Vertrouwen
De kranten staan vol van ‘vertrouwen’. Mevr. Verdonk wil het vertrouwen met de gewone burger herstellen, de heer Wilders heeft geen vertrouwen in de minister-president, maar deze, op zijn beurt, heeft weinig vertrouwen in de heer Wilders. De lijfspreuk van VVD-leider Rutte schijnt te zijn ‘van wantrouwen naar vertrouwen’. Vice-premier Rouvoet laat het ‘niet onberoerd’ dat een deel van de bevolking het kabinet niet gelooft en voegt eraan toe: ‘Er staat ons maar één ding te doen en dat is werken aan vertrouwen.’
Juist ja. In het onderwijs hebben we ruime ervaring met vertrouwen, helaas vooral met vertrouwen dat beschaamd werd. Toen omstreeks 1985 het HOS-accoord werd gesloten mochten de leraren erop vertrouwen dat, zodra de economische toestand van het land het zou toelaten, deze onbehoorlijke bezuinigingsmaatregel ongedaan gemaakt zou worden. Natuurlijk is dat niet gebeurd. De toenmalige minister van Onderwijs, dhr Deetman, vond ook niet dat leraren een betere salariëring verdienden. In het blad van de Pedagogische Centra ‘Van Twaalf tot Zestien’, december 1986, zei de minister:
‘Er wordt dan bijvoorbeeld gezegd, ook door leraren, we moeten meer verdienen. Dan zeg ik nuchter, ik vind dat niet. Degenen die wat lager op de salariële ladder staan hebben immers ook een behoorlijk inkomen nodig. Of niet soms? Dan wordt er wel gereageerd in de zin van: dan ga ik wel weg; naar het buitenland of naar het bedrijfsleven. Dat is dan het verhaal. Ik denk dan: als dat je uitgangspunt is, dan ga je maar. Het heeft alles te maken met de bereidheid je voor de samenleving in te zetten.’
Dat zei iemand die al op allerlei manieren had bezuinigd op lesuren en faciliteiten in het middelbaar onderwijs. En toch, toch vroegen de opvolgers van Deetman weer om vertrouwen van de onderwijsgevenden. De leraren moesten erop vertrouwen dat de basisvorming op een verantwoorde manier ingevoerd zou worden, na voldoende voorbereiding en met voldoende ondersteuning enz. Nou ja, het leek er niet op.
Later moest de schaalvergroting geaccepteerd worden. Hoeveel onderwijsgevenden vinden nu dat ze daar beter van geworden zijn? Ja, wellicht de managers, maar dat zijn geen onderwijsgevenden.
Bij de invoering van de Tweede Fase was ook weer vertrouwen nodig. Vertrouwen in de ideeën en vooral ook vertrouwen dat er voldoende faciliteiten, contacturen, goede leerplannen etc. zouden zijn. En ja hoor, op veel scholen begon men met frisse moed aan de Tweede Fase en het Studiehuis.
En nu in 2008? Waarom zouden wij eigenlijk de bewindslieden vertrouwen? Misschien omdat ze een wat ander gezicht laten zien dan hun voorgangers: niet arrogant, cynisch of huichelachtig, maar vol begrip en trouwhartig, bereid problemen te erkennen, samen te zoeken naar oplossingen.
Mijn advies: niet zomaar geloven, niet weer dat vertrouwen schenken. De betrouwbaarheid van de bewindslieden moet tot uitdrukking komen in daden, in concreet beleid, anders worden de leraren op nieuw gedupeerd.
Cornelis Verhage
Niet arrogant, cynisch of huichelachtig alléén….
…maar ook nog onnozel, incompetent en onderdrukkend.
Winkelsluitingswet, belastingdruk,…noemt U maar op.
Van iedere nieuw verkochte auto gaat bij voorbaat 47% naar de overheid. Komt bij wegenbelasting, benzineaccijns, rekeningrijden (…betalen naar kilometers…zat al in de benzineaccijns…tòch?), milieuheffing, nu weer fijnstoftoeslag, bekeuringen met 20% verhoogd. Niet om het verkeer veiliger te maken, maar om de schatkist te spekken.
Lerarensalarissen: netto is de helft van bruto.
Weet U wel waar gaat die andere helft naar toegaat?
Jazeker, naar ontwikkelingssamenwerking, Uruzgan, subsidie hier, subsidie daar….of naar je zwakkere buurman en naar de sposering van een politiek correct televisieprogramma.
Met Deetman aan een dinertje gezeten: toen sprak hij andere taal….ja, vooral als U het niet hoort!
Zo doen die jongens dat.
wolvengehuil
Met andere woorden: Deetman’s verhalen tegenover “intimi” stroken niet met de lijn van het kabinet waarin hij op dat moment zitting heeft.
Zo, zo! Is het niet dezelfde Deetman die gek genoeg in een eerdere posting wordt geciteerd? In de citaten laat hij zich uit over onderwijzers/leraren. En hoe!!!
Sjonge sjonge, hoe lang moet het bestek van een docent niet zijn om met deze meneer te tafelen?
Het stuk over vertrouwen laat weer eens zien dat al dat gepraat over en geroep om vertrouwen in de politiek niet meer is dan wolvengehuil. Je praat niet eindeloos over vertrouwen. Vertrouwen wek je door je doen en laten!
Ontmoedigingsbeleid!
Het is een simpele conclusie, het ontmoedigingsbeleid is 100% geslaagd.
Dat is inderdaad medio jaren tachtig begonnen. Mijn toenmalige collega en informatica goeroe, kwam toen b.v. al in een positie, dat hij gezien zijn kwaliteiten uitstekend in staat was om problemen in zijn hard- en software (dat laatste ook nog grotendeels zelf ontworpen), zelf op te lossen. Maar de beer was los als hij daarbij de stafdienst ICT passeerde. Het gevolg: tijden geen adequate computer toepassingen in het onderwijs proces, omdat je bij de dienst boven op de stapel kwam te liggen. Dit gekoppeld aan de permanente impliciete diskwalificaties vanuit het maatschappelijk veld en de politiek die alles aan het onderwijs toe”vertrouwde”, als ze er zelf niet uitkwamen, geeft het resultaat anno nu.
Als deze trend niet gekeerd wordt, vrees ik voor het onderwijs aan mijn kleinkinderen.
Cornelis heeft een punt.
Alle contrôle- en regeldrift zijn terug te brengen tot een gebrek aan vertrouwen.