Op een artikel in Trouw over het besluit van de Nijmeegse politiek om de keuzevrijheid van ouders voor een school voor hun kinderen aan banden te leggen is een reactie geschreven door ene Ciska Veenhoff, een naar zij zelf zegt trotse schoolbestuurder in Nijmegen. trotse schoolbestuurder:
Wat is het toch jammer dat we er in Nederland onze mond van vol hebben dat allochtonen moeten integreren, maar dat maatregelen die ertoe moeten leiden om ze met “onze” kinderen naar school laten gaan om ze de kans te geven zich op te trekken aan kansrijke kinderen, op zoveel weerstand stuit. Als Nijmeegse schoolbestuurder ben ik trots op hetgeen we in Nijmegen (als schoolbesturen) tot stand hebben gebracht. Anders dan veelal wordt gesuggereerd wordt de vrijheid van schoolkeuze niet aangetast. Ouders hebben nog steeds de mogelijkheid 6 (!) voorkeurscholen op te geven en hun kind kan zeker op een van die scholen worden ingeschreven.
Ciska Veenhoff, Nijmegen op 12-03-2009, 12:26
Misschien kan deze trotse Ciska de zaak nog veel mooier maken. Laat de ouders 100 voorkeursscholen opgeven en garandeer dan dat hun kind op één van die scholen geplaatst zou worden. Het kan niet op!
Bij dergelijke absolute domheid vraag ik me af of ze zelf in haar woorden gelooft. Ik vrees dat dat het geval is. Misschien dat we de salarissen voor de schoolbestuurders flink moeten optrekken. Met die schijtloontjes van rond de anderhalve ton trekken we kennelijk idioten aan.
Nijmeegse schoolbesturen
Geachte mevrouw of meneer,
Ik zal mij niet verlagen tot het gebruik van kwalificaties die u mij meent te moeten toedichten, maar ik wil u graag een tip geven: misschien zou u zich eens werkelijk in het systeem dat in Nijmegen wordt ingevoerd kunnen verdiepen voor u met modder gaat gooien, want uit uw reactie maak ik op dat u het in ieder geval nog niet hebt begrepen…..
In beginsel kunnen alle leerlingen zich inschrijven op de school van de eerste keuze, behalve in die gevallen waarin er meer aanmeldingen voor een school zijn dan er plaatsen zijn. In dat geval zal een eerste keuze niet altijd gehonoreerd kunnen worden. Dat is echter nu ook al het geval bij scholen waar een wachtlijst wordt gehanteerd. Het systeem zorgt er dan voor dat aan de hand van objectieve en uniforme criteria die voor alle scholen hetzelfde zijn, wordt bepaald welke leerlingen op de betreffende school geplaatst kunnen worden. Kan een kind niet worden ingeschreven op de school van de eerste keuze, dan wordt bezien of er plaats is op de school van de tweede keuze en eventueel derde of volgende keuze.
Aan de derde of volgende keuze zal in de praktijk overigens nauwelijks worden toegekomen omdat naar verwachting vrijwel alle kinderen zich op de school van de eerste of tweede keuze kunnen inschrijven.
Dus ja, ik geloof wel degelijk in mijn woorden en voeg daar nog aan toe dat ik de hierboven geciteerde reactie heb gegeven naar aanleiding van het standpunt dat het systeem in strijd zou zijn met de vrijheid van onderwijs, hetgeen ik -nogmaals- bestrijd.
er is vrijheid van schoolkeuze behalve …..
Kom nou toch mevrouw Veenhoff,
In beginsel hebben ouders de vrije keuze behalve als……Dan is er dus geen vrije keuze. Inderdaad die is er met wachtlijsten ook niet, maar daar kunnen ouders door attent te zijn en snel te reageren die keuze sterk beïnvloeden. In uw systeem is er voor die scholen die het meest in trek zijn, dat zijn precies de scholen waar het om gaat natuurlijk, geen enkele keuze, dan beslist de computer. U kunt vrij kiezen dames en heren zolang het maar een keuze is waar wij geen probleem mee hebben. Misschien kunnen we de verkiezingen zo eens inrichten. Als de partij van uw keuze te veel stemmen krijgt, dan beslist de computer waar u op stemt.
