Als we echt iets willen doen aan de problemen in het onderwijs moeten alle sectoren in handen van de minister komen, en niet over drie bewindslieden verdeeld zijn. Plasterk moet dus het voortgezet, beroeps- en basisonderwijs erbij krijgen. Cultuur, emancipatie en media moet hij overlaten aan staatssecretarissen.
De gezamenlijke studenten- en scholierenorganisaties, verenigd in het Landelijk Aktiekomitee Scholieren (middelbare scholen), de Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs (mbo), de Landelijke Studentenvakbond en het Interstedelijk Studenten Overleg (hoger onderwijs) betogen dit in een manifest dat ze vandaag aanbieden aan de bewindslieden van Onderwijs. Volgens de onderwijsconsumenten is de verkokering een cruciale barrière voor oplossing van de grote problemen in het onderwijs.
‘Wat je nu ziet is dat de sectoren en ook de verschillende ambtenaren naar elkaar wijzen voor de oplossing van de problemen in plaats van hun verantwoordelijkheid te nemen’, zegt Bastiaan Verweij, voorzitter van het ISO. ‘Neem de basisvaardigheden: hbo en wo kunnen nu zeggen dat de middelbare scholen steken laten vallen, en dan zegt het voortgezet onderwijs dat ze niet aan meer rekenen en taal toekomen omdat ze de maatschappelijke stage erbij krijgen. Dat schiet niet op.’
Volgens Verweij weten ook Plasterk, Dijksma en Van Bijsterveldt niet altijd van elkaar wat ze zeggen, en werkt dat het aanpakken van de problemen niet in de hand. Het gaat erom dat één bestuurder de verantwoordelijkheid neemt om de gezamenlijke onderwijskwesties op te lossen.
Bovendien moet er een adviesorgaan vergelijkbaar met de SER komen voor het onderwijs, zodat de spelers bij elkaar over de schutting gaan kijken in plaats van alleen hun eigen belangen na te jagen.
(VK)
Niet onderbouwd
Hoewel ik grote sympathie heb voor de scholierenvakbonden en Siewert, vind ik dat ze hier de plank erg misslaan. Op geen enkele manier onderbouwen ze met concrete voorbeelden waarom de taakverdeling tussen minister en staatssecretarissen leidt tot slecht onderwijs.
In hun pleidooi mis ik vooral het weer voorop stellen van meetbare onderwijsdoelstellingen en diploma’s die over het gehele land evenveel waarde hebben. Daarnaast een betere positie van docenten en een navenante salariëring.
menukaart uitbreiden
Wat ik mis is het streven naar pluriformiteit. De een leert het beste als hij in een groepje werkt; een tweede heeft graag een bevlogen leraar en een derde wil het liefst zelfstandig een boek doorwerken. Sommige scholieren steken het meest op van competentiegericht leren, anderen vinden dat ze pas iets opsteken als de leerstof geordend in een klas door een leraar gegeven wordt. Sommigen willen de wiskunde abstract hebben; anderen willen wiskunde graag leren als bijprodukt van het oefenen in problemen oplossen. De grote ketel waaruit de smakeloze pap van de basivorming kwam is nu weggegooid maar de menukaart is nog zeer beperkt. Daar wordt niets over gezegd.
Seger Weehuizen
Zo kon het gebeuren dat….
…onder niet PvdA-ministers het gelijkheidsbeginsel en de afbraak van het onderwijs toch kon worden doorgevoerd, omdat een PvdA-staatssecretaris dat in zijn portefeuille had.
Kan Plasterk wel roepen ‘het waren niet alleen PvdA-ministers’, neen, dat weten we wel, maar dan was het toch wel een PvdA-staatssecretaris, die het betreffende onderwerp in zijn portefeuille had.
Hmm
Wat tot nu toe duidelijk wordt van deze bewindslieden is dat ze alledrie nog niet zo veel lijken te willen verbeteren en aanpakken in het onderwijs. Misschien speelt niet kunnen ook een rol (regeeraccoord, macht van besturenorganisaties kunnen ze niet aan, niet duidelijk zien wat er aan de hand is)
Het voor te stellen als een organisatie-technisch probleem tussen de bewindslieden is afleiden van de kern van de zaak. Als die excellenties echt zouden willen, dan zou dit pas een rol kunnen spelen.
Ik doe maar nog niet mee met deze actie van studenten en scholieren.
Een dead-lock
De bewindslieden zitten in een dead-lock; ze kunnen geen kant uit door de macht van raden en besturen en ze hebben geen idee aan welke knoppen ze moeten draaien. Op onderwijsgebied is hun geloofwaardigheid verwaarloosbaar na alle mislukte vernieuwlingen.
Plasterk verschuilt zich (slim?) achter de staatssecretaressen en het trio heeft geen idee hoe ze de keer ten goede teweeg moeten brengen.
Ze wachten tot de bom barst of totdat de rapen gaar zijn. En als je geschoren wordt moet je stil blijven zitten.