Muziekonderwijs en Bach

10 april 2009 Hals 40

Gisteravond de Matthëus Passion o.l.v. de beroemde Richard Egarr meegemaakt. Een uitmuntende uitvoering van een bijzonder dirigent.
Voor mij zat een klein jongetje nog wat onwennig met zijn opa. Zijn eerste stapjes in de kunst.
In de pauze vertrok het jongenskoor in witte bloesjes en bedolven onder de bloemen van hun ouders. Wel meezingen dus in Bach, maar daarna weer op tijd naar bed.

Wat staat die wereld van Bach toch ver af van onze hedendaagse jongerencultuur.
Ik vroeg mij af hoe het met het muziekonderwijs gesteld is in deze tijd.
Wordt er nog wel muziek en muziekgeschiedenis gegeven op basisschool en middelbare school?
En zo ja, gaat dat dan ook verder dan onze eigentijdse popmuziek en worden de leerlingen ook in contact gebracht met grote geesten zoals Bach.

Op mijn lagere school zat ik in een jongenskoor en hadden we soms uitvoeringen in het gebouw van Kunst en Wetenschappen in Den Haag.
Mijn vroegere gymnasium gaf uitgebreid muziekgeschiedenis, Gregoriaans, en alle grote componisten, en op Goede Vrijdag, een dag als vandaag, uitgebreid de Matthëus Passion van Bach.
Het Gymnasium Haganum heeft het grootste schoolorkest van Nederland. Daar spelen twee op de drie kinderen een instrument.
Maar op de school waar ik nu werk, kunnen ze al jarenlang geen muziekdocent meer vinden.
Helaas, want het ging toch om Bildung, is het niet?

40 Reacties

  1. Inz. muziekonderricht
    Op mijn school (H/V) wordt wel degelijk muziekles gegeven. Inclusief noten lezen en zingen. De docent heeft de klassieke muziek geheel opgegeven; wel probeert hij het met ‘de betere popmuziek’ en klassiekers van Gershwin, Cole Porter en Irving Berlin. Mijn eigen kind, op een andere school, kreeg één jaar muziek, inclusief Bach, Beethoven en Brahms.
    De scholen en de muziekleraren hebben hier heel veel vrijheid, zodat het dus per school kan variëren. Dat mijn collega ‘muziek’ de klassieken opgegeven heeft vind ik jammer, maar kun je hem dat verwijten? Het lijkt mij hondsmoeilijk om leerlingen, puur op je eigen enthousiasme, kennis te laten maken met de klassieken.
    Wij doen hier nog wel eens lacherig over de zelfsturende leerling: ‘Haha, kinderen gaan toch zeker niet massaal uit zichzelf aan de wiskunde?’, maar uit zichzelf naar de Mattheüs Passion luisteren doen ze ook niet. Ooit gehoord van een leerling die op ‘muziek’ bleef zitten? Dat een flink deel van de kinderen geen aanleg voor B-vakken heeft wordt als normaal geaccepteerd, maar ik denk dat muzikaliteit nog dunner gezaaid is. Hoe je dan als muziekleraar de hele klas naar de Notenkrakersuite moet laten luisteren is mij een raadsel.
    Op de basisschool echter zou een leerkracht spelenderwijs de belangstelling voor muziek en zelf muziek maken kunnen aanmoedigen. Laat kinderen zelf simpele instrumentjes bespelen, laat in het Nederlands zingen, zie af van commercieel gebonk en geschreeuw en laat af en toe een flard klassieke muziek horen, dan valt er vast nog wel iets te bereiken.
    Van mijn eigen jeugd (mijn 18e jaar) herinner ik mij nog een schoolconcert van een goede klassieke pianist. Deze man was uitzonderlijk, omdat hij niet alleen mooi speelde, maar er ook als een volleerde standwerker over kon vertellen. De hele school (plm. 300 leerlingen) was muisstil, en dat gedurende een goed uur. Maar zoiets is niet iedereen gegeven.

