Het is leuk dat ik jongeren vooruit kan helpen.
De meeste voldoening krijg ik van leerlingen die na een jaar ploeteren tóch overgaan of hun diploma halen, dankzij de extra aandacht die je hun hebt gegeven.
Soms krijg je als leraar bedankkaartjes of een cadeautje. Het schattigste cadeau dat ik ooit gehad heb, is een miniatuur-skateboard. Omdat ik van die kledingstijl houd, dacht de leerling dat ik dat leuk zou vinden.
Hoewel ik me er bewust van ben dat je als leraar nooit rijk zult worden, ga ik elke dag fluitend naar m’n werk. Ik kan goed rondkomen van mijn salaris, maar soms spookt het wel door mijn hoofd dat het relatief weinig is. Ik werk nu zeven jaar en ik groei elk jaar een beetje, terwijl vrienden die het bedrijfsleven zijn ingegaan me links en rechts voorbij sprinten.
Bovendien krijg ik veel reacties als:’O, ben jij leraar geworden? Succes met de etterbakken.’
Ik heb niet de indruk dat het beroep erg hoog in aanzien staat.
De recente discussie over lerarensalarissen in het kabinet heb ik wel gevolgd. Het zou mooi zijn als we er wat bij krijgen. Maar ik heb mijn twijfels. Al sinds ik in het onderwijs zit, beloven kabinetten extra geld voor onderwijs. Ik weet niet waar het blijft, maar in ieder geval niet op mijn salarisstrookje.
Leraar Engels, 28 jaar, salaris 1.742 euro netto (circa 36 uur per week).
Verpleegkundige academisch ziekenhuis, 24 jaar, salaris 1.550 euro netto (36 uur per week).
Verwarmingsinstallateur, 60 jaar, salaris 1.740 euro netto (32 uur per week).
Ondertussen kopt de Volkskrant met ‘Toplonen weer fors hoger’.
Topbestuurders van Nederlandse bedrijven hebben in 2007 weer flink geprofiteerd van het verzilveren van opties en aandelen. In totaal haalden 193 bestuurders samen 317 miljoen euro op met deze beloningen, een verdubbeling ten opzichte van 2006. De miljoenen die met opties en aandelen zijn behaald, komen bovenop het vaste salaris en een jaarbonus van de directeuren.
Topman/vrouw Uitgeverij Wolters Kluwer 5,6 miljoen euro extra aan uitkeringen uit aandelenregelingen.
(Bron:Volkskrant)
Verschil in beloning is schokkend
Hals,
Ik ben vorig jaar weer teruggegaan naar het bedrijfsleven. Als 2e graads docent had ik een salaris van 3.200 euro bruto en ik zat bijna aan mijn maximale salaris van 3.300 euro. In het bedrijfsleven ben ik weer met 3.200 euro bruto gestart maar ik kan nu doorgroeien tot 5.200 euro en dat voor een naar mijn idee zelfde soort functie als een 2e graads docent. Verder heb ik nog een 13e maand en winstuitkering wat dit jaar nog meer dan een maandsalaris is. Verder heb ik voor mijn werk nu een laptop van de zaak gekregen waar ik in het ondrewijs op elke school waar ik werkte een memory stick van de zaak kreeg. Het verschil in beloning tussen onderwijs en bedrijfsleven wat bij mij natuurlijk wel bekend was is toch voor mij zeer schokkend gebleken omdat het verschil veel groter was dan ik ooit had gedacht.
En vergeet niet de werkdruk
Ikzelf heb altijd het idee dat ik het heel goed heb in het onderwijs, maar dat komt omdat ik mezelf vergelijk met mijn laagopgeleide familie. Met studiegenoten praat ik niet over geld, heb wel het idee dat ze veel minder uren maken dan ik, merk dat ze soms een dag of een ochtend vrij kunnen nemen omdat er de avond ervoor een feestje was, en zie dat ze in november of februari, lekker buiten het hoogseizoen, vijf weken op vakantie gaan naar exotische oorden die ik niet kan betalen. Maar echt inschatten of het gras elders groener is kan ik niet.
