heeft een voortreffelijk artikel inde NRC geschreven over de stand van zaken in het basisonderwijs.
Daarvoor wil ik mijn dank en diepe respect uitspreken. Hopelijk verschijnt dit artikel ook op BON-site.
Lezen Leo!
[moderator: zie hier op de BON site]
Reacties zijn gesloten.
Uitstekend stuk!
Bevat voor ons weinig nieuws, maar het is goed dat het weer eens wordt gezegd, in een goed gelezen krant, en in bijzonder heldere bewoordingen. Hulde aan de schrijfster!
Kanttekening bij Meijs
Meijs houdt daar inderdaad een mooi verhaal. Ze geeft ook negen verbeterpunten aan. Met punt 7 t/m 9 ben ik het niet (helemaal) eens.
7: Schooldirecties zouden een ‘visie’ moeten hebben? Liever niet! Ik heb al teveel visionairen mogen meemaken. Laat ze zich maar tot de televisie beperken en intussen het gewone lesgeven in taal en rekenen zoveel mogelijk bevorderen.
8: Meer geld? Wat mij betreft alleen voor de aanschaf van ouderwets-degelijke taal- en rekenboekjes.
9: Alle macht aan de directeur en zijn team? En hoe waarborgen we dan dat het niet ‘alle macht aan de directeur’ wordt?
Prima signaal naar buiten.
Persoonlijk denk ik dat oplossing 8 (meer geld) gebruikt zou moeten worden om WSNS terug te draaien, nu het nog kan. Dat betekent; werkbare klassen=meer werkplezier=meer en beter gemotiveerde onderwijzers=meer fulltimers=meer mannen=beter instroom niveau VO.
Alleen het niveau van juffen opschroeven is zinloos. De frictie zit in de werksituatie op de werkvloer. Gedragsproblemen, taalachterstanden en rugzakjes. Geld dus, maar dat is zelfs op dit forum al ’n brug te ver.
Dapper zijn, Jeannet……!
Niet zeggen ‘…we hoeven niet terug naar de gelukkige klas van Theo Thijssen, want de samenleving is veranderd en stelt andere eisen…….’
Als het al waar is.
Had maar gezegd ‘…..We moeten weer terug naar de gelukkige klas van Theo Thijssen…., want onderwijs behoort leerlingen te vormen en algemene ontwikkeling bij te brengen, en dat staat los van een bepaalde tijd of mode! ‘
Dan maakte je een statement.
Valse tegentelling
Eerlijk gezegd denk ik dat het uitspreken vóór of tegen “terug naar” (wat dan ook) een beetje onzin is. Terug naar is simpelweg altijd onmogelijk. Je kunt, anders dan ik films, niet terug naar de toekomst.
Gebruik je die termen wel, dan wordt het raden wat iemand er mee bedoelt. Ik ga op een andere manier met mijn studenten om dan Thijssen dat deed (met zn leerlingen). Niet alleen omdat mijn studenten ouder zijn dan zijn leerlingen, maar ook omdat de omgangsvormen anders zijn, omdat ik anders ben.
Dus: de discussie terug naar iets….. levert ellende op. Mensen willen dat misbruiken en die gelegenheid oet je niet geven.
Wees exact in wat je wel wilt, dat is veel duidelijker. Zeg (bv) dat je klassikaal onderwijs wilt. Dan ben je duidelijker dan terug naar Theo of wat dan ook en heb je geen last van misvattingen (al dan niet expres)
Aanvullend
op deze terechte opmerking van 1945,
valt het me op dat in (onderwijs)discussies vaak mensen gekwalificeerd en gedsikwalificeerd worden aan de hand van de vage emotionele belevingen en associaties die bij een “cultuur” lijken te horen. Wie wil er niet “modern”of “vernieuwend”of “jong”of “flexibel”of “bij de tijd” zijn?Met dit soort woorden (of het negatief geassocieerde tegendeel ervan) kun je blijkbaar een sfeer of een klimaat oproepen om iemand/iets in een positief of negatief daglicht te zetten, zonder er inhoudelijk en argumentatief op in te gaan. Imagobuilding en jezelf presenteren (bijvoorbeeld als politicus of voorzitter van een VO-raad) werkt en manipuleert volop met dit soort “informatie” , die geleerd is uit de reclamewereld en haar verleidingstechnieken. Kijk bijvoorbeeld hoe “dynamisch”en “voortvarend” mevr. Verdonk zichzelf neerzet, ook als ze over onderwijs spreekt. Hierop reageren – ik gebruikte het woord “onderbuikgevoelens” in een andere draad- roept een hele vreemde discussie op: Er zijn blijkbaar mensen die het beeld wat er associatief ontstaat kunnen waarderen en die zich er niet in herkennen. Inhoud is dan niet echt aan de orde (de inhoud van onderwijsdenken van Verdonk kennen we nauwelijks) maar een onderscheid tussen wie dit imago wel en niet aanspreekt, leidt al tot een indeling in kampen.
