Geachte dames en heren,

Dit is een reactie op de posting van Hans Besseling en Mark79 in “Recente Berichten”. Hopelijk komt dit ook onder dat forum te staan als men dant nodig
vindt. Ik laat het aan de beheerder over.

Ik weet dat ik als onderzoeker moet trachten om emotionaliteit van rationaliteit te scheiden en vice verse.

Maar, als alpha moet ik ook erbij melden dat zonder emotie de kunst en de literatuur er nooit was gekomen….Wacht de harde wetenschappen eigenlijke ook niet. Verontschuldigt u mij, ik ben even te kortzichtig geweest; de zoektocht naar epistologie binnen de kunsten en harde wetenschappen hebb
hebben meer gemeen dan men eigenlijk eerst vaak denkt; de basis is en blijft menselijke creativiteit. Misschien komt het door voorgenomen ideeen heen en weer over zongenaamde verschillende persoonlijkheids types tussen alpha’s en gamma’s aan een kant en beta’s aan de andere kant? (Ik tracht hier zelfreflectie en kritiek op eigen handelen te beoefenen.)

Maar ik dwaal af… laat ik even bij die emotie blijven.

Ik ween. Ik ben toch niet een roepende in de woestijn.

Noemt u mij maar zwak, maar ik heb vorige week de beslissing genomen om Nederland te verlaten want mijn promotor had toch mij al meegenomen naar de KU Leuven zodat ik daar mijn promotie kan afmaken, en omdat ik nu voltijdsstudent ben, heb ik recht op allerlei verzieningen in Belgie en ook in zekere mate nu ook Nederland, maar in Nederland moet ik van een instantie naar het andere, enz. enz. om gewoon de simpelste zaken te regelen zoals kinderen opvang, en dit kan in Belgie gewoon met een telefoontje geregeld worden waardoor ik gewoon tijd kan besteden aan mijn onderzoek en voorstellen voor onderzoeken daarna. Zelfs voor een ub pas van een andere ub’s dan mijn alma mater moest ik elk jaar een brief tonen van mijn promotor dat ik inderdaad promoveerde. Gelukkig waren er een aantal bevlogen ub medewerkers die op een gegeven moment regelde dat ik via de mail alles konden verlengen, aanvragen, enz.

Misschien, vraagt u zich af, heeft deze mevrouw geen aio aanvraag gedaan? Ja, dat heb ik twee keer gedaan op de enige universiteit maar het nog mogelijk was om een eigen onderzoek te voeren, binnen de letteren wordt dat grotendeels van bovenaf opgelegd wat een promovendus/aio m
moet doen.

Ik zal u niet vertellen hoe die aio aanvragen zijn verlopen, want ik wil niet de gebeten hond uithangen. (Zeg ik dat goed? Ik ben van oorsprong geen Nederlandse.) Daarbij zijn er veel mensen die op andere mij hebben gesteund om toch mijn werk gepubliceerd te krijgen. Deze mensen hebben op de manier dat zij dat konden hun nek uitgestoken voor mij. Ik heb via in het onderwijs te werken mij promotie kunnen financieren totdat mijn promotor naar Leuven ging. Door velen werd ik voor gek verklaard want je gaat tcoh niet een onderzoek doen dat niet betaald wordt, maar de mensen die mij steunden moedigde mij keer op keer aan met uitspraken zoals, “Beth, je hebt hier echt iets, ook al heb je het geld niet gekregen, niet opgeven!”

Dankzij een conferentie in oktober 2001 waar ik dankzij mijn promotor die laat ik maar zeggen naamloze andere een paper kon presenteren aan een aantal grote buitenlandse scholars begonnen er ineens bergen verzet te worden.

