Onderwijs op maat… het doet me denken aan de beroemde opmerking van Henry Ford over de “op maat” aan de lopende band gemaakte T-Fords, de kleur is vrij te kiezen als het maar zwart is.
Ook nu in ons onderwijs: de keuze is vrij, als het maar “het nieuwe leren” is. Eventueel is er wel een keuze voor de kleur van de vlag: PGO, competentiegericht, natuurlijk leren, sociaal constructivisme, het kan allemaal, als het maar hetzelfde is en dus op de lopende band door eenvoudige lieden in elkaar geflanst kan worden.
Als de kwaliteit maar bepaald kan worden in termen van door- en uitstroming, als de omzetcijfers maar blijven groeien.
Een eenvormig product, gemaakt door simpele lieden en volledig top-down ontworpen door managers en goeroes. Het voldoet aan alles waaraan de auto industrie rond 1920 ook voldeed.
Jammer alleen dat kinderen geen T-Fords zijn
Desorientatie
Ha ha, altijd leuk die bijdragen van jou! (Kunnen ze niet meer zeggen dat we verzuurd zijn, vind je ook niet: er valt de laatste tijd gelukkig -ook- veel te lachen op ons forum.)
Ik ben het niet helemaal met je eens voor wat betreft het nieuwe leren: bij ons op school werd het in den beginne nogal voortvarend ingevoerd, maar allengs is het verwaterd. Nu geven sommige docenten gewoon weer klassikaal les, anderen doen nog wat aan het nieuwe leren en weer anderen doen van alles wat… Door alle veranderingen heb je bereikt dat de meeste docenten eenvoudigweg niet goed meer weten hoe het moet.
Ik gaf klassikaal les -maar was behoorlijk onzeker geworden: duurde mijn verhaal te lang, werd de klas wat te druk, dan sloeg de schrik direct toe en dacht ik: oh, ze hebben gelijk, zo gaat het niet meer…
Nooit last van onzekerheid gehad, totdat je bestookt wordt met allerlei didactische/pedagogische opvattingen die -goedwillend als je bent- al je zekerheden onderuit halen. Omdat je, zeker in het begin, wel een en ander probeert- totdat je ontdekt dat coachend lesgeven niet je persoonlijke stijl is. En vanaf dat ogenblik heb je een probleem. Vooral tov je collega’s is het een beetje flauw om halverwege dan maar weer klassiek les te geven (want de afspraak was: we doen allemaal mee, dan wennen de ll er eerder aan- we trekken 1 lijn). En dan sta je daar, als een dief in de nacht, stiekum weer je klassikale lesjes te geven.
Na jaren ontdek je dat het nieuwe leren op school eigenlijk is weggeebt en dat het enige wat het heeft opgeleverd een gedesorienteerd lerarenkorps is. Niemand weet meer wat hij eigenlijk wil of zal of zou moeten of zou hebben moeten doen… -Het plezier in het werk heeft door al die grappen een enorme knauw gekregen.
Er is op deze manier meer afgebroken dan opgebouwd: juist omdat er van alles te kiezen is!
onderwijs op maat, de leerling centraal.
Als je vanuit de leerling denkt, vervolgens alle betrokkenen deel uit laat maken, als partners, van het begeleidings en leerproces en van mogelijkheden uit wil gaan, heb je het vertrek punt.
HET MANIFEST VAN WWW.OUDERSAANZET.NL BETREFFENDE OPVOEDING EN ONDERWIJS IS:
Het uitgangspunt is, het leren omgaan met zichzelf en met zijn omgeving. Leren hoe je moet leren, talenten ontdekken en ontplooien. Maar ook kennis vergaren. Het kind centraal stellen en met alle betrokkenen een handelings/afsprakenplan voor iedere leerling maken, waarbij prestatie/diplomagericht denken niet het doel mag zijn, maar uitgegaan wordt van de mogelijkheden.
L. hardeman.
www.oudersaazet.nl
??