Verder reageerde ik met name ook op uw juichende betoog dat er wel 6 scholen op die voorkeurslijst mogen staan. Dat is een verkeerde voorstelling van zaken: hoe meer voorkeursscholen de ouders mogen opgegeven, hoe minder er voor de ouders te kiezen valt, maar hoe meer er voor de gemeente te kiezen valt. Uw uitleg over dat systeem is dus simpelweg grote onzin. Dat heeft niets met politieke keuzes te maken, maar met eenvoudige rekenarij (tot 6).
Let wel, ik ben erg tegen het door u voorgestelde systeem, maar als dat democratisch gesanctioneerd wordt, dan zal ik dat met democratische middelen bevechten en gaat het om een verschil van mening.
Waar ik echt bezwaar tegen heb is u zaken vals voorstelt. Dan zijn er twee mogelijkheden: of het is een vergissing, en dan zegt u iets als inderdaad, wat ik heb gezegd klopt natuurlijk niet, hoe meer scholen op de voorkeurslijst, hoe meer keuze voor de gemeente, niet voor de ouders. Als u dit had gezegd, dan was het een vergissing. Dat is in dit geval ernstig omdat het diep aangrijpt in het leven van de burgers van Nijmegen. Ook is de vergissing op een essentieel punt, een verkeerde perceptie op dat punt maakt uw weging van de gevolgen waardeloos en foutief. Maar… het blijft een vergissing. Ik heb dat dom genoemd. Oké, “een beetje dom” was charmanter geweest, maar dom blijft het.
De andere mogelijkheid is nog veel kwalijker, die mogelijkheid is dat u uw bewering bewust doet, dat u weet dat het juichen over de ZES! scholen volksverlakkerij is. Ik zal hier geen kwalificatie aan geven.
Blijft de vraag of er keuzevrijheid is. Die vraag is niet in absolute zin te beantwoorden, want er is in elke situatie een grens. Met keuzevrijheid bedoelen we dan ook nooit een volledige en onbegrensde keuzemogelijkheid in alle denkbare situaties. Dus laat ik een vergelijk geven. Ik wil een auto kopen en heb de keuze uit vijf kleuren. Maar, ik kom niet aan het begin van de verkoop, maar op de laatste dag. Gelukkig zijn er nog wel auto’s, maar er is alleen de keuze zwart. We zijn het er hopelijk over eens dat er in dit geval sprake is van keuzevrijheid. Dat systeem heet namelijk kapitalisme en wordt
al decennia lang geassocieerd met “keuzevrijheid”.
Als de vrijheid voor de kleur van de auto er uit zou bestaan dat ik wel 6 kleuren mocht opgeven en dat Henry dan zou besluiten welke kleur (“van mijn voorkeur”) wordt toegewezen heeft het geen ene moer meer met keuzevrijheid te maken.
Twee dingen
Beste ’89,
Vind jij oprecht dat gewiekste ouders die het snelst (het vroegst) hun kind opgeven voor een prettige school méér rechten hebben dan ouders die wat later zijn? Snelheid lijkt me bijna net zo willekeurig als loting of toewijzing.
Geachte mevrouw Veenhoff en ’89’,
Zit het probleem er eigenlijk niet in dat de kwaliteit van (basis)scholen vaak nogal te wensen overlaat? Dat is namelijk mijn analyse. In dat geval is het -al duurt dat een tijdje- te verhelpen door eindelijk eens te gaan inzetten op leerresultaten en de daarbij horende kwaliteit van de leraren. Op dit moment lijkt alles nog te gaan om ‘leuk’. Weg met het zelfstandig leren, het samenwerken, de overdaad aan computers, het praten op het moment dat jij daar als leerling zin in krijgt. Er moet in rust gewerkt en vooral gelézen worden; op school en thuis.
