commentaar op Onderwijscoöperatie

Het is natuurlijk fantastisch dat de machtigste speler op het onderwijsveld, een speler die 40 jaar geleden nog niet bestond maar nu het hoogste woord voert en elke regeringscoalitie om zijn vinger weet te winden, nl. de verzameling van raden waarin de schoolbesturen eendrachtig kunnen samenzweren om de macht te houden en de politici voor hun karretje te spannen, zich mogelijk eindelijk in een conflict met een ander nieuwkomer, de Onderwijscoöperatie, over goed onderwijs zal moeten begeven. Maar daarbij wordt nog steeds een belangengroep buiten het speelveld gehouden, namelijk de ouders. Eigenlijk zouden er maar 3 spelers mogen zijn:
1: De overheid die waakt over de belangen van de gemeenschap en de vrijheid van het individu en die dat o.a. nastreeft door voor iedereen passend onderwijs mogelijk te maken en daarvoor gemeenschapsgeld ter beschikking stelt,
2: de leraren t/m de rectores die het werk moeten uitvoeren en
3: de ouders die voor de belangen van hun kinderen moeten kunnen opkomen.
Een trias Politica waarin de besturenraden niet thuis horen maar de ouders wel. Er moet dus nog een ouderorganisatie naast de onderwijscoöperatie komen en de besturenraden moeten verdwijnen.
BON moet natuurlijk haar kans grijpen en meedoen met de Onderwijs-coöperatie. Alleen jammer dat daardoor weer het beeld versterkt wordt dat BON een organisatie van leraren is
Seger Weehuizen