Zeer terecht, 1945, dat het om de inhoud moet gaan. Maar die inhoud is niet altijd duidelijk en niet los verkrijgbaar van de verpakking. De verpakking is vaak ook bedoeld om wat er echt in het doosje zit te verbergen of er een positieve, uitnodigende indruk van te geven.
Je bent een echte beta, 45…….
…….een beetje theater is je vreemd:)
Burgerlijk ongehoorzaam
Toch rijst bij mij steeds weer de vraag: Waarom zijn basisschoolleerkrachten niet gewoon veel vaker burgerlijk ongehoorzaam. Weg met die series over consumenten, internet, discriminatie, en -het nieuwste- techniek. Waarom DOEN ze dat allemaal zo braaf. Basisscholen zijn meestal overzichtelijk van grootte. Je kunt toch als team met elkaar besluiten wat je hoofdzaken zijn en hoeveel tijd je aan al die nevenzaken wilt investeren. En: ook het laatste half jaar van groep 8 is écht bruikbaar om iets te leren hoor!
Omdat men het WIL
Je vraag is generaliserend, mijn antwoord ook. Dat kan niet anders. Dus op voorhand: gelieve bij alle generalistische opmerkingen te bedenken dat er ook leerkrachten en scholen zijn die het anders doen dan het beeld dat ik schets.
Ik denk dat men dat ook daadwerkelijk wil. Ik denk dat men al die projecten allemaal ook erg belangrijk vindt. Op zich is dat niet eens zo vreemd: de Nederlandse volksvertegenwoordiging vond dat tot voor kort ook altijd. Anders waren al die taken niet over de muur gedonderd.
Ook passen dergelijke thema’s bij thematisch onderwijs. Hiermee bedoel ik onderwijs dat niet georiënteerd is op vak (of leerling), maar geordend rond thema’s (herfst, energie, feest, verzin maar raak). De vakken leer je dan geïntegreerd bij de thema’s is de gedachte. Dus… door die thema’s en projecten te doen leer je ook taal en rekenen, toch? Kortom: het past voortreffelijk bij de huidige adaptieve / sociaal constructivistische onderwijsfilosofie
Waar men wel moeite mee heeft is WSNS. Dat is een ander type extra taak dan de voorbeelden die jij noemt. WSNS zorgt ook voor grote problemen in de klas en dat is bij internet of discriminatie enzo niet of veel minder het geval. Er is geen theme WSNS. WSNS is echt.
Overigens zijn er hier op het forum ook geluiden geweest avn PO leerkrachten die juist die moeilijke kinderen als hun levenswerk zagen. Die kinderen hebben hun hulp meer nodig dan de slimmere, was de gedachte.
Op een deel van de basisscholen heerst een cultuur waarbij pedagogisch handelen belangrijker is dan leren rekenen. Bij dat opvoeden komen anti-discriminatie etc wel degelijk aan de orde. Men ervaart dergelijke projecten dan ook helemaal niet als “extra” wat je zou kunnen doen als je uitgerekend en getaald bent. Men ziet het als even belangrijk, als de kern van et onderwijs, want nodig om een kind in deze huidige maatschappij op te voeden.
En dat halve jaar in groep 8, daar heb ik eerder een verhitte discussie over gevoerd. Ik vind het plichtsverzuim als basisscholen dat laatste jaar niet efficiënt besteden, maar daar was niet iedereen het over eens. Er zijn forumleden die een half jaar lauwloenen als een verkregen recht ervaren.
Detail, maar toch
Even ingaan op het stukje van ’45 over dat men het wil. Natuurlijk ben je (overal) in het onderwijs aan het opvoeden, daar ben ik mij zeer goed bewust van. Het maakt echter wel uit of ik een geïntegreerd project over discriminatie/fascisme of weet ik wat aanbied, en daar veel tijd aan besteed, of dat ik alert ben op hoe kinderen met elkaar omgaan en serieus reageer op mogelijke vormen van discriminatie etc. Opvoeden doe je tijdens het samen leven, in je gezin en ook in de klas.
Iets willen, iets denken.
Ik denk dat het laatste deel van groep 8 nuttiger ingevuld kan worden.
Ik wil dat het laatste deel van groep 8 nuttiger ingevuld wordt.
Ik denk dat dat kan.
Ik wil het.
Ik ondervind, dat denken en willen niet genoeg is.
