Beste allemaal,
Graag wil ik hier mijn verhaal kwijt en hoor ik graag jullie visie. Ik ben werkzaam in het PO als OOP met lesgebonden en behandeltaken. Een aantal jaar geleden heb ik mijn aanstelling gekregen met een wtf van 0,6. Mijn leidinggevende voerde géén gesprek met mij, omdat ik al bekend was op de school en de referenties prima waren. Er werd wel medegedeeld dat bij de wtf van 0,6 ik de dagen maandag, dinsdag en donderdag volledig moest werken. Dat wilde zeggen; 5,5 lesgebonden uren per dag en dus 16,5 uur per week. Ik moest van hem tot 5 uur blijven. Daarnaast werd ik verplicht op mijn vrije dagen terug te komen voor niet lesgebonden taken. Toen ik éénmalig tijdens een vergadering in de vakantie, nog op mijn vakantiebestemming was, gaf deze leidinggevende aan dat ik mijn vlucht maar moest verzetten om erbij te zijn.
Nu verdiepte een andere collega in een soortgelijke situatie zich in de berekening van de wtf e.d. Daarbij vroeg deze collega aan anderen hoe het bij ons zat. Toen ik dit uitlegde wezen mijn collega’s erop dat ik een wtf van ongeveer 0,7 zou moeten hebben. Ik ben uitleg gaan vragen bij mijn leidinggevende waarop ik een hoop vreemde en vage berekeningen kreeg. Kort daarna werd mij het voorstel gedaan de afspraak te maken dat ik klokuren zou gaan werken.
Zij probeerden hierbij de normjaartaak om te zetten in klokuren. Dat kwam dan bijvoorbeeld op 0,8 deskundigheidsvevordering per dag (en de verdeling zo, tot je aan 8 uur per dag komt).
Inmiddels is mijn leidinggevende niet meer werkzaam op de school wegens disfunctioneren. Bij het adjunct ben ik dus weer in gesprek gegaan. Deze liet mij weten dat ik 14 lesgebonden uren per week moet werken.
Toen ik aangaf dat ik dus teveel gewerkt heb al die jaren zei hij; “Wie zegt dat je die teveel lesgebonden uren niet van je niet lesgebonden uren gehaald hebt?”
Ik gaf aan welke niet lesgebonden taken ik allemaal heb gedaan en daarmee wel degelijk aan alle uren ben gekomen.
Vervolgens geeft hij aan: “Nou, misschien heb je wel je maximaal aantal lesgebonden uren overschreden, maar dit mag ook van de CAO dus bewijs maar dat het niet klopt bij het bestuur.” Ik heb vervolgens contact opgenomen bij het bestuur, maar deze zeggen weer dat ik het met de directie moet regelen.
Voor de duidelijkheid: Mijn oud leidinggevende heeft nooit afspraken goed op papier vastgelegd (het is niet voor niets dat hij disfunctioneerde).
Nu lees ik in de CAO dat het overschrijden van het maximaal aantal lesgebonden uren niet toegestaan is, in het eerste jaar van indiensttreding. Daarna is dit wel toegestaan, maar alleen met schriftelijke instemming van de werknemer.
Deze heb ik nooit gegeven.
Verder heb ik nu een stapeltje ‘bewijsmaterialen’ van vervangingsaanstellingen, tot notitie krabbels leidinggevende, tot roosters en verklaringen van collega’s.
Maar daar het hier gaat om een paar duizend euro wat ik nog tegoed heb (of wél extreem veel vrije dagen), vermoed ik dat er straks wel weer een ander excuus is waarom ik geen gelijk zou hebben.
Ik vraag me af wat hier dan nog tegen te doen is en wie in principe verantwoordelijkheid dient te dragen nu.
p.s. Ik snap dat ik naar de
p.s. Ik snap dat ik naar de rechter kan, maar de vraag is tot in hoeverre je dan om ontslag vraagt (wegens verstoorde arbeidsrelatie bijvoorbeeld).
Vakbond
Hoi Meis,
Wat een raar en herkenbaar verhaal. Erg goed dat je je er niet bij neerlegt; dat is namelijk wat veel anderen doen. Lekker solidair, maar niet heus.
Dit is wat mij betreft ECHT een zaak voor de vakbond en ik ben ervan overtuigd dat de AOB je hiermee heel goed kan helpen. Als je nog geen lid bent: direct doen! Als je wel lid bent: morgen alarm slaan!
Mooi he, tweede opdracht voor de cooperatie
het onzinnige taakbeleid, of anders gezegd de manier waarop hiermee wordt omgegaan door de managers ( oei, mag niet is bashen). Dat hele taakbeleid is door alle geledingen van het onderwijs de grootste steen des aanstoots voor de docenten, of zijn het spijkers aan de doodskisten. Weg ermee!
taakbeleid: diepe zucht
Hoe kan het gebeurd zijn dat op een zeker moment het vaststellen van een ’taakbeleid’ plotseling belangrijk werd gevonden?