    • De school is geen speeltuin…
      ‘Dat mijn collega ‘muziek’ de klassieken opgegeven heeft vind ik jammer, maar kun je hem dat verwijten? Het lijkt mij hondsmoeilijk om leerlingen, puur op je eigen enthousiasme, kennis te laten maken met de klassieken.’

      Dat kun je hem dus wel verwijten.
      Waarom verschillende criteria bij verschillende vakken?
      Leerlingen worden ook niet gevfaagd of Wiskunde of Duits wel leuke vakken zijn.
      Enthousiasme is geen criterium om een vak wel of niet te geven.
      Het enige criterium dat telt is de algemene vorming. Daar behoren de hoogtepunten van onze Europese cultuur bij.
      Dus ook Mozart, Beethoven en Bach.

      We gingen er toch voor om voor jonge mensen een ‘nieuwe wereld’ te openen?

      • Status van een vak
        Wanneer muziek dezelfde status krijgt als wiskunde en Nederlands, moet de school bereid zijn onvoldoendes voor muziek zwaar genoeg te laten wegen om iemand niet te bevorderen of voor zijn eindexamen te laten zakken. Maar muziek heeft die status niet en wordt dus niet helemaal voor vol aangezien. Net zo min overigens als tekenen en gymnastiek. Dat betekent wel een handicap erbij voor de muziekleraar.
        Ik denk dat de gedachtengang is dat zulke vakken later door de getalenteerde leerlingen toch wel worden gekozen; op een conservatoium krijgt Mozart wél de aandacht die hij verdient. Bleven er op uw gymnasium Haganum wél leerlingen zitten vanwege muziek of tekenen?

        • Weg naar toverwereld niet afsluiten
          Als het een docent Muziek om een of andere reden niet lukt om al zijn leerlingen bij de les te houden zou het vak facultatief of een keuzevak moeten worden. Binnen het VWO zijn tenslotte ook Latijn en Grieks facultatief. Genieten van klassieke muziek moet je meestal leren en dat lukt alleen maar als je naar het lesuur Muziek gaat met de wil je voor dat vak open te stellen. Ook hier vind ik weer dat het belang van de leerwilligen voorgaat. We moeten zo veel mogelijk leerwillige leerlingen de kans geven te omtdekken hoe mooi Klassieke Muziek is. Als je het vak facultatief maakt en het gevoel verspreid dat het een voorrecht is dat je dat vak op school kunt volgen lukt het waarschijnlijk om veel leerlingen te bereiken en wat betreft de leerlingen die je zo niet bereikt is de muziekleraar waarschijnlijk vanaf het begin af aan kansloos.
          Seger Weehuizen

          • Een zijlijn: Het Joshua Bell experiment
            Neem de hal van een metrostation tijdens de ochtendspits van een doordeweekse werkdag. Zet er de beste violist neer die je maar kunt vinden, compleet met zijn 4M$ Stradivarius, en laat hem een superb solo-concert spelen. Wat zal er gebeuren?

            Er gebeurde in ieder geval een heleboel NIET.

            Opmerkelijk in het verhaal is de drie jaar oude Evan Parker die aan de hand van zijn gehaaste moeder voorbij de violist gesleept wordt en toch nog probeert zoveel mogelijk van de muziek op te vangen.

            Lees het uitvoerige artikel van de Washinton Post (Engels) waar het hele experiment in beschreven wordt, compleet met videofragmenten.

