De laatste maanden horen we uit alle hoeken (o.a. ouders, leraren, politici, bonden) dat de beloning van leraren omhoog zou moeten. Dit is nodig om o.a.
– de achterstand van het salarisniveau t.o.v. de marktsector gedeeltelijk weg te werken, en
– om het dreigende lerarentekort tegen te gaan
De oplossingen die worden genoemd zijn o.a. het terugbrengen van de doorlooptijd van 18 jaar naar 12 jaar en een algemene salarisverhoging voor alle docenten.
Als ‘1e-grader’ (met schaal LB) met 12 jaar onderwijservaring gaf dit weer enige hoop. Echter helaas las ik gisteren ( 4 april) op de site van het CNVO (een verkorte weergave staat ook op www.onderwijsvakbond.nl) dat Plasterk aan een salarisverhoging geen prioriteit geeft, maar dat er meer gekeken moest worden naar de arbeidsomstandigheden van het vak . Natuurlijk is dit laatste belangrijk, maar het is een illusie om te denken dat alleen het verbeteren van arbeidsomstandigheden bovengenoemde problemen kan wegwerken.
Volgens Plasterk moeten we het helaas met het beperkte budget doen, “er zijn immers ook andere maatregelen in onze samenleving nodig waarin geïnvesteerd dient te worden zoals terugbrengen van de werkloosheid, veiligheid, milieu, enz. dus geld is schaars” (even vrij vertaald).
Dit is zeer zeker waar, echter het aanpakken van dat soort problemen in een samenleving vereist goed geschoold personeel die dat soort problemen kunnen oplossen !
Een aantal maanden geleden zei Plasterk nog dat het vak van docent weer status moet krijgen en dat hier ook een betere beloning bij hoort.
De geluiden die we de laatste tijd horen van Plasterk zijn helaas een andere. Geleidelijk zien we de vooruitzichten die tijdens de verkiezingscampagne door o.a. de PvdA zijn geuit, als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Hopelijk is de besparing van het management die het ministerie voor ogen heeft (als ze het al voor elkaar krijgen…die stuur je niet zomaar weg), voldoende om de salarissen van de docenten te verhogen.
We blijven de komende maanden hopen……
Verkeerde prioriteiten
In Singapoer waar zelden verkeerde besluiten genomen worden is een discussie aan de gang of de salarissen van de hogere ambtenaren niet fors verhoogd moeten worden om aan de zuigkracht van het bedrijfsleven op talent weerstand te bieden. Verkeerde beslissingen zijn veel duurder dan dure ambtenaren en van goede beslissingen profiteert de gehele bevolking. Singapoer zorgt er wel voor dat het alleen hoge salarissen betaalt aan mensen die dat salaris waard zijn. Vanuit die mentaliteit zou in de Nederlandse onderwijssector daarom dan ook flink gesneden kunnen worden onder de mensen die niet op de werkvloer bezig zijn. En goed onderwijs aan gemotiveerde intelligente kinderen is voor de samenleving als geheel voordeliger dan trekken aan matige ongeinteresseerde leerlingen met gedragsproblemen. De PvdA gaf ooit prioriteit aan economisch herstel boven “rechtvaardige” verdeling van de welvaart. Die discipline kan zij nu blijkbaar niet meer opbrengen.
Plasterk die geen extra geld heeft voor salarisverhogingen
Er zit een gunstige kant aan Plasterk’s constatering dat hij geen extra geld heeft voor salarisverhogingen. Dat dwingt OC&W namelijk om de bureaucratie en gerommel met HNL, contacturen en toetsing aan te pakken, en dat is nu misschien wel veel belangrijker.
Er is verder maar één manier om Plasterk meer geld te laten krijgen, en dat is het maken van stampei in de vorm van bijvoorbeeld protestacties en stakingen. Dat is namelijk wat indruk maakt op de geldverdelers Bos en Balkenende. Daarentegen maken klagen, wachten en hopen geen indruk, maar geven we daarmee politici eerder het signaal: “we accepteren ondanks alles de lage lonen en slechte omstandigheden”.
Dwingt?
Beste Em70, ik ben het met je eens dat we ‘gewoon’ moeten staken als er geen salarisverhoging komt. We verdienen het dubbel en dwars. Maar waarom zou OC&W dit dwingen om bureaucratie etc. aan te pakken?