In het geval van voortgezet onderwijs geldt min of meer hetzelfde. Geef een steun in de rug aan kleinschalige degelijke scholen van klasse; zowel de VMBO’s als de gymnasia verdienen daarbij extra aandacht. Natuurlijk kiezen de meeste ouders geen gymnasium vanwege de klassieke talen. Ze kiezen wél voor een school die willen dat er optimale overdracht van kennis en vaardigheden geboden wordt, zónder te veel storende en afleidende elementen. Een school waar een ‘leercultuur’ in plaats van een ‘leukcultuur’ heerst, dat is wat veel ouders zoeken. Ze hebben meer dan gelijk. Hun kinderen hebben iets te kiezen in de toekomst!
Niet gewiekst
Beste Hinke,
De term gewiekst is echt verkeerd. Ik vind ouders die voor de belangen van hun kinderen opkomen niet gewiekst. Het is niet dat ze iets onethisch zouden doen.
Ik begrijp ook niet waarom andere ouders dat niet zouden kunnen. Er is voldoende informatie over beschikbaar. We zouden echt eens moeten stoppen met bijvoorbeeld allochtonen als domme mensen te beschouwen. Ze zijn zeer wel in staat om voor zichzelf en hun kinderen te zorgen. Nu wordt elk probleem weggenomen door een Nijmeegs stadsbestuur dat wel een procedure vindt om het te omzeilen.
Ook zou ik nog wel eens willen zien wat er gebeurt als ook allochtonen aan de poorten van de goede scholen kloppen. Misschien dat de politiek dan wel bereid is om te zorgen voor voldoende goede scholen? De hele regeling van Nijmegen gaat uit van een wereldbeeld waar ik de griebels van heb: we benoemen een groep als zijnde zielig, verklaren dat ze niet voor hun knideren kunnen opkomen en bestempelen de ouders die dat wel kunnen als gewiekst of (en dat zeg jij niet) asociaal.
Niet het recht van de sterkste….
en wel het recht van de eerste….???
Sorry 89, je gaat in op één woordje. Als iemand een zeer gewenste plek inneemt kan een ander deze plek niet innemen. De vraag is beslist of dan de eerste altijd de meeste rechten heeft. Ik zie deze logica helemaal niet.
Daarnaast gaat mijn hele betoog vooral over iets anders: namelijk het gebrek aan kwaliteit van veel scholen.
voor wat betreft je betoog over kwaliteit
ben ik het volledig met je eens. Ik reageer niet altijd op zaken waar ik het mee eens ben, meestal op zaken waar ik het niet mee eens ben. Vandaar mijn reactie op “gewiekst”.
Over het recht van de sterkste kun je vele bomen opzetten, maar ik wil wel iets meer zeggen over de snelste. Ik denk dat snelheid helemaal geen probleem is bij een deel van de ouders. Ik denk dat ze er simpelweg niet aan denken hun kinderen op een bepaalde school te plaatsen. Deden ze dat wel, dan waren ze heus ook sneller.
De vergelijking bedoel ik niet krenkend, maar er is een zegswijze dat je een paard wel naar de drinkbak kan leiden, maar niet kan laten drinken. Ik denk dat achterstandsgezinnen (en daar gaat het om) op duizend en een manieren naar de drinkbak worden geleid, maar men kiest voor het infuus, dat de zuster maar al te graag inbrengt, in plaats van zelf te drinken. Die houding is hen wellicht niet eens kwalijk te nemen: er zijn veel belangen van de drinkbakleiders en zusters mee gemoeid.
Overigens was mijn oorspronkelijke bericht en mijn oorspronkelijke boosheid vooral gericht op de valse voorstelling van zaken dat 6 voorkeurscholen positief zou moeten worden geïnterpreteerd. Die voorstelling van zaken en de bijbehorende argumentatie dat er wel degelijk keuzevrijheid zou zijn, dat is wat ik uiterst bedenkelijk vind. En zodra machthebbers of belanghebbenden zich met dergelijke praktijken bezig gaan houden, dan verdwijnt een eventueel aanwezig laatste restje vertrouwen in de competentie van die mensen of organisaties. Vertrouwen (alweer dat paard) komt te voet en gaat te paard.