“Als je vanuit de leerling denkt, vervolgens alle betrokkenen deel uit laat maken, als partners, van het begeleidings en leerproces en van mogelijkheden uit wil gaan, heb je het vertrek punt.”
Ik heb het drie keer moeten lezen voordat ik enig zicht heb op de grammaticale constructie van de zin. Laat staan de betekenis.
ALs je bedoelt dat er eenzijdig gekeken moet worden naar de persoon en de vermeende capaciteiten van de leerling en dat van daaruit door een team van partners gewerkt zou moeten worden, dan denk ik dat we met hopeloos inefficient onderwijs te doen hebben, waarbij bewezen traditionele kennis dreigt buitenboord te vallen en waarbij ik opvoedkundige bezwaren heb tegen de manier waarop we met het prinsesje leerling om zouden moeten gaan.
??
Waarom eerst de vorm van de boodschap beoordelen en zo een negatieve beeldvorming tot stand brengen? Waarom alleen datgene eruithalen waar verdere kritiek uit voort kan komen. Dat zegt meer over de onderhavige schrijver en dan over de boodschapper en zijn boodschap. Het woordje ” mogelijkheden” slaat natuurlijk niet alleen op die van de leerling.
dus toch het overlegmoeras
Ik heb even gewacht met reageren. Misschien was ik te sterk gefocussed op de vorm van de boodschap? Na meerdere reacties zijn en meerdere malen uitleg van oudersaanzet, blijkt mijn bange vermoeden juist.
De richting die gekozen wordt is het optuigen van een papier/overleg winkel compleet met protocollen die in allerlei “gremia” tot stand zijn gekomen en bevestigd.
Misschien moet er ook een kindmanager aangesteld worden, per kind natuurlijk om het proces rondom het kind te coördineren. Natuurlijk is er ook een link naar de schooldirectie nodig en dat wordt dan doorgezet naar Zoetermeer en de Koningin. Er kan altijd iemand bij in die rondom het kind groep. Je wilt toch noet dat de expertise van instantie X niet wordt gebruikt??? Vooral integraal aanpakken die hap.
Laten we de wereldproblemen ook maar eens integraal aanpakken. Dan wordt iedereen papierschuiver en is er niemand meer over om bommen te maken.
onderwijs op maat, de leerling centraal
ik lees hierin: …. met alle betrokkenen een handelings/afsprakenplan voor iedere leerling maken….. . Voor iedere leerling, dat is nogal wat. Daarvoor moet echt eerst het onderwijs anders , want dat gaat me echt niet lukken op dit moment met 29 leerlingen in een klas. Klassenverkleining moet dan hoog op de agenda staan.
ja, voor iedere leerling.
ja, voor iedere leerling. waar iedereen een plaats en een verantwoording krijgt, die betrokken is of moet zijn. afspraken die nagekomen moeten worden, met handtekeningen van de leerlingen zelf, de ouders, de school etc. regelmatig evalueren en evt. bijsturen. dat kan een eenvoudig plan zijn, maar ook een uitvoerig. met indien nodig hulpverleners inschakelen, evt. van buiten af. voor leerlingen met achterstanden/beperkingen de mogelijkheid om case-managers en traject begeleiders in te schakelen.
jeetje
Hebben we niemand overgeslagen?
willem smit
indien nodig
indien nodig worden er meer mensen en instanties bij betrokken en wel tijdig. zo sla je ook niemand over en sluit je ook niemand uit. integrale aanpak is de vijand van ”schotten” en ”schijven” , medezeggenschap de vijand van top-down werken.
Ziek??
hier spreekt een mede ouder, en ik vind dit lijkt wel de hulpverlening; op deze manier gaat de jeugdzorg / ggz om met patienten.. superindividuele handelingsplannen, iedereen inschakelen, een integraal plan om op die manier een verandering tot stand te brengen, patronen te doorbreken etc etc.
Als je zo naar leerlingen en onderwijs kijkt, dan behandel je hen als ziek, als patienten, lijkt me.
Het onderwijs mag dan bloot staan aan een epidemie (hnl), lleerlingen wil ik toch wel beschouwen als gezond!
