Onlangs las ik in Elsevier hoe een talentvolle Chinese bezig was met het eindeloze en ‘vervelend’ lijkende werk van het ‘overtrekken’ van hersenverbindingen om deze te kunnen opslaan in een computer, waarna betere hersencomputersimulaties zullen kunnen worden gemaakt (is de hoop).
Ik realiseerde mij toen dat heel veel goed wetenschappelijk onderzoek is gebaseerd op heel veel ‘vervelend’ en ‘saai’ werk. Het eindeloos turen naar gedragingen van dieren en het minutieus maar eerlijk en objectief noteren van het waargenomene vereist ook dergelijk volhardend ‘vervelend’ werk. Hetzelfde kan worden gezegd van de trainingen van topmusici en toptalenten bij de sport. Maar ook het door de onderwijsvernieuwers bejubelde ICT-gebeuren, kon alleen succesvol zijn dankzij mensen die zich langdurig wensten bezig te houden met echt monnikenwerk.
Vele successen werden behaald dankzij de sleur van het monnikenwerk.
Het traditionele onderwijs gruwde dan ook niet van monnikenwerk.
Het zijn de vernieuwlers geweest die deze arbeid overboord wensten te zetten. Die vonden ‘creativiteit’ (hoe onbenullig ook) plots veel belangrijker. Terwijl elke succesvolle creativiteit in de gewone werkelijkheid vaak werd vooraf gegaan door echt monnikenwerk.
Het traditionele onderwijs besefte het belang van dergelijk monnikenwerk veel beter, en was daarom beter toegerust om talentvolle kandidaten uit te rusten voor het uiteindelijk echte creatieve werk.
Leuker kunnen we het niet maken
www.c2w.nl/een-druppel-op-een-gloeiende-plaat.77687.lynkx .
Prof. Jan van Driel, Hoogleraar Didactiek van de Natuurwetenschappen in Leiden:
“Het aanbieden van stof die dicht bij de belevingswereld van de leerling staat is een gevaar. Verleuking heeft voor mij vooral te maken met oppervlakkigheid, met het aanbieden van leuke brokjes, met zaponderwijs. Voor alle bètavakken is dat de dood in de pot. Bètavakken leren is niet altijd leuk. Je zit soms eindeloos te oefenen voordat je iets in de vingers krijgt. Een kenmerk van bètavakken is ook het stevig doorgaan op een bepaalde lijn.”
zij die
anderen het verwijt toesturen “populistisch bezig te zijn” hebben het hele Beta onderwijs “gepopulariseerd”. Hoe zat dat ook weer van de pot en de ketel?
bedrijfsleven
Dan horen we ook nog dat ‘het’ bedrijfsleven iets als CGO gewenst zou hebben. Terwijl een bedrijfsleven dat haar taken serieus neemt vooral gebaat is bij alle eisen die gangbaar waren in het traditionele onderwijs (lagere school, MULO en volgende).
Bedrijven vragen inzet, betrouwbaarheid, kennis, het uitstellen van persoonlijke verlangens, nauwgezetheid bij het uitvoeren van taken, plichtsgevoel, enz.
verleuken, opleuken
Ik herinner me Ritzen.
Joost Hulshof
Blue Brain Project
Voor wat nadere informatie:
Ying Shi trekt met haar muis een blauw streepje over een vaag lijntje in een computerbeeld. Het vaalbruine computerbeeld is van een minuscuul stukje rattenbrein dat onder de microscoop ligt. Gemiddels is ze twee tot zes dagen bezig om het beeld van een enkele hersencel met zijn tentakels digitaal over te trekken. Mevrouw Shi is neurowetenschapper.
“Is het geen saai werk?”, vraagt Jose van der Sman van Elsevier.
“Ja, heel saai”, zegt ze lachend. “Maar het moet worden gedaan door iemand met verstand van zaken, want een leek ziet geen verschil tussen dendrieten en axons en zal onvermijdelijk fouten maken.”
‘Dus doet zij dit monnikenwerk, met een geduld dat niet meer van deze tijd is.’ Aldus Elsevier.
Graag zou ik, om te beginnen in het basisonderwijs, meer waardering willen zien voor nut en noodzaak van het ‘monnikenwerk’.
De vruchten kunnen immers groots zijn.
De vruchten van alle ‘spielerei’ in het vernieuwde onderwijs blijken mager en vaak zelfs zonder nut of resultaat te zijn.
Creativiteit
Moby,
De populaire misvattingen over creativiteit zijn talrijk. Ook bij de Freudenthal-groep. Creativiteit is niets, los van inhoud. Waar hebben we dat eerder gehoord. Op die inhoud moet vaak hard worden geploeterd, voordat het mogelijk is om er zo wendbaar en speels mee om te gaan dat anderen anderen dat ‘creatief’ gaan noemen. Maar er is dus niet zoiets als een persoonlijkheidseigenschap ‘creativiteit’. Dit verhaal valt overigens ook voor veel andere ‘competenties’ te houden.
Omdat het realistisch rekenen kapitaliseert op veronderstelde ‘creatieve oplossingen’ en ‘begrijpen’ zonder de stof al te beheersen, zal het onderwerp ‘creativiteit’ nog in meerdere rekenblogs voorbijkomen.
Voor een recente stand van zaken uit psychologisch onderzoek: hoofdstuk vier in het recente (2011) boek van Stellan Ohlsson Deep Learning. Omdat psychologie iets anders is dan neuropsychologie, in dit boek gelukkig geen neuropsychologische zweverij (de samenleving verklaard uit neurologische netwerken).