Thomashuizen een voorbeeld voor het onderwijs

Als hij voor zijn verstandelijk gehandicapte zoon geen goede zorginstelling kan vinden die aan zijn wensen voldoet, neemt Hans van Putten het heft zelf in handen. Zijn zoon Thomas is de inspiratie die leidt tot de oprichting van de Thomashuizen. Deze kleinschalige woonvoorziening is uitgegroeid tot een succesvol concept. De huizen, die plaats hebben voor zo’n acht mensen met een verstandelijke beperking, zijn bijna over heel Nederland te vinden. Over de lange weg die de vader heeft moeten afleggen, schreef hij het boek ‘Thomashuis, hoe zorg ook kan’. Gisteravond een gesprek met vader, ondernemer en schrijver Hans van Putten in ‘Knevel & Van den Brink’.
De Thomashuizen krijgen gestalte door er de begrippen franchiseformule, dienstwoning en zelfstandig ondernemerschap aan te koppelen. Dit legt de basis voor een franchiseformule met zorgondernemers. Met het opzetten van een Thomashuis gaan zij voor zichzelf beginnen en bewonen zelf ook een gedeelte van het pand.
Binnen elk Thomashuis wordt bewust over klant gesproken. De betalende klant bepaalt immers of de aangeboden dienst past bij de vraag. Om succesvol te zijn, moet de zorgondernemer ervoor zorgen dat zijn klanten tevreden zijn. Hierdoor ontstaat een gelijkwaardigheid in de relatie tussen klant en ondernemer.
Elk Thomashuis heeft een eigen kleur. De invulling door de zorgondernemers en de vraag van de klanten bepalen in hoge mate de identiteit van een Thomashuis. De factor die alle Thomashuizen samenbindt, is de visie. Alles wat gewoon kan, moet ook gewoon gedaan worden.
De belangrijkste taak is het beschermen van de visie en het imago van de Thomashuizen en het uitbouwen van het concept. Daarnaast krijgen de zorgondernemers ondersteuning bij het starten van hun eigen Thomashuis. Met elkaar wordt een vast traject gevolgd om tot een eigen Thomashuis te komen.
Vanaf de start van het eerste huis wordt samengewerkt met belangrijke externe partners. Uit naam van Thomashuizen Nederland verzorgen zij de administratie en belastingaangiftes, behartigen juridische zaken, toetsen de kwaliteit en ondersteunen de klachtenbehandeling. Verder is er een organisatie die de continuïteit van zorg garandeert als een zorgondernemer onverhoopt uitvalt. Met een bank is een verzekeringspakket ontwikkeld dat is afgestemd op de Thomashuizen.
De Thomashuizen waren mogelijk omdat Van Putten rechtstreeks aanspraak kon maken op het zorggebonden budget van circa 75.000 euro op jaarbasis per persoon.
Hij hield daar geld aan over, omdat er geen tussenlagen waren die het geld verspilden.

Klik HIER voor de bron van bovenstaande tekst.

Een prachtig voorbeeld hoe een persoonlijk initiatief tot een groot succes kon leiden.
De minister sprak met hem, of hij een oplossing wist voor de overige zorginstellingen. Die wist hij wel, maar het was niet mogelijk omdat er weer besturen moesten komen met de hele rataplan vandien.
Het concept Thomashuizen komt nu in gevaar omdat de Kamer plannen heeft het persoonsgebonden budget af te schaffen.
Zo blijkt maar weer, de overheid is niet je beste vriend, maar meer een hardnekkige ziekte waarmee je zult moeten leren leven.
Laat dit ons aan het denken zetten ook voor de problemen in het onderwijs.

2 Reacties

  1. Knevel en van den Brink
    Hans van Putten was gisteren bij K&vdB en had een uitstekend verhaal. Hoe zijn oplossing voor het onderwijs kan werken heb ik alleen nog niet helder. Een school, zeker een middelbare school, heeft toch tenminste 400 leerlingen en dat is heel wat anders dan de in aantal beperkte groep kinderen in een Thomashuis. Ik zie nog geen hoofd der school op zolder wonen (al was dat vroeger bij lagere scholen wel het geval)

    De problemen waar hij met zijn zoon tegenaan liep en de achterliggende oorzaak daarvan zijn één op één te koppelen aan het onderwijs, maar of zijn oplossing ook zo makkelijk is over te zetten weet ik niet.
    Maar inspirerend was het zeker, misschien is er meer mogelijk dan ik nu zie.

    • Kleinschaligheid…
      Het was in ieder geval een pleidooi voor kleinschaligheid en de menselijke maat.
      Impliciet tegen mammoetscholen, bureaucratie en stroomlijning naar theoretsch model, tegen reguliering van bovenaf, en zeker tegen Europa.
      Eén op één relatie en zorg voor het individue staan voorop, zoals bij de lagere scholen en middelbare scholen uit de oude doos.
      En vooral al het geld naar het primaire proces, dat is naar de patient, of in het onderwijs naar de lesgevende docent en zijn leerlingen. Zorg dat de kachel brandt en de klas droog blijft.
      Bij de Thomashuizen gaat circa 25 procent naar de organisatie, als ik het goed gehoord heb. Dat is een mooi pand om in te wonen en de begeleiding. Voor een arts gaan ze gewoon naar het ziekenhuis.
      Kortom, een simpel en eenvoudig model.

Reacties zijn gesloten.