Het laatste koekoeksei

Ik start een zoektocht naar het laatste koekoeksei. Het laatste niet passende gedrocht dat op een plaats gelegd wordt waar het niet hoort. Het is tenslotte bijna tijd voor het eierenzoeken. Van paashazen danwel van kieviten.

Ik denk dat onze tegenstanders van strategie en van terminologie gaan veranderen. Wellicht zelfs van doel.
Dat laatste zou mooi zijn, want dan hebben wij lekker puh gewonnen.

Ik verwacht dat geen enkele “onderwijsspecialist” of onderwijsbobo begrippen als “homo zappens” “de docent met krijtje in zijn koninkrijkje” of “generatie Einstein” meer zal gebruiken. Die begrippen gaan uitsterven.

Of dit nu al aan de gang is, durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar om het aantal gelegde koekoekseieren te kunnen tellen heb ik uw hulp nodig. Wilt u zo vriendelijk zijn om, als u een dergelijk ei nog tegenkomt, dat u me dat even meldt. Dan maak ik een lijstje van wanneer welk ei nog voor het laatst gezien is. Als er een maand overheen gaan zonder dat de term nog wordt gebezigd, dan verklaren we hem tot nader orde uitgestorven.

Ik wil wel graag twee habitats onderscheiden. Die van het gesproken woord en die van het geschreven woord.

U begrijpt: het wordt een lijstje als in vroege vogels: “vandaag 4 maart heb ik in de docentenkamer op mijn vmbo school toch nog een keer de term “sturen op zelfsturing” vernomen.

Dank collega’s.

Bijgevoegd: het lijstje tot zover: excel formaat