Ik kreeg een catherine van Tussenbroek beurs om naar Yale te gaan voor archief raadpleging, een NWO reisbeurs naar Londen, enz. Daar kon ik de bronnen raadplegen die ik echt nodig had. Ik werd in 2004 op 35-jarige leeftijd gekozen tot de Marquis’ Who’s Who in the World, en vandaag kreeg ik het bericht dat ik uitgekozen ben tot de 25,000 Marquis’ List of Emerging Leaders, een nieuwe lijst van mensen onder de 40 van wie er verwacht wordt dat zij op het wereldtoneel een grote rol zullen spelen. Ik hoop dat ik aan deze verwachting kan voldoen.

Het is goed dat ik besloten heb om naar Belgie te gaan, want hoe langer mijn CV werd, hoe moeilijker het was om een baan te vinden om mijn promotie te financieren. Na een jaar gewerkt te hebben op de laatste school waar ik werkte, vertelde een Canadese collega mij, “Ja, ik moet je toch vertllen . toen je gesolliciteerd had, hebben we je CV rondgedeeld in de docentenkamer aan zelfs mensen buiten de sectie, want we dachten allemaal wat komt die mevrouw uit de hoogte hier doen.” Na deze uitspraak en het publiceren van een artikel van mij en de bijzondere ontvangst ervan, heb ik beltoen om een half jaar met mijn kinderen te tutten alvorens het nieuwe academisch jaar begon, om daarna mijn proefschrift met volle moed weer af te rondem.

Ik blijf vanuit het buitenland BON steunen, want als Amerikaanse intellectueel ben ik opgevoed met het idee dat de ivorentoren geen recht maar een gift, en je moet altijd teruggeven en als intellectueel, ook met twee benen in de maatschappij staan.

Ik dank Nederland hartelijk voor het feit dat u mij Nederlands heb geleerd, want de Vlamingen zijn er dol op, ook al spreek ik ABN en niet ABV. Maar dat vergeven ze mij in Vlaanderen. In Nederland zijn er menigen die mij dagelijks eraan herinneren dat ik uit een fout land kom, zelfs binnen familie, als ik vraag om niet dat soort dingen te zeggen omdat het mij kwetst, en je weet dat ik ook BEHOORLIJK wat kritiek om mijn eigen land heb. Maar dat maakt niet uit, ik word dan verweten, dat ik hun belemmer in hun vrijheid van meningsuiting, dat ik nationalistisch ben, en al dat Amerikaanse vlaggen vertoon is fascitisch is, nou u begrijpt het al. En ik moest me er bovendien niks van aantrekken, dat was kinderachtig.

Op 11 september 2001 na 15.15 ben ik gebeld door in totaal 4 mensen. Een was mijn pleegbroer, die meteen langskwam, een was een Nederlandse vriendin, en de andere twee waren een Chileense vriendin die moest vluchten is na de staatsgreep op Allende en mijn Surinaamse buurvrouw, die allebei gewoon wilden weten of ik ok was ondanks de gebeurtenissen van die dag en hun steun wilden betuigen aan mij. Twee mensen wiens leven ontwricht was door het politiek economisch beleid van mijn land in het min of meer verre en recente verleden, wilden gewoon weten of ik ok was. Mijn Chileense vriendin is zelfs mijn nummer speciaal gaan zoeken want we hadden elkaar al meer dan een jaar niet gesproken.

Geen enkele aangetrouwde familielid heeft contact met mij opgenomen. In kerk is er kritiek geweest op de dominee omdat hij mij Psalm 23 liet lezen in het Engels in de zondag dier daarop volgde. Op een familiereunie werd mij erop gewezen dat er meer natuurrampen in de wereld waren die eerger waren.

Ik ben moeder van twee kinderen, ik kan me niet laten kapot gaan voor hun.

Daarbij wil ik gewoon dit academisch jaar, in goed Vlaams, doctoreren.

Ik dank u hartelijk voor u aandacht. Sorry voor de type fouten, ook al ben ik in het bedrijfsleven redactrice geweest, laat ik ze gewoon staan, want ik ben een beetje moe. Ik hoop dat u er begrip voor heeft. Het is goed genoeg, misschien wil iemand ze voor mij redigeren? Ik dank u alvast.

Beth Sweens