          • Joshua Bell / geen zijlijn
            Dit verhaal is juist geen zijlijn maar illustreert perfect hoe moeilijk het is om aan een onverschillig publiek duidelijk te maken wat artistieke grootheid is.
            De uitkomst van het experiment kon ik voorspellen en de ervaring vind ik zeer herkenbaar.
            50 % van de mensheid hoort niet eens OF er muziek wordt gemaakt of niet (zet je op een druk feest met keiharde muziek die muziek plotseling uit dan merken ze niets).
            Van de overige 50% kan vermoedelijk 10 % het verschil tussen een klarinet en een grote trom horen, het verschil tussen hard en zacht wordt wellicht door wat meer mensen gehoord. Mensen die muzikaal genoeg zijn om een talent te herkennen zijn zeer zeldzaam.
            En nu zal je maar muziekleraar zijn en aan 30 onverschillige pubers de grootheid van Bach of Tsjaikowski willen uitleggen…
            Ik weet overigens niet of ik zelf, bij kennismaking met een zeer groot geleerde, zou inzien dat hij meer was dan gewoon een slim mannetje. It takes one to know one, zegt men wel.

          • De grootheid van Bach uitleggen…
            …vereist inzicht. Dat komt in een later stadium.
            Het zou een vergissing zijn te denken je leerlingen moet leren Rembrandt of Mozart mooi te vinden.
            In het onderijs gaat het erom de leerlingen de context te leren begrijpen door overreiking van kennis, geschiedenis, jaartalletjes. Het mooi vinden en begrijpen komt voor sommigen later wel.
            We moeten on realiseren hoe belangrijk de algemene ontwikkeling is, om jonge mensen een zekere balans in het leven te geven en om hun vervolgstudies en beslissingen in het latere leven, inclusief de opvoeding van hun kinderen, in een goede bedding te laten vallen.
            Uitgebalanceerde persoonlijkheden, met de mogelijkheid verstandige beslissingen te nemen. Laten we onze taak en verantwoordelijkheid niet te licht opvatten. Wellicht was de atoombom dan helemaal niet uitgevonden en werd een wapenindustrie ook aan banden gelegd.
            Daar spelen Bach , Mozart en Rembrandt een belangrijke rol in.

          • De abstractiedrempel
            “De grootheid van Bach uitleggen……vereist inzicht. Dat komt in een later stadium.
            Het zou een vergissing zijn te denken je leerlingen moet leren Rembrandt of Mozart mooi te vinden”. Je bedoelt hier waarschijnlijk dat de meeste LEERLINGEN een rijpingsproces moeten doormaken vóór ze in staat zijn om van klassieke muziek te genieten en dat dat ook voor beeldende kunst geldt. Daarin ben ik het met je eens. Maar naar mijn gevoel is schilderkunst (al speelt het zich hoofdzakelijk in het platte vlak af) veel grijpbaarder en zijn lessen over schilderkunst veel beter structureerbaar. Bij een afbeelding gemaakt door Rembrandt zie je direct wat zij voorstelt. Daarna ga je je er in verdiepen waarin zijn afbeelding verschilt van de werkelijkheid of een foto van de werkelijkheid. Hoe komt het dat Rembrandt een afbeelding van de werkelijkheid maakt die overtuigender en “mooier”dan de werkelijkheid is? Een Fuga van Bach is net als een non-figuratief schilderij. Bij de laatste ziet met vlakken en/of lijnen, vaak met felle kleuren. Vaak ziet men eerst alleen maar klodderwerk. Zo ook bij Bach. Een opeenvolging van noten waarin soms een lijn te ontdekken valt maar die moeilijk traceerbaar blijft te midden van een groot aantal andere aaneengeregen noten. maar als je wat vaker luistert hoort je opeens dat al die notenlinten op een sublieme manier met elkaar verwoven zijn. Om dat te voelen hoeft men niet eerst een heleboel muziektheorie door te worstelen. Opeens is het er. Daarin verschillen toonkunsten van beeldende kunsten en dat moet doorwerken in verschillen in onderwijsvorm. Overigens zijn de Mattheüspassion en andere oratoria en ook natuurlijk ook opera’s te vergelijken met figuratieve schilderkunst. Nadat Petrus gezegd heeft “Ich kenne des Menschen nicht” ontstaat er een verband tussen een concrete handeling en de daarop volgende muziek. Seger Weehuizen

          • Programmamuziek…
            ..is goed te doen om mee te beginnen, maar ik kan je verzekeren dat je ook voor leerlingen met Bach en Mozart veel kunt doen.
            Wat echter mijn stelling is, dat het genieten of mooi vinden niet echt een rol hoeft te spelen, omdat de primaire kennis als ‘in welke tijd leefden zij’ en ‘wat waren hun belangrijkste werken’ genoeg stof tot leren geeft en hoogst noodzakelijk is voor de algemene ontwikkeling.