As men had gezegd dat er inderdaad hierdoor minder keuzevrijheid zou zijn, maar dat men op grond van bepaalde overwegingen had gekozen voor dit systeem, dan was ik het hartgrondig oneens, maar was een discussie mogelijk. Als men de bedoeling heft me te bedotten, dan reageer ik er beslist anders op.
auto’s hebben geen rechten
De keuze tussen meerdere kleuren bij de aanschaf van hetzelfde type auto is een voorbeeld dat goed aansluit bij een weergave van van de problemen in het Nijmeegse basisonderwijs. Iemand die weet dat er van een bepaald type auto een uitvoering in een bepaalde veel gevraagde kleur is waarvan er maar weinig gemaakt worden zal zijn bestelling plaatsen nog voordat de auto’s in de showroom verschijnen. Datzelfde gebeurde in Nijmegen met het kiezen van een basisschool en dat bevoordeelde kinderen die wegens hun ouders kansrijk waren. Vanuit het ideaal van gelijkheid van kansen voor alle kinderen, ongeacht hun afkomst is er wel wat te zeggen voor het opheffen van deze bevoordeling van kinderen van hoogopgeleide ouders. Auto’s hebben geen rechten, kinderen wel. Een autohandelaar zou waarschijnlijk reageren met het aanpassen van de aantallen van een bepaalde kleur aan de smaak van het publiek. De oplossing van de Gemeente Nijmegen zou moeten zijn: alle basisscholen goed maken. Dat is blijkbaar mogelijk want er is juist in Nijmegen één zwarte school met goede resultaten. De gemeente Nijmegen moet om te beginnen zorgen dat al haar zwarte scholen net zo goed worden als die school.
Seger Weehuizen
Goede zwart school
Die goede zwarte school staat in Arnhem, niet in Nijmegen. Voor niet Arnhemers of Nijmegenaren inderdaad 1 pot nat, maar de mensen in Arnhem en Nijmegen lijken dat niet zo te zien….
Het Nijmeegse systeem werd
Het Nijmeegse systeem werd in Amsterdam Oud West voor de openbare basisscholen gehanteerd. Volgens mij naar volle tevredenheid. essentieel is hierbij dat het alleen om openbare scholen ging. Hoewel ik ook wel eens had gehoord dat het tot een incidentele rechtzaak van een ouder die geen plaats kreeg heeft geleid. Dit juridische aspect was volgens mij als het moest nog gemakkelijk te repareren door binnen het stadsdeel alle scholen te laten fusren en ze als dependances op te voeren, maar dit terzijde. Nu dit is losgelaten is de situatie dramatisch verslechterd in A’dam Oud West.
Om dit keuze systeem te vergelijken met verkiezingen is natuurlijk een analogie die totaal geen houd snijdt (maar dat weet je zelf ook wel). In deze situatie is er wel degelijk meer te kiezen voor ouders als er meer scholen zijn. Daarnaast heeft de gemeente inderdaad ook meer plaatsingsmogelijkheden, of zoals jij zegt meer te kiezen, als er een school met overaanmeldingen is.
Kapitalisme betekent dat je wel degelijk de auto kan krijgen in “any colour you like” je moet dan alleen betalen voor het overspuiten.
N.B. zolas jij dat bij mij deed heb ik Ciska even verwelkomd op dit forum 🙂
Per definitie fout.
Of ik nu kan kiezen tussen 2 of 10 scholen, per definitie is het Nijmeegse systeem fout en daar heb ik twee redenen voor. De eerste is, het blijft een beperking van de keuzevrijheid, immers de mogelijkheid dat mijn kind niet naar de school van mijn keuze (kan) gaan is altijd aanwezig. Ten tweede, wie controleert? welk controlesysteem is ingebouwd om fraude, vriendjespolitiek, enz.. tegen te gaan. Is er en controlesysteem en zo ja, wie is de controleur. Ouderraden van de scholen? Onderwijsbestuurderen, De belangengroep “duurzaam onderwijzen”, gemeenteambtenaren, de groep ” de verenigde adhd’ers”? Zolang dat niet duidelijk, transparant en doorzichtig is, er geen mogelijkheden zijn tot beroep omtrent beslissingen, geen openbaarheid van cijfers, aanmeldingen, en op welke grond verwezen is en wordt is dit een verwerpelijk systeem en ons democratisch bestel onwaardig. Eigenlijk niet verwonderlijk in een stad waar de ” gekozen” burgemeester niet wist hoe snel hij zich moest laten ” benoemen” door de kroon.