Oud-collega’s echter kunnen het wel, net als Thieu hierboven. Ik hoorde van een oud-collega dat die op zijn eerste werkdagen in zijn nieuwe baan dacht: “is dit werk?”. Zo weinig had hij te doen op een dag, en zo goed verdient hij. Maar hij heeft wel een commerciele functie en ik vrees dat dat mij helemaal niet ligt. Ik wil echt erg graag in het onderwijs blijven omdat ik het werk inhoudelijk zo leuk vind. Ik zal dus waarschijnlijk wel blijven, al kijk ik wel rond naar iets anders dat inhoudelijk ook boeiend is. Maar de anderen? Ik vind het heel belangrijk dat mijn leerlingen les krijgen van getalenteerde en goed opgeleide mensen, en die haal je met de huidige arbeidsomstandigheden natuurlijk gewoon niet binnen. Daar helpt zo’n Plasterkmiljardje geen mallemoer aan.
Was het maar waar,
een memorystick van de ´zaak´. Het voetvolk kreeg in 1997 een setje Microsoft-software voor thuisgebruik. Van updaten hebben ze bij ons nooit gehoord, dus daar moeten we het nog steeds mee doen. Maar ja, OMO moet ook op de kleintjes letten (150 miljoen in beleggingen?). In de tussentijd is wel het nieuwe OMO-paleis/hoofdkantoor in Tilburg uit de grond gestampt.
Surfspot
Van updaten hebben ze bij ons nooit gehoord, dus daar moeten we het nog steeds mee doen.
Nooit van *Surfspot* gehoord ?
Jazeker, maar
welke monteur moet zijn eigen gereedschap betalen? Sparen brandweerlieden ook voor hun slangen en overige blusapparatuur? Betaalt mijn rector zijn bureau op school uit eigen zak? Ik stoor mij bijzonder aan de (vaak dik betaalde) krentenwegers die menen dat een onderwijsbaan een roeping is en dat je dus niet moet zeuren als je daarom ook allerlei materiaal dat nodig is voor je werk zelf moet betalen. Van dat vorstelijke salaris dus.
“Ons”
Van updaten hebben ze bij ons nooit gehoord Het ging mij om het woordje “ons”. Denken ze bij OMO dat een docent nog steeds allerlei zaken van de belasting kan aftrekken ?
Maar ik ben het helemaal met je eens, zelfs een rode pen, die je verder nergens voor gebruikt, moet je nog zelf betalen. Krentenwegers ? *Precies…*
Reken maar dat ik al m’n
Reken maar dat ik al m’n insteekhoezen en mapjes uit het materiaalhok op school haal hoor. Maar inderdaad, mijn schooltas heb ik wel zelf aangeschaft, is ook niet in me opgekomen dat te proberen te declareren. Dat is ook een probleem in onze sector: we hebben zelf niet meer in de gaten hoe abnormaal bepaalde dingen zijn. En stellen dus ook geen eisen.
Iemand die vanuit een andere sector instroomt zal zich misschien nog even verbazen dat de concierge bij een avondactiviteit in het schoolgebouw wel overuren krijgt uitbetaald, maar het onderwijzend personeel niet. Een oud-collega die uit een andere sector kwam was hogelijk verbaasd dat zij de dagen na de ouderavonden niet automatisch de eerste uren van de ochtend vrij kreeg, en ook niet op een ander moment compensatieverlof voor die avonden.
In ons echter zou het niet eens opkomen dat dat soort dingen misschien eigenlijk wel vreemd zijn.
Hangt van de sector af
Met alle respect voor het werk dat (en de tijd die) in ouderavonden gaat zitten: in mijn voorgaande banen kreeg ik ook geen vrij als ik ’s avonds bijvoorbeeld een training (werkgever 1) of een ledenbijeenkomst (werkgever 2) had uitgevoerd. En daar verdiende ik destijds omgerekend zeker niet beter dan nu.
