Het is weer tijd om de schoolexamens te herkansen. De kandidaten herkansen zoveel als ze kunnen, meestal vier herkansingen in het examenjaar met garantie dat het hoogste cijfer telt. De situatie op mijn VO school is ernstig: met een beetje pech heb je 20 herkansingen na te kijken op een klas van 28 kandidaten. Gun ik hen soms geen hoger eindresultaat (lees: meer kans, straks het papiertje te kunnen behalen)? Ja dat wel, maar zoals nu met herkansen wordt omgegaan betekent een zinloze verhoging van de werkdruk want de kandidaten maken zich schuldig aan kansschieten. Ze maken gebruik van het systeem. Is er nog een VO school waar niet zo wild herkanst wordt? Ik zou er graag gaan werken?
Reacties zijn gesloten.
serieus genomen?
En dan moet ik er nog bij kwijt dat bij mijn laatste ronde herkansingen een leerling me enkele dagen later vertelde dat hij het betoog niet in het net had kunnen schrijven: geen tijd meer voor. Hij bood wel aan – en kon niet begrijpen dat ik dit niet toestond- het betoog alsnog in het net te schrijven… Hoe serieus nemen sommige kandidaten het examen nog? Dan heb ik het nog niet gehad over kandidaten die zich wel opgeven voor een herkansing maar verzuimen de herkansing voor te bereiden of -extreem, maar het gebeurt- in zijn geheel niet komen opdagen voor het herkansen.
nvt
nvt
Creativiteit…
In ‘Tweede Fase, Scharnier tussen basisvorming en hoger onderwijs’ van de inmiddels opgeheven Stuurgroep Profiel Tweede Fase Voortgezet Onderwijs, is ergens te lezen dat
… de school een aantrekkelijk studiehuis kan worden, waarin leerlingen en docenten worden uitgedaagd hun vaardigheden uit te breiden en gezamenlijk een gevarieerd, creatief (en daardoor meer effectief) leerproces aan te gaan …
Leerlingen vullen dit op hun manier creatief in!
nvt
nvt
Bestond het PT Frans
uit het houden van een betoog? Ik neem aan dat het om VWO-klassen gaat?
Aardig onderzoeksgebied
Voor onderwijskundigen.
Kunnen ze niet eens uitzoeken in hoeverre de populaties leerlingen verschillen die uiteindelijk slagen. In een systeem met slechts één kans in vergelijking met een systeem waarbij 3 of 4 kansen mogelijk zijn.
Slagen dezelfde leerlingen? Hoeveel tijd (docententijd en leerlingentijd) wordt er aan al die extra herkansingen besteed?
Het zu zo maar tot evrrassende conclusies kunnen leiden.
Herkansen
Maximaal vier herkansingen (= niet inhalen) per jaar, per vak één herkansing (dus geen vier geschiedenistentamens).
Een tentamen dat in de herkansingsperiode ingehaald wordt, kan niet ook nog eens herkanst worden.
Voor herkansingen gelden zgn “vakspecifieke voorwaarden”, bijvoorbeeld voldaan hebben aan huiswerkopdrachten (in mijn geval), 80% aanwezigheid (bij CKV) etc etc.
En dan nog heb ik het “retedruk”.
Herkansen is onzin
…maar in de cultuur van toegeeflijkheid en vals begrip die de overhand heeft gekregen is het een logische consequentie.
Zoals hier al een paar keer is betoogd, is het afschaffen van al die herkansingen een maatregel die de docenten veel werk en ergernis zal besparen. Nu nog de herinvoering van het blijven zitten. Gewoon blijven zitten is een prima vorm van herkansing.
Is dit een recente
ontwikkeling? Volgens mij is dit in de eerste jaren dat er schoolexamens waren, niet aan de orde geweest. Of klopt dit niet? Wie weet wanneer dat herkansen is geïntroduceerd?
Herkansen is onzin?