Dat probleem zit niet in dit
Dat probleem zit niet in dit systeem maar in de fysieke beperking van de scholen. Er kunnen nu eenmaal niet meer kinderen geplaatst dan de lokalen aankunnen. Als een school populair is, beperkt die populariteit je keuzemogelijkheid, welk systeem je ook bedent om de kinderen te plaatsten. Je tweede probleem geldt netzogoed voor alle systemen: wie controleert de plaatsing. In Amsterdam wordt hiervoor bijvoorbeeld een notaris gebruikt. En wie controleert de notaris en de controleur van de notaris. Je bezwaren zijn dus eigenlijk tegen de gekozen systematiek, want ze gelden voor iedere willekeurige systematiek.
Ik ben het overigens wel met je eens dat het doel (minder zarte scholen) dit middel niet heiligt.
Fysieke beperking?
Dat wil dus zeggen dat scholen niet op eigen kracht kunnen en mogen groeien. Een school die het goed doet en veel leerlingen aantrekt mag dus niet groeien begrijp ik. Wat wil zeggen dat er ook en numerus Fixus voor het basisonderwijs bestaat. Zoveel leerlingen voor die school en zoveel leerlingen voor die andere school. Het aantal leerlingen wordt op dat ogenblik (mede)bepaalt door een (lagere) overheid. Zo zo, leven we dan in een totalitaire staat, je zou het bijna gaan denken. Wat betreft de controle zijn we snel klaar, scholen die het voor elkaar krijgen 2.1 miljard ( wat betreft het basisonderwijs) te ontrekken aan het primaire proces ten bate van al dan niet buitenlandse rekeningen ontberen een degelijke controle, waar hebben we dat nog gezien…O ja bij banken en hele grote zorginstellingen. Inderdaad ik ben fundamenteel tegen een systeem waar keuzevrijheid wordt beperkt door een voor mijn part onbetrouwbare en oncontroleerbare instantie die onduidelijke en verborgen agenda’s ten uitvoer brengen over de rug van kinderen.
Niet helemaal maar wel
Niet helemaal maar wel gedeeltelijk wat ik bedoel. In het geval van openbaar onderwijs, waar verschillende scholen onder één bestuur vallen (situatie Amsterdam Oud West, Baarsjes, Bos en Lommer en Westerpark, en tot 2007 de stadsdelen als separate besturen) zou ik inderdaad graag zien dat het bestuur een maximale omvang van de school zou aangeven, en daar plaatsingsbeleid op zou vormgeven. Dat betekent dat populaire scholen, of dat nu om didactische kwaliteit, locatie, speerpunten (sport, kunst, muziek) kinderen zullen moeten weigeren en dat deze op een andere school worden geplaatst. Tot voor kort was dit een goed werkende systematiek in stadsdeel Oud West, zoals ik hierboven al aangaf. Nu moeten de populaire scholen daar groeien, met alle problemen van dien en ook nog eens ten koste van andere goede scholen die onder hetzelfde bestuur vallen.
Zelf werkend in de financiele sector, wordt ik een beetje flauw van de vergelijking hiermee, omdat die mijns inziens kant nog wal raakt. Daarnaast is de oplossing die je aandraagt, die ik vertaal in meer toezicht, volgens mij niet de goede.
Persoonlijk ben ik en daar vinden we elkaar zeker, ook tegen een systeem dat keuzevrijheid beperkt zker als dit een onbetrouwbare, oncontroleerbare met verborgen agenda’s werkende instantie is. De basisscholen zouden autonomer moeten zijn, met een eigen bestuur, waarom niet een vereniging met de ouders en docenten als leden. Die kan dan ook over zijn eigen groei beslissen.
In de huidige situatie waar één bestuur keuzes maakt voor verschillende scholen, is beleid en controle noodzakelijk.
