Ik wil een begin maken met een nieuwe serie op dit forum.
Achtergrond is de discussie elders op dit forum dat, hoewel we zelf vinden dat we helemaal niet negatief zijn, er kennelijk toch een ander beeld ontstaat. Dat beeld wil ik veranderen. Niet om lekker positivo te spelen, maar wel om te laten zien dat we niet ergens tegen zijn, maar eerder ergens voor. We zijn voor goede docenten die met kennis van zaken met leerlingen en studenten werken.
Mijn voorbeeld zou ik “prachtige meisjes” willen noemen. Dat is natuurlijk een titel die op duizend en een manieren verkeerd opgevat kan worden, maar het is niet anders, het gaat over prachtige meisjes, en één prachtige jongen.
Dus:
Prachtige meisjes
Het is nu al voor het tweede jaar achtereen dat ik wiskunde en statistiek mag geven aan een groep aankomend HBO studenten die op geen enkele manier geïnteresseerd zijn in wiskunde en statistiek. Studenten die vaak op de Havo geen of volslagen onvoldoende wiskunde hebben gehad, studenten die creatief zijn en die het liefste mode willen ontwerpen.
Men heeft gekozen om een HBO mode opleiding te volgen. Maar… heeft onvoldoende wiskunde bagage. Ook al omdat de opleiding naast creatieve en vakmatige aspecten ook aandacht aan ondernemerschap besteedt.
Voor die opleiding is een toelatings procedure en onderdeel daarvan is wiskunde/statistiek. En daar kom ik om de hoek kijken.
Zeven hoorcolleges van elk drie uur, zestig studenten, mooie meisjes, vaak ‘savonds. In die hoorcolleges worden de studenten voorbereid op een tentamen dat onderwerpen bevat als Normale verdeling, Chi-kwadraat toets, regressie analyse, beschrijvende statistiek en een beperkt onderdeel financieel rekenen (contante waarde berekeningen en andere rente berekeningen). Voor basisvaardigheden verwijs ik naar het boek van van der Craats, maar ik heb weinig tijd om daar ook in de les aandacht aan te besteden.
Toen ik het vorig jaar voor het eerst gaf, dacht ik zeker te weten dat het veel te hoog gegrepen was, maar tot mijn enorme verrassing heb ik nog nooit zo efficient les kunnen geven. Is het me nog nooit gelukt om de studenten zo hard te laten werken. Heb ik nog nooit zoveel blije gezichten gezien van studenten die nooit enig vertrouwen in wiskunde hadden, en nu plotseling ingewikkelde berekeningen uit konden voeren in een formulevorm met Sigma en worteltekens, die een week eerder nog Chinees leken. En… het was meer dan enkel dril, ze begrepen wat er mee bedoeld werd en wat men kon doen met de resultaten.
En dit jaar opnieuw. Eén jongen (een van de weinige jongens) wist wel zeker dat hij het nooit zou halen. Hij was bijna afgestueerd aan de Pabo, maar had een hekel aan die opleiding gekregen. Al die ledigheid met groepjes en die wiskunde had hij ook ooit begrepen. Faalangst ten top.
Gisteren, we waren door de stof heen, vroeg ik hem wat zijn verwachtingen waren voor de toets.
Ik ga een 10 halen.
beste 45
En hoeveel voorbereidingstijd heeft jou dit gekost?
Je krijgt bij leerlingen altijd terug wat je er zelf instopt, of zijn we dat met zijn allen al vergeten. Als ik zelf geen voorbereidingen maak, en dat geldt ook voor de voorbereiding van groepswerk of presentaties dan gooien de leerlingen er ook al snel het bijltje er bij neer. De automatische piloot staat bij mij altijd uitgeschakeld. Het geeft een vorm van aanstekelijk enthousiasme waar de leerlingen in meegaan en niet onbelangrijk ik blijf zelf goed geconcentreerd tijdens de les en merk wanneer er leerlingen niet meekunnen of iets niet begrijpen. Direct ingrijpen is het devies en dan neem je ze allemaal mee naar de streep. Na een lessenreeks ben ik wel goed uitgeput. Alleen is het zo dat door de grote werkdruk mij soms de tijd ontbreekt om goede en degelijke voorbereidingen te maken. Het schaamrood stijgt me naar de wangen.
Toch weer negatief
Klagen over werkdruk en te weinig voorbereidingstijd resulteerde in de opmerking van mijn directrice “dat ik dan mijn lessen maar wat minder goed moest voorbereiden”.
