We hadden als flyeraars om 11 uur afgesproken voor station Bijlmer/Arena. Mooi op tijd want vanaf dat moment stroomde het grote plein voor de Arena van alle kanten vol met onderwijstypes, herkenbaar aan een soort vrolijke uitgelatenheid als schoolkinderen, die een onverwacht dagje vrij hebben. Waarom ook niet, de zon scheen en het was voor “de goede zaak”, ook al al vindt Harm Beertema van niet. We hadden net mankracht genoeg om zo’n 4000 flyers binnen goed een uur kwijt te geraken aan de demonstranten. Dat bleek niet overbodig want wat opviel in de korte gesprekjes tijdens het flyeren was dat BON bij de werkenden in het onderwijsveld, in dit geval vooral het bassisonderwijs, nog niet overal heel bekend is. Tegen het propagandageweld van de bonden kunnen we natuurlijk niet op maar het was dan ook hun dag en het is hoe dan ook een geweldige prestatie om in deze tijd 50.000 man op de been te krijgen. Deze kleurden binnen de Arena AOB groen tijdens de manifestatie, die zoals dat tegenwoordig gaat, gepaard ging met veel entertainment tussen de toespraken door, waves, yells en op een gegeven moment moesten we elkaar zelfs allemaal omarmen. Geweldig, maar na een uurtje hielden we het wel voor gezien mede omdat de geluidskwaliteit irritant slecht was en alle geluid vanuit het podium gedubbeld werd.
Ondertussen werd in Den Haag in de Tweede Kamer het varkentje Elias door de oppositie deskundig gewassen, maar bleek ook bij alle leden van de regeringsgezinde fracties geen beweging mogelijk in hun standpunt met een beroep op het regeerakkoord. Ook niet bij zo geheten dissidenten als mevr. Ferrier. Zelfs een even simpele als logische beweging als het laten vallen van de prestatiebeloning blijkt in de Nederlandse politieke verhoudingen, waarin de partners elkaar in een ijzeren greep houden niet mogelijk. Dan schort er naar mijn idee wel iets aan het functioneren van de democratie hier.
Reacties zijn gesloten.
Het was wel even wennen
Niet alleen dat we elkaar moesten omarmen, we moesten elkaar ook in de ogen kijken en melden hoe aardig we elkaar wel vonden. Als Bonners hebben we dat met de nodige distantie bekeken.
Wat wel opviel, was dat ons niet gevraagd werd in groepjes uiteen te gaan, ergens stickertjes op te plakken en flaps in te vullen. We hoefden ook geen powerpointpresentaties voor te bereiden.
Het was dus een behoorlijk frontale bijeenkomst waar we eigenlijk niet aan het leren leren toekwamen. In die zin dus behoorlijk ouderwets, of conservatief zoals je dat nu eigenlijk moet benoemen. Het leek er dus op dat de demonstrant niet centraal stond. Daarom vonden we het zo leuk.