Parallellen

1 oktober 2007 Gerard Verhoef blogs 6

Deze dagen in de krant: de thuiszorg stort in. Onder druk van “de markt” en de nieuwe wetgeving zijn gemeenten verplicht in zee te gaan met goedkope aanbieders.
Dat zou het beste voor iedereen zijn, de gezondheidszorg is al zo duur en wordt steeds duurder.
Om dat mogelijk te maken “zonder kwaliteitsverlies” zijn mensen die thuishulp nodig hebben opnieuw geindiceerd. Hun hulpvraag is gesplitst in huishoudelijke hulp en hulp waarvoor een hogere opleiding nodig is. Per hulpbehoevende is op die manier de vraag uiteengerafeld en wordt in veel gevallen een goedkopere huishoudelijke hulp toegewezen.
Directeuren van thuiszorg organisaties verdienen in het algemeen overigens meer dan goed, en door al die extra indicaties en controles is er meer administratie vereist. Zorg op máát??

Zoek de tien verschillen met de onderwijssituatie.

6 Reacties

  2. Parallellen (2)
    In het NRC van afgelopen zaterdag staat een artikel over de invoering van de OV-chipkaart. Over parallellen met het onderwijs gesproken.

    Die hele OV-chipkaart is ook typisch zoiets wat te veel uit een behoefte van het management bedacht is (maatwerk-overdaad, controle, winst, technologie, “toekomst”) en te weinig aansluit bij de behoefte van de reizigers (eenvoud, gemak, voordeel).

    Dat zo’n landelijk systeem compleet gaat mislopen voelen veel reizigers aan hun water. Aan zo’n plastic pasje zelf kun je aan de buitenkant niet zien wat er nog opstaat, en je kunt dus ook niet zien of je tegoed netjes is bijgeboekt of afgeboekt zoals de bedoeling is. Je verkeert in onzekerheid en bent afhankelijk, van een systeem dat ook nog eens zo gammel is als wát. Gaat er iets fout, bijvoorbeeld omdat je vergeten bent om bij het uitstappen van de bus je kaart langs een scanpaal te halen, dan kom je daar pas achter als het te laat is (Het Nieuwe Reizen). En jij betaalt de prijs; niet de NS of de busmaatschappij.

    Wat ze wél goed doen, in tegenstelling tot in het onderwijs, is e.e.a. kleinschalig uitproberen: zoals bijv. in de metro van Rotterdam. En óók dat je kunt kiezen tussen de vertrouwde strippenkaart en die OV-chipkaart.

    Alleen, wát heeft het management nu bedacht: de problemen met de OV-chipkaart ontstaan doordat er nu twee systeem naast elkaar bestaan. Het management wil “gedragsverandering afdwingen” door nu die strippenkaart-mogelijkheid daar in de testregio’s versneld af te schaffen. Als ik dát lees, dan weet ik al genoeg: gedragsverandering _afdwingen_ is een recept voor chaos en frustratie. Gelukkig zit er een minister in de regering die er niet intrapt en er dus geen toestemming voor geeft.

    Als die hele OV-chipkaart zo handig was, zouden mensen er vanzelf wel voor kiezen. Dat ze dat niet in groten getale doen, maar wel in groten getale op het Internet (GroenLinks meldpunt) klagen over de problemen, zegt mij al genoeg: het is een vernieuwing, maar geen verbetering.

    • Singapoer
      het moet um in de onbekwaamheid zitten van mensen die het systeem ontworpen hebben. In Singapoer gebruik je ook een oplaadkaart. als je via een tourniqette naar het perron gaat houdt je die kaart voor een lezer die jou precies vertelt hoe groot je te goed is. Bij het verlaten van de metro kun je lezen hoeveel er dan nog van je tegoed over is. Het werkt perfect.

      • Leeuwenstad
        Singapore, het schijnt “leeuwenstad” te betekenen, is een stadstaat en functioneert dus als een gesloten systeem. Op stadsniveau kan het, vooral als het om een soort van gesloten metrosysteem gaat, prima functioneren; daar zijn meerdere voorbeelden van. Maar om de OV-chipkaart gaat het om heel Nederland, en om álle vervoerssystemen: trein, tram, metro, bus en wat er nog meer is. Stap je in Amstel van de trein over op de metro (zelfde perron), dan moet je niet vergeten om om te checken bij een aparte omcheckpaal. En mensen gaan dat dus wél vergeten. En hoe zit het als je met de trein moet omrijden omdat er ergens een grote storing is? Nu reis je op je normale kaartje; dán moet je zelf je langere, duurdere omreis betalen. En ook dáárom gaat het dus niet werken. Een veel te hoog gegrepen plan, en te hoog gegrepen plannen, met gezichtsverliesbelangen van politici en besturen, gaan in het onderwijs ook fout.

        • Krijg het heen-en-weer niet meer cadeau
          Nog afgezien van het feit dat heen-en-terugreizen binnen een beperkte tijd (twee zones een uur; drie-vier zones anderhalf uur) in het oude systeem goed mogelijk was en vaak gedaan werd, en in het nieuwe systeem twee keer zoveel geld kost. Kassa!

Reacties zijn gesloten.