Het Onderwijsblad (nr. 4 d.d. 24 februari 2007) bevat een artikel dat uiteraard zeer wel in onze straat past. Opmerkelijk vind ik dat een docent die intensief betrokken is bij ‘nieuw onderwijs’ en e-learning zo’n tekst produceert. Stof tot discussiëren, lijkt mij zo. Voor wie de tekst zelf wil hebben is een PDF bijgevoegd.
Marten
==========================
PRIVATISEER HET ONDERWIJS NA DE MIDDELBARE SCHOOL
Met de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs is het volgens de media slecht gesteld. Mbo-docent Toon Rekkers beaamt dat: jongeren worden massaal gedumpt in leerplaza’s zonder begeleiding. Boeken worden overbodig verklaard en maken plaats voor ‘internetmaoïsme’. Hij heeft hier een onorthodox recept tegen: maak na de middelbare school alle vervolgonderwijs particulier, zodat de wetten van de markt opleidingen dwingen tot goed onderwijs.
Tekst Toon Rekkers Beeld Typetank
Het ‘nieuwe leren’ is een mislukking, vinden scholieren en studenten van voortgezet onderwijs tot universiteit. Zij eisten eind januari in Den Haag met een petitie meer lesuren en meer kennisoverdracht door deskundige docenten. Veel docenten vinden dat de studenten gelijk hebben en dat geldt zeker voor het mbo. Het mbo is vaak de vervolgstap voor leerlingen uit het vmbo. Veel van deze leerlingen halen de eindstreep niet op het ROC. Vier op de tien van de 485 duizend leerlingen in het mbo verlaten de school zonder diploma. Uit het onderzoek van de Mbo-raad blijkt dat het uitvalpercentage het hoogst is bij niveau 1. Hier verlaat meer dan 60 procent van de leerlingen de school zonder diploma. Nu is dit wel te verklaren gezien de onderwijshistorie van de leerlingen, toch maakt dit keihard duidelijk dat de overheid en het onderwijs absoluut geen antwoord hebben op deze uitval.
Invoering van het competentiegericht onderwijs lijkt dit probleem voor juist deze groep alleen maar erger te maken. De oorzaak is vaak een simpele: wel andere onderwijsvormen, maar geen geld voor een docent of begeleiding. En het knelt bij de examinering.
Het mbo werkt namelijk met deelkwalificaties met honderden eindtermen. Nu moet iedere school er zelf voor zorgen dat de deelkwalificaties na afloop van de lesperiode, tijdig en in de vorm van deelexamens, worden geëxamineerd. Ook dient iedere school afzonderlijk borg te staan voorde juiste kwaliteit en het juiste niveau. In de praktijk is dat een garantie die lastig waargemaakt kan worden. Over de kwaliteit van de examens verschillen de Onderwijsinspectie en het Kwaliteitscentrum Examinering flink van mening.
Een voorstel om de kwaliteit in het mbo beter te waarborgen door centrale examens in te voeren werd door de bestuurlijke belangenorganisatie, de Mbo-raad, afgewezen. Logisch, want veel van zijn leden ontlenen nogal wat werk en inkomen aan het zitting nemen in de bijbehorende kwaliteitsclubs als paritaire commissies.
Geschrokken van de commotie over het nieuwe leren, hebben de Stichting Herontwerp mbo en de Mbo-raad de onderwijsstaatssecretaris gevraagd om de invoering van het competentiegericht onderwijs met een jaar uit te stellen. Zij zijn van mening dat veel scholen in het mbo er nog niet klaar voor zijn. Voor veel docenten en ook veel leerlingen in het mbo zal de omslag van eindtermen naar ompetentiegericht onderwijs te groot zijn. Veel van de huidige eindtermen zijn niet of nauwelijks terug te vinden in de door het bedrijfsleven opgestelde beroepscompetenties. Kennis en kunde hebben er het loodje gelegd. En het bedrijfsleven maar klagen dat het mbo geen goed opgeleide vakkrachten meer aflevert.