Er zijn leerlingen die door lesuitval (ziekte, overbelasting, geen docent) het met heel veel minder lestijd hebben moeten doen in het vierde en vijfde leerjaar. Zodoende moet er een inhaalslag worden gemaakt in het examenjaar. Docenten jassen er examenstof doorheen, SE’s volgen snel achter elkaar, vaak op momenten dat de stof nog niet eens heeft kunnen beklijven. De gemiddelde cijfers in een N&T klas na twee SE’s: natuurkunde 3,3, wiskunde 3,6, scheikunde 3,4. En dat zou dan de schuld zijn van leerlingen? Die zouden het wel gemakkelijk opvatten, dit zou komen door een cultuur van toegeeflijkheid en vals begrip?
Het afschaffen van herkansingen zal docenten inderdaad veel werk en ergernis besparen. We slachtofferen voortaan dus gewoon leerlingen, omdat docenten geen zin hebben al dat herkansen.
Het gaat om het vinden van
Het gaat om het vinden van een goed evenwicht en fairness. Een leerling die eindeloos probeert te herkansen alsof hij aan een gokautomaat zit is het ene uiterste. Een manier om dat in te perken is al genoemd. het andere uiterste is zo nodig later afleggen wegens ziekte en ueberhaupt geen herkansing Maar dat je een examen niet haalt omdat je meer dan een jaar daarvoor een heel slecht schoolexamen hebt afgelegd is ook unfair. Alleen maar een herkansing in de periode waarin het eindexamen wordt afgelegd lijkt mij het fairst.
@Skotch
Een gemiddelde van een 3 op een schoolexamen is inderdaad treurig. Maar als dit is wat het werk waard is, dan moet dat maar. Wat stelt u voor: dat we deze leerlingen een diploma geven ondanks het feit dat ze de stof niet snappen?
Overigens is de school waar u het over heeft nog niet helemaal verloren lijkt het: de docenten van de eindexamenklassen tonen ruggegraat door gemiddeld een 3 te geven. Op een heleboel scholen zou het management hen sterk onder druk zetten om gemiddeld een 8 te geven als compensatie voor de gemiddelde 3 op het centraal eindexamen die eraan zit te komen.
Lesuitval is overigens de schuld van het management, dat moet er maar harder aan trekken om vervangers te vinden. In mijn ogen doet het management van scholen daar meestal niet genoeg aan. Bij mijn oude (wiskunde-) opleiding liepen scholen bijvoorbeeld niet de deur plat om wiskundestudenten als tijdelijke vervanger te contracteren (niet ideaal, maar beter dan niets zou je zeggen).
En hoe zat het,
ook al weer met dat zelfstandig werken?
Is aantoonbaar niet mogelijk op deze leeftijd
Ik verwijs naar de rubriek “onderzoek” voor Jeroninoom’s vraag over zelfstandig werken. Zelfstandig werken, veel werkstukken moeten maken, -te- weinig lesuren in de tabel om voor te bereiden op het einddiploma, allemaal struikelblokken op het onderwijspad van onze leerlingen, allemaal echter ook struikelblokken voor onderwijsgevenden en ALLEMAAL opgeworpen door management en Zoetermeer. Moeten leraren dan verzet bieden tegen deze omstandigheden? JA! Maar staat u als buitenstaander even stil bij intimidatie die wij het hoofd moeten bieden? Een leraar die de problemen in zijn werk benoemt krijgt de retorische vraag of hij niet iets anders moet gaan doen toegeslingerd. Nou, toevallig vind ik lesgeven aan jonge mensen interessant en boeiend werk. Laten ouders en leraren zich verenigen tegen de zgn. beleidsmakers en deskundigen. Wij hebben een gezamelijke ‘vijand’ en moeten niet elkaar bevechten.
helemaal
mee eens, maar hoe krijg je dat in die koppen van de “managers met plaat voor het hoofd”.
lage cijfers
Als de cijfers zo laag zijn als genoemd, snap ik niet wat de zin is van een herkansing. Een herkansing doe je omdat je meer waard denkt te zijn dan het eerste cijfer. Als een herkansing in dit geval zou helpen, betekent het dat de leerlingen daarvoor nog niets hebben gedaan. Een herkansing is niet bedoeld voor luie leerlingen.
