Net lees ik op teletekst:
Kamer bepleit inzet oud-kraamhulpen
***************************************
Een Kamermeerderheid wil dat gestopte
kraamhulpen worden ingezet om het
tekort aan kraamhulp op te vangen.In
het spoeddebat van vanavond zullen
verscheidene fracties aandringen op een
wervingscampagne onder oud-kraamhulpen.
Aan welk ander tekort doet me dit toch denken?
Maar wacht, ik heb nog meer oplossingen voor de regering:
– Laten we aan de Nigerianen vragen of ze de olieprijs wat willen laten zakken;
– Laten we aan inbrekers vragen wat minder in te breken;
– Laten we oorlogsveteranen vragen om terug te komen in het leger.
Ze wíllen allemaal wel, maar hebben gewoon een zetje nodig met een campagne. En laten we vooral níet de burger om meer geld vragen voor de dingen die we belangrijk vinden.
Meer geld van de burger?
Eerlijk gezegd lijkt me dat nergens een oplossing voor. Vergelijk de komende voorbeelden met het onderwijs en je ziet vanzelf de oplossing verschijnen 😉
Thuiszorg is vervangen door een combinatie van alfahulp (zo goed al voor niks werkende mensen die alleen mogen schoonmaken), een verpleegster (voor de medicatie, maar dan ook wel alleen daarvoor) en een berg semi private organisaties en manadsjers die dit alles moeten aansturen
De ziekenfonds en particuliere ziektekostenverzekeringen zijn vervangen door basisverzekeringen en een ingewikkeld stelsel van tegemoetkomingen aan de laagstbetaalden, georganiseerd door de belastingdienst die het net aan kan en met als gevolg dat er nu enkele honderdduizenden mensen hun premie niet betalen, maar wel verzorgd worden en zelfs die subsidie binnenkrijgen. OMdat alles transparant en eerlijk te laten verlopen is een enorme berg aan manadjers opgebouwd die dbc systemen aanpassen en controleren en de overspannen chirurgen via de ziektewet in rap tempo lozen.
De postbode is nu een dynamische flexwerker geworden (een student dus) die op deze manier zijn schamele beurs kan aanvullen, maar helaas geen tijd overhoudt om te studeren zodat er manadjers nodig zijn om target cijfers te berekenen en te controleren en effcientiemetinger te doen (krijgt iedereen na vier jaar zijn diploma wel).
In plaats van duidelijkheid en goed onderwijs is een wijk als slotervaart vergeven van de welzijnswerkers en wordt diezelfde wijk als (verrassend) blijkt dat het allemaal alleen achteruit kachelt voorzien van vele miljoenen om geheel en al in de totale makeover (zouden er rechten moeten worden betaald aan John de Mol voor het gebruik van dit idee?) tevoorschijn te komen als de krachtwijk waar iedereen jaloers op is. Omdat de politiek verantwoordelijke niet helemaal weet hoe dat moet, stoppen we nog een paar honderd miljoen extra in haar knip zodat er wat gesmeerd kan worden om de stroeve samenwerking met puissant rijke woningbouw verenigingen te verbeteren.
Elke overeenkomst berust op louter toeval.
Om één of andere reden denk ik dat meer geld vragen niet de eerste oplossing zou zijn.
Meer geld
Meer geld vragen is ook niet de eerste oplossing, maar wel een belangrijke, noodzakelijke voorwaarde van de oplossing. Het aloude én-én verhaal. Ontevredenheid over de verdeling van geld is uiteindelijk denk ik de kern van het probleem waar het allemaal om begonnen is, en dus ook de kern van de oplossing.
Het moest goedkoper en transparanter, omdat we het niet vertrouwden en het geld er niet voor over hadden. Politie met te weinig mankracht en te veel targets, belastingdienst die er zomaar even wat extra taken bijkrijgt zonder dat ze er extra middelen bijkrijgen, en politici die er liever bureaucratie en managament tegenaangooien, of laten gooien, dan te faciliteren met middelen, want door uit te moeten leggen dat kwaliteitsdiensten toch echt meer geld kosten, moet je afwijken van je eigen politieke mantra (“minder overheid”) en dat betekent gezichtsverlies en angst voor zetel-/macht-/baanverlies.
Het is, maar dan met andere woorden, ook wel eens op het forum geopperd, al weer meer dan anderhalf jaar geleden: zijn de problemen in het onderwijs eigenlijk niet allemaal begonnen met bezuinigingen?
Zogenaamd meer kostenbesparing uit scholen halen door ze te laten fuseren: de drijfveer was het geld, en juist in een gesloten fusiebiotoop gedijen onderwijsvernieuwingen goed; die waren anders allang weggeconcurreerd; het verhaal van Seger’s bootjes.
Als de burger er ten diepste geen geld voor over heeft en politici niet met een lange termijn visie voor de burger uit willen lopen (in plaats van zich te verschansen in hun korte termijn bangigheid), dan kan er sowieso niets veranderen.
Ik zie het ook aan mijn eigen school: die is nog niet verziekt door management, maar toch hebben we nu, tijdens het “jachtseizoen”, te weinig geld om een ervaren eerstegraads bevoegde docent aardrijkskunde aan te trekken. Sinds wanneer is dat óók al een tekortvak? En als óns dat als nog relatief onverziekte school al niet lukt, dan lukt dat natuurlijk op veel meer plekken niet.
Zonder de wil van burgers, of het aanwakkeren daarvan door politici, om meer over te hebben voor kwaliteit van leven, weet je één ding zeker: dat die kwaliteit per saldo verder achteruit gaat.