          • Punt erbij voor Hals
            Dat is waar! Niemand die ik ken is liefhebber van Thales, bewonderaar van Pythagoras, aanhanger van Archimedes of fan van Pauli. Maar die stellingen, wetten en uitsluitingsprincipes hebben we gewoon moeten leren. Daarentegen heeft men mij nooit gevraagd of ik wel wist wanneer ze leefden. Verder dan ‘oude Griek’ zou ik niet gekomen zijn.

          • Mαιεια
            Misschien wordt ik te zeer aangedreven door het idee dat de muzieklessen op school een uitgelezen mogelijkheid bieden om leerlingen over een muur of door een rijstebrijberg te helpen en hen zo een uitzicht te bieden op een Elysium of lekkerland dat ze vervolgens vol verwachting willen binnengaan. Sookratès gebruikte voor zichzelf als helper bij het verwerven van inzicht het voorbeeld van een vroedvrouw.
            Seger Weehuizen

          • Een uitzicht op een Elysium
            Natuurlijk is dat zo, maar als leraar heeft het weinig zin te gaan staan roepen hoe mooi en knap het allemaal is, want ieder ervaart de kunst op zijn of haar eigen niveau.
            Dat is direct het mooie van veel leren. Hoe meer je leert, des te meer je ontdekt.
            Bovendien: intelligentie herkent intelligentie en groot talent herkent groot talent.
            Derhalve moeten we bij leerlingen op hun niveau beginnen, met hier en daar een uitschieter naar boven om te kijken hoe het valt.
            Dan zullen de intelligente kinderen er ook direct uitspringen.
            Want gelukkig is het zo, dat er ook een percentage kinderen vroeg rijp en intelligent geboren worden.
            Er zijn erbij die in hun jonge jaren de grote meesters al begrijpen en genieten. Wonderkinderen zijn dat, of oude zielen of gewoon vroeg rijp en hoog begaafd. Daarom is het een werkelijke luxe op een gymnasium te zitten of om daar les te geven. Ze mogen mij daar neerzetten, voor de helft van mijn salaris.
            Maar laten we in het reguliere onderwijs maar gewoon met de feitjes beginnen.

          • Kinderen gaan ervoor….
            ….en ik vraag mij af of de grootsheid van een componist voor hen er iets toe doet.

            Op YouTube stikt het trouwens van de opnames van kleine kinderen die al behoorlijk onderweg zijn een instrument te beheersen. Hier een paar voorbeelden: een vioolduet, Minuet van Bach en Bach’s Gigue.

            Of het nu klassiek, jazz, pop, of wat dan ook is, goede, gerichte scholing maakt uiteindelijk vaak de wereld uit al zijn er zat uitzonderingen, zoals bij voorbeeld Frank Zappa. Een paar clips: Frank Zappa en Steve Vai in duet in Rome, 1982, Steve Vai over zijn auditie bij Frank Zappa (Vai had wel een formele muziekscholing doorlopen), en Steve Vai in een recente uitvoering.

          • Niet facultatief, Seger…..
            …maar verplichte leerstof, als de school en overheid dat wél belangrijk vindt.
            Er zijn wel meer vakken welke sommige leerlingen niet leuk vinden.

            Het gaat om ‘Bildung’, dat is het einddoel waarnaar we streven.
            Dat is ook wat ik tegen het artkel van Grahame Lock heb. Die spreekt daar helemaal niet over.