Daarnaast kampt het competentiegericht onderwijs met het imago van ‘slecht onderwijs’. Dit imago heeft het competentiegericht leren opgelopen door de zeperds in het hbo. Daarnaast is het competentiegericht onderwijs voor veel onderwijsmanagers een goede reden om ernstig te bezuinigen op het aantal lesuren en deskundig opgeleid personeel. Zij vervangen dure docenten door goedkopere instructeurs. Voor leerlingen betekent het vaak dat zij zelf maar wat moeten gaan doen in zogenoemde leerplaza’s. Dat zijn dan leerwerkplekken waar leerlingen met honderden tegelijk in een grote hal kunnen plaatsnemen achter moderne computers. Want boeken zijn niet nodig, alles staat op het internet. Deze maoïsitische internetfilosofie – internetmaoïsme – begint al aardig gemeengoed te worden op veel mbo-scholen.
Geen wonder dat leerlingen en steeds vaker ook hun docenten massaal te hoop lopen tegen deze vorm van onderwijs. Een vorm waar het gebrek aan begeleiding, het lage aantal theorielessen en het ontbreken van lesroosters leiden tot de terechte vraag: Wat Ieren we nu eigenlijk?
Nog meer geld in onderwijs stoppen lijkt nauwelijks zinnig, als dat geld niet aan onderwijs wordt uitgegeven. Want nu verdwijnt een groot deel van de onderwijsbegroting in vage zaken als projecten, schaalvergroting, belangenclubs van directeuren, onderwijskoepels, ondeugdelijk management, nieuwlichterij, dwaallichten, beleggingen en vooral bureaucratische rompslomp.
Het is natuurlijk prima dat de overheid garandeert dat het onderwijs de bevolking ten goede komt. Maar de rijksoverheid hoeft ook niet voor alles op te draaien. Een leerplicht tot het behalen van een deugdelijk diploma voortgezet onderwijs is voldoende. Natuurlijk wel een diploma waarmee de leerling als goed opgeleid ambachtsman de maatschappij in kan ofwel een goede overstap kan maken naar het vervolgonderwijs.
De waaier van dit vervolgonderwijs – of het nu het mbo, het hbo of het wetenschappelijk onderwijs betreft – is mijns inziens geen onderdeel van de zorg van de rijksoverheid. Deze onderwijsvormen horen thuis onder de tucht van de markt. Dat betekent haast automatisch een enorme verbetering van kwaliteit en rendement. Bovendien levert het onderwijs uit die sectoren dan ook mensen af die opgeleid zijn in zaken waar inde huidige maatschappij behoefte aan is. Het geld dat hiermee wordt terugverdiend op de onderwijsbegroting kan gebruikt worden op plaatsen waar het echt nodig is. Bijvoorbeeld voor leerlingen die achterstand hebben, te kampen hebben met leerstoornissen, of voor een beurzenstelsel voor de groep die geen geld heeft voor hun vervolgstudie.
Toon Rekkers is docent business management bij de opleidingen toerisme en international tourism management van het Koning Willem I College en sterk betrokken bij ‘nieuw onderwijs’ en e-learning.
==================
Re privatisering: geen heilsverwachting
Wie weet, wie weet is zo’n actie hier en daar heilzaam.
Maar de zin ‘Bovendien levert het onderwijs uit die sectoren dan ook mensen af die opgeleid zijn in zaken waar in de huidige maatschappij behoefte aan is’ doet mij huiveren als je denkt aan het wetenschappelijk onderwijs (en dat is een van de sectoren die hier bedoeld worden).
Wie gaat beoordelen of er in de maatschappij behoefte is aan Oud Grieks? Wie of er behoefte is aan mijn vak, natuurkunde? Wil er nog iemand wiskunde? Wie heeft er nog behoefte aan het vermoeden van Poincaré (dat was het toch wat die Nobelprijswinnaar had bewezen)? Ik denk dat 85 % van de universitaire studies, al dan niet terecht, dan zijn matten wel kan oprollen.