Voor de goede orde: dit is ruim 10 jaar geleden en dat was ongeveer waarmee ik als beginnend docent werd begeleid.
voorbereidingstijd
Het is inderdaad relevant its over voorbereidingstijd te zeggen.
Dit jaar was dat veel. De reden: het grote aantal studenten paste enkel in en hoorcollegezaal, die geheel en al was ingericht op het gebruik van powerpoint. Enkel met het kleine (white) bord zou het onleesbaar zijn voor 2/3 van de studenten. Ik heb dus, als fervent PP bestrijder, alles in PP moeten zetten. Inclusief formules en tabellen. Dat kostte ten minste een dagdeel per college van 3 uur.
Ik ben redelijk in de stof thuis en heb inhoudelijk geen voorbereiding meer nodig. De PP bepaalde ook de volgorde van mn verhaal. Zonder PP zou ik ongeveer een uur hebben besteed als voorbereiding voor de college’s en alles interactief en dynamisch op borden hebben geschreven. Maar je moet geen twee van dergelijke verhalen op één dag hoeven te houden. Nu was het precies mooi: 3 colleges per week, naast de andere dingen die ik moet doen.
Heeft hij die 10 nu ook?
Hier weer een zure opmerking: wat heeft die jongen (temidden van de prachtige meisjes) nu uiteindelijk gehaald? Inderdaad iets hoogs?
Ik vraag dat, omdat ik nogal eens figuren meemaak die een op niets gestoeld optimisme ten toon spreiden.
Jaloers
Was het niet Kees van Kooten die een paar jaar terug een verhaal probeerde te schrijven over een gezin waarin alles alleen maar goed ging? Het lukte hem niet, omdat het een onuitstaanbaar clubje mensen werd.
En 1945, op jouw verhaal word ik ook jaloers. Veel vakinhoud, routineus boven de lesstof staan, hooggestelde eindtermen, en nog enthousiast geworden, prachtige meisjes ook: heel jaloersmakend allemaal! En dát moet hier de sfeer verbeteren???
Doe maar weer gewoon iets versteends, zuurs en bozigs. Komt het APS niet binnenkort langs om jou die frontaal-klassikale one-man-show af te leren? Is het niet zo dat jouw leerlingen maar 5% van je uitleg onthouden hebben, terwijl ze actief en in groepjes veel meer geleerd zouden hebben? Waarom onthoud je hen de mogelijkheid hun voortgang in een portfolio vast te leggen? Je een beetje verschuilen achter powerpoint, terwijl je gewoon eigenlijk weigert om met de tijd mee te gaan, foei!
Wacht, ik heb ook nog iets
1945, misschien heb ik zelf ook nog iets om de uitstraling van dit forum naar scholen, politici en instellingen te verbeteren. Alles naar waarheid; let op.
Vorig jaar moest ik op zoek naar een nieuwe school, en toen heb ik het ontzettend getroffen. Toen ik tijdens het sollicitatiegesprek eerlijk vertelde over het conflict met mijn toenmalige schoolleiding en over mijn frustratie met die ellendige cursussen, moesten de rector en conrectrix daar smakelijk om lachen. Hoewel ik tijdens dat gesprek nogal eigenwijs uit de hoek moet zijn gekomen, kreeg ik tot mijn grote opluchting tóch een kans om op deze school aan de slag te gaan.
Inmiddels heb ik mijn eerste jaar er bijna opzitten, bevalt het me er uitstekend, en krijg ik er een vaste aanstelling. De schoolleiding toont begrip voor je problemen, laat je lekker je gang gaan in de manier waarop je les wilt geven, geeft jou en je collega’s complimenten als ze het goed doen, valt je niet lastig met onnodige vergaderingen en geeft je op studiedagen de gelegheid om ongestraft je kritiek op allerlei plannen te uiten. En zoals al eerder gezegd: elke docent krijgt na zes jaar onderwijservaring automatisch schaal LC. Komt er door pensionering een LD-schaal vrij, dan kun je kenbaar maken dat je die graag wilt en wordt die vergeven aan degene die volgens de schoolleiding het meest bijdraagt aan de school.
Natuurlijk zijn er ook wel nadelen te noemen, zoals het feit dat je overhoringen buiten de toetsweken niet mag laten meetellen, en dat er in de onderbouw nodeloos geëxperimenteerd wordt met projecten die mij lestijd kosten, maar geen enkele school is perfect.
Ik wist niet dat dit soort scholen bestonden, maar ze bestáán, en het is een verademing om er te werken.