Inmiddels is het Kamerdebat over dit onderwerp achter de rug, maar gezien de gebrekkige uitkomst zal de discussie nog wel een staartje krijgen. Het is de vraag of het überhaupt is uit te rekenen wat zo’n immigratie kost.
Kijk maar naar het onderwijs. Je kunt wel wat cijfers ophoesten, maar de meeste kosten zijn verhuld en niet in cijfers uit te drukken. Drukt U maar eens in cijfers uit wat de extra inspanningen van die vele duizenden leerkrachten hebben gekost. Dat is helemaal niet mogelijk. Maar die leerkrachten ondervinden de problemen wel dagelijks aan den lijve. Taal- en leerachterstanden, andere normen en waarden, discriminatie, pestgedrag, uitsluiting en zelfs geweld. Op makro-niveau blijkt de immigratie medeschuldig aan de algehele niveauverlaging van het Nederlandse onderwijs. Er worden extra miljoenen ingezet om een aantal van die problemen aan te pakken, maar onderhuids blijven er zaken over die onmogelijk in geld kunnen worden uitgedrukt.
Toch is het goed om het financiële plaatje helder te krijgen, al was het alleen maar om gebaseerd daarop voor de toekomst een beter beleid neer te zetten. Ook voor het onderwijs.
‘Wij houden geen boekhouding bij van wat onze mensen kosten,’ zo herhaalde Van der Laan alweer een paar dagen geleden bij Pauw & Witteman.
‘De vraag wat een individuele immigrant kost, vindt het kabinet niet relevant’, aldus de minister. Hij bekende gisteren in de Kamer zijn onhandige manoeuvre.
Dat was ook niet de vraag zoals die werd gesteld. De PVV vraagt aan het kabinet om een financieel plaatje waaraan we kunnen zien wat de immigratie de Nederlandse samenleving heeft gekost. Volgens onbevestigde berichten is dat 200 miljard.
Nu had Van der Laan wel gelijk met zijn opmerking dat de voordelen, die over veertig jaar wellicht zullen blijken, nu niet kunnen worden meegeteld, maar toch.
Ieder gezin moet uitrekenen wat de kosten zijn van dingen die het doet. Zo kan ook de politiek er niet onderuit om zich te verantwoorden voor haar beleid ten opzichte van de belastingbetaling. En dat niet alleen, in het geval die beslissingen zoveel invloed hebben op de totale structuur en bevolkingssamenstelling van een land.
Van der Laan zat met zijn mond vol tanden toen de spreekster ná hem kwam. Ze sprak daar als importbruid en slachtoffer van mishandeling.
‘Hemelschreiend en slavernij’, noemde de minister het, die haar boek had gelezen. Maar toen Pauw en Witteman vervolgens vroegen wat hij eraan ging doen, gaf hij niet thuis. “Dat willen we niet”, was zijn machteloze antwoord. Want hij kon er verder niets aan doen.
Vermeend zei het gisteravond beter. Zoals bijvoorbeeld Canada en Amerika wel doen, moet ook Nederland aan zijn nieuwkomers eisen stellen.
Reacties zijn gesloten.
re Hals
Lange-tenen-correct vond ik de reactie van de oppositie. Nu konden ze behalve de PVV ook het kabinet bekritiseren.
Van de Kamer moet Verlaan altijd op elke vraag van de Kamer een antwoord geven; hij mag niet zeggen dat hij dat in dit geval niet zal doen. De Kamer geeft vervolgens toestemming dat het in dit geval is toegestaan.
De vraag van de PVV is een lachertje, er is in de verste verte geen duidelijk antwoord mogelijk –een klusje voor de OESO derhalve, een organisatie die men voor andere, even achterlijke, opdrachten wel weet te vinden.
Dat betekent niet dat er helemaal niets over is te zeggen. Toch is dat nu de uitkomst van dit relletje.
Fijn al die edele verontwaardiging op andermans kosten.
Willem Smit
De PVV vraagt….