          • Had ik ….. maar zou ik niet hebben……..
            Ik stel me voor dat ik als leerling in een klas zit met een leraar die ons graag wil laten inzien maar vooral laten voelen hoe mooi Klassieke Muziek is als je je er eenmaal voor open gesteld hebt. Ik en de andere leerlingen zitten in de klas met het voornemen om de leraar alle kans te geven om in zijn opzet te slagen. Want inzicht in de structuur van de muziek brengt ons niets als er geen vonk overslaat die onze liefde voor die kunstvorm doet ontbranden. (Dit doet me aan een bijbeltekst denken). Dat moet dus het doel zijn van de lessen bij het vak muziek en daar moeten ze ook helemaal op gericht zijn.
            Seger Weehuizen

        • Wél meetellen…
          Om bepaalde (culturele) vakken niet of minder mee te laten tellen, is dom en kortzichtig.
          Ik heb dat in mijn schoolomgeving nog niet eerder meegemaakt.
          Daar zouden de betrokken docenten tegen in opstand moeten komen.

          • Alleen voor vreugdezoekers
            Musik, schöner Götterfunken
            Tochter aus Elysium,
            Wir betreten feuertrunken,
            Himmlische, dein Heiligtum!
            Deine Zauber binden wieder
            Was die Mode streng geteilt;
            Alle Menschen werden Brüder,
            Wo dein sanfter Flügel weilt.
            Als Ludwig van Beethoven over vreugde schrijft bedoelt hij echte muziek en omgekeerd. Denk maar aan zijn uitspraak „Wo man singt, da lass dich ruhig nieder, böse Menschen haben kein Lieder”.
            Muziek kan bovenaardse gevoelens opwekken:
            Ahnest du den Schöpfer, Welt?
            Such’ ihn über’m Sternenzelt!
            Über Sternen muß er wohnen.
            Wie geen bezoek aan het Elysium will brengen moet ook niet tot de wachtkamer worden toegelaten
            Seger Weehuizen

          • Nieuwe vergezichten…
            Je geeft hier goed mee aan welke nieuwe vergezichten we voor onze leerlingen moeten en kunnen openen.
            Dat pleit ervoor dat:
            1. Docenten ver boven de reguliere stof behoren uit te reiken en dus véél beter opgeleid moeten worden,
            2 Dat de media zich veel te druk maken over veiligheidspoortjes en kluisjescontrôles in de scholen in plaatst van echt goed onderwijs voor de leerlingen, dat (zoals Fortuyn al zei) een levenlang meegaat.

  2. toevallig
    Toevallig had ik een les geschiedenis in een lokaal waar het uur ervoor een muziekles was geweest. Notenpapier nog op tafel. “Ja, in deze tijd doen wel wel iets met de Matthäus Passion”.

    Dus ja, het komt nog voor.

  3. Waar blijven de reacties van
    Waar blijven de reacties van de pop liefhebbers zoals ik? Waarom alleen Bach, Mozart en Beethoven genoemd en geen U2, Robbie Williams, The Beatles, Radiohead, The Rolling Stones, Madonna of Michael Jackson? Voor deze muzikanten heb ik eindeloos meer bewondering dan voor muzikanten die in orkesten de ‘klassiekers’ naspelen, omdat zij echt creeren. En het ook nog eens zonder subsidie aan de man kunnen brengen.

    Klasssieke muziek spelen is als Homerus overschrijven in kalligrafie.

    • Met popmuziek komen de
      Met popmuziek komen de jongeren min of meer vanzelf in aanraking, met klassieke muziek ligt dat minder voor de hand. Natuurlijk bestaat er zo iets klassieke pop, maar behoort Robbie Williams daartoe?

      Bij literatuurgeschiedenis ben ik altijd blijer als iemand ‘Julia’ van Rhijnvis Feith leest dan ‘Gala’ van Ronald Giphart. Waarom? Die Giphart die zien ze als vanzelf wel op tv, Feith nooit.