Gemiddeld een 3,5 na 2 SE-cijfers wijst op iets anders. Te soepele toelating? Een meer dan belabberde sfeer in de klas? Alleen maar slechte docenten? Hoe zat het vorige jaren? Luie leerlingen? Klopt het gemiddelde wel? Ik heb ook wel eens ouders gehad die het over het gemiddelde van de klas hadden van 3,5. Had alleen de eigen zoon zo’n laag cijfer. Nog een paar keer een 5 en de rest voldoende tot zeer goed.
Cijfers en hun betekenis
Cijfers reflecteren wat een leerling op een zeker moment kan. Als dat weinig is, het zij zo. Als u vindt dat daar een schuldige voor moet worden aangewezen (ik vind dat niet, omdat de zaken vaak niet zo heel eenvoudig liggen), het zij zo.
Aan de geleverde prestaties van de leerlingen verandert dat echter niets.
Mijn ervaring met herkansingen is dat het cijfer er gemiddeld 0,5 punt op vooruit gaat. Buitengewoon interessant voor iemand met een 3,4 dus. Ik ben zo vrij dit een onvoorstelbaar inefficiënte gang van zaken te vinden.
Maar ongetwijfeld zullen veel betrokkenen wel willen weten hoe deze situatie heeft kunnen ontstaan. Wat is er dan verstandig? Een school zou er verstandig aan doen deze cijfers te evalueren vóór de overgangsvergaderingen van de voor-eindexamenklassen. Op dat moment kan voorkomen worden dat kansloze figuren worden bevorderd; de docenten kunnen hun conclusies trekken m.b.t. de lespraktijk voor volgend jaar en de schoolleiding kan nadenken over ondersteunende maatregelen voor die lespraktijk. Na de centrale examens kunnen eventueel gezakte leerlingen ook eens rustig nadenken over hoe het volgend jaar beter moet.
Mijn aanbeveling is dus: ieder doet wat hij kan, zonder de standaarden te compromitteren. Met het aanwijzen van schuldigen heeft dit alles niets te maken.
Wel met het gebruik van het door mij zeer gewaardeerde gezond verstand.
over cijfers en hun betekenis
Ik heb niet geprobeerd een schuldige aan te wijzen. Maar je moet dergelijke lage cijfers als school niet willen. Dus wel zoeken naar de oorzaken. Dat kan van alles zijn en is meestal een combinatie van van alles.
@wms dat dacht ik ook niet
Wij zijn het denk ik, geheel eens. Dat aanwijzen van schuldigen was het taalgebruik van Scotch, en niet van u.
slechte cijfers gerechtvaardigd
Natuurlijk hebben leerlingen slechte cijfers.
Gedurende één hele periode werken ze niet. Vlak voor de toets willen ze alles van die periode nog in hun hoofd stampen. Dat werkt natuurlijk niet.
Een eenvoudig rekensommetje leert: bij 2 wekelijkse lessen van 45 minuten, waarvoor per les toch 25 minuten huiswerktijd gerekend kan worden (=70 minuten) X 2 = 140 minuten per week.
Eén periode telt 7 tot 8 weken. De leerling wordt geacht in deze periode dus 7 x 140 minuten aan het vak besteed te hebben. Heeft hij dit niet gedaan, dan moet hij niet klagen dat hij 16 uur nodig heeft gehad om de toets voor te bereiden. Dat hij deze tijd niet heeft moge duidelijk zijn, immers hij heeft nog meer vakken te doen.
conclusie 1: onvoldoende gerechtvaardigd!!
conclusie 2: management dat docenten verplicht tot herkansen, moet nodig terug naar de werkvloer om te ervaren wat onderwijs geven precies inhoudt!
Precies daarom
mogen bij mij alleen dié leerlingen herkansen, die aan de eis “huiswerkopdrachten gemaakt” hebben voldaan.
(let wel, geen regulier maar volwassenenonderwijs). Enerzijds hoop ik dat op die manier een herkansing overbodig wordt, anderzijds heb ik natuurlijk regelmatig te maken met zwakke(re) leerlingen die ik het wel gun een fikse investering in studietijd beloond te zien worden met een recht op herkansing.