Ziek???
Aansluitend op het bovenstaande van BVerhagen het volgende.
De hulpverlening (jeugdzorg / ggz) maakt wel allerlei leuke integrale behandelplannen voor kinderen, maar heeft het daar zo druk mee dat van de uitvoering niets terecht komt. Het lijkt daar nog iets erger dan in het onderwijs. De kant van integrale behandelplannen moeten we dus maar niet op.
gewoon je vak doceren?
wat is er mis mee, de docent, die dààr ten slotte voor geleerd heeft, gewoon zijn vak te laten doceren? stel je voor dat ik ouders dergelijke protocollen voor het gezinsleven zou voorschrijven! schoenmaker, blijf bij je leest ( en laat mijn leest los). met zorgelijke groeten.
angst is een slechte raadgever.
francis van der moonen’s onderzoek toonde onlangs aan, dat de leerkracht feitelijk de belangrijkste opvoeder is. ander wetenschappelijk onderzoek toont aan dat kinderen niet echt in staat zijn om te zijn tot zelfevaluatie, zelfreflectie en sociaal gedrag te komen, a.g.v. het feit dat het gedeelte van hun hersenen wat daarvoor gebruikt moet worden, nog niet eerder tot het volledige wasdom komt, dan het 20ste, zelfs soms het 25ste levensjaar. zij hebben dus kaders nodig. de opdracht voor de leerkracht om leerlingen te leren leren en kennis over te dragen, is dus niet de enige. de ontzuiling en het individualisme spelen daar ook een rol in. ik heb de indruk dat ”beren op de weg” geen of te weinig ruimte over laten voor die te voeren discussie en we dus ook niet komen aan een invulling van taken en bevoegdheden. jammer, maar die tijd komt er wel aan.
ik begrijp je conclusie niet
Natuurlijk hebben kinderen kaders nodig. Dat onderzoek van van der Moonen bevestigt dat vanuit biologisch perspectief. Ik begrijp niet dat daaruit zou volgen dat docenten behalve lesgeven een specifieke opvoedtaak zouden hebben (anders dan de opvoedtaak die als sinds jaar en dag aan het onderwijs is gegeven). Ook vroeger waren kinderen niet in staat zelf grenzen te trekken en eigen gedrag te evalueren. Toch was de school primair onderwijs instituut en geen combinatie van vervangende ouder en zorginstelling.
Hoe meer het onderwijs die taken gaat overnemen, hoe minder er terecht komt van de primaire taak en hoe minder de werkelijk verantwoordelijken voor zorg en opvoeding die taak zelf ter harte zullen nemen.
En dan heb ik het er nog niet eens over dat docenten bewust hebben gekozen voor onderwijs. Hadden ze willen zorgen danwel opvoeden dat waren ze daar wel aan het werk gegaan.
De trend naar meer zorg en minder onderwijs is overigens m.i. ook een van de belangrijkste redenen voor feminisering van de beroepsgroep.
Kortom: NIET doen dat overnemen van verantwoordelijkheden. Het is voor iedereeen slecht
uitleg
de ontzuiling en het individualisme speelt daarin een rol, schreef ik. juist omdat je niet voor kunt schrijven aan ouders hoe ze hun kinderen op moeten voeden en zij ook a.g.v die ontzuiling etc. lees anders even de teksten op onsze home-page www.oudersaanzet.nl bij: opinie/analyse en stelling, heb je geen andere keuze. kent u de uitzending van de rvu, waar men laat zien hoe een japanse leraar, in japan, zich inzet om allereerst in zijn klas, met leerlingen van ong 10/11 jaar, een saamhorigheid te creeren. zo moeilijk is dat niet maar wel de kern waar alles om draait. vervolgens hebben de leerlingen voor het eerst de moed om over onverwerkt verdriet te praten en wel in de klas.
heeft iemand een beter idee.
