend te worden. Daar mag je eisen voor stellen. Die mag je vasthouden. Dat heet kwaliteitbewaking. De schoolleiding haatte hem vanwege zijn inflexibele opstelling.
De meeste leerlingen herinneren hem zich nog: hij werkte voor hen, niet voor de rector. Dat was niet te ontkennen en dat voelden ze.
Hij deed wel alles gratis naast het lesgeven: hele kampen organiseerde hij voor zijn leerlingen. Dagen van 6-8 uur in de weekenden en de vakanties. Slaapzakken mee.
Toch is hij niet boos op mij. Hij zou het anders doen dan ik, dat zeker. Maar hij geeft me ook gelijk in mijn standpunt: vrijwilligers werk mag nooit verplicht zijn en vervolgens ontkend worden. Dat maakt hem pas boos 🙂
Of je zo gelukkig moet zijn
Of je zo gelukkig moet zijn met enige belangstelling van de kant van de PvdA betwijfel ik. Het uitbuiten en verbruiken van leraren door hun werkgevers is mogelijk geworden door structurele gebreken in het onderwijsgebouw. En daarvoor is de PvdA in hoge mate verantwoordelijk. In het onderwijs speelt zich in wezen een klassenstrijd af maar de PvdA ziet het niet. De nieuwe klasse van educatieve ondernemers is in Onderwijsland bezig met een herverdeling van macht en inkomen en de PvdA laat het gebeuren. De leraar als zelfstandig werkende ambachtsman wordt gedeklassificeerd tot productiemedewerker op de werkvloer van een diploma-fabriek en moet voortaan precies volgens het boekje met de ideologie ("missie")van zijn schoolbestuur en de leerboeken met IT-speeltjes van de uitgevers werken en zijn bazen spelen kapitalistje met het geld van de gemeenschap der Nederlanders. De PvdA is zo bescheiden om alleen maar de uitbuiting van de nieuwe arbeider door zijn lumpsummisten bestrijden. Maar zorgen voor goed onderwijs eist veel verder strekkende maatregelen. Waarvoor de PvdA hooguit vol van verkeerde ideeën zit.