Wat mij als ouder opvalt
is dat de meeste docenten geen flauw benul hebben van de tijd die al het huiswerk dat ze opgeven, vergt en ook heel slecht op de hoogte zijn van het huiswerkgedrag van leerlingen. Leerlingen worden continu overladen met toetsen en opdrachten en krijgen geen tijd om dingen echt te laten bezinken of te herhalen, wat zeker voor grammatica bij de talen nodig is. En vast ook voor veel andere vakken. Ik vraag me wel eens af of het feit dat er nu bijspijkercursussen nodig zijn in het hoger onderwijs, er toe heeft bijgedragen dat de leerlingen zo worden overladen … !
Klaag eens bij de juiste autoriteiten
Wat mij telkens weer opvalt dat de docent over de hoeveelheid huiswerk enzovoorts wordt aangesproeken. Maar beste ouders kijk eens verder dan de agenda van uw kind lang is. De docent MOET een bepaalde hoeveelheid stof doornemen voordat het examen begint. Daarbij zijn ze gebonden aan het aantal lesuren dat hun door de school is gegeven.
Kijk dus eens waar die verplichtingen vandaan komen. Juist van overheid en de door haar ingestelde instantie die de curriculli voor de verschillende vakken vaststelt, alsmede als die zaken als vaardigheden zoals werkstukken enzovoorts.
Dan is er de overheid die minder geld ter beschikking dan vroeger en bepaald heeft dat er meer vakken gegeven moeten worden. Oh ja de echte vakken, talen, economie, scheikunde, wiskunde, natuurkunde en biologie omvatten minder stof, maar die vermindering is minder dan de vermeerdering voor de andere vakken.
Dus AUB stop eens met het katten op de docenten.
Hierover
ben ik al enige jaren in discussie met docenten en schoolleiding. Deze kant van het verhaal willen scholen gewoon niet zien of horen. Het is geen wonder dat de kring ouders bij BON niet echt duidelijk een geluid heeft. Je blijft roepen, maar waar krijg je gehoor?
ouder en docent
Als ouder is het mij nooit opgevallen dat de kinderen omkwamen in het werk. Er is steeds tijd geweest voor minstens 2 keer in de week sport, waar al snel meer dan 2 uur per keer in gaat zitten. In het weekend moest er alleen af en toe gewerkt worden voor school. Ook bij de klasgenoten waar ze mee omgingen is mij die geweldige werkdruk nooit opgevallen. Wel ging het af en toe fout. Te laat begonnen. Geen zin hebben. En dan is het die laatste avond stress. Soms had ik dan ook wel medelijden met ze. Moesten ze die dag wel erg veel in die te korte tijd doen. Wij hebben de kinderen nooit gestimuleerd om bijbaantjes te nemen. Behalve dan in de vakanties.
Als docent en mentor peil ik met enige regelmaat hoeveel huiswerk de leerlingen hebben. De ijverigen halen in de bovenbouw havo en vwo iets meer dan 10 uur per week. Gemiddeld zit je dichter bij de 6 uur per week. In de toetsweken (max 2 toetsen per dag, verder vrij) halen ze meer uren. Der meeste leerlingen blijken wel tijd te hebben om tot 30 uur per week te gamen en/of te chatten. Daarnaast kan een bijbaantje van ongeveer 10 uur per week ook nog.
Ik heb wat slechter zicht op andere schooltypes, maar voor havo en vwo durf ik rustig te stellen dat de werkdruk voor de leerlingen wel meevalt.
Ik durf rustig te stellen
dat voor vwo de werkdruk helemaal niet meevalt. Ik zie dat niet alleen hier thuis, maar hoor het ook bij familie, vrienden en ouders van mentorleerlingen. Waarom zouden die ouders werkstukken gaan maken? Ze geven het allemaal aan: de scholen willen niet luisteren als ouders aan de bel trekken. Dit willen docenten graag zelf geloven, maar de meeste ouders weten dat het niet zo is.
@Wat mij als ouder opvalt
Als kinderen zoveel tijd kwijt zijn aan huiswerk zijn er twee mogelijkheden:
1) het kind kan het niet aan;
2) het kind weet geen maat en doet veel te veel (is overserieus).
In beide gevallen hoort het docententeam in te grijpen (er vindt toch regelmatig teamoverleg plaats waarbij de leerlingen besproken worden ?).