Fysieke beperking van de scholen
Natuurlijk moeten leerlingen bij overinschrijving op 1 of andere wijze verdeeld worden. Nijmegen doet echter veel meer dan dat: het systeem is in de 1e plaats bedoeld om kansarme en kansrijke leerlingen te mengen.
Een gedachtenexperiment. Stel dat er in Nijmegen twee scholen zijn met ieder plaats voor 25 kinderen, dat er 25 kansarme kinderen en 25 kansrijke kinderen zijn. Stel verder dat alle kansarme ouders voor hun kind school A kiezen en alle kansrijke ouders voor hun kind school B kiezen. Geen overinschrijving en iedereen krijgt wat hij wil: ideale situatie. Maar de gemeente Nijmegen grijpt dan in: 10 kansarme kinderen moeten naar school B en 10 kansrijke kinderen moeten naar school A. Resultaat: 20 ongelukkige kinderen. Niet door overinschrijving, maar uitsluitend door gemeentelijke politiek.
Helemaal mee eens, ik had
Helemaal mee eens, ik had hierboven ook al gemeld dat ik vind dat in de Nijmeegse situatie dit middel het doel niet heiligt. In de Amsterdamse situatie waar ik over schrijf vond ik het een goede systematiek.
Het verschil met de huidige
Het verschil met de huidige situatie zou dan zitten in de tweede schoolkeuze. Die tweede schoolkeuze zal zich vaker gaan voordoen omdat de politiek de ‘witte’ scholen nog meer zal gaan afknijpen ten gunste van de ‘zwarte’, zodat in de eerste categrorie minder leerlingen zullen kunnen worden geplaatst. ‘Het’ aantal plaatsen op een school ligt namelijk niet vast, maar is aan politieke willekeur onderhevig.
Naar verhouding zullen ‘witte’ ouders op deze manier veel vaker met een gedwongen tweede schoolkeuze te maken krijgen dan ‘zwarte’. Niks vrijheid van onderwijs dus, maar gedwongen integratie van overheidswege. Althans, integratie van groepen die geen kant op kunnen. De rijken, die begrijpelijkerwijs ook zelf de school van hun kind willen kunnen kiezen, verhuizen gewoon.
Wanneer wij kiezen mogen.
Ik herinner mij nog de grote maarschappelijke discussie over kernenergie. Die mocht van de politici gehouden worden omdat de uitslag goed voorspelbaar was en ze zo de verantwoordelijkheid konden afwentelen. Het risico van het broeikaseffect en een mogelijke welsvaartsvermindering als gevolg van de problemen met dat effect werden gebagatelliseerd. Een NEE tegen de kernenergie was zo gegarandeerd. Zonder het te merken werden de politici steeds ongeloofwaardiger en abjecter, lieten hun kiezers achter zich en vergalloppeerden zich bij het referendum over de Europese grondwet. Maar nu houden zij de teugels strak. Ons, gewone burgers, wordt niet gevraagd of we het er mee eens zijn dat Nederlands verdwijnt als de taal waarin in Nederland en Vlaanderen wetenschap bedreven wordt. Aan MBO-leerlingen zal voortaan alleen nog maar competentie gericht onderwijs aangeboden worden. Een school mag niet meer een plaats zijn waar leerlingen veel kennis en inzicht kunnen opdoen. Het gaat om vaardigheden. Leerwillige leerlingen worden er niet beschermd. Scholen worden gebruikt om kinderen van de straat te houden en om kinderen uit verschillende sociale klassen met elkaar om te leren gaan. De regering denkt er niet aan om via een referendum te vragen of wij, burgers, het daar mee eens zijn. Niet alleen vanwege mogelijke haar onwelgevallige uitkomsten maar ook op het dilemma te verbergen en geen expliciete principiële keuzes te hoeven maken.
Hopelijk stelt iemand op het aanstaande BON-mini-symposion de politici de vraag hoe zij vinden dat het belang van leerwillige leerlingen die kennis en inzicht willen verwerven afgewogen moet worden tegen andere onderwijsdoel stellingen.
