Tegenwoordig is ouderbetrokkenheid in het onderwijs een veelbesproken onderwerp. Aangezien wij hier een project over doen, zijn wij op zoek naar standpunten ten aanzien van; het uitvoeren van huisbezoeken door mentoren in het voortgezet onderwijs. Graag zien wij reacties!
alsvast bedankt,
2 vierdejaars SPH- studenten aan de Haagse Hogeschool
Welkom
Beste ninalange,
Welkom op dit forum. Ik hoop dat jullie hier ook eens wat verder willen rondkijkenkijken naar alle wetenswaardigheden die de forumleden hier naar voren brengen. We denken dat je op deze plek informatie tegen zult komen die die je elders niet te ziet. Veel organisaties hebben belangen bij bijvoorbeeld bepaalde onderwijsvernieuwingen. BON is volledig onafhankelijk: mensen hebben geen belangen hier op het forum, anders dan het belang dat iedereen heeft bij goed onderwijs.
Maar om op je vraag terug te komen: mijn persoonlijke mening is dat we daar in het VO niet aan moeten beginnen. Als we terugkijken naar de laatste 20 jaar die achter ons ligt, dan is het onderwijs in Nederland steeds verder veranderd van een plek waar kinderen iets leren, naar een plek waar kinderen worden opgevoed. Het is mijn overtuiging dat hoe meer je die taak naar je toetrekt, hoe minder de ouders hier zelf aan zullen doen. Het onderwijs is er voor bedoeld dat kinderen iets leren, en de ouders hebben de morele plicht om zich daarvoor te interesseren en ouderavonden e.d. te bezoeken. Ga je als school weer naar de ouders toe, dan geef je een verkeerd signaal.
Maar ook puur rekentechnisch is het een onzinnig idee. Denk ook eens aan de enorme hoeveelheid tijd die daarvoor noodzakelijk is. Een docent die naar 30 ouders moet. Waar komt die tijd vandaan. inclusief reistijd, soms van buiten de stad? Hoe wordt die tijd gecompenseerd voor de leraar? Als dat gebeurt, hoe worden er dan extra leraren aangenomen om de weggevallen (leraars)lessen op te vullen? De scholen roepen moord en brand omdat ze de 1040 uren norm niet kunnen halen (ze hebben er de docenten niet voor, zeggen ze), maar de enorme tijdsinvestering voor huisbezoeken zou wel kunnen? Reken maar even mee: in een klassikale les van een heel klokuur, is er per leerling 2 minuten aandacht (60/30=2). Ga je als leraar op huisbezoek, dan ben je daar tenminste een vol uur mee kwijt. En dat zijn alleen de daadwerkelijke uren en eventuele, conservatief geschatte reistijd. Ik heb de organiseertijd (ouders bellen, afspraken maken, foute afspraken etc etc) niet eens meegerekend.
Voor één huisbezoek kan diezelfde leerling dus DERTIG klassikale lessen van die leraar krijgen. En omdat de school als het goped is nog steeds een LEERplaats is en geen opvoedplek, lijkt me de keuze volslagen helder.
Tenslotte: ik zou er als VO docent geen enkele trek in hebben, dat huisbezoek. Ik ben niet voor niets leraar geworden en geen sociaal/matschappelijk werker. Het invoeren van dergelijke taken zorgt ervoor dat de echte leraren, die mensen die kinderen echt iets willen leren, minder lol in hun beroep krijgen. Ook dat is lijkt me iets dat je op dit moment echt niet moet willen.
Kortom: laat de ouders naar school komen. Dat kan best voor dat ene kind (of de vijf wat dat betreft). Een leraar naar de ouders sturen voor 30 kinderen is werkelijk zot. De school is de school. De ouders zijn de ouders. Hoe meer je dat door elkaar gaat rommelen, hoe minder er van terecht komt.
the straw that broke the camels back
Ik heb nooit in het secundair onderwijs les gegeven en kijk ernaar met de ogen van een ouder. Ik wil dat de school zich concenteert op het primaire proces: het overbrengen van kennis en inzicht van/in de verschillende leervakken. Zo lang het daarmee nog zo slecht gesteld is moet een school er niet nog meer taken bijnemen. Ik geloof ook niet dat het rendement van huisbezoeken door mentoren voor dat primaire proces zo groot is dat het tegen de extra kosten opweegt. (Schoolbesturen denken dat vaak dat ze eindeloos kunnen doorgaan met het leggen van extra taken op de schouders van leraren maar met die policy houden ze uiteindelijk alleen maar hele rare leraren over)
Seger Weehuizen
Een reactie van iemand die
Een reactie van iemand die er zelf geen ervaring mee heeft: mensen die dit als mentor hebben gedaan vonden het erg zinvol, want het schept veel inzicht in de leefomstandigheden van de leerling. En het kan ook wederzijds begrip scheppen en voor goodwill zorgen: jij neemt als mentor toch maar mooi de moeite om iemand thuis op te zoeken.