Waar voor die tijd geen al te grote problemen bestonden bij het verdelen van de extra taken?
Hoe verbaasd was de schoolmeester niet, toen hij op een kwade dag te horen kreeg dat hij voor 40 uur benoemd was!
Nooit had hij stilgestaan bij zulke uren: hij deed dat wat voor zijn klas noodzakelijk was. Uren telde hij niet. Hoeveel vrije tijd besteedde hij niet regelmatig aan zijn lessen?
Maar, hoeveel vrije tijd ook niet?!
Dat gevoel van vrijheid ging verdwijnen zodra die meester en die juf hun uurtjes moesten gaan tellen; ook die van de avond en de vakantie.
Dat is niet leuk. Want we werken vooral voor onze klas. Niet voor de ordners.
Dat taakbelastingsbeleid was weer zo’n voorbeeld, waarbij de meester en de juf van hun eigenlijke werk werden afgehouden.
Waarbij zij ‘verantwoording’ moesten gaan afleggen, terwijl zij al die tijd erin hadden geloofd dat de resultaten met hun klassen meer dan voldoende verantwoording zouden zijn.
Hoeveel tijd hebben we niet verspild met dit soort ongein??
Ik weet nog goed dat we als team moesten gaan werken aan een ‘schoolwerkplan’. ALLES wat er op de school gebeurde, inclusief de diepzinnige gedachten die schuil gingen achter onze processen, moest worden genoteerd! Dit slechts nadat daar uiteraard in langdurige vergaderingen over was gesproken.
Dat zou namelijk ‘bewustzijn’ gaan brengen.
De treurnis over dit alles werd nog vergroot, toen, na enige tijd, het idee van dat ‘schoolwerkplan’ vaarwel werd gezegd!
Wat we direct al wisten maar niet mochten zeggen, werd naderhand uiteindelijk dus toch erkend.
Dat soort praktijken zijn geen aanbeveling voor juf en meester zich weer eens intensief met een volgend bureaucratisch traject te gaan bezighouden.
Al dat ‘beleid’ dat vorm moet krijgen op papieren blaadjes, valt onder de noemer ‘humbug’.
2000 woorden
Ik hoop dat mijn commentaar nog leesbaar is, aangezien ik veel heb moeten schrappen.
Ik besef dat meis1981 intussen weinig geholpen is.
Ik zou dat hele taakbelastingsbeleid immers gewoon willen afschaffen. De deeltijdfactor wordt gewoon een deel van de uren die men bij een volle werkweek voor de klas staat. Al het extra werk wordt dan gewoon beschouwd als ‘inclusief’ behorend bij die dagdelen.
Intussen komen de teams er zelf wel uit.
Maar inderdaad, als extra financiele beloningen worden gekoppeld aan extra niet-lesgebonden taken, dan is dat voer voor veel extra controverse.
Het is niet zo dat extra
Het is niet zo dat extra beloningen worden gekoppeld aan extra niet-lesgebonden taken. Volgens mij is dat verkeerd begrepen.
Bij een wtf van 0,6 horen 14 lesgebonden uren (bijv. ma 5,5, di 5,5 woe 3)
Ik moest werken: ma – 5,5, di – 5,5 – do – 5,5. Ik overschreid daarmee het maximaal aantal lesgebonden uren. Iets wat a. in het eerste jaar van indiensttreding niet mag volgens de cao. B. daarna mag het alleen met schriftelijke instemming van de werknemer. Ik wil die overuren compenseren, maar nu willen ze dat ik aantoon dat ik dit teveel aan lesgebonden uren niet al gecompenseerd zou hebben met mijn niet-lesgebonden uren.
En nogmaals over het stilzwijgend akkoord gaan… wie is er zo gek om voor een hongerloontje (OOP) vrijwillig min. 102 uur per jaar gratis en voor niks voor de klas te gaan staan? Ik niet hoor!
Extra beloningen
Ik denk te weten dat Moby met ‘extra beloningen voor niet-lesgebonden taken’ het niet over jou heeft, maar over het algemene feit dat in het onderwijs je meer geld krijgt des te minder je voor de klas staat (maar in plaats daarvan teamleider, coordinator of iets dergelijks bent).
financiele gevolgen taakbeleid
Als een school voor extra taken (taken die moeten vallen binnen de 40-urennorm, maar die vallen buiten de rooster-uren) een uren-norm heeft vastgelegd, kan die urennorm dus inderdaad financiele gevolgen hebben.
De ene school rekent b.v. 10 week-uren voor taken waar een andere school 6 uren voor soortgelijke taken heeft gereserveerd.