WO is beslist een discussiepunt
Dat stuk over het WO was mij ook al opgevallen. Juist daar moet (als het goed is) kennis en inzicht op vele gebieden verder verdiept worden, ook als dat niet direct zichtbaar/meetbaar nut heeft. Die functie moet het WO vooral houden en dat laat zich lastig rijmen met privatisering. HBO zou m.i. zeker voor verdere privatisering in aanmerking komen.
—
Marten
Goede analyse, slecht voorstel
Tot 2/3 van het stuk: helemaal eens. Waarom het laatste derde deel nu volgt uit het deel dat daaraan vooraf ging is mij een raadsel: wat heeft het mislukken van CGO te maken met privatisering?
Dat betekent haast automatisch een verbetering van kwaliteit…
Bij een dergelijke zin gaan mijn haren recht overeind. Van HNL geloof naar markt-geloof.
Er wordt een goede opsomming gegeven van wat er mis is, maarkomt de oplossing volledig uit de lucht vallen. Waarom niet gewoon die dingen aanpakken die fout zijn?
Handel
Een docent business ziet daar handel in denk ik.
Dit is een idee
voor wie het hoger onderwijs weer elitair wil maken en wil zorgen dat slimme kinderen van arme hoogopgeleiden zoals ik, niet naar de universiteit kunnen. De deelname van kinderen met een geheel of gedeeltelijk niet-Nederlandse achtergrond zal ook enorm teruglopen. Dus wat je hier misschien uitspaart, moet je elders weer gaan uitgeven.
Daar gaat de schrijver ook op in
Fritzi’s kritiek kan ik heel goed invoelen. De schrijver van het artikel heeft daar wel aandacht voor: Het geld dat hiermee wordt terugverdiend op de onderwijsbegroting kan gebruikt worden op plaatsen waar het echt nodig is. Bijvoorbeeld voor leerlingen die achterstand hebben, te kampen hebben met leerstoornissen, of voor een beurzenstelsel voor de groep die geen geld heeft voor hun vervolgstudie.
Het lijkt me ook logisch dat wanneer een deel van de studenten zelf de opleiding betaalt, je geld op de begroting overhoudt – ceteris paribus, uiteraard. Dat geld kan dan wellicht efficiënter worden ingezet voor de groepen die Fritzi en Rekkers noemen. Op die manier kan dus nog steeds iedereen deelnemen aan het hoger onderwijs. Maar ja, zodra je geld overhoudt zal het overschot via de diverse “politieke circuits” ongetwijfeld worden afgeroomd.
—
Marten
Tucht van de markt
Ik verwacht geen heil van de tucht van de markt in het wetenschappelijk onderwijs, omdat de markt gedicteerd wordt door de massa en dus door de middelmaat. Zoals ook de televisie moet mikken op de middelmaat en er daarom amper nog interessante programma’s over wetenschap of cultuur te zien zijn, zo zal marktwerking in het hoger onderwijs leiden tot vervlakking van het wetenschappelijk niveau.
In de Verenigde Staten is er excellent wetenschappelijk onderwijs, maar daar is (1) een traditie van duurbetaald academisch onderwijs met hoge salarissen voor goede wetenschappers, terwijl (2) de belastingen zo laag zijn dat de hoge collegegelden toch nog op te hoesten zijn.
Ik ben geen voorstander van het Amerikaanse model want wij leven in Nederland en hebben zo onze eigen mores. Ik wil betaalbaar onderwijs op een goed niveau, en het tweede maakt het eerste mogelijk. Als het mijn kinderen straks gegeven is naar de universiteit te gaan wil ik dat ze daar goed onderwijs krijgen dat niet gecompromitteerd wordt door middelmaat. En dan wil ik graag de hoge belastingen in Nederland voor lief nemen.
In de Verenigde Staten zijn
In de Verenigde Staten zijn honderden slechte universiteiten en inderdaad, enkele hele goede. De modale Amerikaan betaalt heeft hoge kosten: de onroerend goed belasting is zeer hoog en de ziektekostenverzekering ook. Ouders moeten krom liggen voor een goede universiteit of hun kinderen naar een “slechtere” sturen. Er zijn wel beurzen voor excellente leerlingen en voor minderheden, of een combinatie daarvan.
