9 Reacties

  1. Nee, hij zegt dat je het
    Nee, hij zegt dat je het kind dan in verwarring brengt. Het verdraaien van ’s mans woorden doet de discussie absoluut geen goed.

    Ik denk dat deze man hier wel het enige goede advies geeft: ga in overleg met de school beginnen met bijles. Dat heb ik een aantal ouders ook aangeraden. Ik heb ze gewezen op de BRON website, het basisboek rekenen van Van der Craats aanbevolen, maar altijd met klem gezegd: ga nu niet zelf dokteren voordat je met de juf/meester hebt overlegd.

    Het enige waar ik waarschijnlijk fundamenteel verschil van de heer Wubbels is de uitkomst van dit overleg met de school die volgens mij moet zijn dat de school eventueel slechte methodes moet aanpassen, in plaats van dat je als ouder een methode moet leren aan je kind die niet deugt. Desnoods zal de juf moeten accepteren dat jij vindt dat je je kind wel een goede methode aanleert en hiermee om moeten kunnen gaan (dus dat een kind een andere methode gebruikt dan in de klas).

    Overigens heb ik gemerkt dat dit een veel groter en hardnekkiger probleem is dan ik hierboven even kort neerzet. Ik begrijp werkelijk niet waarom scholen zo hardnekkig aan een methode, met name realistisch rekenen met als werkelijk dieptepunt kolomsgewijs rekenen, vasthouden. Zelfs het aandragen van uiterst simpele verbetereingen die ook op de BRON conferentie werden aangedragen (zorg voor meer uitwerkingen op papier, leer leerlingen netjes en accuraat werken, schrap een deel van de redactie opgaven en vervang die door rijtjes sommen, sla kolomsgewijs rekenen over, want dat is slechts een tussen stap naar ‘cijferen’) zonder de methode te hoeven vervangen, worden niet opgepikt.

    • nog een probleem
      ALs het advies van Wubbels opgevolgd wordt, dan nog kunnen de ouders thuis niet helpen. Thuis hulp is met realistisch rekenen onmogelijk. De keuze is dus: niet thuis helpen, de school verandert van methode of thuis helpen met een andere methode. Dat laatste raadt Wubbels af en dat vind ik niet juist. Natuurlijk is er het risico van extra verwarring, maar de reguliere methode is zo eenvoudig, dat de ervaring van de stichting goed rekenen is dat veel kinderen een ah Erlebnis hebben: is dat nou alles? En opgelucht zijn in plaats van in verwarring. In vind Wubbels advies dan ook onjuist.

    • Mijn opmerking
      over de juf die in verwarring raakt slaat niet op de beweringen van Wubbels.
      Waar ik aanmerkingen op heb, is het onvermogen van de school (de juf) om met verschillen in rekenmethoden om te gaan. Enerzijds veel gedoe over “omgaan met verschillen”; anderzijds rigoureus één aanpak per vak.
      Voor een onderwijzer(es) die boven het vak staat zou dat geen probleem mogen zijn.
      Kortom dezelfde bezwaren die 1989 en BzN naar voren brengen.

      • Bedankt voor de nuancering.
        Bedankt voor de nuancering. Het is inderdaad veel complexer dan je in eerste instantie vermoedt. Als het kind gevraagd wordt om kolomsgewijs te rekenen en je leert je kind dit ‘af’ dan zou de meester minimaal moeten kunnen schakelen naar ‘als het antwoord goed is, is de oplossingmethode akkoord’. Dat moet de meester ook kunnen omdat kolomsgewijs rekenen door de (in ieder geval onze) school weer wordt afgeleerd voor traditioneel ‘cijferen’ (wat een verspilling van kostbare onderwijstijd overigens), en volgens mij wordt je op de PABO opgeleid voor alle klassen. Je moet de meester dan in ieder geval zover krijgen dat er dan niet wordt gezegd: “Ja maar er werd gevraagd om het kolomsgewijs te doen”. Daarom vind ik overleg met de school wel een goed advies van Wubbels. Het punt van 1989 klopt zeker ook.

        • Wat niet klopt,
          is “het onvermogen van de juf om met verschillende rekenmethoden om te gaan”. Je hebt een (schuine streepjes op de e’s) methode en zo’n 25 kinderen, waarvan enkele (steeds meer) met ’n rugzakje, ’n stuk of 5 met ernstige taalachterstand en wat pittige gedragsproblemen. De gevraagde differentiatie is in deze gewoon onmogelijk. Wat wel klopt, is ’n schrijnende onbekendheid van velen binnen dit forum, m.b.t. ’t huidige basisonderwijs. Wat ook klopt is de tip om met de juf te overleggen. Heeft al veel misverstanden opgelost. Overigens wordt er op PABO’s al wel onderscheid gemaakt tussen boven en onderbouw.

          • Dit onderstreept
            mijn argument, Leo.
            Als je van je kind houdt kun je het (reken)onderwijs niet overlaten aan de juf, de school, de pabo, de hooggeleerde onderwijskundigen. De meester is druk met z’n rugzakjes; de stille en goede leerlingen komen aandacht tekort; differentiatie is een fata morgana; de pabo opleidingen hebben een twijfelachtige reputatie. Als je de opleiding van je kind serieus neemt zul je DUS zelf de handen uit de mouwen moeten steken.
            Dat geldt evenzo voor het voortgezet onderwijs.

          • Wat betreft ’t basisonderwijs
            en daar werk ik op verschillende scholen dagelijks, moet ik helaas toegeven dat je gelijk hebt. 50 Jaar geleden ging je automatisch naar ’t gymnasium, als je vader notaris was, nu als hij hoger opgeleid is. Mijn “mantra”, is slechts, dat verbeteren van ’t basisonderwijs de eerste stap moet zijn. Niet door juffen bij te scholen op het gebied van d/t’s en breuken, maar door ze kinderen van voldoende niveau voor te zetten. DUS de kinderen die ’t reguliere onderwijs niet aankunnen, te geven waar die recht op hebben. Speciaal onderwijs. Zolang dat niet gebeurt, kost te veel, verandert er niets. Plasterk knipt linten door. Mijn broek zakt steeds verder af.

    • Om te beginnen.
      En dan taalachterstanden oplossen voor de kinderen instromen.
      Leuk, even dat Obama gevoel…

Reacties zijn gesloten.