Elders op dit forum schetst S. Stevin het geniale beeld van de haarlemmerolie die “samenwerken” tegenwoordig is (volgens de kwakzalvers van deze tijd).
Ik denk dat het nog erger is. Samenwerken is één de oorzaken van alle ellende op deze wereld. Er zijn er meer. Allemaal van die begrippen waar iedereen toch wel voor moet zijn, maar die in werkelijkheid het zand in de raderen van de samenleving vormen.
Op een (niet volledig) rijtje in willekeurige volgorde
Je mag niet discrimineren.
Je mag geen onderscheid maken dus. Dat betekent dat je je bewust blind maakt voor bepaald onderscheid dat er in werkelijkheid wel degelijk is. Als je Somalische meisjes bij de schoolarts wilt laten onderzoeken op besnijdenis, dan moet dat ook bij de boerendochter uit Lutjebroek, waardoor het hele plan onmogelijk, onethisch en waanzinnig duur wordt.
Maar je mag in de basisvorming eigenlijk ook geen inderscheid maken tussen de doener en de denker.
De projectaanpak.
Wie kan daar nou op tegen zijn. Duidelijke doelen, duidelijke tijdlijn, duidelijker verantwoordelijkheden, duidelijk einde.
Maar alle projecten duren langer, kosten meer en brengen minder op dan ooit gedacht. Projecten generenen een enorme overhead aan rapportages en controles. Projecten zorgen voor organisaties die buiten de reguliere interne organisatie staan. Hierdoor ontstaan in een bedrijf afzonderlijke vrijplaatsen waar mensen heel interessant aan projecten kunnen werken. Het reguliere werk heeft daarvan te leiden en het beloont mensen die binnen de reguliere organisatie geen nut hebben. Projecten leveren (project)gelden op, maar kosten een veelvoud daarvan in organisatorische rompslomp en tweespalt in een organisatie. En niet in het minste: projectgelden zijn de ideale douceurtjes van de politiek voor in ons geval het onderwijs. Je kunt aan de kiezer laten zien dat je er veel geld insteekt, dat je vernieuwend bezig bent, maar je zit niet vast aan regulier meer geld voor het onderwijs. Iedereen blij. Behalve de leraar Frans en de leerlingen. Tsja..
Eerlijkheid.
Dat woord moest verboden worden. Het is niet eerlijk dat ik niet goed kan voetballen. Komt door mijn vader, die kon het ook al niet. Oneerlijk ook voor mijn kinderen (al heb ik diepe bewondering voor wat mijn zoon uit de C5 nu voetballend presteert). Het is niet eerlijk als de ene leraar wiskunde beter is dan de andere en andere dingen doet. Het is niet eerlijk dat de verloren zoon mocht meedelen. Die benepen “eerlijkheid” zorgt voor een organisatorisch, sociaal en juridisch construct dat uit volstrekt onbuigbaar staal bestaat en waarin niemand meer enige beweging heeft.
En tenslotte: het samenwerken.
Hoe meer mensen, hoe meer (verschillende) organisaties ergens aan werken hoe slechter het gaat. Uiteindelijk gaat alle energie op aan de samenwerking en krijg je als eindproduct enkel frustratie (maar gelukkig wel een fikse omzet en dat scoort op papier enorm).
Samenwerken gaat zo goed als altijd ten kosten van de creatieve, van de slimmere. Niemand had ooit van Einstein gehoord als hij had moeten samenwerken. Cruijff was Cruijff niet geweest als hij het syteem niet had bepaald, maar er in had moeten passen.
Ik maak er maar een uitdijend lijstje van.
Je moet leerlingen wel (mede) opvoeden, maar mag (natuurlijk) daarbij je eigen normen en waarden niet opleggen. Je bent in een machtspositie!
Onzin!! Kinderen vinden wellicht de vreselijkste dingen. Omdat ze die thuis horen of op de TV zien. Als docent heb je daar neem ik aan andere normen en waarden voor. Natuurlijk MOET je die opleggen. Niks laat ze zelf maar ontdekken of ze homo’s mogen pesten. Je bent als docent en opvoeder volslagen onmogelijk als je je eigen waarden NIET mag opleggen aan die kinderen.
