De onderwijsraad laat weer eens van zich horen: er moet op de lerarenopleidingen meer aandacht voor gedragsproblemen komen en een extra advies college is ook echt nodig: na taskforce, stuurgroep, kenniskring, commissie, raad of padvinderij heeft men nu bedacht dat het een “werkgemeenschap” moet zijn, en niet zo maar eentje maar: “de Academische Werkgemeenschap Gedragsproblemen en Onderwijs“, de ruif is nog lang niet leeg hoor jongens en meisjes.
Zie het artikel in de Volkskrant, of op de website van de onderwijsraad zelf.
Opmerkelijk is wel dat ze al weten hoe het allemaal moet:
De Onderwijsraad stelt in zijn advies dat het werken aan gedragsproblemen begint met sterk onderwijs door een professioneel lerarenteam. Dit gebeurt in een duidelijk gestructureerde school met heldere regels. Daarbinnen is er voldoende aandacht en ruimte voor persoonlijke relaties tussen leraren en leerlingen. Het basiszorgaanbod bestaat uit een helder pedagogisch-didactische structuur waarin gewenst gedrag wordt vastgesteld, geoefend en beloond en ongewenst gedrag wordt genegeerd en zo nodig bestraft.
Ik mis iets in deze beschrijving: waar is “onderwijs op maat”, waar is “de leerling centraal”, waar in het woord “geïntegreerd”. Kortom: alle buzzwords zijn verdwenen. Hoera, zou je zeggen, maar waarom dan nog een “werkgemeenschap”? Je zou bijna denken dat mensen een baantje nodig hebben.
Nog een adviesorgaan erbij
Nog een voedertrog erbij.
past weer naadloos
Dit zogenaamd ‘nieuwe’ past weer helemaal in het streven van WSNS en het inclusieve (of ‘passend’) onderwijs.
De bedoeling is dus dat de kinderen niet meer worden doorverwezen naar het speciaal onderwijs, maar dat de leerkracht zoveel mogelijk zelf de gedragsproblemen kan oplossen. Tevens wil men duidelijk ook minder ‘rugzakjes’ (wat een vreselijk woord is dat toch geworden; het suggereert toch enorm het dragen van een last).
Let b.v. op de opmerking dat de expertise vanuit het speciaal onderwijs moet komen. Bedoeld wordt vanuit het speciaal onderwijs richting de reguliere basisschool.
Ondanks de nieuwe term ‘werkgemeenschap’, is hier sprake van de weg naar Passend Leren, oftewel inclusief onderwijs.
De heldere structuur die een school moet aanbieden, daar kan ik mij wel in vinden.
Maar het kader waarin dit wordt verlangd, dat van het inclusieve onderwijs, dat bevalt mij niet.
Zo’n 15 jaar geleden,
toen wsns werd opgelegd (als bezuiniging), zou de expertise ook vanuit het speciaal onderwijs moeten komen. Deze is nooit gekomen. Wel zijn de meesters uit het basisonderwijs vertrokken, zijn de juffen in duobanen gaan werken en wordt door beeldschermmanagers de werkdruk verder opgevoerd. Toch gaan cito scores omlaag en ontstaan steeds meer witte en zwarte scholen.
vmbo zou leren van LOM
Hetzelfde verhaal bij de oprichting van het VMBO. De voortgezette LOM-scholen zouden hier in opgaan, en het VMBO zou dan profiteren van de expertise van het LOM-onderwijs.
Ik vraag mij af of daar werkelijk iets van terecht gekomen is.
En als we even doorlezen, ontmoeten we de zoveelste belachelijke afkorting (carebags), waarbij de a staat voor adaptief onderwijs. Adaptief onderwijs zou helpen de gedragsproblemen te verminderen.
Ik denk dan gelijk: leerling wil de 20 woordjes niet leren, gooit zijn kont tegen de krib, en leraar komt hem tegemoet door te vragen wat hij dan wel wil leren.
Gechargeerd natuurlijk. Maar de praktijk zal uitwijzen dat het wel in die richting gaat.
de omkeringsverslaving van de onderwijsvernieuwers
Leraar is toch in theorie zo’n eenvoudig beroep: jij weet iets, de leerling niet en je draagt die kennis over.
Je zou dus bijna denken dat er door wetenschappers en changemanagers weinig eer aan te behalen is. Maar daar heeft men wat op gevonden. Met een gezicht in diepe wijze plooien getrokken en voorzien van een vocabulair dat in de lulkoekbingo hoge ogen gooit, heeft men zich gestort in de omkeringsgedachte. Natuurlijk geformuleerd als “paradigmashift” Een beetje als het spelletje dat ik vroeger wel speelde met mn broertje: woorden gebruiken die het tegengestelde betekenen: school werd iets als vakantie, mooi was lelijk, de fiets werd lopen, lekker was vies en vies werd al rap lekker.
