De Tokkies in Onderwijsland

Op deze website is ruimschoots aandacht besteed aan de overeenkomsten tussen de modernisering van gezondheidszorg en de vernieuwingen in de gezondheidszorg. Het ging daarbij om schaalvergroting, verwaarlozing van de clientèle, verambtelijking en de macht en de rijdom en bemoeizucht van de managers en de bovenbazen. Over de overeenkomst tussen de tokkies in een wijk en de tokkies in de stad is veel minder vaak een beschouwing gewijd. De reden is waarschijnlijk de ondervertegenwoordiging van de ouders in het ledenbestand van BON.
Toch zijn er, uitgaande van het krantenartikel “Asociale huurders uit huis gezet” op 3 april 2009 in TROUW veel overeenkomsten te vinden tussen de positie van asociale huurders en die van onhandelbare leerlingen. Om te beginnen wordt in het artikel opgemerkt dat de bescherming van huurders “in graniet gebeiteld” is. Een spiegelbeeldwet in Onderswijsland is de leerplichtwet. Deze maakt het zeer moeilijk om leerlingen van school te verwijderen als er geen andere school gevonden wordt. Omdat het om een spiegelbeeldwet (een recht tegenover een verplichting) gaat voelt een leerling, anders dan een huurder, zich niet een belanghebbende. De gemeenten onderschatten vaak de overlast die tokkies veroorzaken omdat niet alle klachten op een centrale plaats verzameld worden. De politiek onderschat het probleem dat de tokkies anderen aandoen doordat de scholen uit angst voor leerlingenafname geen open kaart spelen over de problemen die zich op hun school met tokkies e.d. voordoen. Een woningbouwvereniging daarentegen heeft meestal geen probleem om haar huurhuizen vol te krijgen. Wel kan een situatie ontstaan waarbij allen nog maar tokkies in de wijk willen wonen. De zelfstandige Gymnasia vormen de parels in het scholenbestand van het secundair onderwijs. Een gezonde verblijfplaats voor intelligente leerlingen. Arme huurders zullen nooit mogen genieten van de rust van een villawijk maar begaafde leerlingen met een zwakke economische achtergrond krijgen wel een kans in de stimulerende cultureel-wetenschappelijke ambiance van zo’n school een dagverblijf te krijgen. Er zijn alleen veel te weinig zelfstandige zelfstandige Gymnasia.
De “drugswijk” Spangen in Rotterdam “is hard op weg om een knusse woonwijk voor jonge stellen te worden. De afgewezen (kandidaat)huurders huurders schreven zich echter massaal in in het naburige Oude Westen dat nu met de overlast zit”. Een gemeenschappelijke databank gaat nu de overlast en haar veroorzakers in een computergeheugen vastleggen. Een huurder die zijn huis moet verlaten krijgt nog éénmaal d.m.v. een aangepast huurcontract een woonkans in een niet-kwetsbare buurt. Als dat mis gaat staat hij op straat. En daar ligt nu juist het probleem met de tokkies in onderwijsland. Wangedragers in Onderwijsland houden hun recht op onderwijs en het kan hen bovendien niets schelen of ze wel of geen onderwijs zullen krijgen. De wethouder voor huisvesting in Rotterdam, Karakus, verwacht dat de sanctie van op straat zetten bij zijn tokkies tot gedragsverandering zal leiden. Voor een verwachting van de Tokkies in Onderwijsland zullen tuchthuisachtige instellingen nodig zijn om leerlingen correct gedrag af te dwingen. Helaas is er geen partij die dat zo durft te stellen.
Seger Weehuizen