Je kunt het ook anders zien
Bram schrijft: Ik verwacht geen heil van de tucht van de markt in het wetenschappelijk onderwijs, omdat de markt gedicteerd wordt door de massa en dus door de middelmaat. Dat geldt wellicht voor een markt als geheel, maar zeker niet voor niche-markten. En die heb je in vele sectoren: gespecialiseerde kookwinkels, letselschadespecialisten, jachtenbouwers enzovoorts. Dat werkt in de onderwijsmarkt volgens mij ook: er zijn altijd mensen die (meer) willen betalen voor iets dat specifiek bij hun wensen aansluit. Onze school is daarvan een voorbeeld: intensief onderwijs met een sterke kennisbasis zoals dat, zo blijkt uit reacties, helaas op steeds minder plaatsen wordt aangeboden.
Verder geldt nog altijd “wie betaalt, die bepaalt”. En bij ons bepaalt het feit dat wij elk jaar een wachtlijst hebben ons onderwijsprogramma: rustig doorgaan met de basisprincipes en behoedzaam veranderen waar dat zinvol lijkt.
Begrijp me goed: ik ben niet automatisch een voorstander van privatisering zoals Rekkers dat in zijn artikel voorstelt omdat ik op een particuliere school werk. Ik denk wel dat er in het HBO het een en ander voor te zeggen is. In het WO is dat om redenen die anderen ook al genoemd hebben m.i. minder wenselijk. Alhoewel, een particulier gefinancierd ‘RechtenCollege’ waar je in drie jaar intensieve studie meester in de rechten zou kunnen worden ….. ?
—
Marten
Privatisering ?
Privatisering is het slechtste wat we ons onderwijs kunnen aandoen. Bovendien, in feite is het onderwijs in dit land al grotendeels geprivatiseerd: Bestuurders hebben alle macht gekregen van een liberale overheid die “terugtrad” en ging “besturen op afstand”, en precies dáárdoor zijn de wantoestanden ontstaan die hier worden beschreven. Ook het MBO is in handen gevallen van een kaste van zonnekoningen, die in hun regio vrijwel het monopolie hebben op dit type onderwijs. Ik beveel het tegenovergestelde aan: Laat de overheid effectief het onderwijs gaan controleren, zodat slechte begeleiding, uitholling van kennisinhoud, incompetent optreden van docenten (pardon, “inhoudsdeskundigen” heten die tegenwoordig in het MBO) kunnen worden afgestraft. Verdergaan op de heilloze privatiseringsweg ontneemt ons onze laatste hoop op beter onderwijs in Nederland.
Kwestie van definitie
Kennelijk zijn er nu verschillende definities van ‘privatisering’ in deze discussie. Peter de Reijke lijkt privatisering te definiëren als “niet meer direct onder de invloed van de overheid”. Hij koppelt daaraan dat – plat gezegd – de onderwijsinstellingen maar wat aan rommelen zonder enige controle vanuit de financier, de overheid.
In mijn optiek betekent privatisering dat een onderwijsinstelling niet wordt bekostigd door de overheid. In het geval van mijn werkgever (IVA Driebergen) is er dan maar één inkomstenbron: de student c.q. de ‘financiers’ van die student. Dat betekent geenszins dat het onderwijs minder goed is. Eerder integendeel want omdat wij geen overheidsbijdrage ontvangen onttrekken wij ons ook aan de regelzucht van diezelfde overheid. Ook is er bij ons nog nooit een KPC of APS over de vloer geweest om de docenten te vertellen dat ze het allemaal anders moeten gaan doen.
Gevolg: wij geven nog gewoon grondig les en laten de studenten hun verworven kennis in de loop van de 2 resp. 3 opleidingsjaren (afhankelijk van het programma) aan de praktijk toetsen middels steeds ‘groter’ wordende praktijkopdrachten. O ja, dat heet “verwerven van competenties”, dat is waar ook 🙂
Bij deze nodig ik Peter de Reijke van harte uit om eens bij ons te komen kijken. Dan kan hij met eigen ogen zien dat privatisering beter onderwijs zeker niet de weg staat!