Onderwijsvernieuwlers en managers hebben van dat kinderachtige spelletje hun beroep gemaakt. Zo zijn kleuterschoolpraktijken tegenwoordig in het Hoger Onderwijs gemeengoed, leert de leerling vooral niets van de leraar, maar van zijn vriendje, is rust, concentratie, reinheid en regelmaat ingeruild voor een zaal vol krijsende pubers en computers en ook hier weer: worden LOM methoden uitgestort over basis en voortgezet onderwijs.
Voor de eenvoudige onderwijzer klonk dat best een tijdje interessant: “he, zo heb ik het nooit eerder aangepakt, lijkt vreemd, maar misschien werkt die paradigmashift wel” Ford bedacht ook dat de auto in wording beter langs de arbeiders kon worden gereden dan dat de arbeiders rondom de auto liepen. Innovatief dat idee.
Helaas maakt één werkend innovatief idee nog niet dat alle omkeringen plotseling goed uitpakken. Hoewel … ze pakken uitstekend uit voor hen die het bedenken.
niet nieuw
90 jaar isdeze raad volgens hun website. Dat is niet nieuw! Wie is/zijn deze raad? Wat weten we over deze raad?
Over de Onderwijsraad
Gems schreef: “90 jaar is deze raad volgens hun website. Dat is niet nieuw!”
Misverstand: de titel van deze draad impliceert niet dat *de Onderwijsraad* zelf nieuw is, maar dat de Onderwijsraad een nieuw idee heeft gelanceerd (namelijk nog een (ander) adviesorgaan er bij).
“Wat weten we over deze raad?”
Dat wat verder op hun website staat. De Raad bestaat uit 8 tot 19 mensen (momenteel 12) die om hun ‘deskundigheid’ zijn geworven, al wordt die deskundigheid niet nader gekwalificeerd. Gezien de bio’s hebben zij hun sporen grotendeels verdiend in de periferie (onderzoek, bestuur) van het onderwijs ten behoeve waarvan zij hun adviezen afgeven, of zelfs buiten het onderwijs (de directiesecretaris van Horeca Nederland, en voorheen ook wel eens een neuropsycholoog).
De raad telt nu zes hoogleraren (vooral onderwijskunde), vier bestuurders van scholenkoepels (alle confessioneel), een voormalige CDA-wethouder uit Rotterdam en en dus die directiesecretaris.
Ze vertegenwoordigen niemand behalve zichzelf, en hebben dus ook geen achterbannen aan wie zij zich moeten verantwoorden.
De Raad heeft een eigen budget, stelt een eigen werkprogramma op en geeft gevraagd en ongevraagd advies. Gevraagde adviezen komen van de overheid (kabinet, OCW).
Om het onderwijs efficiënter te maken, moeten leraren gaan tijdschrijven, is het deskundige oordeel van de Onderwijsraad.
@ couzijn
Dank je! Als deze raad er dan al was, waarom zijn er dan PO, VO, MBO, HBOraden gekomen? of als die raden er moesten komen, waarom is deze raad dan niet opgeheven? Hoeveel zou zo’n bezuiniging opleveren? De raad zal wel niet met zo’n advies komen, denk je niet? Zouden we de tijdschrijfbriefjes van deze raad niet kunnen opvragen?
Over Onderwijsraad, VO-(besturen)raad en VO-lerarenraad
Omdat die raden een heel andere functie hebben. Dat zijn geen adviesorganen van de overheid, maar vertegenwoordigers van schoolbesturen binnen een sector. Anders dan de Onderwijsraad hebben die vier raden dus wél achterbannen en beroepsmatige belangen te dienen.
Onafhankelijk advies kan best waardevol zijn. Mits de Raad over voldoende echte deskundigheid beschikt op het gebied waarop wordt geadviseerd, en dan bedoel ik niet alleen papieren deskundigheid.
Ik meen me te herinneren dat de Onderwijsraad iets meer dan 4 miljoen per jaar kost. Dat is ongeveer 0,0001 deel van de OCW-begroting. Dat geld gaat niet zozeer naar de leden (ik meen dat die een nominale vergoeding krijgen, geen salaris) als wel naar het bureau en de staf.
Ik wil best geloven dat er bij de Onderwijsraad hard wordt gewerkt. Het jaarlijks afgegeven aantal adviezen is niet klein. Maar voor Beter Onderwijs zijn niet zozeer véél adviezen van de Onderwijsraad nodig, als wel goede adviezen.