      Als ik een muziekdocent was, dan zou ik mijn leerlingen in aanraking brengen met de klassieke canon, niet – in ieder geval niet in de eerste plaats – met de popcanon. Wat zou ik doen rondom Pasen? ‘Stabat mater’ van Pergolesi eerder dan Bach, mag dat?

    • In gevecht met de klassieken
      Beste Bondscoach,

      Ik begrijp wel waarom er geen reacties zijn over pop en andere populaire muziek. En dat heeft, in ieder geval wat mij betreft, geen enkele relatie met een mogelijk verschil in kwaliteit. Ik ga het gevecht daarover ook net aan, het zal me eerlijk gezegd worst zijn wat “men” nu een hogere of lagere kwaliteit vindt hebben. Persoonlijk houd ik veel van heel veel verschillende muziek; van Frans Bauer, via Springsteen, Pete Seeger en Ella Fitzgerald naar Bruckner, Beethoven en Rachmaninov. Als het maar geen rap, dance, techno of andere shit is 😉

      Er is een heel ander verschil: kinderen komen in de huidige maatschappij vanzelfsprekend in ruime mate in aanraking met popmuziek. Inderdaad van Beatles en Stones tot Room Eleven en Lucky Fonz de derde (zeer aanbevolen de laatste 2). Men komt niet in aanraking met Mozart en Beethoven.

      Als je wilt dat kinderen met cultuur in contact komen, dan kies je er voor om op school datgene te doen wat elders niet of minder gemakkelijk gebeurt. Net als bij taal en rekenen, bij aardrijkskunde en geschiedenis. Kindeern leren dat op school omdat het niet vanzelfsprekend is dat ze het thuis zullen leren. Misschien niet echt gek om dan op school ok bij muziek een vergelijkbare keuze te maken. ok al omdat de inspiratielijnen wel van klassiek naar pop lopen, maar niet andersom. De chronologische weg is daarom beter begrijpelijk.

      Helaas is het muziekonderwijs dermate uitgekleed dat dergelijke bespiegelingen feitelijk overbodig zijn. Als je er niets aan doet, dan heeft het ook weinig nut te bedenken waar je met dat niets wilt beginnen.

      • Het is geen kwaliteits
        Het is geen kwaliteits discussie. Klassiek of pop smaken verschillen. Wel vind ik de vergelijking met rekenen, taal,aardrijkskunde en geschiedenis volledig mank gaan. Dat gaat om basiskennis nodig voor verder onderwijs en maatschappelijk functioneren. Daar reken ik muziek niet onder. De kinderen met cultuur in aanraking brengen is ook zeer belangrijk maar dat worden in hoge mate subjectieve keuzes, wat is immers cultuur? Hoe inspiratie lijnen lopen zou ik niet direct weten. Als ik (met een niet representatieve steekproef natuurlijk) eens om me heen kijk zie ik meer mensen via popmuziek geinteresseerd raken in jazz, en klassiek dan andersom.

        Overigens 🙂 :
        Dance: The Chemical Brothers – Dig your own hole (prachtige plaat. Private Psychedelic Reel damn wat een track!!)
        Rap en Techno zijn ook niet zo mijn ding.

