Ochtendgedachten

Alleen wonen heeft ook zijn positieve kanten. Wanneer je dan ’s morgens wakker wordt kan je aandacht zich niet richten op je bedgenoot en zijn er ook geen kinderen die deze opeisen. Er is tijd om In je hoofd ideeën te laten opwellen. Waarin lijken het Frankrijk van Louis XIV, het Rusland van Stalin en de terreur van het educapolitieke complex van Balkenende op elkaar? In een adagium “zorg dat de relevante mensen zich zo veel mogelijk met basale dingen bezig houden zodat ze geen tijd en energie meer hebben om samen te zweren”. Verplichte hofceremonies in Versailles, rijen wachtende mensen in de supermarkten en/of ideologische bijeenkomsten. Niet alleen leraren moeten uitgeput het weekeinde ingaan, van der Hoeven e.a. willen ook dat ouders en vrouwen voortaan 40 uur per week gaan werken.
Je denkt ook aan het besluit van de derde stand tijdens de Franse Revolutie om zichzelf tot enige vertegenwoordiging van het Franse Volk te verklaren. En er zijn meer leraren dan directeuren zoals er in het oude Frankrijk meer “gewone” Fransen dan adelijken en geestelijken waren.
En voilà, dan verplaatsen je gedachten zich naar de MO-raad en de bewering van van Bijsterveld dat leraren en leerlingen vol verlangen uitkijken naar een sociale stage. Er zijn gelukkig nu organisaties van leerlingen die dat kunnen tegenspreken. De schoolbesturen kunnen manipuleren en intrigeren via hun MO-raad. Maar wie vertegenwoordigen de leraren en de ouders? De vakbonden leggen het accent op primaire en nog een beetje op secundaire voorwaarden en bovendien zijn er meerdere onderwijsbonden en zijn alleen de twee grootste bij het overleg met de overheid betrokken. Ze heten niet voor niets (vak)bond in plaats van genootschap. Voor ouders bestaat bij mijn weten niets.
Dit moet veranderen. Er moet ook een MO-raad voor leraren komen en ook een voor ouders die de politici en de grote schoolbesturen kunnen tegenspreken. Maar hebben leraren het niet veel te druk om zo’n raad van de grond te laten komen? En zijn ze niet al te zeer afhankelijk van hun werkgevers? Ik vrees van wel. Maar de leraren hebben ook nog gepensioneerde excollega’s die zich van geen enkele autoriteit iets hoeven aan te trekken en die soms nog vol energie zitten. Die zouden een MO-raad voor leraren kunnen oprichten. In zo’n raad kunnen gepensioneerde leraren met passief kiesrecht zitten die gekozen worden door actieve leraren met actief kiesrecht. In afwachting van een betrouwbare onschendbaarheidswetgeving.
Hoe je ouders op de barricaden kunt krijgen weet ik nog steeds niet.