Bovendien zullen er ouderavonden zijn waarbij dit ook nog eens besproken kan worden (van twee kanten).
Dus wat is het werkelijke probleem ?
Of
mogelijkheid 3: docenten gedragen zich net zo als het verwijt dat zij ouders maken. Dat verwijt klinkt zo: u ziet alleen de belangen van uw eigen kind, maar er zitten nog zoveel kinderen in de klas. Docenten zien alleen hun eigen vak en houden heel weinig rekening met het feit dat kinderen meer dan één vak hebben. Overigens is mijn kind van tevoren uitgebreid getest en op grond daarvan mag ik aannemen dat hij op het goede schooltype zit.
Deze reflex is de meeste docenten eigen: ze willen het niet weten of het ligt aan de leerling. Al de genoemde mogelijkheden tot en met de rector aan toe, heb ik – en ik niet alleen – allang bewandeld. Het probleem is dat docenten vaak de hand niet in eigen boezem willen steken. Ik vind het bespottelijk dat ik steeds de school moet waarschuwen dat huiswerk en toetsen slecht worden gepland. Ook in dat opzicht is er veel veranderd in negatieve zin.
mijn kinderen zitten op
twee verschillende gymnasia en ik geef les op weer een andere schoolengemeenschap in de bovenbouw HAVO?VWO en mij valt op dat de meeste leerlingen heel weinig tijd aan hun huiswerk besteden en het heel vreemd vinden als ze eens gecontroleerd worden. Als leerlingen soms eens teveel moeten doen, lijkt me dat heel gezond want ze zullen toch ook eens wat hobbels moeten leren nemen. Wat me ook opvalt trouwens, is dat kinderen al heel snel zielig worden gevonden en dat ze zelf desgevraagd toegeven daar ook op te rekenen. Het werkt, dat blijkt en dat valt die leerlingen niet kwalijk te nemen.
Het is niet soms
Het is continu. Ik heb vanaf het begin van het jaar in spreadsheets bijgehouden hoeveel toetsen er worden gegeven per maand. Dat wil niemand weten. Het aantal dagen dat er geen toetsen zijn varieert van 4 tot 7 per maand. Dat vind ik nogal heftig. Overigens begrijip ik de conclusie niet dat ik mijn kind zielig zou vinden en dat hij mij zou kunnen bespelen. Hij rekent er helemaal niet op zielig te worden gevonden. Hij zet zijn schouders eronder. Maar veel is het wel. Het werkt helemaal niet, want de klachten van ouders worden niet gehoord. Wat zou er dan werken? Ik vind dit een zeer negatieve uitleg. Ik merk bij vwo-leerlingen nooit dat controle op huiswerk raar wordt gevonden. Wat niet wegneemt dat er leerlingen zijn die er de kantjes van af lopen. Ook begrijp ik de suggesties over 30 uur gamen en 10 uur een bijbaantje niet. Daar doen we hier thuis helemaal niet aan.
Beste Fritzi,
ik geef aan jouw zoon geen les en zou over heem geen conclusies willen trekken. Ik had het over kinderen/leerlingen in het algemeen en dan ben ik mij ervan bewust dat niet elke leerling ‘zo’ is. De meerderheid wel.
Huiswerk slecht plannen
Ik snap niet hoe je huiswerk slecht zou kunnen plannen. Ik geef mijn studenten gewoon ieder college een ongeveer gelijke hoeveelheid huiswerk op en op het college voorafgaand aan een toets geen huiswerk. Als de studenten deze planning volgen dan is het werk voor mijn vak geheel gelijkmatig verspreid. Als andere docenten nu iets soortgelijks doen, dan is er geen probleem en zijn er geen ellenlange vergaderingen nodig om af te stemmen.
N.B. Afstemmen met andere vakken is in mijn geval niet aan de orde. De studenten kunnen hun eigen traject samenstellen en dit betekent dat ik met 100 studenten waarschijnlijk met iets van 50 andere docenten af zou moeten gaan stemmen.