De werktijdfactor die slaat op de extra uren, heeft dus gevolgen voor het salaris. Gevolgen die van school tot school kunnen verschillen.
Zo zie ik het althans.
Meis kan dus m.i. alleen bij de eigen school reclameren.
Hoewel de overheid deze wirwar heeft veroorzaakt.
Ik kan mij vergissen, want bureaucratisch gezever interesseert mij bijzonder weinig. Dat beschouw ik meestal als de institutionalisering van de kleinburgerlijkheid.
kleinburgerlijk?
Als je bureaucratisering beschouwt als de institutionalisering van de kleinburgerlijkheid beschouwt, dan doe je onrecht aan de kleine burger en misken je het gevaar van de bureaucratie.
boekhoudkundige truc
Ik beschouw dat stellen van de werkweek van de basisschoolleerkracht op 40 uur als een boekhoudkundige truc.
De werkelijke roosteruren bij een volle werkweek bedragen toch ongeveer 26?
Het extra werk dat dit rooster met zich mee brengt, kan door de leerkracht in vrijheid worden ingevuld, en dat was een voordeel van dit beroep.
Nu de werkweek op 40 werd gezet, onstonden er meer-uren: uren die overbleven als van die 40 uur de roosteruren (25,5?) werden afgetrokken. Die uren werden vervolgens benoemd tot niet-lesgebonden uren, meen ik mij te herinneren.
Of moesten die ‘rest’ uren die door dit trucje ontstonden nu worden verdeeld volgens het schema lesgebonden en niet-lesgebonden?
Veertig uur maal 0,6 is 24 uur. Is men benoemd voor 24 uur, moeten daar dus ook die ontstane ‘rest-uren’ binnen vallen. Dat levert natte-vinger werk op.
De rooster-uren (25,5?) maal 0,6 levert 15,3 roosteruren op. Dat zou dan twee dagen zijn (twee maal 5,5) plus nog 4.3 roosteruren: dat zou de woensdag kunnen zijn, waarbij nog een klein uurtje wordt overgehouden.
Die uit de lucht getoverde veertig uur zorgde dus voor veel controverse die volkomen onnodig en nutteloos was.
En sommige leerkrachten werden ‘vrijgesteld’ van lessen voor de klas, aangezien het een heidense klus was al die extra taken in een uren-norm vast te leggen.
Hoeveel tijd heb ik niet verspild aan dit bureaucratisch gezever.
ALLE taken binnen een school dienden genormeerd te worden in een aantal uren per week.
Zo’n uiteindelijk vastgestelde urennorm voor al die extra taken, kan dus inderdaad van school tot school verschillen.
Als ik het mij goed herinner.
De werktijdfactor moet gewoon weer uitgaan van de roosteruren.
De rest gebeurt in onderling overleg.
De werktijdfactor moet NIET van 40 uur uit gaan (schrijft men ‘uit gaan’ aan elkaar??). De controverse ontstaat vanwege die extra uren die de norm van 40 uur vanzelf doet ontstaan.
Verantwoorden!
Kortom, al die leerkrachten in het basisonderwijs kregen plotseling te maken met ongeveer 14 extra uren (buiten het rooster; binnen de 40 uur) die VERANTWOORD moesten worden!
Dit is het kader van de actie ‘vertrouw-noch de leerkrachten-noch de directies-noch de besturen-noch de ouders!’.
Zaten ze allemaal te neuzelen over kwesties of het ‘opruimen’ van het magazijn wekelijks 1 of 2 uur zou moeten kosten. En of het zetten van de koffie wekelijks 2 of misschien wel 2,5 uur zou kosten.
Alsof we niets beters te doen hadden!
Dat er nog mensen in het basisonderwijs kunnen functioneren beschouw ik als een groot wonder.
Mij heeft het een enorme afkeer bezorgd van dit soort bemoeizuchtige overheden.
Bedankt voor je reactie. Ja,
Bedankt voor je reactie. Ja, ik snap ergens ook wel waarom mensen zich erbij neerleggen. Ik was van plan dit op een heel vriendelijke manier aan te pakken, maar ik heb gemerkt dat het heel erg verkeerd valt als je op je strepen gaat staan en mensen ineens niet meer zo vriendelijk tegen je zijn.
Toen je zo hard werkte dat je zelf bijna over de kop ging was dat nog wel anders.
AOB ben ik lid van geweest. Ik heb ooit voor iets anders gebeld en helaas kreeg ik daar geen fijne reactie op dus ik heb onlangs opgezegd. Sowieso moet ik zeggen dat ik OOP nog steeds teveel een ondergeschoven kindje vind, bij alle vakbonden.