Tot op zekere hoogte vind ik ook dat bepaalde activiteiten bij je werk horen en een ouderavond is er daar op een school één van. Zo hebben wij a.s. zaterdag een Open Dag en die wordt niet gecompenseerd in geld dan wel tijd. Dit wordt bij aanname ook duidelijk vermeld. Daarbij moet/mag ik aantekenen dat wij per schooljaar slechts twee oudermiddagen, vijf Open Dagen (steeds een zaterdag) en twee Open Avonden hebben (op donderdagen).
De vorige alinea begon ik met “tot op zekere hoogte”. Uit het relaas van menigeen op dit forum begrijp ik ook dat op veel scholen die ‘zekere’ hoogte tot ‘ongekende’ hoogte is opgevoerd, inclusief het verplicht bijwonen van vergaderingen van klassen waar je zelf geen les aan geeft. Bizar!
Hangt van de wederkerigheid af, niet van de sector
Ik heb het altijd normaal gevonden om flexibel om te gaan met werktijden. Dat is gezond voor iedereen. Maar flexibiliteit is altijd wederkerig. Anders is het uitbuiting.
Omdat we als docenten in het verleden nogal zelfstandig waren: ik heb lessen verzet, extra gegeven en incidenteel laten vervallen zonder me druk te maken om formele regels, is het vanzelfsprekend dat je ook regelmatig een open dag steunt.
Maar op het moment dat we die zelfstandigheid verliezen en enkel uitvoerders worden van de ideeën van de managers, op dat moment moet elke extra seconde werk betaald worden. Andersom wordt door de managers ook geeist.
Klopt. Ik heb eens gewerkt
Klopt. Ik heb eens gewerkt als data-entrymedewerker bij een groot bedrijf, waar de afdelingshoofden medewerkers erop meenden te moeten wijzen dat ze anderhalve minuut te laat terug kwamen van hun kwartier pauze. Bijgevolg waren alle medewerkers steevast om tien voor vijf al bezig met opruimen, want ze wensten geen seconde langer te werken dan tot vijf uur. Zo gaat het dan.
Sinds de invoering van het taakbeleid, waarin er (op mijn school althans) vaste urenaantallen staan voor taken, die steevast veel lager zijn dan de tijd die je er werkelijk in stopt….en sinds je erop wordt afgerekend dat je volgens het taakbeleid-papiertje niet al je uurtjes hebt gemaakt, terwijl je zelf het gevoel hebt dat je je uit de naad werkt….is het een logisch gevolg dat medewerkers ook op hun strepen gaan staan.
Logisch gevolg van een mentaliteit die de scholen zelf hebben gecreeerd, en bovendien een overlevingsstrategie.
Schokkend!
…Thieu.
IMF lijkt op OCW
Ik heb een begin gemaakt met het lezen van het boek GLOBALIZATION AND ITS DISCONTENTS van Joseph Stiglitz. Hij beschrijft daarin het functioneren van de World International Monetair Fonds. Ik vind een vergelijking met ons Ministerie van Onderwijs frappant.
Het IMF was opgericht om in geval van economische instabiliteit in de wereld te kunnen ingrijpen. Men wilde een herhaling van de Grote Depressie van vóór de oorlog kunnen voorkomen. Maar nu is het IMF een instelling geworden die de heilsleer van globalisering en vrij verkeer van geld en goederen (maar niet van mensen) dwingend oplegt aan ieder ontwikkelingsland dat aan de Wereldbank om financiële hulp vraagt. De gevolgen voor landen die zich moeten voegen naar het IMF zijn ernstig. Slecht gebruik van het verstrekte geld en de rijken in het land worden rijker en de armen armer. Dat het zo goed gaat met de Aziatische tijgers en komt omdat ze het ook zonder het IMF redden en daardoor hun eigen plan kunnen trekken. In de meeste Aziatische landen zijn ook de armsten er op vooruit gegaan. In Nederland had het Ministerie van onderwijs ook Monomane ideeën die opgelegd werden zonder dat naar de mening van de echte deskundigen, de leraren werd gevraagd en er waren mensen op de werkvloer die het financieel steeds slechter ging en er waren mensen die niet op de werkvloer stonden en die van de opgelegde veranderingen steeds beter werden. De gevolgen van wat het IMC aan de derde wereld oplegt lijkt zo op wat er in Nederland gebeurt
Seger Weehuizen