Slecht plannen
vind ik als je ziet dat sommige docenten steevast een hoeveelheid voor iedere les opgeven, waar je minstens 1,5 uur aan bezig bent. Slecht plannen vind ik ook op de ELO een proefwerk aankondigen voor een vrijdag en dan drie dagen van tevoren laten weten dat je het proefwerk toch op donderdag afneemt. Slecht plannen vind ik leerlingen op woensdag een so afnemen en over de zelfde stof plus nog heel wat meer (waarvan het grootste deel in de les niet is nagekeken) een repetitie afnemen op de dag erna! Dit zijn geen uitzonderlijke gevallen; dit keert ieder blok terug bij verschillende vakken. Bij wiskunde wordt er nu een hoofdstuk in 4 lessen van 45 minuten doorgejast. Ik snap niet dat docenten verwachten dat deze stof zal beklijven.
Er zijn volgens mij genoeg oplossingen te bedenken: planners opstellen aan het begin van het schooljaar en snoeien in onzinnige opdrachten.
Re: slecht plannen
Ik geef ook iedere les voor minstens 1,5 uur huiswerk op. Maar de verhouding college:zelfwerkzaamheid is op mijn universiteit dan ook 1:2. In het VO is er zoiets als studielastuur. De verhouding les:studielasturen voor het betreffende vak geeft aan hoeveel huiswerk er gegeven kan/moet worden. Dat zal in het VO natuurlijk geen 1,5 uur huiswerk per lesuur opleveren (tenzij er heel veel ‘keuzewerktijduren’ als ‘lestijd in zin van de wet’ meetellen).
Een proefwerk voor vrijdag aankondigen en dat 3 dagen van te voren een dag vervroegen moet kunnen vind ik. Voorbereiden van een proefwerk hoor je niet aan te laten komen op de laatste dag (dat is slecht plannen van de leerling).
Toetsen terwijl de vorige toets nog niet teruggegeven is, dat is natuurlijk slecht.
Ik neem aan dat leraren aan het begin van het jaar een planning maken (doe ik tenminste wel), maar deze hoort niet onveranderbaar te zijn (ik stel de mijne regelmatig bij).
Snoeien in onzinnige opdrachten is natuurlijk altijd goed. Helaas wordt er vaak gesnoeid in de zinnige….
De leerlingen hebben maar
bij één vak een planner gekregen, die niet wordt bijgewerkt als het anders loopt. Ik vind niet dat je een proefwerk kunt vervroegen. Leerlingen hebben eerder in de week andere toetsen moeten leren en stemmen hun planning erop af. Op mijn eigen school mag dit volgens het leerlingenstatuut in ieder geval niet.
Helaas Mark
Dit werkt op havo-vwo niet.
De leerlingen hebben een studiewijzer. Als ze zich daaraan zouden houden, zouden ze wekelijks een portie huiswerk te maken en te leren hebben die (voor mijn vak) door mijn methode wordt voorgeschreven.
Echter ze houden zich niet aan deze studiewijzer. Bij controles komen er opmerkingen in de vorm van “waarom doet u dat? wij moeten toch zelfstandig leren, wij zijn toch zelf verantwoordelijk?”
Als voor een toets in de toetsweek blijkt, dat ze nog veel in te halen hebben, komen de klachten. Hierop wordt de docent door de schoolleiding afgerekend.
Hoezo Fritzi, de schoolleiding reageert nergens op? Er zijn maar weinig schoolleiders die kennis van de werkvloer hebben en de gemakkelijkste weg is om hun personeel af te zeiken. Op deze manier kun je als schoolleider ook nog eens aan je positieve PR werken.
Ook op mijn school heeft vrijwel elke leerling een bijbaantje en is druk met sporten. Ik heb mijn leerlingen eens een opstel laten maken n.a.v. het feit dat hun huiswerk niet gemaakt was. Wat hieruit vooral naar voren kwam was: ik had het te druk,ik moest werken, en sporten en daarna was er geen tijd meer voor huiswerk.
Ik raad je aan Fritzi om ook eens zo’n opstel te laten maken. En anders organiseer je een enquête onder je leerlingen waarin je verwerkt hoeveel tijd ze met school en met andere zaken bezig zijn. Als de uitkomst bij jou anders is dan op mijn school dan hoor ik het graag.