Seger Weehuizen
Historisch besef
De maatschappelijk discussie over kernenergie is afgedwongen door de toenmalige grootschalige verzetsbeweging tegen deze gevaarlijke manier van energie-opwekking. Het resultaat (een zeer terecht NEE) werd al na enkele jaren weer ter discussie gesteld. Ook hier geldt de lange adem: degenen die willens en wetens de veiligheid van het nageslacht willen riskeren lijken uiteindelijk hun zin te krijgen. Als je bakzeil haalt, gewoon even een paar jaar wachten en dan opnieuw beginnen te dreinen. Zo doen ze dat met snelwegen ook.
van de moderator kernenergie discussie gestopt
Dit gaat niet meer over onderwijs, laten we de kernenergie discussie stoppen. Ik heb de reactie die hierna kwam dan ook niet meer doorgelaten.
Niks gegarandeerd
De brede maatschappelijke discussie was juist een typisch voorbeeld van bestuurlijke arrogantie, en ook een fopspeen: de politici wilden nieuwe kerncentrales bouwen, en graag een democratische indruk maken door dit aan het volk voor te leggen. Er was bepaald geen gegarandeerde uitkomst, integendeel, de uitkomst was tegengesteld aan wat de regering gehoopt en verwacht had.
Toen het volk onverwacht TEGEN nieuwe kerncentrales bleek te zijn, ondanks de opvattingen van de regering Lubbers en de krachtige lobby van de kernreactortechnologiebranche, lapte de regering de uitkomst van de discussie aan haar laars.
Dat er vervolgens toch geen nieuwe kerncentrales gebouwd werden, was niet het gevolg van deze discussie maar te “danken” aan de ramp van Tsjernobyl.
Zie bijvoorbeeld hier of hier
Inderdaad.
Gedwongen integratie. Wakker wordend, gaat de politiek reageren op de verwitting en verzwarting van basisscholen. Volgens onderzoeken (?), trekken 7 “witte” kinderen, 3 “anderen”, positief omhoog… Dus meng alles tot de verhouding 7:3. en ’t probleem is voor de politiek opgelost.
Ouders kijken daar doorheen en terecht, zij willen ’t beste voor hun kind.
De oplossing is om te zorgen voor goed onderwijs voor kinderen. De kinderen in de klas ’n juf en de “speciale” kinderen in ’n speciale klas met speciale juf. Hopelijk straks ook meer meesters. Kassa! Onderwijsdeltaplan! Weg met wsns.
Zo simpel is het.
Natuurlijk allereerst welkom
Natuurlijk allereerst welkom op dit forum Ciska.
Brinker of Deltaplan
In Nederland is het nivo van het onderwijs (en de onderwijsgevenden ) het probleem . en dat moet aangepakt worden: Meer en betere onderwijzers en docenten, die bovendien ook gewoon hun werk goed en vrij kunnen doen.
Maatregelen zoals blijkbaar in Nijmegen gepland, lossen het niet op: ze lokken allerlei omwegen uit waaronder directe corruptie maar ook “bijles” en scholen elders: andere plaats, andere provincie, ander land. Eventueel kostschool.
Het grote probleem ligt overigens niet bij Nijmegen, dat overkomt als Hans Brinker politiek, maar bij de volledig falende kwaliteitsbewaking van het onderwijs in Nederland.
In Nederland zijn we toe aan een Deltaplan voor het onderwijs en geen vinger in de dijk.
Of zijn er voorbeelden (in de wereld) waar het Nijmeegse plan gewerkt heeft ?
Voor verbetering en herstel van het onderwijs moeten Bon en Nijmegen wel samen gaan werken.
En waarom is in Nederland het niveau van het onderwijs
het probleem? Omdat al jaren juffen, enkele meesters en steeds meer leraren/essen moeten werken met kinderen/leerlingen, die eigenlijk niet in hun klassen thuishoren. Cognitief en gedragsmatig. Leerkrachten zijn daardoor afgehaakt en de volgende “lichtingen” dalen alsmaar in kwaliteit. Voor de bestuurders geen probleem, want goedkoper.
Oplossingen moeten beginnen, door gewone juffen (meester) les te laten geven aan gewone kinderen. Speciale kinderen gaan naar speciale scholen.