Wat doen juffies voor de klas? Praten, praten, praten!

Ik heb niet opgevangen wie ze was, maar een verstandige dame zei onlangs op de radio het volgende.
Wanneer jongetjes stoeien in de klas, heeft de vrouwelijke leerkracht de neiging de vechtersbaasjes onmiddellijk uit elkaar te halen. De mannelijke leerkracht gaat staan toekijken hoe het stoeien zich ontwikkelt en of ze het goed doen.
Hoewel ik vechtersbaasjes ook onmiddellijk uit elkaar haal, zeker in de klas, herken ik dat beeld toch wel.
De dame concludeerde, ook uit andere voorbeelden die ze gaf, dat de jongetjes op voornamelijk door vrouwen bevolkte scholen in het gedrang komen, doordat ze niet begrepen worden én omdat ze te weinig concrete kennis krijgen aangeboden. Want vrouwelijke leerkrachten generaliseren, praten veel en zijn te algemeen, terwijl mannelijke leerkrachten concreet zijn en vaak specialisten.
Ook het lage salaris van de leerkracht speelt volgens haar een belangrijke rol. Je komt daarmee eenvoudig vandaag de dag niet rond. Jongens kijken wel uit en gaan liever het bedrijfsleven in, want die komen niet zo gemakkelijk aan ‘een rijke vent’.
Volgens autoriteiten als Tavecchio, hoogleraar Kinderopvang aan de Universiteit Amsterdam, kunnen jongens door al die vrouwelijke leerkrachten hun eigen identiteit niet goed ontwikkelen. Het ontbreken van een mannelijk rolmodel op school zou een groot probleem zijn. Erger nog, dit rolmodel ontbreekt ook thuis. Tot hun twaalfde, zo meldt Tavecchio, zien jongens nauwelijks mannen en te veel vrouwen. “Ze hebben mannen nodig om te zien hoe ze vorm kunnen geven aan hun mannelijk gedrag. Dat leert elke ontwikkelingstheorie”, aldus Tavecchio. Het aantal mannen dat voor de PABO kiest, is relatief gering: slechts 15 procent mannen, tegenover 85 procent vrouwen. Deze verhouding lag vroeger anders, maar is de laatste 10 jaar wel stabiel. Het SCO-Kohnstamm Instituut onderzocht de achtergronden, en kwam tot drie bepalende factoren voor het lage aantal mannelijke studenten: het beeld van de opleiding, beroepsperspectief en het loopbaanperspectief.
En natuurlijk het lage salaris.
Met name het imago van de opleiding en het leraarsberoep bij vrienden en familie speelt een belangrijke rol. Volgens een directeur van een onderzochte PABO heeft zowel de opleiding als het beroep een lage status, zeker sinds MBO-ers kunnen instromen. Daarnaast moeten de jongens een groot zelfvertrouwen hebben om voor dit traject te kiezen. “In je vriendenkring ben je al snel een watje”, aldus een PABO-directeur.
Het loopbaanperspectief van een basisschool-leerkracht worden dus niet zo aanlokkelijk gevonden. En de jongens die wél op de PABO beginnen, focussen zich al snel meer op lesgeven in de bovenbouw en eventueel in de middenbouw (meester en bovenmeester). Tijdens de opleiding is de uitval onder jongens bovendien nog eens groter dan onder meisjes.
Het lijkt een zichzelf versterkend verschijnsel.
Gerda Geerdink, onderwijscoördinator aan een PABO, stelt met enige ironie vast dat kinderen zich al tijdens hun basisschooltijd een beeld vormen van het beroep van leerkracht als een vrouwenberoep. Dat leidt ertoe dat jongens, als ze eenmaal toe zijn aan het kiezen van een vervolgopleiding, niet snel voor de PABO zullen kiezen. De samenstelling van een gemiddeld team op een basisschool (vrouwelijke leerkrachten, mannelijke directeur) vormt voor kinderen natuurlijk geen wenselijk voorbeeld. Alleen al daarom zou er een betere balans moeten komen tussen het aantal mannen en vrouwen voor de klas.
We hebben mannen hard nodig in het onderwijs. Ze zijn concreet, meestal specialisten en gespitst op kennisoverdracht. Vrouwen daarentegen wentelen zich in het genoegen om met kinderen om te gaan.

Drie willekeurige reacties.

“Mijn zoon gaf na vijf jaar basisschool aan geen juf meer te kunnen zien. Hij hunkerde naar een meester. Van school gewisseld, heeft hij nu een meester. En hij bloeit op. De meester gaat met de klassen mee tot het einde van de basisschool. Dat kind is nu helemaal gelukkig.”

“Ja, jongens zijn drukker, houden van een potje voetbal op het schoolplein met een potje knokken erbij.
Daar kunnen de juffrouwtjes niet mee overweg!! Althans de meeste juffies niet! Juffies houden van rustig en kalm. Het is gewoon een feit dat jongens meestal op school problemen hebben omdat ze druk zijn.
Dat heet testosteron en niet ADHD!”

“Juffies weten niet dat mannen niet zo van het praten zijn! Dus moeten die jongens naar het geleuter van de juf blijven luisteren terwijl ze ondertussen met hun hoofd weer bij het potje voetbal zijn en vergeten zijn dat ze elkaar net even flink gemept hebben.”