Diezelfde collega’s zijn echter ook dolblij dat het op mijn school is afgeschaft: het was extreem tijdrovend en natuurlijk was de compensatie in taakuren bij lange na niet genoeg.
In hun optiek dus: hartstikke zinvol, maar momenteel beter niet, want de werkdruk voor leraren is zonder dit al veel te hoog.
In mijn optiek: ik kan hun positieve geluiden wel begrijpen, maar zie ook gevaren. Als leraren in avond- en weekenduren (want overdag zijn de ouders aan het werk) huisbezoekjes gaan afleggen versterkt dat het beeld dat leraar een 24-uur-per-dag functie is. Dat beeld bestaat toch al: tot het moment dat ik mijn telefoonnummer uit de schoolgids liet halen werd ik regelmatig ’s avonds laat gebeld over dingen als ‘de plek van een leerling in de klasseplattegrond’ of ‘de kosten van de excursie’. Dat heb ik afgekapt: ouders kunnen mij ’s avonds bellen voor noodgevallen (leerling in ziekenhuis), verder niet. Als leraar een 24-uurs-functie was, werd het wel beter betaald.
En een ander gevaar: het versterkt, ook als je het binnen kantooruren doet, het beeld van leraar als maatschappelijk werker die liefst ook de hele opvoeding dient over te nemen.
Ik ben er, om de werkdruk van de leraar binnen de perken te houden en de professionele status van het beroep te beschermen, erg voor dat leraren hun werk doen op normale werktijden, op de werkplek. Ook al geloof ik direct dat het zinvol kan zijn om de thuissituatie van je leerlingen eens met eigen ogen te zien.
Kan, maar moet niet worden opgelegd
Zelf woon ik midden tussen mijn leerlingen en dat betekent dat ik er af en toe ook wel eens uitgenodigd word. Zowel bij mentor leerlingen als niet mentor leerlingen. Daar ga ik geregeld op in, 1e het is vaak voor een maaltijd en die sla ik nooit af. 2e het zijn mijn buren/buurtgenoten. Soms gaat het over school, vaak niet. Ik heb doordat ik nu bijna 6 jaar tussen mijn leerlingen woon (was vroeger, toen onderwijs nog onderwijs was) heel gewoon en toen kwam de leraar ook bij de leerlingen thuis/langs en bij de ouders in de zaak. Dat was navenant aan het feit dat je dicht bij je werk woonde. Nu wil iedereen zo ver mogelijk weg wonen, heerlijk dat file-rijden, maar daardoor is wel de ellende ontstaan die we nu hebben, nl sleutel kinderen, ouders die niet meer thuis zijn omdat ze allebei fulltime willen werken en niet meer zien/horen wat hun kind doet of op school heeft meegemaakt. Op school willen de leraren ook zo snel mogelijk na hun lessen naar huis, de file voor zijn.
Het thuiskomen bij leerlingen vind ik geen slechte zaak, maar is een persoonlijke afweging, dus hieruit kan de goede lezer al destilleren dat ik het een foute zaak vind wanneer de leiding dit gaat verplichten. Vermelden van adres en telefoonnummers in de schoolgids en op de website is in strijd met de wet op de bescherming van de privacy gegevens en mag dus al helemaal niet. Gebruik het moderne hulpmiddel de mail, iedere school gebruikt het en dat is bij ons ook het eerste communicatie middel tussen docent/mentor en ouders/leerlingen. Dan kan de docent eventueel van school af bellen als dit noodzakelijk mocht zijn.
Wijs nooit naar een ander, er wijzen altijd 3 vingers terug.
geen slechte zaak
Voor mij geldt ook dat huisbezoeken kunnen, maar niet moeten worden opgelegd.
Evenals NS ga ik op huisbezoek in geval ik dat nodig acht. Ik voel mij geen maatschappelijk werkster o.i.d en wek zeer zeker niet die indruk bij de ouders. Het komt ook voor dat ik word uitgenodigd. (religieus feest, ll jarig, trouwerij broer/zus). Ook komt het voor dat ik de lln en/of ouders buiten de school tegenkom: bijvoorbeeld in het winkelcentrum of bij festiviteiten.
Ik merk dat het informele contact, huisbezoek, zonder meer bevorderlijk werkt in mijn omgang met de ouders en bij de band met de lln waar ik dan mentrix van ben. Misschien komt het daardoor dat van de 20 lln er gemiddeld 17 à 18 ouders op de ouderavond verschijnen. Ik krijg doorgaans keurig bericht van ouders die verhinderd zijn. Te bedenken dat ik op een school werk waar het óvergrote deel van de lln. van niet-Hollandse afkomst is.
Moordende leerling uit Erfurt
De moordende leerling die in april 2002 16 leraren in het Duitse Erfurt doodschoot en daarna de hand aan zichzelf legde, deed dit uit wraak.
De Gymnasiast was gezakt en van school gestuurd, zijn ouders waren echter in de veronderstelling dat hij nog gewoon op school zat.
Enig contact van de school naar de ouders had misschien dit drama kunnen voorkomen, nu liep de leerling alleen met al zijn frustraties met de verschrikkelijk actie als gevolg.