’t Moet ook kunnen.
’t Kan niet.
Willen is niet altijd kunnen.
Kijken is niet altijd zien.
geen burgerlijke ongehoorzaamheid maar geloofsafval
Als ik de geloofsbelijdenissen van de missionarissen-Groot-inquisiteurs van de congregaties van het Nieuwe Leren lees denk ik dat zij korte metten zullen maken met geloofsafvalligen. (Schoolbesturen schrijven altijd een mission statement)
Seger Weehuizen
Tuurlijk heb je gelijk, Hinke
Het kan…bewust onderwijskundige keuzes maken voor waar het in onderwijs in de eerste plaast om gaat. Ik kan alleen wat verklaringen geven waarom dat niet gebeurt:
– Het maken van deze keuzes veronderstelt docenten die duidelijk weten wat ze doen en waarom ze dat doen. Die groep (vaak oudere, degelijke) docenten sterft uit. Ze zijn bestreden, gecriminaliseerd door een waan van de dag denken, dat iets anders dan goed onderwijs tot norm maakte. De overheid proclameerde en stimuleerde dit proces met goedkope en niet onderbouwde ideologieen en gaf bakkenvol geld aan allerlei begeleiders om dit er door te drukken.
– De kwaliteit van opleidingen is zo laag, dat de essentie van onderwijs niet meer geleerd wordt. Niet voor niets is “docent” een vak dat veel studie vraagt en studenten van hoog niveau. Onderwijsinhoudelijk, maar ook een denkniveau waardoor docenten in staat zijn om structureel en didactisch te doordenken en vorm te geven aan wat onderwijs moet overbrengen.
– Noch maatschappelijk, nog binnen scholen is er nog een autoriteit die de “onderwijskundige norm” stelt. De samenleving heeft haar voortbestaan geprivatiseerd en bewaakt niet meer actief dat het daarvoor benodigde onderwijsniveau wordt waargemaakt. Iets anders dan “goed onderwijs” wordt officieel gepromoot.
Is het een wonder dat velen “het noorden kwijt zijn” en als enige referentiekader hebben dat wat geapprecieerd wordt, leuk overkomt, ook wel goed zal zijn? Is het een wonder dat dit overal in het onderwijs te merken is en gevolgen (niveauval) heeft? Waarom ze niet anders kiezen en beter hun verantwoordelijkheid nemen? Met wat? Daar heb je een duidelijke norm, deskundigheid en ruimte om “je verantwoordelijkheid” te doen voor nodig. Dat is allemaal verloren gegaan in het Nederlandse onderwijs gedurende de afgelopen decennia. Ik zou bijna zeggen: “Je kunt het ze niet kwalijk nemen”.
docenten – burgerlijk & ongehoorzaam
gaat niet goed samen ; proefondervindelijk. Ja, ze zijn vaak braaf, kon minder, maar hoe vind je het evenwicht ?
Ik herinner me van de tijd dat onze kinderen in de lagere school zaten :
[1]
dat er zoveel alternatiefs op de leerkrachten af komt,
[2]
dat ze die zaken meestal gewetensvol bekeken en dan moeizaam met elkaar tot een conclusie kwamen : doen of niet doen,
[3]
dat dat moeizame moeizaam verteerd wordt, veel aandacht kost, en wat eruit komt vaker dan niet weinig voorstelt,
[4]
dat leerkrachten voortdurend tussen die alternatieve dingen en de ouders stonden, die om uitleg vroegen (waarom wel, waarom niet, beide 50 percent),
[5]
dat kortdate leerkrachten gewoonlijk deden wat er kon, niet veel alternatiefs, wel veel les, klassikaal, en dat de ouders dat tenslotte heel best vonden.
De hedendaagse gekte heeft natuurlijk de lading alternatiefs bij de docenten (wel doen, niet doen, ktwijffel, kweetnie, nogffdenkuh) kilometerwijs verhoogd. Dat draagt niet bij aan een doorwrochte afweging per docentenkop ; het draagt af ; alleen al daarom dat de omvang, en dus de inhoud (brugklas-wiskunde !), van de mediane docentenkop niet is aangepast aan de ge-expandeerde alternatief-stroom (maar ff kort).
Ziedaar het ge-expandeerde probleem in zaken alternatiefs : zoveel meer te overwegen, assimileren, afhouden, per gelijkgebleven docentenkop. Het komt uit de samenleving, die overal meer aandraagt dan we kunnen verwerken.
Verwerken moet toch ; helaas ; maar hoe ?
Appelboom ! Ik ben voor een kleine basis-school, met een flinke tuin eromheen, bankje onder de appelboom ; helpt om over alles na te denken ;-))
maarten