Voor de politiek van de contemporaine metabletica is dit de metafoor van de vooruitgang, het doorstomen in de vaart der volkeren. Voor mij is het de bevestiging van de ondergang westerse beschaving. Zojuist heb ik het artikel in de NRC van 3 juni het artikel gelezen van het echtpaar Ad & Marijke Verbrugge “Help! Het onderwijs verzuipt!”. Dit is al heel wat, het is licht in de donkere dagen van het Avondland. Onmiskenbaar wijzen ze op de fouten van het huidige systeem en komen duidelijke verbeteringen. Kortom: het is fout en moet beter. Ik vind dat deze problematiek nog harder aan het voetlicht moet komen, anders wordt het nooit wat.
Het zijn de linksen met hun afnemende weerstand voor ambities en tegelijkertijd toenemende criminaliteit, drugsgebruik en prostitutie voor de jeugd die daarmee de woestijn in gejaagd worden. Ik kom natuurlijk met theorieën over hoe het komt en hoe het beter moet, onder andere de marxistische getuigeniscultus (consequent kiezen voor wie of wat ogenschijnlijk het dichts bij Marx staat), maar daarnaast zal hard en pijnlijk op de rotte plekken gewezen moet worden. Daarna kunnen we werken aan vorming van de jeugd, zodat ze weer in de toekomst hun eigen ontwikkeling en economie kunnen bepalen. In andere woorden weer meebeslissen over toekomstige welvaart, welzijn en democratie.
Voor mij is economie niet marktwerking (de maatschappij onzinnig naar de bodem kapot concurreren) maar ontwikkeling door particulier initiatief en zelfverwezenlijking. We moeten werken aan een onafhankelijke economie in het blok Europa en wel op die manier dat alle economische blokken onafhankelijk de weg omhoog vinden. Dit evenwicht bevordert de vooruitgang meer dan onderlinge concurrentie van de blokken. Ik heb hier als eens vaker over geschreven. Je kunt al zondermeer de vragen stellen: “waarom is er in de V.S. meer welvaart en comfort, waarom heeft China een machtige economie en waarom hebben ze in India betere wetenschappers dan wij in Europa.
Het onderwijs en dus de wetenschap is na 1965 in Nederland en Europa gestoeld op het utopisch denken van de linksen. Hun motto was: “je bent er niet voor de wetenschap, maar de wetenschap is er voor jou”. Je hoefde niet te leren wat allemaal mogelijk was, maar je moest leren waar de maatschappij behoefte aan had. Dus het was sociale vaardigheid en bevorderen agologie; kweken van agogen de leiders en begeleiders van de toekomstig sociaal denkende mens. En iedereen was gelijk en niemand hoefde zich wat meer te voelen om interesses te tonen in wetenschap. Kort om voor de heilstaat was onderwijs niet nodig en er moest vooral gezorgd worden dat de onwetenden geen achterstand mochten oplopen.
Mijn aan de basis liggende filosofie voor het onderwijs is juist dat een ieder zoveel mogelijk kennis zou moeten kunnen integreren, zowel abstract als toegepast, opdat zij/hij daarmee haar/zijn leven kan veranderen. Tot steeds betere voor de mensheid gunstige inzichten komen. En niet in hebzucht, bedilzucht en quasi intellectueel willen profileren, blijven steken. We moeten jonge mensen kansen geven zich te laten ontwikkelen en vormen. Ze moeten de kans krijgen hun leven in te richten zoals ze dat als jong volwassenen zouden willen. En niet door aansluitingsdrang (dwang) op jonge leeftijd het contact met een zingevend en inhoudelijk leven verliezen. Voor vorm laat men zich daarnaast klaarstomen voor een baantje in de maatschappij ingericht door de linksen, dus het joycamp model (George Orwell).