—
Marten
Privatisering
Ongetwijfeld zullen privaat gefinancierde scholen goed onderwijs kunnen brengen; hoewel ook het tegendeel mogelijk is. Een algemeen verband private financiering –> goed onderwijs is dus zeker niet te leggen. Evenmin kun je een algemeen verband leggen overheidsfinanciering –> slecht onderwijs. Wel zijn er in het algemeen twee ernstige bezwaren tegen een situatie in te brengen waarin de overheid helemaal geen verantwoordelijkheid meer neemt voor de financiering van onderwijs: (1) Ouders die voor hun kinderen geen goed onderwijs kunnen betalen moeten maar zien hoe ze zich redden (c.q., zij zullen zich niet redden, onderwijs wordt dan dus een luxeartikel dat alleen voor mensen met de beter gevulde beurs te behappen valt); (2) De overheid heeft helemaal geen controlemogelijkheid meer, alles kan en alles mag in het onderwijs. Ik ben ervan overtuigd dat privatisering om deze redenen geen begaanbare weg is. We moeten ervoor zorgen dat de overheid: (1) Het onderwijs blijft financieren, gegeven haar grondwettelijke verantwoordelijkheid (waar ik dus nooit aan zou willen tornen); (2) Aan de financiering ook effectieve controle koppelt – en dat is dus het tegendeel van wat we tegenwoordig zien: wel overheidsfinanciering, maar geen effectieve controle. De overheid heeft de macht over het onderwijs weggegeven aan bestuurders en hun koepels. Praat dus liever niet meer over “regelzucht van de overheid”, want die bestaat niet meer.
Controle kan ook zonder financiering
Laat ik voor de volledigheid nog maar eens aangeven dat ik niet vind dat *al* het onderwijs geprivatiseerd moet worden. Dat sluit aan op je eerste kritiekpunt over de betaalbaarheid van goed onderwijs door minder-vermogende ouders.
Met je punt dat de overheid op geprivatiseerd onderwijs geen controle zou hebben ben ik het oneens. BON ijvert niet voor niets voor centrale landelijke examens voor alle richtingen. Daarmee kun je een deel van de kwaliteit al borgen, want opleidingen moeten als ‘eindproduct’ tenminste een student afleveren die in staat is bij dat examen goed te scoren. Dat op dit moment de controle naar jouw idee is weggegeven aan bestuurders is een andere zaak.
Verder zullen nou juist in geprivatiseerd onderwijs studenten en ouders een hoge kwaliteit eisen, juist omdat men “de volle mep” betaalt aan de onderwijsinstelling. Daar moet dan wel iets heel goeds tegenover staan, want anders hoef je niet zoveel geld uit te geven.
—
Marten
privé onderwijs is soms zo gek nog niet
Ik heb ook ooit een jaartje aan een privé school lesgegeven. En ik moet zeggen: Het beviel eigenlijk prima. De omgang met leerlingen en ouders verliep goed en plezierig. De doelstellingen waren duidelijk, namelijk (1) jas ze met zo veel mogelijk door het eindexamen heen, met (2) zo weinig mogelijk verschil tussen je schoolonderzoek en het eindexamen. Verder genoot je als docent een grote vrijheid om je werk naar eigen inzicht in te richten. De sfeer was open en eerlijk. Maar goed, dat hoort dus allemaal ook zo te zijn in het reguliere onderwijs.
Privatisering ???
Een jongen redt het niet op de staatsgefinancierde HAVO. Hij komt twee certificaten tekort. Zijn ouders schrijven hem in op het naburige Luzac College, en betalen daarvoor € 4000. Klasgenoten moeten soms nog meer certificaten halen. Het onderwijs is degelijk, discipline, heldere uitleg, afspraken worden nagekomen, uitstekende informatievoorziening over de studievoortgang. Aan het eind van het jaar behaalt die jongen eindelijk zijn HAVO-diploma. Op zijn oude school, met vervangers van vervangers als docenten, was het hem zeker niet gelukt.
