Wel, wie als rustzoekende wandelaar meent op 27 maart de bosrijke omgeving van Baarn te doorkruisen, kan maar zo – al dan niet onaangenaam – getroffen worden door een soort oerklanken, die daar ergens vanuit het uitbottend struweel opklinken en die worden geproduceerd door een groepje lieden in casual – want inspirerend dagje uit – kledingstijl. Ter verhoging van de feestvreugde begeleiden zij zichzelf ook nog eens op zelf meegebrachte, eenvoudige muziekinstrumentjes. Het gaat hier niet om het oproepen van buitenaardse wezens; ook is dit niet een duister middeleeuws gezelschap wat zich voorbereidt op het slachten van een heks. Is het misschien een of andere lang verborgen Vrijmetselaarsloge die een bloedige staatsgreep voorbereidt?
Nee, we hebben hier te maken met een goepje onderwijsmanagers die hebben ingetekend op een “pro-activerende” dag vol spirituele intelligentie volgens de Zeven spirituele wetten van succes. ‘t Begint eigenlijk toch wel erg op een geheim genootschap te lijken.
Zo’n dagje telt natuurlijk een aantal onvermijdelijke workshops, want zoiets verdient vrij makkelijk voor het organiserend comité. De manager leert dienstbaar te zijn, een nieuwe trend. In een andere workshop leert de spirituele leider dat integriteit leidend is voor zijn SQ, maar wat die afkorting betekent, weet ik niet. Niet genoeg leiderschap bij mij blijkbaar. Ze kunnen ook iets doen aan de intuïtieve ontwikkeling, en die workshop werkt veel “vanuit stilte”. Zoiets brengt natuurlijk wel het risico van indommelen met zich mee, want na de middagsherry zo’n paar uur op een katoenen matje stilzwijgend naar de gaten in je sokken kijken ( want daar had je even geen rekening mee gehouden ) leidt gauw tot wegzakken, en het bloedserieuze gezicht van de workshopsleidster doet je ook al niet juichend een gat in de lucht springen en denken dat je zweeft.
De laatste workshop behandelt hoe je de goede stroom der dingen naar je toe kunt laten komen, en aangezien we dan intuïtief ( net geleerd ) toch aan geld denken, zal het daar wel druk worden.
Het hoogtepunt van de dag brengt mij weer naar het begin van dit verhaaltje: ter volmaking van het spirituele karakter gaan de cursisten gezamenlijk “een heel bijzondere mantra chanten”. Mèt de meegebrachte instrumentjes dus, en wie bij chanten denkt aan een zeemanskoor, heeft het weer helemaal mis. “In elke havenkroeg een lief en zij heeft een hart van prikkeldraad”, dat is natuurlijk niet echt spriritueel.
Ik zou het management ernstig en dringend willen verzoeken om van deze afsluitende sessie een filmpje te maken, zodat we het allemaal als lichtend voorbeeld en diepere inspiratie op YouTube kunnen volgen. Wordt geheid een hit. Maar het hoeft eigenlijk niet eens, we zien zó wel aan het aura wat hen na deze dag stralend omgeeft en aan de paar centimeter die ze boven de vloer zweven, wat voor spirituele dag men heeft gehad. Ik wil ook!