        • Subjectieve cultuur
          Door zo te roepen hoe subjectief cultuur wel niet is en dat het geen basiskennis is, komt uw standpunt ongeveer neer op ‘cultuuroverdracht op school is overbodig (geen basiskennis) en onmogelijk (want alle cultuur is relatief). Daarmee sla je ook de bodem weg onder talen, wiskunde en de natuurwetenschappen. Want wat is nodig? Om u te citeren: dat is in hoge mate subjectief. Wel, ik zou zeggen precies datgene wat we de allochtonen bij een inburgeringscursus aanbieden: minimaal Nederlands, minimaal rekenen en dat is het dan wel zo’n beetje. Onderwijs t/m groep 8 volstaat dan wel. Vaarwel middelbaar en hoger onderwijs.
          Voor muziek heb ik echter een aardig criterium om te bepalen of het de moeite waard is. Je hebt muziek die bedoeld is om naar te luisteren en muziek die bedoeld is om te imponeren. Dat laatste merken we aan uitbundig uiterlijk vertoon, massale concerten, volume non-stop op stormkracht en andere circustoeren. Voor de luistermuziek moet je je inspannen, anders ontgaan je de subtiliteiten. Dat is muziek die, ook als hij fluisterzacht wordt gespeeld, je eigenlijk dwingt om te luisteren. Muziek die concentratie vergt en concentratie afdwingt, zonder dat het de luisteraar moeite kost. Muziek waarvoor je tegen je naasten zegt: ‘hou je kop, ik ben aan het luisteren!’, ook wanneer het forte is. Soms wekt die muziek ook nog emoties bij je op, maar dat dwingende karakter, dat niets met het volume heeft te maken, is er altijd.
          Dat betekent niet dat ik alle muziek van die soort mooi hoef te vinden. Ik ben zelf een notoire Mozart-hater, maar ik begrijp wel dat het echte muziek is en dat hij tot ons cultureel erfgoed behoort.

          PS. Vroeger dacht ik als ik ‘ff’ zag staan fortissimo. Nu weet ik beter.

          • Je hebt gelijk over de
            Je hebt gelijk over de cultuur overdracht. Point taken. Je criterium over wanner muziek de moeite waard is, lees ik als een tegenstelling tussen pop en klassiek. Ik doe nog eens een tegenvoorstel: luister eens naar Mellon Collie and the infinite sadness van The Smashing Pumpkins. Schreeuwend hard tot fluisterzacht. Voor mij van de eerste tot de laatste toon dwingend luisteren. Smaken verschillen. Wellicht is dan een mix tussen klassiek en pop toch het beste voor de muziekles.

          • Wij zijn gelovigen
            Ik heb weinig over muziek geleerd en de lessen muziek op de middelbare school waren een ramp. Ik had te doen met de lerares en ik begreep niet waarom al die leerlingen zonder leerwilligheid mochten proberen om de muzieklessen voor iedereen zinloos te maken. Als een vak voor het overgaan niet zinvol wordt genomen en je kunt of wilt niet krachtdadige middelen toestaan of gebruiken om de leerlingen bij de les te houden moet je die les facultatief maken. De rechten van de leerwillige leerlingen en de menselijke houding van de directie t.o.v. de docent moeten prioriteit hebben.
            Als ieman mij probeert aan te praten dat andere muziek dan klassieke muziek net zo voortreffelijk is beperk ik mij in de discussie tot 2 argumenten. Er zijn nu nog steeds mensen die Bach en/of Beethoven mooi vinden. Dat wijst er toch wel op dat die iets heel bijzonders gepresteerd hebben. En verder, dat als ik klassieke muziek hoor wil blijven luisteren en dat dat niet geld voor bijna alle andere muziek (een enkele keer bij Jazz). De definitie van Bernard Wijntuin vind ik schitterend passen bij mijn beleving van klassieke muziek: Muziek die concentratie vergt en concentratie afdwingt, zonder dat het de luisteraar moeite kost. Het is voor mij een GELOOF dat een mens iets waardevols ontdekt heeft als hij de klassieke muziek ontdekt heeft en je kunt wel een heleboel redenen bedenken waarom de klassieke muziek zo goed in elkaar zit maar BEWIJZEN dat klassieke muziek superieur is kan niet. De uitmuntendheid zit tussen de oren van de luisteraar.
            Seger Weehuizen

          • Hier raak je ook een waar
            Hier raak je ook een waar punt het is een geloofskwestie. Net zoals ik geloof dat Sgt. Peppers, Exile on main str., Achtung Baby, Unknown Pleasures, The Bends en Seventeen Seconds (en zo kan ik, net als jij denk ik, nog wel even doorgaan) waardevolle ontdekkingen zijn. Ook al lang geleden gemaakt in een heel andere context met veel meer aanbod en minder lang geleden dan Bach. Nog steeds vinden mensen ook dit mooi, en het vergt wel degelijk heel wat concentratie om deze platen op waarde te schatten. Pop muziek is niet superieur aan klassieke muziek. Dat hoef ik niet te bewijzen: dat is niet zo. Het is iets anders en mij raakt het meer.