Marten zal zeggen: Geprivatiseerd onderwijs is beter ! Ik zeg: Het is een schande dat het staatsgefinancierde onderwijs niet dezelfde prestaties levert als dit geprivatiseerde Luzac College. Het is ook een schande dat bedoelde jongen alleen een HAVO-diploma kon halen dankzij het feit dat zijn ouders een bedrag van € 4000 konden ophoesten. Minder draagkrachtigen hadden dat niet gekund, en als hij er daarvan eentje was geweest was hij als ongediplomeerde schoolverlater in de marge van de arbeidsmarkt terecht gekomen.
Onvermijdelijk is dat een onderwijsstructuur met een staatssector en een private sector het beeld gaat vertonen van een twee-klassenstructuur. Klasse 1 is privaat, voor de rijken, en biedt het beste onderwijs. Klasse 2, van de staat, is voor de rest, en biedt op zijn best redelijk onderwijs (dat zou dan nog wel een grote verbetering zijn tov de huidige situatie). Klasse 2 zal nooit het niveau van klasse 1 halen, en in feite geeft Marten dat ook toe. Uiteraard zijn loopbaanperspectieven voor onderwijzend personeel in klasse 1 beter dan in klasse 2. De algemene toestand van klasse 2 zal alleen maar bevestigen dat (dat) onderwijs noch voor onderwijsnemers noch voor onderwijsgevers aantrekkelijk is.
Dus: Wie zich ervoor inzet dat onderwijs als werkterrein en als loopbaan weer allerwege serieus wordt genomen en respect afdwingt, is tegen een twee-klassenmodel en dus tegen privatisering.
Bekostigd onderwijs moet gewoon goed zijn
Volgens mij ben ik nog niet duidelijk genoeg geweest. Want in vervolg op het heldere voorbeeld van de havist die op het Luzac alsnog zijn certificaten wist te halen schrijft Peter: “Marten zal zeggen: Geprivatiseerd onderwijs is beter!”
Voor de goede orde: dat zal ik niet zeggen. Ik ben het volkomen met Peter eens dat het bekostigd onderwijs gewoon goed moet zijn en dat is het op veel scholen al jaren niet meer. Die kwaliteitsvermindering is een bloody shame en iets waar zo snel mogelijk verbetering in moet komen. Wel vraag ik het – de besproken havist niet kennende – of deze het op een “goede” Havo wel gered zou hebben zonder de intensieve begeleiding die Luzac nu heeft geboden.
Wat ik over geprivatiseerd onderwijs wél zal zeggen (en ik val nu wat in herhaling) is dat het wel heel erg goed moet zijn om de investering te rechtvaardigen. Oftewel: de lat zal bij de onderwijsconsument (leerling én financier) hoger liggen dan bij het bekostigd onderwijs – en terecht. Verder meen ik dat het door Peter de Reijke gevreesde 2-klassenonderwijs niet hoeft te ontstaan als de kwaliteit van het bekostigde onderwijs kan worden hersteld. Veel van de huidige particuliere instituten zijn ontstaan dankzij de problemen in het reguliere onderwijs. De school waar ik werk is al 76 jaar particulier en trekt al die tijd al leerlingen die gestructureerd onderwijs nodig hebben. En daarmee oefenen we momenteel wel een grote aantrekkingskracht uit op leerlingen die in CGO/HNL-opleidingen volkomen zijn vastgelopen. In figuurlijke zin: de een zijn dood …… 🙂
—
Marten
Een laatste woord over privatisering
Als een aantal mensen een private school willen oprichten vind ik dat best. Iets heel anders is of privatisering moet worden gezien als remedie tegen de kwalen van het staatsonderwijs. Mijn antwoord op die vraag is: Nee, beslist niet. Het staatsonderwijs moet aan de hoogste kwaliteitseisen voldoen. Het feit dat een private school over extra middelen beschikt mag nooit een excuus zijn om bij staatsscholen maar met minder kwaliteit genoegen te nemen.