Uiteraard hoef je niet al de ouders te bezoeken, maar als je twijfelt, lijkt het mij wel verstandig om eens een bezoekje te brengen aan de ouders of minimaal even contact op te nemen.
Persoonlijk contact is erg belangrijk, helaas ontbreekt het daar nog wel eens aan, aan het volgen van ellenlange vergaderingen en het invullen van diverse leerllingen- en cijferlijsten wordt een grotere prioriteit gesteld.
Dus het is niet zo’n gek idee van deze 2 studenten………..
Joao
preventie en rendement
Structurele maatregelen, zoals op bezoek gaan bij de ouders van alle leerlingen, kunnen heel duur zijn. Misschien red je meer mensenlevens als je voor dat geld vaker controle houdt op de maximum snelheid. Misschien red je meer mensen door dat geld uit te geven aan kankeronderzoek of peridiek bevolkingsonderzoek. Of maatregelen lonend zijn om een sterftecijfer te drukken kan alleen maar vastgesteld worden door te kijken wat het kost om andere doodsoorzaken te bestrijden.
Seger Weehuizen
Anders
Natuurlijk moet iemand van de school naar de ouders toe als een leerling spijbelt (of beter: de ouders moeten op school ontboden worden). Dit lijkt mij overigens een taak van de schoolleiding en niet van de leraren (waar heb je anders een schoolleiding voor?).
Dit is iets heel anders dan standaard alle ouders bezoeken.
schoolleiding
‘Waar heb je anders een schoolleiding voor?’ Wel, Mark79, dat begin ik me steeds meer af te vragen. Je kunt er donder op zeggen dat dit op veel scholen wél tot het takenpakket van de leraar hoort. Want de S C H O O L L E I D I N G is er voor de L A N G E T E R M I J N V I S I E. Die gaat haar handen niet vuilmaken aan dit soort platvloerse zaken.
Of wat daarvoor
door moet gaan. Als ik die stukken onder ogen krijg, zit er vaak zoveel overeenkomst in de gebakken lucht dat je haast zou vermoeden dat men dergelijke documentjes binnen de VO-raad op de mail zet voor de inner circle.
Officieel
Officieel dient er na 3 dagen ongeoorloofd verzuim (relatief verzuim) bij de leerplichtambtenaar een melding binnen te komen.
www.voortijdigschoolverlaten.nl/docs/ZunietsHmD_Verzuimprotocol_informatiekaart.pdf
Huisbezoek nee, contact met ouders ja
Vooropgesteld dat ik in het MBO werk. Leerlingen zijn minimaal 16 jaar, maar veel al meerderjarig. Huisbezoeken kosten me echt veel te veel tijd, zijn niet altijd nodig en ik voel het een beetje als een inbreuk op de privay.
Wat ik wel vaak doe, met gunstig effect, is telefonisch (of per mail of per brief) contact zoeken met de ouders. In veel gevallen kun je met hen een ‘bondje’ vormen. Dat was voor mij een ontdekking, want ik had er, voordat ik aan dit werk begon, weinig van verwacht. Helaas zijn er ook ouders die je voor de gek houden. Als je belt zeggen dat ze hun zoon aanspreken, maar tegen de zoon in kwestie zeggen dat dat zeurmens van school weer gebeld heeft, althans zo presenteert zoonlief het aan de klasgenoten.
Ik heb echter in het algemeen goede ervaringen en het is prettig om ook van die kant steun te krijgen. Als er echt iets ernstigs te bespreken valt vraag ik de ouders op school, zo veel mogelijk binnen werktijd (eind van de middag is dan soms gunstig).
Ik zoek trouwens zeker ook als de leerling meerderjarig is contact met de ouders. Dat vinden ze overigens niet leuk, maar het werkt wel (vaak) Jongeren krijgen steeds jonger formele bevoegdheden (meerderjarigheid, stemrecht), maar blijven steeds langer kind. Dit zijn twee zeer tegenstrijdige ontwikkelingen.
huisbezoek
In het MBO, waar ik werkzaam ben,
is veel geld vrijgekomen voor de “Aanval op de Uitval”. Wij nemen bij schoolverzuim uiteraard altijd contact op met ouders en nodigen hen op school uit. Maar ook de leerplichtambtenaar wordt ingelicht, die – onze ervaring is zeer positief – aktie onderneemt. Bovendien heeft de gemeente Amsterdam via Bureau Jeugdzorg een Onderwijshulpverlener gestationeerd, die met ons samenwerkt en indien nodig en op ons verzoek de leerlingen thuis bezoekt. Dit is in ieder geval geen taak voor docenten!
Geld, geld, geld
Hallo Kafka,
Waar wordt dat ‘vrijgekomen geld’ aan besteed? Mijn ervaring is dat ik veel extra doe om uitval te bestrijden, maar ik (of iemand anders) krijgt hiervoor echt geen extra geld. Dat krijgen onze CvB’s als wij hiervoor hard genoeg gewerkt hebben. Of zie ik het verkeerd?