…impliciet aan de Kamerleden en regering meer dossierkennis en argumenten bij het maken van beleid.
De meeste miljoenen worden beschikbaar gesteld om reeds gemaakte fouten en tekortkomingen te repareren, in plaats van als uitvloeisel van een helder beleid, waaraan de cijfers van Prinsjesdag gerelateerd zouden moeten zijn.
Helaas kan dat in dit politieke stelsel moeilijk anders, omdat er altijd wel een behoorlijke scheut water in de wijn moet.
Bovendien worden er helaas vele beslissingen genomen op grond van onderbuikgevoelens of uit een misplaats gevoel van medelijden.
De immigratie is daar het ergste voorbeeld van, maar ook het onderwijs en de rechtspraak kunnen daarover meepraten.
De laatste vooral door, zoals Joost Eerdmans zegt, medelijden met de verkeerde partij.
Eisen stellen
In de VS en in Canada worden op twee momenten eisen aan de nieuwkomers gesteld: bij hun verzoek om binnen te mogen komen én bij hun deelname aan de maatschappij.
Ik zie een opmerkelijke parallel met het onderwijs: wij stellen nauwelijks eisen, niet aan de poort en ook niet als men eenmaal binnen is.
Hoe Nederland omgaat met zijn grenzen is door BON niet te beinvloeden en het lijkt me dat de meningen daarover flink verdeeld kunnen zijn. Hoe we in Nederland in het onderwijs omgaan met eisen stellen is wel degelijk een BON speerpunt. Voor alloch- auto- en wat voor tonen ook niet meer: BON onderwijs is voor iedereen beter, de lat zal hoger liggen, de prestaties beter en de afhankelijkheid van uitkeringen en maatschappelijk werk zal sterk verminderen.
Goed te doen
De extra kosten voor het onderwijs lijken mij prima te kwantificeren. Als je alleen al kijkt naar de subsidieregeling die geldt per ‘zwarte’ leerling dan lijkt het erop dat de overheid een heleboel cijfers best kan ophoesten. Als het om het uitgeven van geld en subsidies gaat kan men dat ook prima aan doelgroepen koppelen, dus ik zie niet in waarom het dan opeens zo moeilijk wordt om die uitgaven op te tellen en het resultaat ter beschikking te stellen.
Wanneer hele instituten zich bezig houden met het bestrijden van achterstanden, met taalcursussen, met onderwijs in eigen taal en cultuur, etc. dan kan je toch gewoon de kosten van die instituten optellen?
kosten en baten…
‘ Wat kost de immigratie voor ons onderwijs?’
Rare vraag.
= = =
Wat kosten onbevoegde en onbekwame docenten op zwarte scholen het migrantenkind; en op den duur de samenleving?
Wat kosten docenten die het daadwerkelijke lesgeven op zwarte scholen ontwijken, de samenleving?
Ik doel hier op de groep docenten die wel werkzaam is op zwarte scholen, maar de lesuren taal en rekenen bijvoorkeur omzet in loze taakuren ten behoeve van onduidelijke en overdadige begeleiding/zorg van het allo allo kind!
Inzake rare vragen
Kennelijk zijn er vragen die ‘niet gesteld mogen worden’; zoals ik op mijn school ook niet mag vragen naar het nut van alle projecten die wij uitvoeren, zoals je ook niet behoort te vragen of de keizer wel kleren aanheeft. Ik ben van mening dat zulke vragen eigenlijk niet bestaan.
Aan de andere kant kan één gek meer vragen dan duizend wijzen kunnen beantwoorden. Ik krijg in mijn lessen allerlei vragen die geen verband houden met de lesstof die op dat moment behandeld wordt (zo herinner ik mij nog levendig de keer dat ik het over electriciteit had gehad waarop een leerling mij vroeg of ik lid geweest was van de NSB). Toch probeer ik al die vragen zo goed mogelijk te beantwoorden, uiteraard wel op het gepaste moment.