Een aspect van de huidige onderwijsproblematiek dat speciale aandacht verdient is het feit dat een loopbaan als onderwijsgevende garant staat voor een lage sociale status (onderwijswerkers zijn “losers”, in veler ogen), een relatief laag salaris (lager dan gebruikelijk bij vergelijkbaar opgeleiden in het bedrijfsleven) en een beperkt ontwikkelingsperspectief (eens leraar, altijd leraar, het niveau van je werk is op de laatste dag van je loopbaan gelijk aan dat op je eerste). Als privatisering nu echt gaat doorzetten wordt dat alleen maar erger. Wie om welke reden ook toch het onderwijs in wil zal bij voorkeur in dienst treden van een private school. Wie daarvoor wordt afgewezen kan terecht in het staatssegment. Als je daar terechtkomt krijg je pas echt een losers-stigma.
Dus: Hoera voor de goede prestaties van private scholen, lof voor de competenties van de docenten die daar werken; maar privatisering (op significante schaal uiteraard, niet op incidentele basis) is geen geschikte strategie om tot beter onderwijs in Nederland te komen.
De jongen uit mijn vorige reactie die vorig jaar zijn HAVO haalde bij Luzac is overigens mijn zoon.
De primaire arbeidsvoorwaarden in privéscholen
zijn anders helemaal niet aantrekkelijk. Je wordt er aangenomen als freelancer. Nee, bedankt. Overigens ben ik het volstrekt met je eens dat we deze kant niet op moeten.
Bij ons niet
Ik heb geen idee hoe de zaken bij andere scholen zijn geregeld, maar bij ons krijg je eerst een jaarcontract. Als dat eerste jaar goed bevalt krijg je een contract voor onbepaalde tijd. Betaling is conform onderwijs-CAO waarbij docenten normaliter (voor zover mij bekend) in schaal LB terecht komen. Bij extra taken – waarvoor je ook tijd krijgt – is een verhoging beschikbaar. Daarnaast blijkt uit berichten op dit forum dat het op bekostigde scholen kennelijk mogelijk is dat een zittende docent een salarisverlaging krijgt. Hoogst eigenaardig, om het netjes uit te drukken.
—
Marten
Geheel mee eens
Peter, je schrijft onder meer: “Dus: Hoera voor de goede prestaties van private scholen, lof voor de competenties van de docenten die daar werken; maar privatisering (op significante schaal uiteraard, niet op incidentele basis) is geen geschikte strategie om tot beter onderwijs in Nederland te komen.” Voor wat het waard is: ik ben het volledig met je eens. Het ‘gewone’ onderwijs dient gewoon op BON-niveau te komen.
De uitnodiging voor een bezoek geldt uiteraard nog steeds.
—
Marten
Peter,
..zoëven het Luzaccollege op Eén Vandaag, zei dat het lesgeld 12.500 euro was.
Zie: ‘We zijn duurder, dus beter’ op alle berichten.
Wat kost dat, Marten…
…voor de student?
7.200 Euro per jaar
Dat kost 7.200 Euro per jaar voor alle programma’s (MBO/”MBO+”-niveau c.q. HBO). Er komen nog wel enkele honderden Euro’s aan boekenpakketten bij; ik ken de bedragen niet precies, maar weet wel dat je in het eerste jaar de hoogste boekenkosten hebt.
Iemand die de 2-jarige opleiding volgt gaat ook 2 jaar eerder geld verdienen dan iemand die een 4-jarige bekostigde MBO-opleiding volgt. Bovendien kunnen de aflossingen en rente over een periode van zeker zeven jaar als ‘negatief inkomen’ fiscaal worden verrekend waardoor men in de eerste werkzame jaren heel weinig belasting betaalt (maar natuurlijk wel de aflossing en rente). Dat geldt uiteraard ook voor de 3,5-jarige HBO-studie maar dan begint het terugverdienen een stuk later en is de schuld navenant hoger dan bij het MBO-niveau – het inkomen echter vaak ook.
Het bedrag is desgewenst te voldoen in vier termijnen. Als de student voortijdig de opleiding verlaat, betaalt hij/zij alleen de lopende termijn uit. Als wij afscheid nemen dan stopt de betaling op de dag van vertrek. Het economisch risico ligt dus geheel waar het hoort: bij ons.