hoe lang willen wij onze leerlingen nog laten dobberen. wij die op de hoogte zijn van deze onderzoeken en wel in staat om tot zelfevaluatie en zelfreflectie te komen en sociaal gedrag kunnen tonen.
natuurlijk moet je structuur bieden
en een luisterend oor en alle andere dingen die altijd in de klassieke onderwijssetting gedaan werden. Ik waarschuw enkel voor het overnemen van taken en verantwoordelijkheden. Dat is een heilloze weg. Docenten zijn met 25 kinderen in de klas domweg niet in staat om de ouder- en zorgtaak te vervullen. Je kúnt en moet in zo’n klas wel orde scheppen. Orde die er thuis wellicht niet is. Die orde werkt heilzaam voor elk individueel kind, voor de groep, voor de docent en voor het leren. Maar het is geen vervanging van het opvoeden waarbij thuis het primaat ligt. Als ouders dat weigeren te doen, dan moeten ze daar op aangesproken worden (door wie dan ook en met welke sancties dan ook), de taak moet niet regulier worden overgenomen door de school. In uitzonderingsgevallen (hoop je) worden kinderen uit huis geplaatst. Ik geef toe dat het aantal gevallen waarin ouders te kort schieten zo groot is dat dat zelfs voor zorginstellingen nauwelijks bij te benen is. Maar ook dat is geen reden de taak bij het onderwijs te leggen. Zeker niet in termen van integrale zorg, samen met politie, artsen, psychologen en wat al niet meer. De enige oplossing die ik zie is er voor zorgen dat er hoog gekwalificeerde zorg-werkers zijn die in grote vrijheid, met veel macht en met een absoluut minimum aan administratie en overleg de hen toevertrouwde kinderen kunnen opvoeden. Dan nog zal het soms fout gaan omdat die zorgverlener domme dingen doet. Maar dat doen ouders ook.
waar een wil is.
hulp moet er komen, natuurlijk. afspraken kun je vastleggen in een afspraken/handelingsplannen etc. er zijn echt weg wegen te bedenken,
als je van mogelijkheden uit wil gaan. wij pleiten al jaren voor case managers en trajectbegeleiders voor ouders en kinderen die dat nodig hebben.
orde in een klas
Orde in een klas ontstaat NIET als je je 25 leerlingen allemaal als individuutjes beschouwt, met allemaal hun eigen kring van hulpverleners er omheen en allemaal met hun eigen protocol waarmee ze bejegend moeten worden.
Orde in de klas onstaat als leerlingen gelijk worden behandeld en er duidelijke regels zijn. Dát kan binnen het klassieke onderwijs (en gaat gierend mis in HNL).
Als je die basis van orde hebt, dan kan blijken dat er kinderen zijn die buitende boot vallen, bijvoorbeeld omdat ze thuis geen zorg, geen structuur en geen opvoeding krijgen. En ook geen liefde dus. Al die zaken zou je als maatschappij willen aanbieden, want kinderen zijn het allerbelangrijkste wat je hebt. Maar, en ik herhaal voor de laatste keer, dat is geen taak van het onderwijs. Dat past niet binnen de orde die je wilt, past niet binnen de capaciteiten van de leerkracht en gaat ten koste van iedereen.
Dat moet door ouders worden uitgevoerd. Desnoods onder hulpdwang. Hulpdwang van een zorgwerker, die de handen vrij heeft om te DOEN in plaats van te overleggen, te administreren en te verantwoorden.
Zetten
Beste mensen,
Ik weet niet wie zich achter ‘ouders aan zet’ bevindt. Naar mijn smaak zijn de wensen die zij uiten geheel in de lijn van het nieuwe leren. Ze mogen van mij, maar ik vraag me af wat ze dan op dit forum zoeken.
De bijdragen maken me zo moedeloos, dat ik zelf de moed verlies om er nog met inhoudelijke argumenten op in te gaan. Blij dat de andere regelmatige bezoekers aan dit forum dat nog wel op kunnen brengen. Ik vind het blaba.
