Heel lang geleden, toen ik met lesgeven begon, was een collega van mij altijd als eerste – en dat was heel vroeg – op school. Hij bereidde zijn lessen voor met plaatjes en allerhande afbeeldingen over kunst, want internet was nog lang niet uitgevonden.
Je zou zeggen: hij was tekenleraar, maar U vergist zich. De man was neerlandicus, maar ging zijn vakgebied ver te buiten.
Dat was een mooie tijd, waarin de MO-leraren en gepromoveerde doctorandussen in de pauze nog met vork en mes lunchten en respect afdwongen met hun eigenzinnigheid.
Toen een nieuw gekomen rector op een vergadering riep dat het nu maar eens afgelopen moest zijn met zoveel egotripperij en dat het tijd was om te moderniseren, lag iedereen in een deuk en vroeg men zich in koor af wat hij daarmee in hemelsnaam bedoelde. Er werd over de man heen gelopen en spoedig daarna kon hij op staande voet vertrekken.
Nu zijn de vakken op school al lang gestroomlijnd en moeten onderwijsstof, toetsen en wat dies meer zij voor alle klassen hetzelfde zijn. Maar – geloof me – dat is slechts een papieren kwestie. Er is geen docent die zich daaraan houdt. Want we verkeren in een oorlogssituatie en docenten zijn sterren geworden in het ontduiken en het onderduiken.
Zo alleen weten zij zich staande te houden en het onderwijs te redden van de totale ondergang.
Je geeft je leerlingen het allerbeste dat er is, ook al staat dat niet in het onderwijsleerplan en de inspectie, maar ook de rector weet van niets.
Reacties zijn gesloten.
Als vanouds……
Trouw:’Gymnasiumleraren werken in een isolement; didactische vernieuwingen in de moderne talen gaan aan hen voorbij.’
Gelukkig maar, het Gymnasium is nog als vanouds, niet aangetast door de tand des tijds!
de rector weet van niets
De laatste zin brengt mij bij een van mijn onderwijsfrustraties (ook al is die laatste zin misschien niet zo bedoeld): de rector weet als het op onderwijs aankomt vaak letterlijk van niks. Onze rector kwam laatst in ons team een plan toelichten en werd zeer gepikeerd toen we hem zeiden dat we er niets van begrepen. Normaal Nederlands schrijven lukt hem niet. Het stuk staat vol met spelling- en stijlfouten, is onlogisch opgebouwd en wemelt van de gemeenplaatsen.
En daar moesten wij constructief over praten! Ben ik nu te kritisch of is het normaal dat je van iemand in zo’n functie verlangt dat hij of zij in ieder geval correct Nederlands schrijft en weet heeft van de onderwijspraktijk? Want ook dat laatste was niet het geval, zo bleek duidelijk uit zijn reacties. De man heeft zelf nooit lesgegeven.
Zeker niet te kritisch…
…want dat is de dagelijkse praktijk.
Maar
gelukkig niet overal.
rector die van niets weet
Typisch een voorbeeld van iemand, die (als alles waar is) niet capabel is om de school te leiden en het docenten team te ondersteunen.
Ook typisch : goed voorbeeld van een verantwoorde oplossing : ontslaan. De besluitvorming daartoe kan niet moeilijk zijn ; wel moeizaam ;-((
maarten