—
Marten
Privatisering: Waar hadden we het ook al weer over ?
Het uitgangspunt van dit debat was de stelling van Toon Rekkers dat het hele onderwijs voorbij het VO geprivatiseerd moest worden: “Geen taak van de overheid”. We hadden het dus helemaal niet over de vraag of incidenteel voorkomende geprivatiseerde instellingen al dan niet goed werk kunnen leveren. We hebben het over de vraag waar de grenzen van de overheidsverantwoordelijkheid liggen. Het lijkt me duidelijk dat we die vraag kunnen beantwoorden: De overheid hoort voor goed onderwijs te zorgen, ook na het VO; privatisering ontkent dat, en impliceert daarmee een teruggang naar de liberale nachtwakersstaat van de 19e eeuw. Je erbij neerleggen dat hoger onderwijs onder financiering en sturing van de onderwijs slecht is en niet goed kan worden, is de handdoek in de ring gooien. Wat je overhoudt is onderwijs voor rijken. In een samenleving die hongert naar hoger opgeleiden is dat fataal: slechts weinigen zullen de opleiding kunnen volgen waar de arbeidsmarkt om vraagt. Het pleidooi van Rekkers is reactionair.
Dat de school van Marten goed onderwijs biedt neem ik ongezien voor waar aan. Zijn toelichting op de prijzen die de school haar klanten in rekening brengt bevestigt mijn stelling dat privaat onderwijs een luxe artikel is dat weinigen zich kunnen veroorloven.
Valt nogal mee …..
Peter schrijft: “Dat de school van Marten goed onderwijs biedt neem ik ongezien voor waar aan. Zijn toelichting op de prijzen die de school haar klanten in rekening brengt bevestigt mijn stelling dat privaat onderwijs een luxe artikel is dat weinigen zich kunnen veroorloven.”
Het eerste onderschrijf ik natuurlijk graag 🙂 maar op het tweede wil ik graag iets aanvullen. 50% van onze studenten betaalt de studie zelf, enkelen door tijdens de studie te werken, de meesten door op eigen naam een lening af te sluiten. Die lening kan bij de ouders ‘lopen’ – waarvoor overigens een marktconforme rente wordt geëist door de fiscus – maar ook bij de locale banken. Geld lenen voor je opleiding is in Nederland geen algemeen aanvaard verschijnsel maar voor een deel van onze studenten is het dagelijkse kost.
Nogmaals: dit alles laat onverlet dat naar mijn mening in elk geval het Basis- en Voortgezet Onderwijs gewoon goed en dankzij de overheidsfinanciering toegankelijk voor allen moet zijn. En ook in het HBO/WO moet het mogelijk zijn om een degelijke én betaalbare opleiding te volgen.
—
Marten
Tussen droom en daad
Ik ben principieel voor onderwijs dat betaald en gecontroleerd wordt door de overheid. Leerlingen en ouders moeten daar naar vermogen aan bijdragen. Als dit principe vervolgens inhoudt dat het gehele onderwijs één (verkeerde) richting kiest, een richting waar alleen de leidinggevenden van de school en de beleidsmakers en consulenten beter van worden, dan verlaat ik dat principe om pragmatische redenen. Het gehele onderwijs zou kwaliteit (= kennis+houding+vaardigheden) moeten opbrengen. Eindtermen moeten tevoren gedetailleerd in waarneembaar gedrag geformuleerd zijn. Als daar bij de onderwijsconsumenten écht behoefte aan is, mag een deel van het onderwijs gaan werken op basis van niet-bewezen didactische principes. De scholen blijven wel gecontroleerd op kwaliteit.
Als dit onmogelijk blijkt (maar de tekenen zijn op dit moment gunstig) dan moet de keuzemogelijkheid gecreëerd worden via particulier onderwijs. Dan vind ik nog steeds dat na het behalen van het diploma (eindtermen) de overheid een deel van de kosten terug moet betalen.