Waarom OC&W m.i. gedwongen is de bureaucratie aan te pakken
Fritzi, ik vermoed dat OC&W hiertoe gedwongen wordt, door Plasterk’s ambitie om zaken te verbeteren in plaats van op hun beloop laten. Als Plasterk orde op zaken wil stellen, en dat wil-ie, maar het niet kan hebben van een substantieel groter onderwijsbudget, dan moet er met de toewijzing van het geld wat gaan gebeuren. Meer smaken zijn er niet, lijkt me.
Stel dat-ie én docenten geen wezenlijk hoger salaris biedt, én de bureaucratie niet aanpakt; waar kan-ie dan over vier jaar op terugkijken? Hij kan natuurlijk ook de route kiezen van het strakker aantrekken van de scheerlijnen in de vorm van het én de scholen houden aan de contacturen, én een eis van alleen voldoende bevoegde docenten voor de klas, én stevigere eindtermen en centrale exameneisen, maar dan krijgt-ie alleen maar met een nog openlijker crisis te maken en meer weerstand van schoolbesturen die het niet meer kunnen bolwerken. Een schildpad kun je niet opjagen.
Ik ben razendnieuwsgierig naar wat er momenteel in het hoofd van Plasterk omgaat. Wat is zijn beeld van de problemen? Welke oplossingen ziet hij? Welk tijdpad heeft hij in zijn hoofd? Hoe kan hij het CDA hierin meekrijgen? Als het hem lukt om in vier jaar de onderwijssupertanker van koers te laten veranderen, en daarbij dus ook de CDA-supertanker mee te laten bewegen, dan is Plasterk pas écht heel slim.
Met het oog op electoraal gewin
is terugdringen van de bureaucreatie ook een goede zet: het is tot dusver een thema geweest van vooral VVD en CDA. Het kan politiek gunstig zijn om de andere partijen deze wind uit de zeilen te nemen. De bureaucratie aanpakken levert weliswaar ook weerstand op bij de schoolbesturen, maar wel een weerstand waarmee men geen applaus van de buitenwacht kan oogsten. De besturen kunnen moeilijk voor hun goede fatsoen beweren: wij zijn voor versteviging van de bureaucratie.
Waarschijnlijk zullen ze wel schermen met complexere bestuurstaken, te wijten aan schaalvergroting etc. Daarom is het terugdringen van het fusiemonster volgens mij stap 1. Verbieden op grond van concurrentievervalsing dat besturen een hele provinicie kunnen opslokken, of zelfs een halve.
Eénpitters die goede prestaties leveren, zijn er genoeg.
Bureaucratie
Er stond dit weekend een interessant artikel in de Volkskrant over de effecten van die pogingen om de bureaucratie terug te dringen.
Ondanks alle mooie woorden is het aantal rijksambtenaren niet afgenomen maar toegenomen.
Pogingen om bij O&W de ambtenarij met de helft terug te dringen zijn door de minister afgeblazen.
Er zijn hier krachten/belangen/wetmatigheden aan het werk die alleen door financiële/organisatorische/echte rampen worden beïnvloed.
Citaat:
Ik had een afspraak op het Zweedse Ministerie van Onderwijs, nogal een zoektocht om het departement te vinden.
Na wat omzwervingen bleek ik toch echt in een klein anoniem kantoor te moeten zijn, waar ik al een paar keer langs gelopen was.
Het lag middenin een drukke winkelstraat. Bij navraag bleek het totale departement uit iets meer dan 300 medewerkers te bestaan.
Op ons Ministerie van Onderwijs werken alleen al 891 beleidsmedewerkers.
MBO-raad
Uit nieuwsgierigheid heb ik even de site van de MBO-raad bekeken: zouden ze het uitstel van Van Bijsterveldt zelf ook al hebben gemeld, vroeg ik me af. Even doorgeklikt naar de medewerkers. Over bureaucratie gesproken. Wat een lijst, zeg.
Helemaal mee eens
… Elk klein stapje vooruit is er een, en op deze site wordt elk vermoeden van een klein stapje vooruit jubelend ontvangen,
maar we moeten het niet als zoethoudertjes accepteren. Blijft het grotendeels bij mooie woorden? Dan actie!
Aan de andere kant
Zetten de vakbonden in op en het terugbrengen van schalen voor docenten van 18 naar 12 jaar EN het aanpassen van het Fuwasys, waardoor ook de docenten zonder management taken/funktie naar 11 en 12 kunnen. Hiervoor hebben ze 2 opties, of Fuwa aanpassen in de categorie docentfuncties of docentfunctie eruit halen als het eerste niet mogelijk is.
Aan de andere andere kant
De schoolbesturen willen leraren in schaal 8 inschalen en 40 uur per week voor de klas zetten (of eigenlijk: 40 uur per week als coach/begeleider in het open leercentrum).