Wat de vier andere raden betreft: waarom bestaat er naast een VO-besturenraad geen VO-lerarenraad? Zowel leraren als bestuurders hebben een taak in ons publieke onderwijs, en worden uit belastinggeld betaald. Waarom zouden bestuurders zich dan wél van belastinggeld en in de baas z’n tijd mogen verenigen, en leraren niet?
Gezien het belang dat OCW zegt te hechten aan de ‘status’ en de ‘professionaliteit’ van leraren, zou het best wel eens een goed moment kunnen zijn om zo’n VO-lerarenraad op te richten. Dan heb ik het niet zozeer over typische vakbondsaspecten (primaire arbeidsvoorwaarden) maar over inhoudelijke standpuntbepaling t.a.v. de inrichting van het onderwijs, verdedigen van de beroepsmatige belangen van leraren in gesprek met OCW en de VO-(besturen)raad. Momenteel heeft OCW alleen de VO-raad als gesprekspartner, en die verbeeldt zich ‘de sector’ te vertegenwoordigen.
Raden maar
Tot in de tachtiger jaren waren er afzonderlijke adviesraden voor PO, VO en HO (ws. de ARPO, ARVO en ARHO), die zijn rond 1990 opgeheven bij gelegenheid van de oprichting van de ARO die alle drie velden bestreek, en die op zijn beurt al vrij snel is opgeheven met overname van zijn taken door de Onderwijsraad. De huidige Onderwijsraad is dus al resultaat van een aantal bezuinigingsronden.
Dat ‘opheffen’ moet je letterlijk opvatten: alle personeel ontslagen. Dergelijke raden, voorzover bekostigd door de overheid, kunnen dus makkelijk sneuvelen bij een bezuinigingsronde, bijvoorbeeld de drastische bezuinigingen die de komende jaren op ons afkomen. Deze raden, maar vooral hun stafmedewerkers, staan onder stevige druk om goed werk te leveren, op straffe van afgedankt te worden. Die druk garandeert geenszins dat er dan ook metterdaad goed werk wordt geleverd, er kan een verschil zijn tussen inspanning en resultaat, een probleem waarmee leerlingen ook wel kampen.
Goed werk
Deze stafmedewerkers staan onder druk om in hun rapporten op te schrijven wat de overheid wil horen, niet om goed werk te leveren.
goed werk ?
Mark79 signaleert terecht datgene wat er van stafmedewerkers in al die Raden wordt verwacht : echo.
Merkwaardig OCW filter : origineel denkbeelden toevoegen zodanig dat het grondpatroon (dat vastligt), wordt bevestigd, gevarieerd en gecontinueerd.
Hoe zit het dan met het reguliere ambtenarenvolkje dat OCW bevolkt ? Zijn die on-instaat om dat soort werk te leveren ? Incapabel soms ? Wat doen ze daar de hele dag, dertiende maand en vakantie incluis ?
En wat is dat voor bedrog : zeggen dat het aantal ambtenaren op OCW door de tijd is afgenomen, en ondertussen Raden en hun “medewerkers” opfokken voor de productie van rapporten ?
Goed werk ? Hoezo ?
His Masters’ Voice (EMI records) leverde goed werk : ontelbare muziek-recordings van het hoogste nivo, over lange tijd ; incluis de Beatles, wat al niet. Maar dat geldt niet voor zichzelf in stand houdende, zichzelf vastlijmende invloed-behoudende Leden-van-Raden, en hun royaal gefinancierde kantoortuintjes.
maarten
bezuinigings-scenario
ref : benwilbrink : raden maar
Mooi vooruitzicht : bezuinigen op de advieslaag in het OC/Onderwijs-circus van den Haag.
Nog mooier als het ook gebeurt. Mooist als het geld dan niet richting Uruzgan of Irak, of JSF, vloeit (of naar ambtenaren, politie, ander onnut) maar naar de klassen, inzonders die in kleine scholen : waar het vanzelf effectiever is. Effectief : kwestie van kosten-baten analyse in lange termijn-perspectief.
En toch : illusie. Het bestuurderszootje zal er wel voor zorgen, buiten schot en binnen opbrengst of/en invloed te blijven.
Vergelijk Bolkestein, die vandaag de enig juiste conclusie (over Balkenende) formuleert t.a.v. de Haagse Irak-poppetjes : de eer aan jezelf houden en aftreden.
Ik zeg heel bewust : bestuurderszootje.
Grond daarvoor : zit er ook maar 1 (een) iemand in dat circus die fundamentele, inzichtelijke of wetenschappelijk gebaseerde kennis of ervaring heeft in pedagogie, child development, curricula, de ontwikkelingsweg die kinderen en adolescenten gaan tussen geboren worden en volwassenheid ? Noem ze !
maarten
re Bezuinigingsscenario
Sorry Maarten, maar hier is geen touw aan vast te knopen.
Willem Smit