Leerlingen moeten gewoon kennis opdoen en vaardigheden die nodig zijn om je in deze maatschappij te handhaven. De belangrijkste zijn lezen, schrijven, rekenen, aardrijkskunde. Daarna wordt er een vak geleerd, ieder volgens eigen niveau. Het ontplooien kan er alleen in de marges in het onderwijs nog bij. Het opvoeden moet in principe thuis. Degenen die dat niet kunnen moeten bij de les gehaald worden door de jeugdhulpverlening.
Ouders aan zet
Wie de persoon achter het pseudoniem oudersaanzet is doet er natuurlijk niet toe. De website waar deze persoon naar verwijst (oudersaanzet.nl) en waar deze persoon blijkbaar aan verbonden is schrijft:
“OUDERSAANZET.NL IS EEN ONAFHANKELIJKE LANDELIJKE VERENIGING. Door ervaringsdeskundige ouders, die bewust bezig willen zijn met opvoeding en onderwijs, met name voor leerlingen met een achterstand/beperking.”
Ze worden betaald door Versterking Cliënten Positie (VCP). Op de site van VCP staat weer:
“Het Programma Versterking CliëntenPositie (VCP) stimuleert op lokaal niveau de belangenbehartiging van mensen met een handicap of chronische ziekte. Programma VCP is een gezamenlijk instrument van de Chronisch zieken en Gehandicapten Raad (CG-Raad) en de Federatie van Ouderverenigingen (FvO).”
De CG-Raad heeft weer allerlei lidorganisaties (Aangeboren Hartafwijkingen Patiëntenvereniging, Apneuvereniging etcetera).
De Federatie van Ouderverenigingen (FvO) is een samenwerkingsverband van vijf landelijke verenigingen:
PhiladelphiaSupport
VOGG
dit Koningskind
Helpende Handen
WOI
Volgt u het nog?
liever niet
–
de beren
als iemand al zelf eenzijdig wil bepalen waar het over moet gaan en welke richting het uit moet, heeft een discussie geen zin. wij hebben de vorm van lesgeven niet bij voorbaat ingevuld. er is immers ook nog sprake van speciaal onderwijs. informeer u zelf eerst even op onze site. anders blijven er steeds beren op duiken en hebben we het dadelijk over dierentuinen en staat u wellicht te ijsberen in de gang.
hear hear
de uitleg staat op onze site www.oudersaanzet.nl is een landelijke onafhankelijke vereniging.
het programma vcp heeft een eenmalige (overheid) subsidie gegeven om onze POOL pilot en onze web-site te betalen. overigens geschikt voor mensen met een beperking.
de subsidie is afgelopen jaar gestopt en sindsdien betalen we alles uit eigen zak. maar al zouden we nog geld van hen krijgen, wat dan nog.
mark zal wel betaald werk hebben, wellicht in eindhoven, maar wat dan nog. leg eens uit mark wat de bedoeling is van je commentaar. je zet zo wel een beeld neer. als je kijkt bij archief op onze site, kun je het verslag van dhr. layendecker lezen over beeld en beeldvorming, erg leerzaam.
Onafhankelijk
Er zijn meer hondjes die fikkie heten. Ik werk niet in Eindhoven, dat is een andere Mark.
Iedereen kan zich onafhankelijk noemen. Wat mij opvalt is dat vooral organisaties die niet onafhankelijk zijn zichzelf onafhankelijk noemen. Toen ik prominent bij oudersaanzet op de website ‘onafhankelijk’ zag staan werd ik dus een beetje achterdochtig.
Inderdaad zet ik in mijn commentaar een beeld neer. Dit beeld is gebaseerd op wat ik op uw site tegen ben gekomen (en via doorklikken op sites van verwante organisaties). Bevalt het beeld niet?
Speciale club
Mark,
Het beeld dat ik krijg bij een bezoek aan hun site is, dat het hier voornamelijk gaat om een verzameling ouders met kinderen, die wat meer speciale zorg nodig hebben. Ik probeer het zo netjes mogelijk te formuleren, want ALLE kinderen hebben recht op een zo gelukkig mogelijk leven.