Er zijn natuurlijk wel vragen waarop je geen antwoord kunt of wilt geven. Eén zo’n type vraag is de vraag die geen vraag is maar een beschuldiging of een belediging (waarom geeft u zo onduidelijk les?). Die immigratievraag is echter een zakelijke vraag. Hooguit een beetje een vraag naar de bekende weg. Vind je het ongepast om alleen naar de niet-westerse allochtonen te informeren (dus ook de Koreanen), wat let je om de kosten van de Engelsen, de Duitsers en de Italianen er naast te leggen? Dat kan nooit veel extra werk zijn.
Nadat de vraag beantwoord is kan je weer verder discussëren. Maar nu liggen er feiten op tafel in plaats van veronderstellingen.
re: inzake rare vragen
Beste Bernard,
“Nu liggen er feiten op tafel ipv veronderstellingen.” Bij andere gelegenheden was je heel wat minder naief. Het maakt niet uit of er feiten op tafel liggen, hier heersen de imago’s en de emoties. Ik huiver bij de gedachte aan de discussies in de media -met cijfers en procenten!!- mocht het tot een onderzoek komen. Dat wordt weer een onderwerp negeren. Er blijft steeds minder over.
Onderschat nooit de zelfhaat van ons net-progressieve volksdeel; overschat nooit de intelligentie van deze lieden. Lees ik net het volgende in de NRC:
“PvdA-fractievoorzitter Mariëtte Hamer las in haar vakantie voor de derde keer de biografie van Den Uyl. Ze zit vol plannen: van het zuiveren van de financiële wereld tot het ordenen van de gezondheidszorg. ‘Ik ben dol op humor en hou van het spel.’ “Onverstoorbaar, dat ben ik.”
Vrouwen en kinderen eerst. Het moet erger worden, totdat het niet erger kan.
Willem Smit
Grondwet…
De Kamer, een Kamerlid, heeft volgens de Grondwet recht op volledige informatie van de regering. Met de opmerkingen van Van der Laan dat de regering daar in dit geval geen zin in had, bracht hij zichzelf en de regering in grote verlegenheid.
De Kamer behoort bovendien de discussie op feiten te baseren. Daarom moeten de benodigde feiten op tafel komen.
Op dit moment wordt er in de Kamer selectief met de feiten omgegaan, al naar gelang ze uit een bepaalde richting komen. Laten ze beginnen elkaar wat aardiger of in ieder geval profesioneler te benaderen, dan schieten we al een heel eind op.
Maar het gaan er nog steeds om de meeste zetels te bemachtigen, in plaats van te bouwen aan de voorspoed van het land.
Southern and non-southern
AH 3692 bevat de de antwoorden op een PVV-vragenbundel die zorgden voor een chaotisch verlopende discussie over kosten van immigratie in de 109de Vergadering. Uit het OCW-deel weten we nu dat 14.7% van de VO-leerlingen uit 2007 een niet-westers allochtone afkomst had. Dit blijken 138.000 leerlingen te zijn.
Volgens de rijksbegroting moet de burger zo’n 6.5 miljard euri ophoesten voor het draaiend houden van het VO. Hierin begrepen 86.000 fte aan docenten, waarvan sommigen weer niet-westerse allochtoon zijn, schoonmaakkosten waarbij weer veel …, etc, etc
OCW kan deze berekening niet aan omdat er zowel kostenverlagende en kostenverhogende effecten op de gemiddelde prijs inwerken die niet specifiek zijn toe te rekenen naar niet-westere allochtonen.
In Engeland beweerde de regering al jaren lang dat immigratie het land per jaar 6 miljard pond oplevert. Het House of Lords wilde dat wel eens natrekken. April 2008 verscheen The Economic Impact of Immigration.
In de VS deed Steven A. Camarota onderzoek naar The High Cost of Cheap Labor en voegde zonder gewetensbezwaren de getallen toe die onze kamerleden in een publiek debat niet durven uitspreken.