Er is vervlakking alom, het onderwijs is matig, ik zeg altijd: “het is maar 10 % van wat het geweest had kunnen en moeten zijn”. Het bedrijfsleven is zwak als het gaat om creatie. De landbouw is nog steeds zeer belangrijk. De dagelijkse voedsel voorziening hebben we met terechte subsidies hier kunnen houden. De productie van andere goederen zijn naar lage lonenlanden verplaatst. In het bedrijfsleven en maatschappij is nauwelijks plaats voor gevormde en ontwikkelde talenten. Er is alleen plaats voor managers en regelaars. Daartoe hebben we er genoeg opgeleid. De kwaliteit van onderwijs en vraag bedrijfsleven is wel naar elkaar toegegroeid, en dat is op zichzelf al een bedenkelijke situatie. Door de weg van de minste weerstand neemt men genoegen met steeds minder, aangaande elkaars wensen. Het merendeel van de hoger opgeleiden kan alleen terecht als leidinggevende. Andere behoefte is er niet en andere kwaliteiten zijn er niet. Het klinkt hard maar ze kunnen echt niks. Hun gezichtsveld is zeer beperkt. Zoals gezegd passen ze in het systeem en ze onderscheiden zich van de groep nog minderen. Het midden kader kan alleen uitrekenen (en dan nog met het nodige voorbehoud) waar de productie kosten het laagst zijn en waar het meest in eigen knip te stoppen is. Bent u tevreden over de prestatie van de nutsbedrijven? Kunt u instemmen met het salarisniveau van de managers?
Een hele boel mensen doen met zijn allen het werk van de tussenkaders en topniveaus samen. Het is een echte groeikern voor de ijzeren cirkel van Keynes (rondpompen geld). Het is uiteindelijk tenderen naar de laagste niveaus. Onderwijs en maatschappij zijn een bedenkelijk systeem geworden: er is alleen plaats voor managers.
Specialisten met een soortement van wetenschappelijke achtergrond zijn moeilijk plaatsbaar. Het is allemaal niet veel bij elkaar. En dan is weer schreeuwen om meer hoger opgeleide mensen uit het buitenland bijvoorbeeld India, alsof we het summum zijn van een maatschappij die zo hoog ontwikkeld is dat we slimme mensen niet meer voorradig hebben. Nee we zijn gewoon verworden tot het achterlijke neefje van de vooruitgang. En anderen hebben onze rotsooi en relatief lage lonen echt niet nodig. Het is misplaatste hoogmoed.
Als je per ongeluk veel weet, en meerdere wetenschapsdisciplines kunt combineren ben je zowat structureel onplaatsbaar, omdat het bij jou ontstane realisme botst met het utopisch denken van de anderen. Dat hebben de goed opgeleide vakleraren in het onderwijs helaas aan de lijve moeten ondervinden. Massaal werden ze als structureel onplaatsbaar in de WAO gedumpt. Kortom er is nog al veel vernield in onderwijs en wetenschap.
Nog een voorbeeld. Kort gelden vroeg het NWO (brein achter stimulering wetenschap in Nederland), meer geld voor besteding aan wetenschappelijk onderzoek. De minister van Onderwijs Maria verhoeven merkte op dat daar geen sprake van kon zijn zo lang de wetenschap zelf niet goed omschreven had waar het geld naar toe moest. In andere woorden: ruim je rotsooi maar eens op. En wat zie ik nu in een personeelsannonce van de NWO in de NRC van afgelopen 3 juni? Het NWO vraagt voor een nieuw gecreëerde functie een “Manager Innovatie & Development” met als functie inhoud: ontwikkelen van nieuwe concepten voor samenwerking tussen wetenschap en industrie. Al weer een manager. Dit is stuitend, want we hebben in Nederland noch wetenschap noch innovatie. Dit is gewoon hetzelfde als graaien alleen iets minder zichtbaar, iets meer versluierd.
Ik heb er al eerder op gewezen, dat de veronderstelling dat het bedrijfsleven gaat investeren geen spontane orde is. Er moeten eerst vooruitzichten zijn en dan pas gaat men investeren. De overheid moet zorgen voor de ambiance dat er vooruitzichten zijn door te werken aan de economie, wetenschap & onderwijs, opstellen van maatschappelijke wensen. Op zichzelf is het bedrijfsleven niet de motor van economie en wetenschap dat is zelfverwezenlijking van de mensen. Bovendien is het te gek voor woorden dat het bedrijfsleven onze maarschappelijke wensen zou kunnen vertegenwoordige.
Als de ideeën van Marx niet werken laat men de oren hangen naar de even utopische gedachten van Adam Smith. Voor onderwijs en economie geldt net zoals in het verleden: spontaan komt niks van de grond en tevens geen orde. Voor rationele orde is op de eerste plaats het juiste onderwijs zeer noodzakelijk.
Overigens ben ik van mening dat we aan de mentaliteitomslag binnen het onderwijs moeten werken