Samen met anderen op dit forum vraag ik me echter wel af waarom iemand (of iemanden) van deze club zich de laatste tijd zo prominent manifesteert op dit forum, terwijl er voor deze mensen een eigen site is. Ik wil niemand het recht ontnemen om te spreken, maar bij BON gaat het over het reguliere onderwijs en het gaat mij persoonlijk iets te ver om het hele onderwijs systeem af te stemmen op kinderen met een (ernstige) beperking en/of daar oeverloze discussies over op te zetten.
oeverloze
wat zoekt een speciale club als oudersaanzet bij bon, als ze een eigen site hebben en dan durven ze ook nog oeverloos te discussieren. een verzameling ouders met kinderen die wat extra zorg nodig hebben.
berichten over argwaan als onze teksten worden bekeken. feiten, bij herhaling, dus na onze toelichtng, denken te kunnen staven aan teksten die iets heel anders vertellen. beweren. suggereren dat wij kinderen uit willen sluiten. en vervolgens, samen met anderen op dit forum, zich afvragen waarom oudersaanzet zich zo ‘prominent” maniifesteert. het gaat om het reguliere onderwijs, gaan jullie met je kinderen maar ergens anders naar toe.
die commentaren zeggen alles over diegene die ze geschreven hebben en niets over ons.
wij besteden liefst zo weinig mogelijk tijd aan het ”trekken aan dode paarden”.
www.oudersaanzet.nl
duidelijkheid
Ik denk dat BON er niet enkel is voor wat je het reguliere onderwijs zou willen noemen. Ook voor kinderen met een handicap is goed onderwijs vanzelfsprekend en ook die kinderen en ouders verdienen de aandacht van BON. Sommige kinderen met een handicap zullen een plek hebben binnen het reguliere onderwijs, anderen wellicht niet. De keuze om dat gespecialiseerd danwel binnen het reguliere onderwijs een plek te geven is/wordt politiek bepaald en heeft consequenties voor de inrichting van de scholen, en is dus van belang voor de meningsvorming binnen BON.
Wat de poster(s) ouders aan het woord in dit forum niet duidelijk maken is of zij de door hen gewenste richting zien als een richting die voor alle kinderen gewenst is, danwel dat men vindt dat de beoogde wijze van aandacht besteden voornamelijk van belang is voor kinderen met een handicap. Die onduidelijkheid vertroebelt de discussie. Persoonlijk denk ik dat kinderen met een handicap extra aandacht behoeven en soms kan dat beter op een reguliere school, soms beter op een speciale school. Onderwijs zal derhalve verschillen.
Ook heb ik in deze “draad” eerder verschillende malen aangegeven dat ik de posities en de redeneringen van ouders aan zet niet kan volgen. Ik moet moeite doen om te begrijpen wat er beoogd wordt te zeggen. Dat gevoegd bij de klaarblijkelijke tendens naar onderwijs in de richting van HNL roept ook bij mij soms irritatie op. Zoals veel van HNL bij mij irritatie oproept. Maar ik wil uitdrukkelijk stellen dat wat mij betreft het duidelijk moet zijn dat onderwijs aan gehandicapte kinderen wel degelijk zeer relevant is voor BON en derhalve goed past in dit forum.
Mijn advies aan ouder aan zet is om duidelijker aan te geven over welke doelgroep men spreekt
nog meer advies
…….en nog meer advies: Wees concreet, hang geen vage abstracte verhalen op.
Bovendien wil ik jullie vragen hoofdletters te gebruiken aan het begin van een zin.
niet op in gaan
Ik wens niet in discussie te gaan met mensen die het verschil niet kennen tussen een docent en een maatschappelijk/jongeren werker.
hear hear
ik onderschrijf de vraag wat deze persoon hier te zoeken heeft. is dit nu zo’n trol (retorische ?)
Discussie gesloten?
Bij deze stel ik dan voor om erger te voorkomen en bij deze de discussie te sluiten.
Historia vitae magistra