Weer aansluiten bij de bond kan niet, want dit is al een lopende zaak. Daar heb ik dus niks aan. Ik heb wel een rechtsbijstandverzekering incl. werk. Ik ga het nu eerst op de school proberen te regelen, maar verwacht er niet veel van. De vraag is dan wat slim is.
Ik wil me er inderdaad niet bij neerleggen, maar wil wel een goede inschatting hebben van wat ik te winnen en te verliezen heb.
vabond
Ik heb ooit het AOB gebeld met een vraag en ik werd niet heel vriendelijk te woord gestaan, laat staan geholpen. Ik heb daarom onlangs mijn lidmaatschap opgezegd (achteraf een beetje stom in deze situatie). Ik kan nu wel lid worden, maar dan helpen ze je niet als de situatie al bestond. Ik heb wél rechtsbijstand, maar de vraag is even… kunnen ze het inderdaad maken om daarna naar een ontslag toe te werken?
Normjaartaak
Ik snap weinig van de details van je verhaal.
Als je al die jaren niet geprotesteerd hebt, lijkt het me dat je dus stilzwijgend akkoord bent gegaan. Je moet met bewijs kunnen komen dat je geprotesteerd hebt. Dat je leidinggevende niets op papier heeft gezet, ontslaat jou niet van de plicht om er op te staan dat het wel gebeurt.
Verder hangt het helemaal van de omstandigheden af wat er na een eventueel gewonnen rechtszaak gebeurd. Zonder verdere details is daar geen zinnig woord over te zeggen. Jammer dat je geen lid meer bent van de AOB. De enige vakbond die je na bestudering van de stukken goed kan adviseren en bijstaan.
Zoals je het nu beschrijft, lijkt het me een sprong in het diepe.
Klaas Wilms
Als we dan toch
reclame gaan maken: laat die AOB maar zitten, kies voor LIA, die laten zich tenminste niet aan het lijntje van werkgevers en overheid houden. De AOB heeft mij net iets te vaak ingestemd met ziek(makend) beleid en pappen en nathouden.
reclame
Ik heb het over de juridische bijstand van de AOB. Die is buitengewoon onafhankelijk en goed.
Klaas Wilms
Geen reclame,
Ik heb in elk geval niet al te beste ervaringen met juridische ondersteuning door de AOB. Men had te vaak buitengewoon veel begrip voor de positie van de werkgever, in dit geval OMO (heeft ook een aardig juridisch apparaat….). Maar goed, dat is mijn ervaring.
Details, aob etc
Wat betreft de aob.. fijn als je wel goed bent geholpen. Ik ben OOP en wellicht ligt het daaraan. Ik heb maanden achtereen in mijn uppie voor de groep gestaan, meerdere keren. De aob zei dat ik blij moest zijn dat mijn werkgever dat vertrouwen in mij stelde en niet moest zeuren. Mooi antwoord, als ze tegelijk overal schrijven dat bijv. onderwijsassistentes uitgebuit worden hiermee. Voor dergelijke reacties betaal ik geen contributie.
Betreffende mijn verhaal, hoezo stilzwijgend akkoord gaan? Als ik nieuw ben in het onderwijs als OOP en mijn baas zegt; bij een wtf van 0,6 horen 3 volle dagen, wie ben ik dan om dat in beginsel niet aan te nemen? Je kan bij mij alle collega’s vragen en ik kan je vertellen dat meer dan de helft niet weet hoe de werktijdfactor in elkaar steekt, hoe je dit moet berekenen, of zelfs welke werktijdfactor ze hebben! Dat moeten ze dan even opzoeken.
keep it simple
Overheid: houd het eenvoudig a.u.b.
Wat is er zo moeilijk aan het benoemen van een basisschoolleerkracht op grond van een halve dag, een hele dag en/of een woensdag???
Waarom moest dat veranderd worden ten koste van tijd, inzet en enthousiasme van leerkrachten?
Die leraren zijn geen debielen die met de rest van de tijd geen raad weten!
En als die leraren na hun rooster-uren zitten te niksen, hebben we nog steeds ouders, collega’s, besturen, en hoofden der school die de betrokken persoon terecht kunnen wijzen.
Waarom zit die overheid eenvoud zo gecompliceerd te maken?
Dat ministerie zit vol academici. Die moeten bewijzen dat zij hun riante salarissen waard zijn.
Dat gebeurt niet met eenvoudige oplossingen; eenvoudige oplossingen maken dat academische beleidsmedewerkers onderwijs vooral en voortdurend duimen zitten te draaien.
Het gros van het volk ziet het zo; dat kan ik die overheidsacademici ‘onderwijs’ garanderen.
Ik deel de mening van dat volk.
Wij, onderwijsmensen, werden massaal slachtoffer van zich willen bewijzende academici in een ministerie..