Wat ik ook nog wil opmerken is, dat het merendeel van de leerlingen op school niet wil werken, ook niet in tussenuren. Ze komen voor de gezelligheid en niet voor het schoolse gebeuren. De school is bijzaak, het diploma krijgen ze immers toch wel met al die herkansingen!
Huiswerk: ik ben dan een witte raaf!
Want:
1) Ik observeer hoeveel werk mijn leerlingen in de les doen
2) Ik vraag mijn leerlingen hoeveel tijd ze eraan besteden
3) Ik draag ze op te stoppen na 30 minuten, of meer dan 10 minuten voor 1 opgave
4) Ik probeer het zo te plooien dat ze er in 20 minuten doorheen moeten zijn
5) Maar ik ben, naar aanleiding van mijn observaties in de les sceptisch t.a.v. de concentratie en inzet waarmee ze de klus aanpakken.
Tenslotte, als je zegt: Wie klaar is met zijn werk mag eerder naar huis, dan blijkt bij een groot deel van de klas dat het werk dat ik op 20 minuten had begroot, in 5 tot 10 minuten af is.
Moraal van dit verhaal: die huiswerkinspanning, daar kan je alle kanten mee op.
Handige leerlingen maken gebruik van het systeem
Natuurlijk maken leerlingen gebruik van het systeem. Dat is door de jaren heen niet veranderd!
Volwassenen doen dit ook. Denk maar aan de belastingen. Iedereen probeert zo min mogelijk belasting te betalen. HET SYSTEEM IS DUS NIET GOED GEORGANISEERD!!!! Het levert teveel werkdruk op. Ja, daar zitten leerlingen natuurlijk niet mee.
als student ..
… deed ik ook niet anders, als ’t zo uitkwam.
Daarom is het ook al jaren (bij ons) bron van discussie: de herkansingsregeling.
Hoe bied je oprechte en serieus werkende leerlingen de mogelijkheid uitglijers te repareren zonder de werklast voor de docenten buitenproportioneel zwaar te maken.
En nee, ook wij hebben ’t antwoord ook nog steeds niet gevonden.
Accepteer (een beetje) onrecht
Ik ben het helemaal eens met agapanthus.
Waar komt dit domme systeem vandaan? Net als bij de belasting, het is ingegeven door doorgeschoten rechtvaardigheidsgevoel.
Wil je een werkbaar systeem hebben, dan zul je ALTIJD een zekere onrechtvaardigheid moeten accepteren. Bij het inrichten van je systeem zal je de grote en de kleine onrechtvaardigheden tegen elkaar moeten afwegen. Wat mij betreft zijn die herkansingsregelingen in pedagogisch opzicht een enorme miskleun; in organisatorisch opzicht een ramp en voor de docent een hoop onnodig werk. Qua rendement zijn ze ook waardeloos; bij mij gaat één op de negen leerlingen er zo op vooruit dat het wat uitmaakt. Bij acht op de negen is het tijdverspilling van alle partijen.
Wat is dan het argument vóór herkansingen? Die enkele leerling, die hard heeft gewerkt, maar door pech een kleine onvoldoende heeft behaald, die kan met een herkansing aan een voldoende komen.
Hoewel de fors ontwikkelde pech-industrie op onze school (inmiddels qua organisatie al aardig op weg een heuse sociale dienst te worden) iets anders beweert, ben ik zo eigenwijs om te denken dat er op een school van 900 leerlingen misschien twee of drie van die gevallen rondlopen. En daar zet je dat hele circus dan voor op.
Mij is het wel duidelijk wat het grootste kwaad van de twee is.
Ik had ooit een wijze collega
Die zei vijftien jaar geleden al dat het woord eerlijk verboden moest worden. Was zijn tijd ver vooruit en is overigens nog steeds niet van mening veranderd.
Zijn hele wezen weerspreekt de quasi logica dat iets al dan niet “van deze tijd” is.
Er is kennelijk wel degelijk iets van een onveranderde waarheid. Ongeacht hoe dynamisch tijden zijn danwel lijken.
Rust reinheid en regelmaat is er ook zo eentje.