Wellicht zijn er andere volwassenen en andere kinderen in de groep rondom de betreffende leerlingen die andere normen en waarden opleggen. Het zij zo. Op die manier komen de verschillen aan bod. Maar als je op voorhand als leraar je eigen normen en waarden weg relativeert, dan ben je niet bepaald een goed voorbeeld. Als jijzelf het al niet zo belangrijk vindt dat je niet mag XXXXX (vul maar in ) dan neem je als kind die waarden toch niet serieus.
Juist
Bedankt voor deze opsomming van ‘paradigma’ die verworden tot belemmeringen als ze kritiekloos worden toegepast.
een cause célèbre
Denk bij voorbeeld aan de ellende met importbruiden. Een geboren Nederlander woont jaren in Brazilië, huwt daar en wil na enige jaren terug naar Nederland. Tot zijn grote verbazing mag hij wel zijn kinderen maar niet zijn vrouw meenemen naar Nederland. Hij zit in het vrije beroep en kan niet aantonen dat hij in Nedeland voldoende zal verdienen om zijn vrouw zonder kosten voor de overheid in Nederland te laten wonen. Pas maanden later mag hij zijn vrouw laten overkomen. Dit soort dingen gebeuren omdat de overheid geen verschil durft te maken tussen de gearrangeerde huwelijken van veel allochtonen en het moderne liefdeshuwelijk. Stond uitgebreid in de NRC beschreven. Nu is daarvoor het inburgeringstoelatingsexamen bedacht.
Discrimineren
Ten overvloede (omdat je dit zelf denk ik ook wel begrijpt): niet discrimineren betekent natuurlijk niet dat je geen onderscheid maken; je mag alleen geen onterecht onderscheid maken. En dat is natuurlijk goed; anders heb je een nog veel groter probleem.
Waarden als eerlijkheid, eenvoud, gelijkwaardigheid, harmonie, doelmatigheid, openheid etc., die op zich allemaal mooi zijn, gaan een molensteen om je nek worden als ze als enige losse waarde de overhand krijgen op andere waarden die óók belangrijk zijn. En in het onderwijs zijn ze daar kampioen in, in dat één waarde eruit halen (liefst gelijkheid of rechtvaardigheid) en die zó opblazen dat de boel onwerkbaar wordt (ten koste dus van bijv. eenvoud, doelmatigheid en harmonie).
Cijfers geven: discriminatie!
Als bij mij geklaagd wordt over discriminatie zeg ik dat dat nu eenmaal mijn werk is.
Tot nu toe (even afkloppen) heb ik daar nog geen moeilijkheden mee gekregen.
Maar Em70 en 1945 hebben natuurlijk gewoon gelijk.
onterecht onderscheid?
Hier wordt het toch tricky. Is het Somalische meisjes onderscheid terecht? Moeten Soamlische ouders die controle toestaan omdat ze Somalisch zijn. Of mag dat alleen maar als we ook de Lutjebroekers testen (das dom maar wel eerlijk). Mag de politie mij controlleren op rijbewijs APK, boetes en zo (ze pikten me er uit omdat ze iha oudere auto’s er eerder uitpikken dan nieuwe zei de vriendelijke agent in antwoord op mijn vraag)
De vraag is of je groepseigenschappen mag koppelen aan individuën. In het verleden was de vraag zelfs of je uberhaupt over groepseigenschappen mag prate
Mag je verwachten dat een Keniaan van 20 beter lange afstand hardloopt dan een Limburger? Mag dat niet, ondank het feit dat het tot nu toe in 95% van de gevallen zo bleek te zijn? Of mag je het wel verwachten, maar mag je je gedrag niet op je verwachtingen afstemmen. Ben je verplicht om je taak/doelstelling op een inefficiente manier uit te voeren?
Ach, ik weet het ook allemaal niet. Denk alleen dat mensen met het hart op de goede paats best onderscheid mogen maken. En als ze het hart niet op de goede plaats hebben, dan moet er maar een toezichthouder (rechter) zijn die in specifieke gevallen oordeelt.
En dat die agent mij aanhield en niet de nieuwe auto die voor me reed. Ik vind het best. Laat de man zn werk doen. Alles was overigens in orde, dus enkel 5 minuten oponthoud, meer niet.