            Voor muziekles betekent het natuurlijk dat je vooraf goed de doelen moet vaststellen. Ik stel mij zo voor dat het in ieder geval een doel is om kinderen ook met klassieke muziek kennis te laten maken. En een link tussen Bach’s Bouree in E mineur en Blackbird van The Beatles is dan natuurlijk meteen gemaakt.

          • the Bends?
            Da’s inderdaad een kwestie van geloof. Ik val eerder in aanbidding op de knieeen voor Kid A!

          • TC Matic
            Gaan we op deze site praten over onze favoriete bandjes? Of blijft het bij onderwijs? Als het eerste het geval is, dan doe ik nu ook even een duit in het zakje: de muzieklessen moeten ook gaan over TC Matic. Was er een betere band in de jaren ’80? Luister eens naar die bizarre gitaarpartijen van Jean-Marie Aerts, tjee man. Ruig (dat zeiden wij toen)!

            Nee, laten we hierover ophouden en ons weer richten op de zaak waarvoor dit forum is opgericht: onderwijs, onderwijs en onderwijs.

          • Een goed muziekonderwijsprogramma…
            …op de basisschool: zang, koor en één verplicht muziekinstrument.
            (Weet hoe bijzonder kinderen ‘zingen’ vinden.)
            In het voortgezet onderwijs de gehele muziekgeschiedenis in vogelvlucht inclusief luistertoets, en als praktische invulling diverse muzikale activiteiten zoals musical, schoolkoor, schoolorkest en een knipkaart voor diverse muzikale activiteiten.

            Moeilijk is het niet.

          • En daar mogen best een paar
            En daar mogen best een paar knutseltaakjes voor verdwijnen op de basisschool!

          • Zingen was leuk!
            Ik ben nog steeds erg blij dat ik zoveel liederen op de lagere school geleerd heb. Daar waren veel heel nationalistische bij maar ik geloof niet dat ik ooit als gevolg daarvan fascistische opwellingen gekregen heb. Zelf zingen en met anderen zingen is leuk. In Duisburg werd in de concertzaal van de Duisburger Philharmonie opgeroepen tot het geven van donaties voor “elk kind in Duisburg een eigen instrument”. “Elk kind op de basisschool een verplicht instrument” lijkt daarop. Het zou best eens kunnen zijn dat het gemakkelijker op de basisschool is om de meeste kinderen van een klas tot participatie te brengen.
            Seger Weehuizen

        • Ravi Shankar
          Ik heb “private psychdelic” op youtube gevonden (voor dergelijk werk zijn computers en het indernet toch onnavolgbaar goed) en het doet me denken aan Ravi Shankar (maar dan on steroids), in the concert for Bangladesh. Bij het applaus na het tunen van zijn citar merkte hij op: thank you, if you appreciate the tuning so much I hope you will enjoy ther playing more ;-).

      • ja, dat gebeurt al
        Wij begonnen in de brugklas onze muziekles met “We all live in a yellow submarine”. Daar kon je zo prettig mee mee-xylofonen.

        Wat is er mis met een mix? Wij lezen bij Latijn natuurlijk vooral hoge literatuur, tot ons gekomen via allerlei bloemlezingen, maar er komt ook weleens volkse Pompeiaanse graffiti of een provinciaal grafschriftje voorbij.

Reacties zijn gesloten.