Ongeveer 95% van alle discussies over het onderwijs gaat via de pedagogische invalshoek. Toen een paar maanden geleden Frank Kalshoven in VN een discussie aanzwengelde over de uitgavenexplosie in het onderwijs (zie ook www.vn.nl) was de enige azijnzure reactie vanuit het onderwijs dat het hier een econometrische benadering betrof, en daarover is natuurlijk geen goede onderwijskundige discussie mogelijk…..
Als vader van een kind dat via “Natuurlijk Leren” wordt voorbereid op een competentiegerichte opleiding in het mbo (ik verzin het niet) is mij iets opgevallen. De “natuurlijke” docenten zijn schatten van mensen, die vooral vanuit een ideologische argumentatie ouders overtuigd proberen te houden dat het goed is voor hun kind, maar in hun organisatorische taken hopeloos te kort schieten. De klachten hebben vooral betrekking op (te late) roosterwijzigingen, miscommunicatie, gebrek aan info over uitgaven en het onvermogen om de kids fatsoenlijk en consistent te coachen (lees ook: sturen).
Stelling: in het onderwijs wordt de positie van de schooladministratie onvoldoende benut om dagelijkse organisatorische zaken professioneel op te lossen. Een goed doordachte back-office-functie is cruciaal voor de verbetering van het onderwijs. Niet minder, maar meer bureaucratisering!
Betere bureaucratie
Een goed doordachte back-office-functie is inderdaad cruciaal voor de verbetering van het onderwijs. Misschien wel het grootste probleem in het onderwijs is echter dat mensen die aangenomen worden om die back-office-functie te vervullen zich daar te goed voor voelen. Er is natuurlijk niks spannends aan het op orde hebben van het rooster, info over uitgaven goed vastleggen etcetera. Deze mensen doen liever grootse en meeslepende dingen zoals nieuwe onderwijsconcepten invoeren.