“Nieuwe Leren is keihard werken”

Onderstaand artikel stond in De Volkskrant van 12 april 2007.
=========================================================
Nieuwe Leren is keihard werken

Het moet lastig zijn geweest zijn voor staatssecretaris Van Bijsterveldt in haar tweede maand op Onderwijs en zonder onderwijservaring al een interview te geven en uitstel aan te kondigen voor het mbo. Wordt dat uitstel afstel of biedt het leerkrachten juist de mogelijkheid zich te bekwamen en beter van start te gaan?

Dat er iets mis is met het zogenoemde Nieuwe Leren is mij gauw duidelijk geworden. Nadat ik dit jaar, na een verblijf van zeventien jaar in het buitenland waarin ik werkzaam was in het internationale onderwijs, weer in Nederland ben komen wonen, heb ik me verdiept in de ontwikkelingen en problemen in het onderwijs.

Het duizelt mij nog steeds en dus vind ik het moedig dat de staatssecretaris al uitspraken deed over de aanpak. Alleen zijn die nog wel wat vaag, lijkt me. Het halen van de urennorm, het opkrikken van het niveau van de pabostudenten en het opvijzelen van de positie van de leraar zal van competentiegericht en proleemgestuurd onderwijs nog geen succes maken.

Op tal van internationale scholen werkt men al jaren van kleuteronderwijs tot eindexamen competentiegericht en probleemgestuurd. Veel leerlingen met een internatioinale schoolcarrière stromen door naar hbo’s, universiteiten en colleges over de hele wereld. Zo ook twee van onze kinderen. Het werkt dus wel degelijk.

Terecht spreekt de staatssecretaris over structuur, examenkwaliteit en duidelijkheid omtrent de beoogde doelen. Maar hoe dat moet, wordt in het midden gelaten. Maar juist in het ontbreken van de structuur en het duidelijk maken van de verwachtingen, zit het probleem.

Probleemgestuurd en competentiegericht onderwijs heeft niets te maken met ‘leerlingen het zelf maar laten uitzoeken’. Het vereist dat een leerkracht zeer gestructureerd aan de gang gaat, de leerdoelen en exameneisen boven zijn bed en op de muur in het lokaal plakt en continu nagaat wat de leerlingen wel en niet weten en kunnen. Daarna bepaalt hij of zij welke lessituaties moeten worden gecreëerd en welke leermaterialen nodig zijn opdat leerlingen niet alleen de vaardigheden kunnen verwerven, maar ook een schat aan feitenkennis kunnen opdoen.

Dat is niet niks en daarvoor is veel training en oefening nodig. Op de internationale scholen waar ik werkte, stuurt de leiding elke nieuwe leerkracht naar een driedaagse basiscursus. Daarnaast wordt veel gedaan aan professionele training binnen en buiten de school.

Pas als leerkrachten weten wat ervan ze wordt verwacht, als ze hebben geleerd hoe dit Nieuwe Leren te structureren en getraind worden door mensen die weten hoe je te werk moet gaan, kan het Nieuwe Leren beginnen. De leerkrachten moeten beseffen dat het hard werken is geblazen en ze moeten bereid zijn veel te lezen en te leren. Misschien leidt uitstel tot een betere start.

De auteur, Jenneke Kester, is docent.
===================================================
De auteur lijkt verbonden te zijn geweest aan de Stichting Nederlands Onderwijs in het Buitenland.

Ze schrijft:

Op tal van internationale scholen werkt men al jaren van kleuteronderwijs tot eindexamen competentiegericht en probleemgestuurd. Veel leerlingen met een internationale schoolcarrière stromen door naar hbo’s, universiteiten en colleges over de hele wereld. Zo ook twee van onze kinderen. Het werkt dus wel degelijk.

Maar dat doorstromen geldt natuurlijk ook voor veel leerlingen die geen competentiegericht en probleemgestuurd onderwijs hebben gehad. Dit is dus een drogreden.